Времето, кога ја отворив темата . Променливото расположение според мене е дел од нашето секојдневие. Дали поради ПМС или нешто сосема трето, не верувам дека има човек кој барем малку го нема ова. Сега сум среќна, па после плачам, третиот момент сум лута на сите околу мене.... Само работа е што кај некој е многу поизразено. Пример кај мене. Значи, можам да кажам дека последниот период се стабилизирав малку ама претходно бев ужас. За најмали ситници какви нервози сум имала. Дури понекогаш си велам да немам некој проблем со нервите . Додуша јас со беспотребното нервирање си имам повеќе проблеми ама сепак и променлива сум многу. Наредната минута пак како ништо да не ми се случило. Се обидувам да избројам до 10 кога од нешто ќе се изнервирам и успева понекогаш. Ама сепак, тоа си е и дел од карактер. Шта чеш.
neznam dali sum na pravo mesto no pocnuvam da se plasam od sama sebe ,tolku izbuvnuvam za gluposti,banalnosti,sto pred moite deca se pretvoram vo zver. bukvalno koga ke pocnam da se deram ne se prepoznavam kako nekoj drug od mene da zboruva i duri i likot mi se izoblicuva.za cisti gluposti i neznam da prestanam,a koga ke prestanam pocnuva da me jade sovesta, i toa kako oni ke go pominat svojot den ako od doma jas gi isprakam istraumatizirani .gi sakam najveke na celiot svet ,oni mi se se na svetot i zatoa sakam da si pomognam so trpenievo. najloso e od sabajle,horor e ,od sabajle e najuzasno ,posle kako pominuva denot ,se se podobruva ...
Повеќе пати имам прочитано на форумот за др. Милутиновик. Можеш да ми кажеш колку ти помогнал. Од Ск е?
Јас имам многу променливо расположение, особено последниве години. Имав период на депресија и одев неколку пати кај др. Миодраг но после тоа се случија низа на настани, се омажив, па добив бебенце и едноставно на своја рака престанав и со одење на разговори и со терапијата, инаку пиев Сероксат. Мислев дека се е ок, но после две години од мојот прекин на терапиите јас се чувствувам уште полошо. Закажав за разговор и не знам што и како понатаму. Знам да бидам насмеана и среќна но во суштина длабоко во себе носам тага која е сплет на повеќе околности. Едноставно сакам да научам да сум посилна и да имам поголемо Јас и да знам да ставам точка за одредени работи. Но гледам дека тешко ми оди самостојно да го направам тоа. Расположението знае од многу солидно да премине во толку тмурно и да ми се плаче одненадеж. Тоа знае да ми се случи и на сред улица што е многу непријатно. Во такви моменти како нешто одвнатре да ме тресе и како морници и ладна пот имам. Ужасно чувство. Посакувам едноставно да го снема.. Се прашувам дали др Милутиновиќ е вистинскиот доктор кој може да ми помогне, јас имав позитивен впечаток од периодот во кој одев кај него, но сега гледам дека сум уште поназад од тогаш, но тоа може да е и моја голема грешка бидејќи на своја рака престанав со терапијата.
Нормално е да бидеш по малку нервозна, самото тоа што си мајка, што треба да работиш за да му овозможиш се на твоето семејство, ствара доволно нервози. Добро е што си свесна дека постапката не ти е океј. Мораш да размислиш што е тоа што те прави незадоволна, понервозна, пронајди го проблемот и пробај да го решиш, наместо да викаш, направи нешто друго. Едноставно, пробај да се воздржиш, изброј неколку секудни, мислам дека така ке ти биде подобро, ке си дојдеш при себе. Според мене нервозата е многу индивидуална, ама мораш да бидеш пример за твоите деца. Можеби сега ке бидат истрауматизирани, ама по некое време твојата нервоза може да ја земат за пример, па и така да ти се обраќаат, со викање, а и не е убаво да се научат на било што да реагираат со нервоза. Пробај смирено, ако можеш да си дозволиш, оди на јога, на пилатес, финтес, било каде што би можела да си ја исфрлиш нервозата.
Во мојов живот имам неколку личности што страдаат од депресија, и гледајќи низ што поминуваат, можам да претпоставам и тебе како ти е. Иако е многу тешко да се советува, затоа што депресијата е многу полоша од обичното лошо расположение, се што јас би можела да ти кажам е, дека, за се што ти се случува во животот, како ти се осеќаш и како реагираш, горе-доле, на речиси се имаш САМО ТИ КОНТРОЛА. Епа, земи ја контролата во раце, и пробај да си го промениш животот. Ако можеш, почни пак да идеш на терапија, ама знај дека и кај најдобриот доктор да отидеш, ако не решиш ти самата да се смениш, тука не може некој да ти помогне. Земи си еден ден, исплачи го целиот, за сите лоши моменти, навреди, неостварени желби, плачи се дур не снемаш солзи. А после тоа, насмевни се, и кажи си дека ЗАСЛУЖУВАЈ СЕ НАЈДОБРО. Ако ти е тешко, на лист напиши како сакаш другите луѓе да се однесуваат кон тебе, и секогаш читај го тој лист, на тој начин, во моментите кога ке сакаш да ставиш крај на нешто/со некој, ке се потсетиш. Мој совет ти е, да почнеш да им се радуваш на малите нешта во животот, како сончев ден, средба со пријател/ка, добра вест, вкусно јадење и слично. Избегнувај тажни филмови, озборувања, личности што прават да се осеќаш лошо, и наместо тоа, опкружи се со весели песни и пријатни луѓе. Промената нема да дојде оддеднаш, туку се оди постепено. Исто така, би ти препорачала и некои мали промени како шопинг, нова фризура и слично, било што што ти мислиш дека ке направи да се осеќаш поубаво, и ако сакаш да читаш книги, би ти ги препорачала од Коелјо, лично мене многу ми помогнаа. И, што е најважно од се, е тоа дека имаш бебенце, на кое му требаш, и стани таква личност, како што би сакала твоето дете да биде.
Незнам дали поради тоа што сим во пубертет или што е но и јас имам многу променливо расположениле или како да го наречам. Се смеам се е ок однадвор, но одвнатре чувсувувам една големааааа празнина и како болка, и ми е многу тешко во последно време. Имам една многу добра другарка која што ми дава многу добри совети малку е поголема од мене и да не беше таа незнам што ќе правев, но веќе се чувствувам како и на нејзе да и досадувам, бидејќи секогаш јас сум таа што се жалам, и на која што и е тешко. Едно е добро што сеуште можам да се контролирам и колку и да ми е тешко да се насмеам однадвор, иако одвнатре како да плачам, до сега се немам расплакано, иако берувам дека ако се исплачам ќе ми биде многу подобро, но ете до сега тоа се нема случено. За ова никој не знае, само таа другарката на која што и немам директно кажано но сепак како да приметува. Се срамам на некој да кажам за мене, иако веќе не се итрпува но тоа е. Со мајка ми немам разговарано, а понекогаш си размислувам и на тоа да одам на психијатар, но сепак срам ми е и имам само 15 год. (уште 2 дена 16) и што ќе помислат.
Не е ништо страшно да побараш професионална помош, нема зошто да ти биде срам, има многу луѓе кои практикуваат таква помош само што не кажуваат, затоа што кај нас постои тоа мислење дека професионална помош бараат само болни луѓе, и тоа е толку бедно и застарено мислење. И ти не мораш да кажеш ако мислиш дека така ке ти биде подобро. И можеби треба да направиш муабет со мајка ти, сепак таа најдобро те знае и ке може да ти помогне Инаку да, јас мислам дека ке ти биде многу подобро ако се исплачеш, и да, освен ако ти се нема случено нешто лошо дали во скоро време или порано, речиси е сигурно дека така се осеќаш затоа што си во тие години. Сите сме прошле низ некој лош период, каде што некој се осеќал несигурен и незадоволен од својот изглед, живот, друштво и слично. Јас искрено имав таков период пред околу 3 години, се осеќав како досадна личност, недоволно привлечна за нечие внимание. На почетокот ми беше многу тешко да ги отргнам негативните мисли и да почнам подруг живот, ама се си доаѓа во свое време. Мораш да се засакаш себеси. Кога сакаме некој, ние се трудиме секој ден да им покажаме колку ги сакаме со различни гестови. Истото треба да го правиш и со себеси - треба да си покажуваш колку се сакаш и почитуваш постојано. Што се однесува до другарките, тие се за тоа, да советуваат, ама мораш малце и ти самата да си помогнеш себеси. Млада си, имаш цел живот пред тебе, не го троши на некој/нешто што не заслужува. Не го земај животот премногу сериозно. И што е најважно, забавувај се! Таа забава што можеме да ја имаме на овие години не се повторува
Не е ништо страмно доколку се има потреба да се оди на психијатар,разговор со стручно лице и тоа како може да ти помогне.За жал многу кои што имаат потреба од психијатар не одат од причина што им е важно што ќе кажат другите или од страм и сеуште кај нас е некако ко табу тема. Можеби паѓаш во блага депресија,необјасниво е за тебе тоа и за тоа не знаеш како да се однесуваш.Пубертетот е една од причините за менување на расположението и верувај многу е подобро да разговараш со некого отколку да го држиш тоа во себе. Чувањето на тие лоши мисли и чувства може да направат само да ти е многу потешко и да се најдеш во полоша состојба. И исплачи се ,тука нема ништо лошо барем ќе ти олесни и лошото ќе го исфрлиш од себе.
Freya123, ilipili ви благодарам на советите Freya123, немам во последно време или пак од поодамна ништо лошо и страшно доживеано само што некако се разочарав од животот,не оде како што сакам јас, многу тешко постигнувам успех, а најмногу сум разочарана од љубовта, еве сега и кога пишувам само кога помислувам веднаш ми е ташко, и тоа многууу, ова трае подолго и затоа јас мислам дека дојдов волку лошто, пробувам понекогаш да си помогнам сама(така што слушам музика цел ден, не мислам на ништо само се опуштам и не се замарам за ништо), но не оде, или пак трае до 1 ден и толку, повторно ми доаѓа тоа страшно чувство, болката, повреденоста. А најтешко е кога се смееш од надвор и сите мислат дека си ок а всушност плачеш и тоа многу.
Променливото расположение е како болест за душата. Ја труе. Никогаш не сум ги сакала луѓето со променливо расположение во близина, бидејќи крајно се прилагодувам според другите, и кога има ваква личност до мене, ме губи. Незнам дали е време за шала, за среќа, за тага. Од друга страна јас сум тежок метеопат. Често ми се случува да сменам расположени во наносекунда, но тоа ми се случува само кога времето наголо се менува. Еве деновиве бев такава, и обично во такви денови, се кријам сама со себе, не сакам луѓе, за да не сум напорна, да не ги малтретирам.
Пак ке кажам, нормално е, во тие години сме. Ти препорачувам да почнеш некоја физичка активност, на тој начин ке си ја испразниш целата негативна енергија и ке се осеќаш поубаво Прави нешто, организирај си го времето, ако не правиш ништо само ке размислуваш на работи што не треба и ке се осеќаш лошо.
Ахх те сфаќам како ти е, и мене во последно време толку многу ми влијае времето, што расположението ми се менува постојано.
Јас расположението не го менувам во наносекунди но годишните времиња многу влијаат на моето расположение кое знае да се задржи. Пример: Сега уште од 1 март мене ми мирисаше на пролет, па постојано сум насмеана и весела, повторувам како ми мириса на пролет. Во најсериозните моменти јас знам да истрескам некој конетар, што другарките помислуваат, како многу ми е грижа. Но, таква сум. Ја сакам пролетта, но затоа пак го мразам летото. Ме прави уморна, често нерасположена и мрзелива. Есента исто ја сакам, но зимата не ми е меѓу омилените, особено за време на циклусите кога не ми е ни ладно ни топло, а сум залепена до печката! Такво е моето променливо расположение, се менува зедно со годишните времиња, а не со минутите. А, за таквите со навистина променливо расположение, јас не мислам ништо лошо, искрено ми се интересни, имам една таква другарка и понекогаш ме нервира а понекогаш ме насмевнува...
Eden period ke se vadime na toa deka promenlivoto raspolozenie ni e kako rezultat na pubertet,pa potoa pms,pa tezok period od zivotot i posle na smetka na klimaks? Ne e za smea muabetot,tocno deka vo vakvi periodi od zivotot covek ima promenlivo raspolozenie.No toa e sosema nesto drugo. Sto a bogami i kako so lugeto koi vo tekot na denot imaat postojano promenlivo raspolozenie i namesto da se obratat za soodvetna pomos kasaat se pred sebe duri i sopstvenite deca,roditeli.. Za zal poznavam takvi licnosti. Za niv sekogas nekoj e kriv za nivnoto raspolozenie samo kaj sebe nemozat da uvidat greski. Dodusa kaj nas baranjeto na strucna pomos seuste e tabu tema.
Јас имам многу променливо расположение. Еден час се смеам се веселам се, после час ќе се изморам и ќе се затворам некаде и ништо не правам. Братот ми вели "некогаш си лоша некоагаш добра". А и не е убаво кога некој ќе ти речи "кога ти се смеиш сите треба да се смеиме, кога не се смеиш никој не треба се смее". Али таква сум што ќе правиш. Се вика дека тие што се Pак во хороскоп како мене, имаат најпроменливо расположение. И така е. А променливото расположение зависи и од временските услови. Еве нешто слично како да се "испадне" од лошото расположение. Има логика. http://www.kafepauza.mk/zivot/10-pr...nie-i-10-nachini-za-toa-brzo-da-go-popravite/
Менувам расположение премногу често. Независно кај сум/што/како. Без причина можам да сум среќна и насмеана или нервозна,тажна
