Простувам, ама никогаш не заборавам, посебно ако некој ја у*рал ептен Таков човек сум, да не речам злопамтило.
Не можеш да простиш, а да не заборавиш. Некако не ми иде Јас сум заборавала па тогаш сум простувала. Можда ја сум обратна, што знам.
На едно девојче и дадов 1000 шанси и не се промени ни најмлаце. Сега заборавив се што ми правеше ама не мислам баш да и простам. Не можам пак исто да трпам. Ја трпев 3години и више.
Простување до нареден пат, ако можам така да го наречам. Се дешавало пример да и се доверам на другарка и да ме издаде, и простив ама не заборавив. Продолживме пријателство, ама без откривање на тајни и навлегување во подлабоки разговори. Општи теми, кафиња и излегувања.
Ауу најмногу мразам општи теми. Се чуствувам некако непожелно ако не сподели со мене нешто. Подобро ми е као скроз да прекинам. Иначе не дека верувам на некој јас али ете така не можам само општи муабети. Освен тоа ми се дешава и да измислам некад некои приватни ствари само муабетите да не се сведат на тоа ниво. Тоа ми го правеше и девојчето што го спомнав. Знаев дека ме лаже али позабавно ми беше така. Само што она ептен идиотски се понашаше и неможев да продолжам да се дружам со неа. Некад ако сакаш да тестираш некој дали ќе те издаде тогаш излажи го дека нешто ти е ,,битно".