Психолошки проблеми како последица од случка/и во детството

Како да читам за самата себе..и многу ми е жал.. јас сум сега на 33 год. и сеуште поминувам низ истото. А што е нај иронично поради тоа се запишав и дипломирав факултет психологија..едно еглонилче за да те смири (барем тоа јас го правам) прости што немам подобар совет

 

Како за почеток смени нешто на тебе,на физичкиот изглед мислам за да си се чуствуваш посамоуверена и посигурна во себе едноставно да си се чуствуваш убаво кога ќе се погледнеш во огледало.
Мила не се замарај што зто зборуваат другите и што мислат едоставно игнорирај све кренија главата и не мисли на никој не шишај никој,што мислиш дека другите се совршени дека се најубави дека немаат проблеми и дека немаат правено грешки?се лажеш луѓето се прерасипани и пак си се ценат нормално сконцентрирајсе на факултетот и дај све од себе што ќе ти е друштво на фкас?одиш си слушаш си бркаш работи и бегаш јас на факултет со сите површно разговарам во врска со факултетот за друго не ме ни интересира настрана си имам дугарки на кој да се доверам и со кој да разговарам а верувам и ти, мислам дека премногу се замараш за ситници и за глупости секој човек има за нешто комплекс не си само ти ама претеризам е на тоа постојано да се мисли,не треба да го губиш времето на статии читање туку све е во твојата глава и до твојата психа верувајми,а ако имаш некои последици од детството сериозни тоа е друга работа тогаш побарај стручна помош и решиго еднаш овај проблем...

 

вака,значи имам проблем...незнам каде да побарам помош па се обратив овде...Веке со години имам како страв чуство како некој цело време да има до мене како некој да ме следи ве молам помогнете ми ако нешто повеке знаете за ова како да го надминам тоа...ми се имаа случено некои работи во минатото и понекогаш мислам дека тие ми се последица за ова..ве молам помогнете ми ако знаете некако

 

Maleckata5 премногу си параноична. И мене ми е страв кога си одам сама после школо втора смена или после излегување. Едноставно мораш да дејствуваш преку твојата потсвест, да се увериш дека нема никој зад тебе што те следи и да пробаш да се контролираш. Ако не бива, побарај стручна помош, не е ништо срамотно.

 

Јас читајки ве некако се охрабрив да си го кажам својот проблем.
2011 година додека бев во странство дечко ми направи многу сериозна сообраќајка. Целиот беше искршен, дури и првите 17 часа во бесознание. Кога дознав за мене тоа беше премногу голем шок. За жал не бев во можност да се вратам дома и многу тешко ги поминав тие денови. Фала му на бога се опоравуваше полека. После точно една недела почина баба ми од здрава, права. И тоа ми беше исто преголем шок.
Од тогаш животот ми се смени. Првиот месец после сообраќајката на дечко ми се сличуваше во сред ноќ да се разбудам како стојам на сред соба или само исправена во кревет. Почнав да се плашам да спијам, да станувам нервозна и нетрпелива. После 3 месеци си дојдов дома и едно време осетив подобрување но не за долго. Почнав многу да се плашам од смртта и од помислата да изгубам некој близок. Си увртев во глава дека ќе имам срцев удар. Почнав да имам панични напади проследени со потење, треперење и слично. Често одев на лекар да ми направат ЕКГ. Се смирував само кога ке ми кажеа дека се е во ред. Сега немам панични напади барем не толку чести. Се обидувам да мислам позитивно и да ја сфакјам смртта како нормална,почнав да читам книги како Моќта на потсвеста, Како да го надминам стравот и сл но кога најмалку сакам тоа чувство едноставно се враќа.

 

Личноста на родителите или на едниот од нив премногу влијае на формирање на личноста на детето, неговиот карактер, однесување, каков ќе му биде животот, каков партнер ќе одбере, дали ќе има проблеми со социјализацијата, односно дали и како ќе се прилагоди кон надворешниот свет. Тоа е научно докажано.И затоа да не се залажуваме, овие проблеми не се решаваат само со совети. Потребна е стручна помош од искусен психотерапевт, кој ќе ја одбере точната метода за да не извлече од неволјата. Мојата старосватица е психолог и работи како професорка по психологија, но не работи како психотерапевт. Јас никогаш не сум и кажала за никој мој озбилен проблем, затоа што таа ме гледа со чувства и може да ми даде само совет, а советот не е психотерапија.И така може само повеќе да ме изнервира. Значи лекот е добар и искусен психотерапевт, само како да се најде, тоа е дилемата и всушност решението. Ако некој знае, нека каже за таков, ама испробан и докажан, а не од реклами за кои и јас можам , а и сите ние да ги најдеме. Ајде, би ве замолила за препораки, доколку некој знае.

 

Не е кој знае што,но кога бев мала (6 го.д) одев на балет.Таму не тераа колут напред да правиме на паркет,ама бидејки незнаев мораа да ми помогнат.И толку лошшо ме турнаа што вратот мислев дека ми се скршши:И ден денес на физичко имам 4 по гимнастика само заради тоа.А исто така и кога некој малку посилно ке ме гушне ме боли вратот по 10 мин. и потоа престанува...незнам дали е од таа случка или не

 

До шесто имавме соученик-дете од дом. И навистина, многу беше некултурен, дури наставничките ги пцуеше.
Еднаш дури се качи на клупа и ги соблече гаќите... тоа е последица од лишото воспитување. Многу го караа и тепаа. И во школо сум ги видела како го тепаат воспитувачките. Ми доаѓаше да заплачам... премнигу мал беше за да гледа лоши работи, а најмногу, да биде малтретиран. И кога го преселија во друго школо, уште полошо му беше... го гореа со цигари... Суров е светов...

 

здраво јаС СО ГОЛЕМ СТРАМ ГО ПИСУВАМ ОВА ЈАС ИМАМ ПСИХИЧКИ ПРОБЛЕМИ МАЛЦЕ ОД ДЕТСТВО А ПОВЕЈКЕ ОД КОГА СЕ ОМАЗИВ ИМАМ39 ГОД 16 ГОД ВО БРАК .ВО ПОСЛЕДНИВЕ 5 6 ГОДИНИ САМО ПРЕЗИВУВАМ ЗНАЦИ НЕ ДА ЗИВЕАМ ДА СЕ БОРАМ ЗА ЗИВОТ ЈАС ЗИВЕАМ СО СТРАВ БЕЗ НЕКОИ ЧУСТВА И МНОГУ МИ Е ТЕСКО КАЈ МЕНЕ ПРЕОВЛАДУВААТ ТАГАТА И СТРАВОТ.ЈАС ДО ПРЕД 10 ТИНА ГОДИНИ НЕ БЕВ ВАКВА СТРАМЕЗЛИВА НИКАКО СЕ БОРЕВ ВО жИВОТОТ АМА ИМАВ МНОГУ ПАДОВИ ПОВЕЈКЕ ОД ИЗДИГНУВАњЕ НАВИСТИНА САКАМ ДА СИ ПОМОГНАМ САМА ЗА ПОЛЕСНО ДА СИ ГО ПРОЗИВЕАМ жИВОТОВ АМА НЕ МИ ОДИ ОД РАКА САКАМ ДА МИСЛАМ САМО ПОЗИТИВНО АМА НАЈМАЛА СИТНИЦА МЕ ВОЗНЕМИРУВА И ТОГАш ДОБИВАМ ГОЛЕМА ТАХИКАРДИЈА И МЕ ФАЈќА ПАНИКА И СТРАВ НЕ МОЗАМ САМОСТАЛНО ДА ЗИВЕАМ ДРУГО СУМ ЗДРАВА АМА СУМ ЗАВИСНА ОД НЕКОЈ ДА Е ДО МЕНЕ АКО НЕКОЈ ИМАЛ ПРОБЛАМ КАКО МЕНЕ И СЕ ИЗЛЕчИЛ ПИСЕТЕМИ БАРЕМ ДА ЗНАМ ДАЛИ ИМА НАДЕж МНОГУ ЦЕ МИ ПОМОГНЕТЕ ПОЗЗ

 

Мила моја, ниеден проблем не се решава со волшебно стапче со еден совет. Најпрво треба да се сетиш што му претходело на твојот проблем и да го напишеш тука, ако не ти е срам и имаш храброст, па потоа можеби ќе добиеш мислења и одговори од некои кои имале сличен или ист проблем. Вака никој не знае за што се работи. И на лекар да одиш- на психијатар или пак на психолог мораш да му кажеш се од кога знаеш за себе, за да му се разјаснат и него работите, а и да може да ти помогне.Овие проблеми така се решаваат. позд.

 

имам social anxiety и секој месец станува полошо и полошо
свесна сум дека тоа е disorder
и моментално сум на степен 2 од онлајн терапија
сум пробала се да правам
и да се подобрам себе си на прво место , но некогаш нема врска со мене само ми иде во ситуации кои не го очекувам ..
мислам дека ова е бидејќии кога бев мала бев страмежливо дете
и сега кога се преселив ове ми беше како помала ми беше страв да зборувам оти мислев дека ќе ми се смеат на акцентот

овие сравови сега ги немам но затоа е многу полошо

 

Може ли линк од страната за онлајн терапија?

 

@Joi
само овие два начини до сега ги имам пробано
овие се видеа и има Part 1 , Part 2... Part 12

Спојлер

на оваа страна е , треба да се регистрираш
https://ecc.ecentreclinic.org/register-your-interest

 

Кога бевме мали татко ми пиеше. Во страв бевме често. И јас се плашам од лош брак,од

 

Ако кај партнерот приметам и најмала агресивност, ароганција, веднаш оладувам и раскинувам. Не сакам да живеам живот како
мајка ми. Имам комплекс на пониска вредност. Проблемите од детството многу влијаат на понатамошниот живот.

 

Ќе го споделам и сопстевеното искуство околу овој проблем
Сметам дека најголемо влијание имаат родителите во раното детство на децата
На пример моите родители се до 6 години (кога тргнав на училиште) ме држеа на некој начин изолирана. Односно тие не се потрудиле и не посветиле внимание на тоа да ме научат да комуницирам со луѓе. Седев со некои роднини што живееа близу нас па додека моите работеа тие се грижеа за мене. Значи имав многу малку контакт со други деца и немав никаква способност да развијам комуникација. Кога тргнав во училиште често седев настрана сама а си играв со други деца само кога тие ќе ме повикаа и ќе ми пристапеа. Со други зборови јас сакав но незнаев како да им се приближам.
Друга работа - моите не ми овозможија да посетувам дополнителни активности. Многу ја сакав кошарката како мала но никогаш не ми удоволија да спортувам. Активностите значат запознавање на други луѓе, учење нови нешта, зголемување на самодовербата и многу нови познаства.

Родители внимавајте на овие работи бидејќи подоцна оставаат траен белег.
Како растев се менував и да можам да кажам дека сега сум целосно друга личност опкружена со многу луѓе иако сеуште се чувстувам глупаво кога ќе се сетам на некој случка од минатото каде мојата некомуникативност дошла до израз.
Но од грешките се учи

 

Родителите треба да го обликуваат карактерот на детето на најдобар можен начин. Моите психички ме тиштат. Кога ќе дојдам од работа, дома како бомба да паднала. Едноставно никогаш за ништо не ми помогнале, никогаш. Секогаш ми создавале непотребни нервози. Кога ќе се вратам од работа морам садови да измијам ако јаделе и ги оставиле немиени. Во комшии имаме маж што еден куп женски работи врши, па што му фали на човекот.

 

Случкa:
другaр ми вели декa дoдекa oдел сo еднo девoјче му рекле декa гo изневерувa, и тoј oтишoл сите биле сoберaни, и и удрил бoкс нa девoјкa му,сегa бившa.

Тaткo му реткo си иде,нo тaкa е пoстрoг,е сегa скoрo имaлo рaспрaвијa не рaзбрaв и не сaкaв мнoгу дa прaшувaм дaли тaткoтo гo идрил другaрoв или oбрaтнo. Не сaкa мнoгу дa збoри.

Штo мислите удaрaњетo нa бившaтa,тoгaш негoвa девoјкa, дaли е прoизлеглo oд минaтoтo? Пример дa гo гледaл тaткo му кaкo јa удирa мaјкa му или тaкa искaжув бес?

 

90% од психолошките проблеми што ги имате сега се последица на негативни состојби што сте ги имале во детството. Сите наредни психо-соматски и физички заболувања ќе ви бидат последица од негативна состојба што ја имате сега или во блиску минато.

 

@SunnyGirl2 Што воопшто се дискутира во правец на оправдување чинот на удирање на девојката, демек дали било или не траума од детството, мислам ја удрил и точка Ништо нема да го смени фактот дека ја удрил .Таквите не заслужуваат ни дискусии да се водат за нив.