Психологијата како професија

Па според мене психологијата е добра , и воедно интересна и тешка професија , треба да ги советуваш луѓето и да ги охрабруваш , да ги разбереш нивните проблеми. Па, во нашава држава мислам дека со психологијата како професија не би можело добро да се заработува. Народов е во криза и најмалку што му треба да плаќа уште психолог. Може да се најде работа во некое училиште на пример или сл. Професијава повеќе би успеала во поголемите земји.

 

мојата неостварена желба (за сега). ПСИХОЛОГИЈАТА претставува СЕ за мене..... се надевам дека после медицинскиов ќе се запишам на втор факултет т.е. на Психологија само со Божја помош ....и ако некој некогаш би се определил за психологијата како професија, Македонија е мала за него (мој совет)

 

Доста интересна професија, но воедно си носи и голема одговорност. Треба да си навистина спремен за да им помагаш на другите и тоа да не ти претставува тешкотија. За мене е една од најблагородните и најубавите професии. Во денешно време скоро на секој човек му е потребен психолог, и тоа не е ништо срамно ниту страшно.

 

Студираш медицина и после тоа сакаш на психологија ?
Па имаш и други насоки после завршување на тој факултет, кај ти требаат 5 години да завршиш еден факултет и богами потежок и ќе бара жртва од тебе и другиот да го завршиш уште поголем напор (а вработување?) ако веќе ги учиш напоредно ако можеш тоа да си го дозволиш е уште потешко, зошто толку години да ги потрошиш залудно и да се зафркнеш на крај (зборувам да ги учиш двата и на крај да испадне дека ни еден не си завршила, а да вложиш пари и труд за џабе не е убаво.
Две благородни професии и ако веќе си се одлучила за едната нема да сакаш да се надоградуваш во истата и да бидеш најуспешна во неа ?

 

Навистина е тешка психологијата,барем за мене.
Инаку интересна е, ама понекогаш кога земам да учам некоја потешка лекција, многу време потрошам додека сфатам за што се зборува, не е така се едноставно, бара разбирање.

 

да студирам медицина и потоа сакам на психологија...мене тоа ми е скроз на скроз нормално...прво да завршам со медицинав, па потоа да продолжам на психологија...можеби и ќе се откажам од медицинскиов факултет (мада што искрено не верувам дека ќе го направам тоа ама ете....) но психологија ќе завршам по секоја цена макар да ми е последно што ќе го направам во животов...а за годините што ќе ги потрошам учејќи никогаш нема да зажалам ....

 

^Убаво од твоја страна што си амбициозна, ама како викаат прво скокни па речи ОП, ти посакувам да завршиш тоа што сакаш со најдобар успех, ама ако почнуваш со размислување дека ќе се откажиш општо за кој било факултет не чини, треба да се одбере професијата одлучно, сепак правиш нов чекор и тоа е нов предизвик за тебе, и која и да е професија може да ти го смени животот (има премислувања, ама според мене се штетни, колебањето нема да помогне во изборот или во резултатите ) ама има и доволно време за да се размисли и да се биде сигурен за она што потоа во животот и за иднината. Ако си доволно посветен и го учиш/работиш тоа што го сакаш не е тешко и не треба да помислиш на прекинување на истото од причина подоцна да не се каеш или да не ти биде мака за пропуштеното време или донесената одлука .

 

мислам дека имам коментирано и порано на оваа тема, ама еве пак. Не можам навистина животен сон ми е да го работам ова, не можам какво чуство на сатисфакција чуствувам одкога ќе помогнам на некоја другарка со некој совет или било што, тоа за мене е најубаво чуство. Многу сакам да ислушам некој па потоа да му дадам мое мислење и да му помогнам некако, но мислам дека тоа кај нас уште е табу тема. Сепак сакам да работам нешто што ќе го сакам но воедно и ќе ми носи некој денар за колку толку пристоен живот. Не знам дали оваа професија ќе биде позастапена за некоја години но се надевам дека ќе биде и ќе ми се оствари мојот сон

 

Може зошто да не... јас учев психологија и секогаш си муабетевме со професорката која ни даваше многу добри совети и по секој разговор со неа јас лично се чувствував задоволна како некој да ме разбира и знае дека ќе се случи нешто подобро.Мислам дека има отворено ординации и дека веќе работат до дипломирани психолози

 

Сега го прочитав овој твој пост, и ќе пукнам ако не кажам. Ти девојко ќе бидеш одличен психолог! Видовме по твоите ставови во една од погорните теми. Умееш да се сочуствуваш со проблемите на другите, се обидуваш да им влезеш под кожа и да сватиш како им е, нудиш поддршка, не осудуваш, ниту потценуваш.
Дали само факултетот и желбата се доволни да се биде добар во една професија или треба да поседуваш и некои други карактеристики како емпатичност, хуманост, способност некогаш го ставиш другиот пред себе си! Инаку кај нас веќе премногу се лекарите, психолозите на кои им се важни титулите, науката, статусот во општеството, а најмалку човекот.

П.С незнам како да цитирам постови од други теми, но мислам дека знаеш на кои твои ставови мислам.

 

Одсекогаш сум го сакала ова, ова ќе бидам во иднина без сомнеж,не ме интересира колку е платена тука мојата желба и мојот сон кој во иднина морам да си го исполнам, единствената моја одлука донесена во најбрз можен рок !

 

сите што дипломираат на психологија завршуваат ко психолози по школи или ако докторираат на факултет стануваат професори на факултет..
а за да станеш професор треба да си најдобар мегу најдобрите..
психологија има многу да се учи и многу да се разбира и чита али толку све а за ниска плата јас не би ризикувала...

 

Морам да искоментирам на темава зошто емотивно ме погодува!од кога знам за себе сонувам за тоа како ги слуам луѓето и им помагам,не ми е мака и не мие текошко да седам 2 саати да слушам некој друг што ми кажува како си ја олеснува душата и не ми е тешко не само да го слушам него да го пратам што бсушност сака да каже човекот,па луѓе бе се додека постојат размислувања од типот РЕАЛНО ГЛЕДАНО КАЈ НАС Е ТАБУ ТЕМА,КАЈ НАС Е СРАМОТА,КАЈ НАС НЕМА ПАРИ па да му се невиди кај нас што успева да си ѓубре да си мамин татин син-ќерка да седиш у четри затворени ѕида да штракаш на тастатура и лисотви цела планина? епа за мене тоа е монотоно убиствено досадно пасивно!зошто да е срамота да ПОБАРАШ ПОМОШ и да ДАДЕШ ПОМОШ,до кога со тоа орпавдување балкански менталитет,нема менталитет нема сваќање во глобала се тргнува од себе,сопствени ставови и размислувања и крај!!!не е е срамота да си црна овца,ако си сигурен што сакаш терај!да се ќути ако некој дома е малтретиран,ако е омаловажуван,ако има пролбеми зошто зошто комшивката Мица ќе каже на Петра и ќе знае цело мало дека си ЛУД!?СКот Пек стручен на ова поле започнува една негова книга со мислата СИТЕ СМЕ ПОВЕЌЕ ИЛИ ПОМАЛКУ ЛУДИ!4та сум средна и сега од исте страни слушам каде со психологија шо че правиш со тоа ќе немаш за леб,е па што да има бе луѓе електро машински или правен и економски????рутина?да не ме свати некој погрешно секоја професиај со своите вредности ,не омаловажувам ништо но кога нешто НЕ САКАШ,нема ни да го МОЖЕШ.ај доста беше ме пукнаа емоции поентата ми беше само напред кон соништата

 

Како професија - баш ми се допаѓа психологијата. И тоа ептен.

И сметам дека има психолози во државава, ама сите или работат нешто сосем друго или си седат во канцеларија во некое школо.
На пример, на западот и Америка психолозите имаат голема заработувачка и работат баш на таа професија. Прво ги ислушуваат „пациентите“ , кои си ги искажуваат проблемите, маките, а потоа психолозите им кажуваат совети и терапии.
Луѓето многу често посетуваат психолози, ама тука тоа не функционира, ние сме со друг менталитет. Сега на некој да му кажеш да оди да разговара со психолог ќе направи фацка „ wtf? are you okay?“ , а уствари ти треба да го прашаш тоа.
Ама, тоа е.

 

Не е доволно да читаш и да сакаш да помагаш, за да бидеш психолог.
Потребни се чист резон, здрава перцепција, способност да се задлабочиш во психата на поединецот, не може психолог да биде медиокритет без 2 грама мозок.

Што знам, зезната работа е... и има страшно многу учење... а мала плата, ако воопшто ја добиеш.

 

najubata rabota za site da ja ucime makar i za sebe

 

Психологијата ако професија... ја сметам за една од најдобрите и најинтересните професии. Освен во работата, може многу да ти послужи и во секојдневниот живот. За да ја работиш оваа работа, не треба само висење над книга и учење, туку да го имаш она чувството во тебе, ако можам да го наречам така. Да знаеш да ги анализираш работите и да го гледаш проблемот од секој агол, смирено. Да можеш да се поврзуваш со луѓето и да успееш да им „влезеш“ во мозокот, да ја разбериш нивната психа. Значи најпрво треба да од срце да ја сакаш оваа работа, да покажуваш интерес и силна волја, и да имаш големо трпение.
Не знам како функционира кај нас, каква е платата и колкава работа има, ама многу е погрешно тоа што луѓето мислат дека треба да си ментално болен за да посетуваш психолог. Сите во животот имаат потреба да му се искажат на некого, да се ослободат од проблемите и да добијат стручна помош.

 

Ја уклучив темава за да напишам и баш викам дај да прочитам последен пост што има и го има тоа што сакав да го кажам ... не е психолог оној којшто висел над книга и набубал, положил испити и земал диплома па сега е психолог. За оваа професија дипломата е само црно на бело, треба да бидеш способен да анализираш, да бидеш слушател и даваш вистински совети, а и како професор како и секој професор по било кој предмет треба да знаеш да го пренесеш своето знаење. И има огромна разлика помеѓу психолог и психијатар, сеуште некои не ја прават таа разлика. Душевно болни не одат на психолог, туку на психијатар.

 

ја ја сакам психологијата,
како професија според мене мислам дека дааа
а за тоа колку би успеала ,па.. порано лугето не посетувале психолог освен некој да ги посочи за некој проблем,а денес мислам дека полека лугето се учат да одат и дека во иднина мн луге би оделе,

 

Навистина ја сакам психологијата како професија...
Понекогаш посакувам да станам психолог!