Продолжи ја мислата

Цел се изремети,ама пустиот многу беше срамежлив па реши да....

 

...да не прави ништо. Како и да е...

 

Јас кога имав три години имав голема желба кога ќе пораснам да имам мотор и девојка која знае добро да заврши некоја работа молчејќи скришно и да знае да знае да работи педантно,чисто во купатило, да пере, да готви,пегла и брише прозорци,притоа да биде многу убава и воедно да ме сака искрено без трошка колебање и некако искрено,платонски,со цело срце,али тоа во филм од пред неколку века сум го видела само,а надеж? Надеж имав дека еден ден и јас ќе го доживеам тоа. Велат надежта последна умира, ама дали јас умрев пред неа?
Сеуште дишам.
Сепак, сон на едно тригодишно момче ме претвори во дечкото кој сум денес, и самиот почнав да вршам работи молчејќи, да исправам текстови да бидат поконцизни, да исправам граматички грешки, да чистам и готвам, при тоа сум сум убав и воедно без трошка колебање се сакам себе си, велат дека сонот, поттикнат од желбата, некогаш се отварува.
Тогаш ја запознав Марија. Таа беше толку убава.
Си помислив, колку би било убаво да му местам на брат ми.
Брат ми само што ја виде на слике, му мрдна окото по неа.
Цел се изремети,ама пустиот многу беше срамежлив па реши да.... да не прави ништо. Како и да е...

Марија имаш очи само за мене, очи кои ти продираа директно во срцето и душата.