И јас си реков заеби све ово, и си отидов дома. се спакував, отидов на аеродром и отпатував во ирска, а таму....
ми соошти дека останал труден од мене уште во средно, додека го држеше детенцето во рака и затоа си заминал таму, па му реков..
„Тука има нешто нелогично. Како може ТИ да останеш труден кога... ти во средно уште немаше месечен циклус добиено?“ - тој ме погледна, и бев сигурна дека...
..тоа е тоа што го чекав со години.Едноставно тој е роден за мене ! Го погледнав бебето, тој убав детски поглед кој гледаше во мене, толку невино. Неможеш а да не го сакаш, но во тој момент...
сватив дека нешто не е во ред. Тоа дете ги имаше зелените очи на онаа ку*ва со која ме изневеруваше последните три месеци од нашата врска и разбрав ....
...дека она работи заедно со него во фирма, јас многу се изнервирав. Ги напуштив без збор и се упатив накај авонот, беше време за полетување. Во тој момент позади мене...
се најде неговиот адвокат, кој со остар глас, ми укажа на тоа колку лош, несовесен и неодговорен родител сум јас, оставајќи го ова слатко дете на милост и немилост, и соопштувајќи ми дека ќе морам ....
... дека ќе морам да се враќам назад, да ги согледам грешките и да го прифатам детето дека е мое. Можеби и да живеам со него, да оформиме семејство и да си живееме среќно до крајот на животот. Јас се двоумам, размислувам и ги согледувам околносиите и мојата моментална состојба, и решив....
... но јас почнав да плачам, зошто животот е толку суров кон мене? Си го земав детето за рака, ја искинав авионската карта и се упатив кон мојот автомобил. Тој не ме примети дека си одам, туку се бакнуваше со љубовницата! Ја отворив вратата од автомобилот, но во тој миг некој ме допре по рамо, а кога се свртев....
Го оставив детето во колата. Совеста ми викаше упорно да се освестам,да не го правам тоа дело...али..
