Психата како најголема болест

СТРАШНООООООООООООООООООООООО
и мене ми се случува ова на моменти и премногу размислувам и сама си создавам некои филмови во главата што немаат никаква врска во реалноста.. а и често ме мачи мислата кога си мислам дека имам некоја болест
Исто така понекогаш чувствувам дека неможам да дишам како да ми се собира грлото леле ментална работа

 

Istoto mi se slucuva i mene..ne mozam u denot da ne se zamaram za nesto, pa makar i za najmala i najsmesna glupost, kako da se hranam so toa a ustvari istovremeno i se unistuvam. ponekogas se vrakam nanazad i se obiduvam u nekoi situacii da se prisetam dali sum zgresila nesto a ne sum go pripazila togas, ili pak ako nesto kazam na nekoj posle toa se zamaram dali so toa sto sum go kazala sum ja povredila ili navredila licnosta, ili dali me slusnala dobro ili sfatila pogresno, sekogas bliskite mi se na prv plan i ako se u teska sostojba se osekam krivo ako ne im pomognam.. da ne spomnuvam pa za toa kolku losi misli mi doagaat, osekam postojan strav kako da ke gi izgubam tie sto gi sakam i ke ostanam sama na svetov, a imam se sto bi posakala nekoja devojka, ali dzabe koga mojata psiha ne razmisluva za toa, tuku kako za inaet da sakam da si nastetam i da se odvedam u propast.. porano ne bev vakva, bev vesela devojka koja ne se zamarase so sitnici i uzivase vo zivotot, odednas pocna da mi se slucuva ova, od malku zamaranje do zamaranje i za najmala sitnica, mozokot postojano mi e zamoren, svesna sum deka ova ne e normalno , probuvav da si pomognam, mislev zasto pominuvam mnogu vreme doma , deka mozebi zatoa sum vakva, no i koga sum nadvor megu luge mi se slucuva ova, imam strav i od lugeto..se mislev da posetam psiholog cisto radi muabet i strucen sovet koj ke me ubedi deka ova ne e zdravo na pravilen nacin, samo ne znam vo skopje kakvi se psiholozive, ako poznavate nekoj dobar ke ve molam da mi predlozite. golem pozdrav

 

Mnogu mi e zal za ova sto ti se slucuva, osobeno sto gledam deka pat istoto ti se povtoruva. Jas se boram so istiot problem,znaci bukvalno istive rqaboti do detal sto gi opisa mi se slucuvaat i mene, i stanuva zbor Obsesivno kompulsivno narusuvanje OCD i anksioznost, i na periodi se pojavuva so pogolem internzitet. Inaku najdobro e da se prifati kako bolest, bidejki toa i e, i da se zpaocne da se deluva protiv bolesta, da se bara lek. Mislam deka bi bilo dobro da najdes psihijatar ili psiholog sokoj sto mozes da razgovaras, i da pocnes da naogas tehniki da se soocuvas so toa sto ti se slucuva i da pocnes da se trudis da zivees so tie misli. Njabitno e da znaes deka ne se realni i deka ne moze nisto da ti nastetat mislite, i so toa sto ke zapocnes da go stavas cuvstvoto i mislite na ignore poleka poleka da ti se podobruva situacijata. Koga ednas ke sfatis deka toa se samo misli koj sto realno ne mozat da nastetat mnogu polesno ke se nosis so niv. Mislite i cuvstvata pak ek ti doagaat ama znaes deka tie se neizbezni i ke zapocnes da zivees so niv, a koga toa ke se sluci ke bides mnogu pomirna i poleka poleka ke pocnes da uzivas so rabotite povtorno. Jas momentalno sakam da najdam dobar doktor so koj redovno bi se konsdultirala za ovie problemi. Isto taka se obiduvam da gi ignoriram mislite i cuvstvata na nelagodnost i na peperutki vo stomakot koi gi imam ponekogas mnogu intenzivno, so toa sto se potsetuvam deka toa se nerealni misli koi ne mi nosat nisto dobro i deka ne treba d im obrnam vnimanie. Znam deka vaka mnogu loso zvuci i mislis deka ne moze da pomogne, no sepak na dolg rok ima rezultati. Isto taka treba poveke da go aktivirame desniot del od mozokot koj se fokusira na segasnosta i da ne mislime na minatoto i idninata bidejki takvite misli nosat vakvi nerealni i nelagodni cuvstva. Toa znaci da mislis na toa sto go pravis vo momentov.
Uste edna mnogu vazna rabota e da imas nekoj bnlizok so koj ke mozes da gi podelis site ovie problemi. Koga velam blizok ne mislam na nekoj blizok kako drugar ili rodnina, bidejki ako go nemaat istiot problem nikogas nema da mozat da te razberat. Znaci nekoj koj se bori so istoto ova za da moze da menuvate iskustva i da se bodrite eden so drug koga vi doagaat takvite misli.
Se nadevam deka so ova barem amlku ti pomognav
ps. Mnogu e bitno da znaes deka mnogu mnogu luge vo svetot gi imaat ovie problemi, a i se izlecile od vakvite misli, pa ima nadez i za nas

 

Ti blagodaram mn...togas prviot pat odev na psiholog i mn mi pomogna.t.e togas se zaljubiv i se zaboraviv...ama ovoj pat e potesko nekako...nikogas ne mislev deka pak ke mi se povtori...ama mislam deka izvorot na toa e smrt na edna bliska licnost...milsam deka odtogas pak mi se javi ovaa psiha...no ke mora pak da se jade nacin da se pobedi zosto zivotot tolku mn neubo mi pominuva sto ne mozam ni sama da se podnesam....

 

Na forumov vo kategorija Zdravstveni problemi pobaraj za "Anksioznost". Imam ostaveno nekolku moi postovi i procitaj ubavo, mislam deka ima sansi da se pronajdes tamu. Ne si opisala detalno za simptmite no od ova sto go ima mozev toa da zaklucam. Razgledaj i potoa prati odgovor dali cuvstvuvas nesto od toa, pa ke razgovarame

 

Здраво Ликси! Прочитав се од тој дел што ми кажа ... се прондајдов ама баш секаде.. значи да не се повторувам сите работи што беа кажани од секого ми се случуваат... и ми се случува исто пред 5 години првиот пат кога ми се деси ова... но како што рече и ти... имаме нешто заедничко ... и јас се заљубив и заборавив на сето тоа... момчето ми беше главна преокупација и начинот да го освојам.... и така.... поминаа 5 години... сега имам друго момче одиме 2 години ама ете.. пак се јави истиот проблем.
Многу работи се издешаваа смрт на блиска личност, моите ја затворија фирмата, баба ми и дедо ми ја изгубија куќата што им беше под хипотека, значи не кријам ништо, на секој може да му се деси и мислам дека еден ден не можев повеќе да издржам и почнав да гледам на животов од негативната страна и како што кажавте мислев само на тоа дека ќе умрам, дека не вреди животот и така, многу од советите од друга тема за анксиозност ми помогнаа се пронајдов и тука секаде и така е добро да се знае дека не си сама !

 

Срцка лоши работи се дешаваат постојано, затоа среќата треба да се бара во мали нешта. Знам како ти е, не си сама во никој случај. Баш се тоа што наброја дека ти се случило е причина за појава на анксиозноста. Ама има лек за се, само треба волја. Во лична порака прати ми меил да ти дадам да читаш нешто што ќе ти помогне многу.
Линден метод. Ако го имаш уште поубаво, ако не, под итно прати меил и ќе го добиеш одма. Ќе помине, биди спокојна, само од тебе зависи, од никој друг.
Поздрав и чекам одговор.

 

Izvinete ama mi dojde sega da ve prasa !
Shto bi napravile koga roditelite a isto taka i site najbliski ve navreduvaat ??
[mod-kirilicafdi7yn9][/mod-kirilicafdi7yn9]

 

здр девојки и јас имам еден психолошки проблем и ми треба мислење,искуство,совет или било што во врска со тоа.. мн заборавам пробав да пијам билобил од појаките апчиња но не ми помага и на ништо не можам да се сконцентрирам,како наместо мозок магла да имам во главата,а не сум стара всушност 20 год имам,понекогас во друштво ме прашуваат зошто никогас не се внесувам во муабетот кога ке се собереме на куп туку само механички одговарам а се трудам верувајте се се давам од себе барем 2 збора да запомнам и да се сконцентрирам и да узивам во било што се плашам да не е нешто сериозно а исто и ми е страв и на доктор да отидам и да прашам,се плашам мн од одговорот,но сепак чекам одговор од вас,благодарам однапред

 

девојче пробај да се опуштиш малце можно е сето тоа да ти е само твоја замисла . пробај да вежбаш на пример научи некоја строфа или нешто друго на памет . ајде пробај и кажи ми дали успеваш па потоа ке разговараме повеќе . битно е да не се плашиш
ајде чекам одговор од експериментот

 

експериментот да ми помогна ти благодарам,ме подбутна 1 чекор напред т.е сватив дека сето тоа е од став дека се плашам од нешто,но следното прашање е од што? тоа малце потешко ке оди додека да откријам,но сепак планирам да отидам на лекар за стучно мислење успат секако морам да одам во пон. па ке ве известам,па можеби и јас ке помогнам со ова некому. п.с можно ли е да е од траума која потсвесно делува додека јас сама си се храбрев дека не е ништо туку ке продолжам понатаму а дека сето тоа ке го заборавам и колку и да не мислам на сето тоа понекогаш и на сон ми доаѓаат тие некои случки ....

 

премногу ми е тешко.
немам ни на кој да кажам за да си олеснам.

веке напишав еден пост ѕа дел од мојот проблем.. Но тоа е само дел..
секој ден се обидувам дда бидам подобро и да ги раѕберам другите ама не успевам,...

јас сум уверена дека ми е потребна помош од стручно лице.. ама нееееееееееее, како тако, ке ни се смејат комшиите, што ке речат луѓето... тоа е на прво место кај моите родители...
а не како се чуствувам јас...
уште пред 2 години мојот матучен лекар ми рече, Ти дете не си за кај мене, здраво си ко дрен, имаш проблеми во главчето твое... Војна водиш во него... тебе ти е потребна помош од Психијатар...

и така, не упати докторката кај еден психијатар..
ама на мајка и беше важно што ке речат луѓето , како, нивната ќерка да иде на психијатар..


(((((((((((((((((

се обидов многу пати да разговарам со моите, да ме сватат, со сестра ми исто така,ама Не, безуспешно.. тие си терат по свое... јас ко да не постојам,...

мислам ке пукнам.. многу ми е тешко,,, незнам што да праам....
на моменти се плашам немој несто да напрам во нервоза .. незнам многу сум збнета.. незнам како да се соочам со целава ситуација....

хелпппппппппппппппппп плс !

 

Modesti а кој поточно проблем го имаш? Што чувстуваш? Што те натера да помислиш дека си за на психолог или психијатар?

 

Modesti ако мислиш дека треба да посетиш психијатар, не си мала оди сама не мора твоите да знаат. Битно е ти како си се чувствуваш. И нема ништо срамно да побараш помош од психијатар. Тоа е знак дека си стабилна личност која е свесна за својот проблем и е на пат да го реши. Само напред и главата горе.

 

браво значи сега си свесна дека ти е потсвесно знаеш дека си здрава . немој да пиеш апчиња за меморија тие воопшто не ти помагаат тебе ти треба едноставно да се опуштиш и да заборавиш на самосмислениот проблем. да твојата ситуација си има свое минато како и се друго но барањето на проблемот и отворањето на раните од минатото колу што е добро толку дупло полошо е така да според мене пробај да не мислиш на тоа дека забораваш и се ке биде во ред . живеј за иднината а не за минатото . и да чекор напред си со тоа што с свесна дека твојата потсвест ти кажува невистини дека забораваш

 

ова веке го пишав во еден пост.. ке го прекопирам само.. пошто од тука излага проблемот...

ем Сама, ем без другарки!!

никој не ми е виновен...
... освен самата себеси!!

зашто?
- Епа, сите ко излагаа и се шетаја, Мене ми беше страм да испаднам надвор и да се дружам со децата..
бидејки имав и имам некој кг вишок...
останав потполно САМА... немам НИКОЈ.... дури и неможам да разговарам со Мојата сестра... се е во брзање .. да се види со другарки.. со дечко и...

посакувам и јас да се спремав, да имав со кој да презборам денеска...да излагам, да се дружам.. да си фатам дечко... а не све дома помеѓу 4 зида...

дури, и завидувам по малку...
кога се спрема да излага.. Јас гледам.. Ми плаче срцето... кога ке излезе... Ке се затворам и пред лап топ си плачам САМА.....

се обиде да ме уклопи во нејзиното друштво.. ама безуспешно.. неможев да се вклопам..
многу ми е жал што кога бев помала размислував дека ако имаш некој кг вишок , не вредиш, свиња си (се извинувам, не сакам никој да навредам), ништо не разбираш...

Но... сега.. на 20 години.. сватив дека не е така...
за да те цене некој, прво треба сам да се ценеш... погрешив во минатотоооооооооооооооооо
до сега на мои 20 години имав само еден дечко...
беше од Србија... неколку години постар од мене... али бидејки настојуваше да се земеме..
ја прекинав врската.. не бев и не сум подготвена да запловам во брачните води....

од тогаш.. поминаа скоро 10 месеци.. и не сум имала повторно дечко....
ми е страф да почнам поново врска...

сега...
не сакав да одам на факултет...
Но, надевајки се дека ако се запишам факс и учам
можеби со текот на времето ке се уклопам во некое друштво....
ке се запишам сега на вториот уписен рок.. па здравје...
божја воља.......


........................................................................................................................
се обидувам да разговарам со нив, со сестра ми исто така, но премногу се незаентересирани...
јас навистина имам проблем со кој неможам да се соочам
сама меѓу 4 зида само, се обидов да зборим со сестра ми ама таа е секогаш во брзање и мора да оде и нема време да ме слуша... а за сите останати има време..
кога ке и дојде некоја другарка ке отидам и јас на 5 минути ако презборам
одма ми става капаче на тоа, не разбирам
зошто така, а се обидувам само да се уклопам во муабетот....
можеби е до мене проблемот а можеби не .. незнам премногу сум збунета,
јас сум малку поозбилна за 19 години.. скоро 20...и на изглед и на карактер и размислување сите ми даваат по 25 години а не на једва 20....
сестра ми еднаш ми рече за да се уклопиш у муабет треба и да се глупираш малку, да правиш с,мешки да се смееш кога некој ке каже нештп иако не ти е смешно...
но јас така неможам????? (((((((((((
мене тоа ми е детинствено...
се обидувам да разговарам со моите... ама тие не ме свакјаат исто..
и јас затворена дома скеој ден и си плачамммм (

 

Не сум психолог ама се надевам дека барем маллку ке ти помогнат моите зборови.

До пред некој период и јас се чуствував вака,а и сите сме имале вакви периоди,не си сама во тоа,не се грижи,а знам дека тоа не прави да се чуствуваш полесно.

Еве како за почеток ако ти смета тежината обиди се да ја намалиш иако не гледам причина,тоа е најмал проблем.Не те прави различна од другите.Сите сме исти,од крв и месо.Биди си таква каква што си,природна.Пробај да се опуштиш,излегувај,сама ако треба,занимавај се со некој спорт-ракомет,тенис,кошарка...нешто што ке ти помогне да ги насочиш мислите кон нешто друго.Верувај јас најубаво сум се чуствувала кога сум шетала некаде сама-зошто сакам да се издувам сама иако некој би ми рекол-другите ке те гледаат чудно зошто сама шеташ.Па кој к*рац фактор се другите?Дали јас за нив живеам или за себе?
Можеби друштвото на сестра ти не ти одговарало тебе па затоа не си се вклопила.И тоа што немаш дечко не е крај на светот.Еве и јас немам а сум срекна и вака иако признавам дека сум тажела порано што сум сама.Постојат некои кои се во врска а едвај чекаат да раскинат со него/нејзе.
Некогашп е подобро да се исплачеш со сета душа и тоа ке ти олесни но не за долго време.Ако самата имаш се уште црни мисли во главата затоа се чуствуваш така.Ако мислиш на негативни работи,се негативно ке ти се случува.Биди малку оптимист,слушај музика која ке те расположува,остави го компјутерот на некој ден,шетај,оди по шопинзи,дотерувај се па и сигурно ке добиеш некој комплимент со што ке ти ја крева замодовербаат.Верувај облеката и средувањето ке те прави да се чуствуваш подобро.Барем јас тоа го практикував кога бев во ситуација како твојата и многу ми помогна.Со мојата самодоверба и сакањето на самата себе успеав да стекнам многу нови пријателства,дали виртуелни или во реалниот живот тоа ми помогна да се чуствувам подобро.
Остави го завидувањето на страна.Секогаш кога ке се спрема сестра ти.Помогни и ти да се среди,а пак ако не можеш да издржеш отиди во некоја друга соба,на балкон ако не можеш да го поднесеш сето тоа.И јас си седам дома па што,а едвај чекам да го гледам брат ми како се дотерува и воопшто не ми е мака што сум повеке време по дома ама така се најдобро чуствувам иако во друштво е друго
Во врска со факултетот,промената на нова школа ке ти помогне да созрееш повеке,да најдеш ново друштво па којзнае можеби и дечко.
И за на крај што се однесува до родителите...живееме во период каде што повеке го гледаат мислењето на другите што ке рекле,за жал.И тоа не можеш да го искорениш.Но сепак ако толку сакаш да отидеш на психолог стори го тоа без да знаат твоите родители ако им пречи тоа.Не мора да биде во твојот град туку во друг,трет ама оди ако сакаш толку.

Се надевам дека ке средиш наскоро.Со срека

 

Модести до скоро време и јас имав сличен приблем.Значи јас сум многу променлива личност пред некој сум толку срамежлива и повлечена а пред други тотално опуштена и зборлива.До скоро немав другарки но пред некое време се запознав со едни девојчиња и сега се дружиме постојано.
Мој совет ти е да се запишеш на факултет и сигурно ќе се запознаеш многу луѓе.Само треба да имаш повеќе самодоверба затоа што ако ти не се цениш самата верувај никој нема да те цени.И јас отсекогаш мислев дека другите се подобри од мене и ги гледав како да се којзнае што.Но тоа е погрешно,секој треба да верува во себе и со поголема самодоверба ќе имаш повеќе пријатели,ќе се чувствуваш поубаво.
Мислам дека твојот проблем произлегува од тоа што имаш комплекс на ниска вредност.Но сите имаме некоја маана,некој има вишок килограми,друг крив нос,трет клемпави уши но тоа не значи дека треба да се чувствуваме дека не вредиме.И јас долго време се борам со тој проблем со самодовербата но не дозволувам да ме надвладее.
Со среќа на факултетот и труди се да бидеш успешна во тоа ќе видиш колку убаво ќе се чувствуваш.И биди поопуштена и смеј се има време кога да бидеме озбилни.

 

Немам некои којзнае какви проблеми да паѓам во депресии, но чувствувам дека нешто не е во ред со мене. Се чувствувам многу лошо, тажно, безволно, изнемоштено, незнам како да заборавив што значи да се биде среќен и радосен. Во сопствениот дом покрај своите се чувствувам лошо и не сакам да бидам дома, постојано барам начин причина да избегам некаде макар и на 2 дена. Додека сум опкружена со луѓе се е во ред можам да се смеам да не осеќам никаква тешкотија, но штом ќе останам сама полудувам. Ми недостигаат сите драги личности кои се далеку од мене и се чувствувам како немоќна за среќа ако тие не се покрај мене. Побарав помош од моја роднина, барав на интернет и сите знаци укажуваат на тоа дека сум во депресија или можеби не е тоа не знам. Пред една година имав лошо искуство со друштвото, ониe кои што ги сметав за вистински другари ме предадоа ме искористија и ме отфрлија и тоа ми падна многу тешко и уште не сум го надминала тој проблем. Мојата братучетка вели дека е поради тоа искуство и дека треба да го надминам, се трудам навистина но не знам како. Ве молам ако имате некој совет помогнете ми да излезам од оваа дупка, така да ја наречам оваа состојба во која сум. Помогнете ми ве молам.

 

Драга Rock.Girl, расположенијата кои ги наведуваш, како неволност, нерасположеност итн., наведуваат на заклучок дека се работи за обична депресивност. Ако состојбата трае повеќе од 2-3 недели, те советувам да побараш стручна помош. Не е ништо страшно, обична депресивност, која сите луѓе некогаш ја искусиле. Само подобро е да се консултираш со стручно лице, за полесно и побрзо да ја пребродиш. Ако се одлучиш тоа да го правиш сама, сигурно ќе ти треба повеќе време.
Те поздравувам и се надевам дека ќе бидеш добро!