Здраво нова сум на форумов, па сакам некое ваше мислење за мојава ситуација како би постапиле вие да сте на мое место. Во брак сум веќе 5 години истите проблеми ѓи трпам веќе 4 години мажот ми е многу по родителите што ќе кажат тие тоа е не застанува на моја страна да ме заштити, тие употребуваат за мене многу погрдни зборови сега кога малото полна да разбира и кога ќе слезе кај нив тие го учат секакви зборови за мене и тоа ми ѓи кажува подоцна и кажува дека баба му и дедо му му рекле така да ми кажи мажот ми не ср замара се смешка само, некна дури малиот дојде и ми вика не те сакам оди си од овде, му реков на сопругот да излеземе од таа куќа но несака несмее од таткому пред некое време и ме помодре поради мајкаму. Дали верувате јас веќе немам чувства спрема тој човек чувствувам како да не го сакам онака формално сум со него, имам каде да отидам но некако се плашам немам храброст да си одам од таму со мислта што ако целиот живот останам сама. јас веќе почнав да паѓам психичќи добивам панични напади и стигам до инфузии, пијам лекарства за смирување кој веќе не ми ни помагаат нон стоп само си плачам. Извинете на долгиот пост но само сакам да слушнам ваше мислење и како вие би постапиле во ваква ситуација. Убав ден
@Stefanija2000 , ај прочитај го цел пост како некој друг да го напишал и што би советувала. Еве јас да сум го пишала, што би ми кажала?! Трпиш физичко и психичко насилство, притоа и детето го гледа сето тоа. Имаш услов каде и како да се спасиш, што многу во твојата ситуација го немаат. Најбитно, детето да е со тебе цело време. Сама во никој случај нема да бидеш. Да може ќе има моменти на осаменост, ама пак и сега си само физички со таа личност, колку што сфаќам јас од твојот пост. Во ситуација како твојата би заминала без размислување.
Не оди, трчај и бегај. Уште веднаш. Што поскоро тоа подобро. Немам друг одговор. Ти посакувам што побрзо да се одлучиш и да заминеш.
Да си најдеш добар адвокат и да си поднесеш развод. Најверојатно сакаат и детето да ти го земат, но најдобро е да се консултираш со адвокат. Најди ја таа битолчанката, добра била. Падната си психички ептен многу. Излези прошетај пешки, разбистри си ја главата. Отиди на кафе со пријателки на муабет. Ако чувствуваш потреба, раскажи го тормозењево на маж ти и неговите на некоја блиска што ќе те сослуша и даде совет, а притоа не каже на некој.
Ова е и повеќе од доволно за да си ја фатиш вратата, а богами и да се одлучиш за развод. Имаш каде да одиш. Многу немаат, а сепак решаваат да заминат. И тоа го прават храбрите кои се заземаат за себе. Патем, цел живот сме сами.
Да си дадете шанска сами да почнете да живеете, така ќе ја видиш реалната ситуација. Вака под притисок и под влијание нема да функционирате. Ете рекол дека не сака да си одите, може му е така полесно ама може да пробаш пак со убаво да му објасниш се и да побараш да се одвоите.
Mnogu pati imam pobarano da zamineme od tamu no nesaka ni da slusne sto nogu pati mi ima kazano deka sum psihicki bolna i da si odam kaj tatkomi
Дали би дала шанса на човек што те тепа? Каков пример е тој за детето.. мислам одвратно. Во кое време живееме, каде е љубовта во случајов? Нема втора шанса и нови почетоци за такви нелуѓе.
И што и да останеш? Сигурно е подобро од ова: Ако речеме да си сама е некоја "неутрална позиција", според мене бракот треба да ти додаде некоја вредност во животот, да ти го направи подобар. Кај тебе е спротивното, ти го загорчува животот. Така да, и да останеш сама е автоматски подобрување на твојот живот.
Леле тоа не го сватив затоа пишав така. Ако има насилство никакви шанси, се извинувам за пишаното погоре. Еднаш кога ќе крене рака не се запира на тоа, насилството ќе продолжи. Жалосно е за детето да гледа и жалосно е за жената да трпи. И да има и да нема каде да оди треба да го напушти, ќе се разведе и детето секако ќе биде кај нејзе. Во врска со нејзиниот страв, никој од нас не знае дали ќе остаре сам или си некого. Подобро сама за сега отколку со маж насилник.
Мхм. Да му даде шанса да ја помодре уште еднаш, во случај ако не било доволно претходниот пат. @Stefanija2000 земи си детето и бегај дур те држат нозе, ваквите не се мењаат никад.
Не го сватив тој дел како што се изразила, не сватив дека ја тепал, затоа се извинив. И јас се згрозувам над насилство и мислам дека никогаш не треба да се помине преку тоа и да се опрости. Насилник еднаш е насилник цел живот, точно дека не се менуваат.
Еве и да заминете од таму, мислиш нема да се мешаат? Тој што си е таков и поврзан со родителите и преку океан да отиде истиот ќе си биде. Штом еднаш те помодрел ќе го направи повторно тоа, ваквите не се менуваат, не си сама, си имаш дете за гледање, подобро разведени отколку детето да трпи трауми.
Разговар со некој стручен за твојот страв од осаменост да ти помегне да се справиш со тој страв и излезеш од тој зачаран круг. Олеснителна околност ти е што имаш каде да одиш. Спаси се себеси и детето.
Убо шо спомна "шо ако останам цел живот сама" па ме потсети. Замисли се во истата ситуација од сега, за 1-5-10+ години без промена. То е подобра алтернатива? Не. Башка шо, нема да останиш сама. Без поддршка на партнер си повеќе сам. Немаш поддршка од партнерот и плус кажа за присуство на насилство (помодрување). Према мене, ако партнер покажи агресија и насилство еднаш едноставно нема назад. Заслужваш подобро. Ако имаш кај да бегаш, не се мисли ни на момент. Ако немаш, почни полека да прајш план. За твое добро, и за доброто на детето. Се надевам за брзо ќе биди се подобро.
Девојче, спаси се сама, нема кој да сте спаси. Јави се на полиција, оди кај твоите со детето обавезно. Оди на психолог, психијатар. Бегај што побрзо со детето, тие не се токму цела фамилија.