Прокрастинација - свесно одложување на неодложните обврски

Чаре? Како да си помогнеме?

 

@carangigia - робија беше место она другото наше "најинтересно" ?

 

Еве предлог соодветен македонски термин за прокрастинација да биде јовантинација, оти месец дена праам се освен тоа што треба. Одложувам.. одолговлекувам... па пак одново и одново...
Комотно за дефиниција можат да ме прогласат.
Еве дури и генералка почнав деновиве да избегнам работи што морам да ги завршам... Јовантинирам до бескрај.

 

Кај ме потсети Значи позитив на денот си ми
Робија е Попрво ќе одробијам наместо тоа да го правам
Ама од утре и двете вртиме нов лист

 

Да не читаат сеа пензионерите од ЈСП ќе речат - "Да ви се плукнам у младината"

 

99% од луѓето на форумов се тука да прокрастинираат.

За на десктоп користам апликација. Cold Turkey се вика. Блокира сајтови, апликации... Што сакаш.
На мобилен? Немам решение.

 

Често ми се случувало ова. Можеби не до тој степен да ги одложувам обврските, но завршување на истите во последен момент да. И после анксиозна, епа анксиозна. Порано секогаш пред време спремени испитите, а за прв пат ми се случи и не толку спремна да одам на испит, за кој сум уплатила 2000 денари и можеше да се случи да го презапишувам и да платам 10 000 ден. Среќа не се случи тоа, ама јас не бев задоволна од моето однесување. Испитот не беше тежок за да не му посветам 20 % од времето.
Понекогаш човек се уморува, му треба одмор и те како, но лошо е ако тоа трае со години.
Не само тоа, често знам да си ги одложам обврските, па за тоа да не сум сфатена.
Не дека го сакам тоа.

 

Прв пат го слушам зборов...
Ама,"прокстинирам јако"(точно напишав?).
Сум мрза,сум неодговорна до бескрај.
Често губам воља и инспирација,одолговлекувам и тоа што треба и не треба,грдо е,знам,ама мора да постојат и вакви како мене

 

Едвај го пишав зборот прокрастинација и тоа буква по буква.
Да бидам искрена често ми се случува да ги одолговлекувам обврските, ај за еден час ќе почнам, ај за два и ете отишол денот и јас ништо не сум направила.
А највеќе ми се случува кога за нешто треба да одлучам или да размислам и секогаш мислите ми летаат кон нешто друго.

 

Искрено, прв пат слушам за прокрастинација и после сè што прочитав во темава - можам да заклучам дека е многу зафркната работа Јас мислам дека сум обратно од ова, затоа што мразам да ми тежат обврски, имам чувство како постојано нешто да ми виси над глава и едвај чекам да го завршам и да го шутнам од дневната агенда. Сакам кога деновите ми се продуктивни, кога ќе ги шкртнам сите обврски кои сум ги испланирала за тој ден и мразам времето да го трошам залудно.
Мислам дека сите ние понекогаш си одложуваме некои обврски, ми се случува и мене, ама повеќе би рекла дека е заради мрза. Има денови кога немам енергија, не се чувствувам убаво, не ми се прави ништо и цел ден ќе го поминам во одмор. Ама кога веќе имам енергија, тогаш гледам да ја искористам за тоа што ми е приоритетно.

 

Кај мене е ,, не ми е гајле ,,. Кај нејкам да го направам нештото и ми е наметнато, па има да чекам до заден момент да го сторам, барем тоа по мое да биде.

А порано било и од депресија, да не речам од немање воља за живот.

 

Прокрастинација = мрза за која експресно смислуваме оправдување

Прокрастинација = неорганизираност

Прокрастинација = состојба кога не знаеш што побрзо (соодветен термин кој е полесен за изговор - "пливање")

Лек - то до лист

 

Иста сум и јас.
Ме фаќа паника кога имам премногу обврски пред себе и гледам една по една најбрзо што можам да ги елимирам сите.
Како и да е, разликата во тоа дали сакам или не сакам да направам нешто се гледа во тоа како ќе го направам. Кога уживам во одредена обврска ја средувам до перфекција, кога не, чисто колку да ја тргнам од глава.

 

Мислам дека доколку има книга за прокрастинација, јас би била на насловната страница. Ако не го одложам фотографирањето.
Се сложувам дека е поврзано со анксиозност, депресија. Да, барем кај мене до некој степен анксиозноста е главен виновник за прокрастинацијата, особено кај тие сериозни обврски.
Секогаш во глава си го зацртувам дека на прв ден ќе завршам некоја обврска - тоа дека многу добро се познавам самата и знам дека ќе одложувам до последниот ден, па да си имам резерва.
Многу често одложувам не само „тешки“, сериозни работи, туку и обврски кои ми причинуваат задоволство. Читање книга, гледање серија, филм, си викам ај подоцна, и губам време на buzzfeed тестови и играње на некои безвезални игрички по нет.
Треба мејл да пратам, но одложувам веќе неколку дена и си дадов рок до 11:00h дека ќе го пратам. Нема одложување веќе!

 

Си зададов рок до нова година да го одбранам специјалистичкиот труд
12 март сме, ни насловната ја немам напишано

 

Аууу највеќи прокрастинатор сум изгледа

Само на работа - работа, онаму пари кај што ми даваат не зезам.
По дома... сТрам ме фаќа

Не знам дали коренот е во анксиозноста, со нишки на депресија, или едноставно сум мрза... ама финтата е што некогаш онака ме мрзи пепељара да истресам, а следниот ден (може и следниот саат..) цела куќа ја превртувам наопаку.
Значи прокрастинирам само кога се во прашање домашни обврски, ама на работа не. Или општо, пример се молам кола да носам на перење веќе петти ден. А на работа нешто што имам рок да го направам до 31 март, веќе ми е направено.

#дајтедијагноза

 

Најмногу се пронаоѓам у мемиња кои зборат за прокрастинирање
Иначе, најинтересен дел ми е ова, у тој момент најбољи четувања паѓаат, си ја зачистуваш собата, се спремаш психички, местиш се околу тебе, вежбаш 2саата, бараш вонземјани и се, буквално се за само да не ја праиш таа обврска шо треба. Кај мене е обично учење делот коа прокрастинирам. 5 саата се убедувам да седнам да учам, у тие 5 саата се дешаваат тие работи опишани погоре и тек потоа успевам да седнам и да завршам работа.
Мислам дека прокрастинирање се должи на тоа шо со сила ги праиме тие работи, зашо нејќеме, а мораме.
На пример кога почнав да слабеам, со никаква кондиција, вежбањето ми беше тежок проблем, тогаш намерно ќе седев ќе учам демек само за да го одложам вежбањето т.е ете прокрастинирав Затоа што го мразев вежбањето, а морав да вежбам за да ослабам.
Откако стекнав навика за вежбање, откако ми стана хоби и ме исполнува, а и имам кондиција, не ми е мачење, денот без вежбање ми е како пропаднат, дури го користам како изговор за да не праам други работи шо нејќам. На пример, морам прво да вежбам, после ќе учам. Или не ми се иде таму денеска, треба да вежбам.
Така да прокрастинирање бар кај мене се должи кога нешо треба со сила да праам, нешо шо не ми е по мерак ама морам да го завршам и го завршувам, само со долг период на одолговлекување такозвано прокрастинирање

 

Нешто не е во ред со нашиот живот и секогаш кога ги одложуваме нештата, одиме по погрешен пат.
Често токму тоа што не прави неспокојни, уредно го извршуваме, а забушаваме каде не треба или на ситници.
Залажување, слепо талкање, интуитивно снаоѓање.
Не умееме да се потпреме, да се стрпиме. Сакаме многу нешта и оддеднаш, дозволуваме количината да го победи квалитетот.
Не е ни чудно тогаш, кога нешто во нас се буни и не сопира.
Кога би успеале да поразговараме со своето најинтимно јас, да го сослушаме, да му удоволиме, да научиме да се стрпиме, да бидеме задоволни со она што ни припаѓа, не превземајќи и не очекувајќи повеќе од она што можеме, не би постоела ни причина за одолговлекување.

 

Прокрастинација, чуден термин чии значење отсекогаш постои. Но, луѓето освен што се непредвидливи може да бидат и далеку понесфатливи со неодговорното однесување кон себе и кон другите.
Кога се обврските во прашање свесна сум дека понекогаш претерувам со нагласеноста на осбината се да биде времено завршено и приватно и професионално.Спротивно на дефиницијата, јас сум од оние што сакаат цакум-пакум подреденост. Дури и кога нешто ќе одложам мислите се посилни од потребата за одмор и почнувам да ковам стратегија што ќе беше ако направев поинаку.
Можеби немаме оправдување за приватноста и она што свесно/несвесно ни се случува на тој план. Навистина не можам да ги разберам луѓето со вакви особини поинаку, освен ако прокрастинацијата е само период инициран од познати причини.
Знаејќи ги околностите во кои живееме многу нешта не зависат од нас како индивидуи, па некогаш е невозможно работите да се одвиваат според плановите.
Од тие причини може да дојде до безволност и незаинтересираност и да се прибегне кон одложување на обврските. Тоа што е општествено метастазирано, а истовремено е толерантно допустливо да се случува, значи игнорирање и незавршување на работните задачи. Кога ќе се земат во предвид личните карактеристики за свесно и континуирано неодговорно однесување на луѓето воопшто не е изненадувачки фактот што таквите манири глобално се пресликуваат во работата и се одразуваат на општествениот систем.
Проблемот е што таквите личности во приватноста се особи со поинакво однесување надвор од неподносливата прокрастинација на работното место.