не претпоставив дека можам да навлечам толку осуда за мојава ситуација не мислев да си ја отворам маката овде и само да седам и читам коментари немав таква намера мислев дека има некоја со сличен проблем и како успеала да го среди животот на најбезболен начин и верувајте не е лесно да се остави се зад себе и да се тргне во нов живот тоа би било себично ,затоашто така би си направила само себе услуга а не и на детето затоа реков да бев сама сега далеку ке бев ама морам да мислам и на детето што ако не успеам ? зарем на улица да го оставам детето? да го осудам затоа што јас сакам подобар живот?
Загрижена ПРЕКИНИ да се криеш зад детето, не го користи како оправдување за твојата пасивност, НЕМОЈ.
Еве јас сум разведена и да ти кажам дека ич ама ич не ми беше лесно да оставам се што сум градела 6 год., и тоа со стомак до заби, а по некоја случајност и сум дете на разведени родители и тоа после 17 год брак. Тешко беше, ама со мајка ми стиснавме заби и двете си пруживме помош една на друга и успеавме. Мајка ми во ниеден момент не се скри позади мене. И да ти кажам среќна сум што ја донесе најправилната одлука во нејзиниот живот, а тоа е да го остави татко ми. Јас повеќе страдав и имав трауми кога беа заедно него после одкога се разведоа. Детето е многу свесно што се случува во еден дом, во едно семејство. Немој ќерка ти да ти биде параван за твојата несиурност и за твојата нерешителност. Само на нејзе и ставраш трауми секој ден се повеќе и повеќе
Абре загрижена,најбезболен начин каков што бараш ти НЕМА.Значи едната страна(читај онаа попаметната) во вакви случаеви кога нешто мора да се оконча и да се продолжи понатаму по различни патишта,секогаш ќе биде попогодена(во овој случај ти и детето). Али ти стварно упорно ја тупиш околу детето,па детето и пак детето...А баш заради него треба да си заминеш..Велиш работиш,па на улица нема да го оставиш,колку-толку,можеби поскромно али некако ќе го извадиш на еден крај,едно е, да се повеќе да разберам.. И таа твоја реченица -Си молчам, си перам, си чистам -искрено ме остави без зборови..Цел живот ти планираш така?И мислиш дека детето не приметува на кој принцип функционираат неговите родители?Уствари,тие воопшто и не функционираат..И баш затоа што секогаш детето го ставаш во прв план,треба да заминеш..Тоа сега можеби ќе плаче и ќе тагува,но еден ден ќе ти биде најблагодарно што си го избавила од таква загушлива средина..Тоа само ќе примети колку позитивен одраз ќе има заминувањето на него и на неговиот живот.
Тие што се во твојата ситуација не пишуваат по форуми за својата ситуација затоа што се плашат да ја слушнат суровата вистина. Е извини ама не можам на мирно срце да ти речам: Леле душичке јадна ти ама што да правиш живееме во 1900 година а не во 2011 па сега ќути и трпи. Жени пусто мора да трпиме. Ако сакаш реален одговор еве ти ги сите кон исто водат, а ако сакаш сожалување во лице а позади грб да ти шушкаат: Која глупача јас ни 2 мин не би седела, е тоа овде нема. Барем од мене тоа нема да го доживееш ни ти ни било која жена. место да седиш и да си го тупиш времето пред компјутер, да се сожалуваш себе си , тресни со рака од маса и речи доста е!!!! За тоа се бореле до сега жените. Финансики си стабилна, фала богу здрава си и жива и што сакаш се уште??? Да те избрка он од одома?? Да ти дојде да ти рече Сели се утре се женам?? Да те поболи до таму да не можеш да функционираш?? Детето зад кое се криеш о толку жртви даваш сакаш да има болна мајка??Свести се жено од ова подобро нема. Си дала уште една шанса и не успеало. И сега? Ај ќе плачеме. Животот е еден, нема реприза. Ни за тебе ни за детето.
Јас колку сто сфатив Загрижена живее под исти кров со мажот од кој е разведена или сеусте не сте официјално разведени? Загрижена како и да е мораш да бидес порешителна. Те советувам така иако мора да признаа дека и јас бев во некоја слична ситуација, не во погледа на малтретирање и омаловажување, туку сакам да кажам бев во ситуација пред развод, но останав во бракот поради детето. Многу е болно кога не си во состојба да одговориш на прашањата поставени од страна на детето и треба огромна храброст за да се соочиш и да продолжиш понатака, но.... Сепак мојата ситуација беше далеку од твојата, од сосема поразлична природа бесе проблемот. Знаци имавме огромен проблем и бевме разделени извесно време, но кога дојде моментот да се влецеме по социјални служби околу детето, затоа што главната борба беше околу детето, тогаш ми беше најтешко. Детето не е нешто што се дели, за жал, а тоа сирото збунето, си ги бара и татко му и мајка му. Јас се смирив со маж ми поради детето, но....одма после тоа останав бремена и со надеж дека ке се средиме одлуцив да родам и тоа не едно туку две бебиња... И како ми е сега??? Мојот брак можам да го опишам на сл начин: Бракот ми беше како несто сто имаме најдрагоцено на пример редок експонат скап, префинет, убав... Се скрши еднаш, го прилепивме, се скрши уште неколку пати пак го прилепивме... Сега го имаме ама ниту е убав ниту функционира како што треба .... Срекна сум со децата, ме усреќија, ми го разубавуваат животот, кога ке дојдам се гускам со сите по ред и како нова сум, но празнината од емотивната одалеченост со партнерот си останува... Епа тоа беше мојата приказна... Ако успеам да го спасам бракот и да биде приближно на тоа што беше ке биде добро ,ако не ке бидам разведена жена со три деца Поздрав до сите форумџики еве го споделив и моето искуство со вас
izabela изгледа ти најдобро ме свакаш и јас лепам ама не се лепи . живеам под ист покрив со него ама како цимер и ништо повеке и разведени сме веќе две години се вратив после две години баш ради иста причина како и ти поради која си останала во брак јас ги поминав социјалните служби и верувај никогаш повеке не би сакала да поминам низ истото оддалечени сме, не со километри туку со светлосни години , и тоа уште многу одамна нема блискост никаква интимност, можеби да постои тоа ќе биде поинаку,можеби ќе се зближиме ама он не сака... никој кој не познавал не верува дека не сме повеќе заедно а никогаш не бил поинаков ама благодарение на мојата глума никој не ни забележал дека ние уствари воопшто не функционираме уствари целиов мој живот е само глума и јас не ни живеам туку само пробувам да се справам со животот и дефинитивно не ме бива најповеќе мразам сожалување а сега со мојава приказна овде на сајтов изгледа како да барам некој да ме сожали и да рече леле колку е намачена женава изабела ти посакувам да успееш во бракот и тоа најповеќе ради тие три дечиња и не дозволувај да се повлекуваат од другите деца секогаш кога некој ќе го спомне зборот тато тоа се случува кај нас а некој не може да ме свати мене и мојата жртва зарем јас сакам да сум осамена? зарем не сакам некој да ме прегрне и да биде со мене и во добро и во лошо? лесно е да си ги собереш парталите и нда побегнеш од се тешко е да се потрудиш да ја поправиш ако е можно ситуацијата и утре да не ми префрла детето дека не сум се потрудила и дека сум мислела само на себе и не го користам детето како параван во никој случај, јас неможам ни да го смислам после се што ми има направено и не се плашам што ќе речат луѓето ако се разведам затоа што сум разведена мене ми е јасно дека никогаш повеќе нема да живем нормално со тој човек ниту да имам нешто повеке од цимерски однос (ние сме само цимери и ништо повеќе од тоа повеќе од 5 години) ама не сакам детето да се влече под кирии и да живее во една соба и да не може ни другарчиња да повика затоа трпам и кутам за да нема караници а не затоа што наводно сум го сакала
Загрижена па тогаш избркај го него од станот...Кога веќе не сакаш да одиш ти од таму.И искрено не ти ја сфаќам поентата разведена си а остануваш со него?? И го жртвуваш својот живот и животот на детето...затоа што имаш некој страв во себе дека ако сте сами нема да преживеете...Нема смисла ова.Ама убаво кажаа џабе да ти делиме мислења, наши ставови и совети ти сепак на крај ќе си правиш по свое.Меѓутоа тоа дете се чувствува...се ќе дознае еден ден и ќе ви префрла...а и ќе си има одредени проблеми и кочници понатаму во животот.
ЈАс мислам отворено да разговараш со твоето дете,прочитав дека има 13 години и воопшто не е мало.Јас имав 11 години кога го изгубив татко ми(починат е не се разведени моите) само сакам да посочам дека на тие години,јас разбирав се,сфатив што значат тие тешки денови,знаев дека ќе бидам сама со мајка ми,дека треба и јас да размислувам д аи помогнам,дека и нејзе и е тешко како на мене,да не бидам како мало детенце туку како возрасна личност да се борам со животот,кога јас можев тоа да го разберам на 11 ќе разбере и твоето дете на 13,дека тоа не еживот,дека ти ќе му останеш мајка и маж ти татко и покрај тоа што нема да бидете заедно и слично.Се согласувам со другите форумџики дека е полошо да седите со сила заедно,тоа дете е свеснои ја сфаќа вашата глума и полошо му е така.Не велам дека ќе биде лесно не е исто да сте нон стоп заедно,и одеднаш едниот родеител да не е со тебе цело време,ама подобро е да се живее во мир и хармонија отоколку со трпење цел живот
Загрижена сега ја разбрав твојата ситуација, само неможам да сватам, кога он си има свој живот надвор од домот, тогаш зошто и ти не си поотворен кон светот. Создади си и ти нов живот, нови пријателства. Така ке си ја подкренеш самодовербата и можеби ке наудеш на сродна душа која ке те разбере и сака. Никогаш не е касно. Јас воопшто во мојот брак не сум потчинета или деградирана, бидејќи тој тоне јас не планирам со него да потонам, напротив, јас си го исполнувам максимално денот. Покрај времето со децата, си посветувам време на самата себе, се дружам, со пријателки и искрено, за жал, со тек на време ги прифаќаме работите онакви какви што се, а тоа е најстрашно. Имам воспоставено механизам, така што, кога ке излезам од дома сите проблеми ги оставам позади вратата и не размислувам и навистина добро ми оди. Во спротивно како што почнав до сега ке бев во лудница. Мој совет нека крши глава нека не се врака не со денови неги воопсто... а ти смени се преку нок среди се почни да излегуваш, да се шминкаш, да се дотеруваш, доста изиграваш куварка и домаќинак, не си го упропшастувај животот зошто никој, па ни детето зџа кое си жртва, нема фала да ти кажат. А меѓудругото и тој идијотот ќе се заинтересира што се случува со тебе. А вака ништо не правиш. Ручекот на маса секој ден????? Каков ручек кога ке дојде ти нозете на маса и лакирај нокти
Jas sum razvedena i imam prekrasna kerka. Da ne zvucam vulgarno, no od soprugot edinstvenoto dobro e nekolku kapki sperma za da se sozdade kerka mi. Sega koga ke se analiziram svakam deka sum imala nekakvo poremetuvanje vo mozok. Sega kako da ziveam vtor zivot. Odnovo za mene i kerka mi, koja e malo bebe. Si gi vrativ site prijateli koi gi izgubiv poradi nego, rabotam, ziveam so moite, mnogu me podrzuvaat i sum srekna. zalete po razvod ako nekoj e dobar. Nisto ne ste izgubile. Eden den ke go svatite deka toa vi e eden prekrasen amanet od Boga. Najprvo Vi pravi bolka, Ve unistuva za da ve navede na praviot pat. Sekogas ima dovolno mesto pod sonceto Mnogu mi se dopaga razmisluvanjeto na Dafnee. zarem ti si pomalku vredna. Godinite minuvaat a sto si napravila ti od tvojot zivot. Imas tolku mngu kvaliteti. Sigurna sum deka ke pronajdes nekoj za da te prifati kako takva. za takov ulicar kako tvojot sekogas imas sansa da najdes. Pogledni vo isklucocite. Zarem ne posakuvas nekoj da te miluva, da ti kazuva deka si mu edinstvena, da ti dokazuva kolku mu znacis, kolku si mu potrebna. Pa jas leb i sol ke jadam ama gordosta i dostoinstvoto nikoj nema da me pogazi. Spasuvajse dodeka imas vreme. Eden den ke sednes povtorno pred komjuterot, ke go vidis svojot komentar i ke zalis za nestata sto ne si gi napravila a si mozela. Sekoj treba da se ceni ( ne da se precenuva ) i sekoj zasluzuva da bide pocituvan. Imas dopolnitelna motivacija. Ako ne mislis na sebe misli na deteto. kakov pravec, patokaz mu e dadeno. Koja e traumata koja ja dozivuva ili na krajot da napravi nekoja glupost za da pobegne od vakviot zivot. izvini ama ova ne ezivot. [mod-kirilica:1zk5f5bp][/mod-kirilica:1zk5f5bp]
Не, несакав да влегувам во дискусијава која секако дека е болна, но морам. Загрижена џабе велиш дека не се криеш зад детето, јасно е како ден дека тоа го правиш. Јас сум дете на пресно разведени родители. Моите беа во брак 25 години! Јас имам 20 години сестра ми 24. Верувај дека ќе му направиш ненормална услуга на детето твое ако си отидеш од таму! Не го полни со комплекси уште од мало, не го терај да ви ги слуша секојдневните кавги и да е свесно каде и што прави татко му! Што мислиш ти дека ќе се случува со твоето дете во иднина?! Свесна ли си? Оди си од таму, јас ти кажувам како дете на разведени родители дека е многу подобро да се разведете отколку да живеете заедно без спокој во секојдневни тензии и караници! Мене ми е многу поубаво откако `оној` си отиде од дома, барем нема кавги, нема викање, нема тензија... Си живееме сами и прекрасно ни е! Но не, како што кажав ти го користиш детето како изговор за да не останеш сама, ти се плашиш да бидеш сама и немој да ми кажеш дека не е така, затоа што сум го изминала тоа и мајка ми беше таква како тебе, се плашеше да не остане сама затоа го трпеше. Не си ти жртва во приказнава, детето е, за негово добро веднаш да си заминеш од таму, не го оставај да расте со комплекси тоа дете, затоа што е многу тешко, цел живот комплексите ќе го јадат, цел живот ќе пати од нив, ќе пати од комплекс на помала вредност каков што имам јас и цел живот ќе мисли дека никогаш нема да успее во ништо што ќе посака, дека е ЛУЗЕР! САкаш твоето дете да израсне во такво?!?!?! Ама не, ти изгледа ќе се свестиш тогаш кога господинот ќе те набрка од станот со изјава дека ќе се жени, или евентуално ќе ти донесе некоја курва и ќе те тера да им готвиш. Нема да ме зачуди затоа што веќе знам и такви случаеви! Е тогаш ќе ти текне се, немој да речеш мала си и незнаеш, можеби сум мала ама многу добро знам што е подобро за едно дете. Затоа што јас сум такво дете кое претпочита да живее со разведени родители отколку да живее во секојдневни кавги во дом каде што нема спокој, мир, хармонија и љубов! Ако и после ова останеш со него, тогаш извини, но и ти не си ништо подобра од монструмот твој - маж, затоа што пре си гледаш за себе отколку за детето! А детето ти е големо, јас верувам дека ако седнеш да му објасниш како стојат работите ќе те сфати и разбере, и самото ќе посака да си отидете! Никој не те осудува за ситуацијата, те осудуваат оти несакаш да кажеш доста е! Готово! Те осудуваат затоа што детето го користиш за да не останеш сама, детето кое којзнае дали и знае што се случува и низ каков пекол поминуваш! Со среќа!
Mислењево ми делува како да е пишано од некоја тинејџерка што сега му тера инат на дечкото,демек види ме, ладна сум........... Oк, децата те исполнуваат, имаш пријателки...супер ти е! Aма искрено не ли ти фали маж? Pешена си цел живот во целибат да седиш??? зашто очигледно во твојот брак, вие сте како 2ца странци, и сигурно ни бакнеж нема помеѓу вас,па камо ли секс,,,,ок, ти си знаеш, само не можам никако да сфатам зашто си сеуште со него? Kоја е поентата кога не те рецка 2%? Ако си решена животот да го поминеш без маж, без секс, без машка нежност, бакнежи, на супер пат си! Ама ти си знаеш, но не заборавај времето на планетава ни е ограничено, а исто и времето на нашата младост! некој утре кога ќе остареш, да си ја чукаш главата!.... среќно
Загризена извини вака ама морам да те прашам нешто; си размислувала на тема дека со оваа ненормална средина за живот што му ја пружиш на детето може да дојде ден да има страв од брак? Дека ке мисли оти сите машки се ко татко и? Дека ке се плаши да и она не биде нечија слугинка? Алооо жено не го уништувај детево бе не ми е јасно зошто не се цениш ти и детето? Немој да кажеш дека немам појма сепак и јас на 23 год добив етикета разведена ама бојле тоа него да трпев сега вака ко тебе? Твојата керка ке ти биде по благодарна да живее и во мала соба ама да се разбуди смирено насмеана него со страв да не летат чевли и пцовки на сите страни? Си размислила дека девојчето е и ке биде во фаза на пубартет? Дека ке и биде SRAM да донесе друштво дома? Сите ти кажуваме убаво ама и јас како другите мислам дека ти се потајно надеваш на него дека ке се промени и пак ке го имаш како MAŽ извини ама само си трошиш време и пари да знаеш.....Си размислувала ли дека твојата керка кога ке наполни 18 год. ке гледа што побрзо да си отиде од овој кошмар наречен дом? Озбилно неможам бе да ве сватам како немате достоинство и почит
Многу вистина има во твоите зборови, за жал, но така е. Љубовта ја нема во мојот брак , интимниот дел не функционира, со еден збор јас во тој брак не сум среќна. Ноо, тука има еден важен фактор, кој ти со оглед на твојата возраст не го зема во предвид. Тоа се децата. Многу е тешко да се воспитуваат деца и да се превземе ризикот да одгледувас деца сама е многу голем залак, а плус проблем е и финансискиот дел, затоа што децата имаат огромни потреби. Едн во твојот маил не беше точно, а тоа е дека не ме ферма 2% тоа не е точно, сега да не навлегувам во детали ама причината за нашите проблеми беа од друг тип. Имено во мојот случај тој се грижи за децата, ги чува, ги сака, не излегува навечер и тн. Да не должам, многу добро те разбирам и јас на таа возраст така размислував, дури и сега секако дека нема да трпам некого до бескрај, но ете јас останав во бракот, таков каков што е најмногу заради децата.
изабела имаш голема помош од маж ти околу децата а јас никаква сега се јави од работа да ми каже дека се враќа во понеделник и да не го чекам за ручек и сега што треба јас да направам според некои, да си соберам парталите да излезам на улица со дете , да напуштам дом и се само ради тоа што тој неможе да замисли да живее со нас?????????? Uбаво рече изабела во брак е ради децата и јас исто така останувам во домот ради детето зарем детето треба да страда по туѓи станови а татко му да седи дома , па на крајот на краиштата овој стан е на детето и него му следи па зашто тогаш ние да си одиме, нека си оди он секој викенд е вака, дојде ли петок и он не се врака до понеделник и мирна ми е душава барем не го гледам и што сака нека си прави , се надевам дека еден ден нема да се врати тоа го посакувам колку и да е сурово
Добро бре жено, ти сама се лажеш или што? Знаеш дека сте разведени, знаеш дека станот е на негово име, а ти сепак очекуваш нешто ? Велиш дека не сакаш да се врати- тогаш јасно е и сама несвесно потврдуваш дека ТИ САКАШ да останеш таму по цена тој да брише под со твоето достоинство, а не го правиш тоа заради детето. Да не се влечкало по други станови, аман И ако ти е за мебелот што си го купила, додека го нема собери се, и пресели се. Зарем ќе чекаш да те исфрли некоја вечер и да останеш буквално без ништо на улица? Зарем милиш дека луѓето верувале дека се е супер, дека немате проблеми? Ооо Господе, се прашувам дали навистина сакаш нас да не лажеш или самата си се убедуваш Го третираш детево како заморче, го користиш како параван на твојата нерешителност. Да ти кажам само, овде никој не те осудува, сите сакаме да ти помогнеме, ама ти очигледно не го сакаш тоа. И да ти кажам ме пренервира, се понашаш како мало дете, да беше до мене ќе те фатев за рамења и убаво ќе те раздрмав за да се свестиш малку, дека сите се свесни што се случува само ти не И не ми е јасно, сега пак ги лажеш твоите дека се е супер? Зарем тие не те посетуваат дома?
Јас не го гледам проблемот тука тогаш...ако тебе така ти одговара,да бидеш слуга во сопствениот дом,детето да биде збунето и да не му биде јасно што се случува,ти да поднесуваш све и свачега од него и ладноќата која ја покажува кон тебе (да бидеме искрени,ти сакаш тој да се промени и повторно да биде близок со тебе),во ред,живеј така.Секој има различни мерила за сопствената вредност,различни разбирања за бракот и тоа е тоа. Но,страшно е тоа што го правиш.Еден ден,знаеш што ќе ти се случи со детето?!Ќe те мрази зошто не си заминала и зошто си била кукавица,зошто не си и овозможила убаво детство,само затоа што ти немаш храброст,а не затоа што толку ти е за неа,по улици да не биде детето.Јас разбирам,ти си повредена,ти сакаш да најдеш начин да го убедиш дека ти си таа која што му родила дете,му чисти,му пере,му готви и заради тоа заслужуваш да те сака.Еднаш пишав тука,секоја може да биде сопруга,ама не секоја може да биде жена,така што...искрено,да сум и јас маж,би барала силна позадина.Не ти останува ништо друго,освен да си ја кренеш главата,да не бидеш кукавица за утре што ќе се случува,туку да преземеш одговорност,а не само на него да му ја препишуваш. Велиш *да напуштам дом и се само ради тоа што тој неможе да замисли да живее со нас???????*...зарем ова е мала работа?! Знаеш ти што значи за дете да живее со татко кој не ја сака мајка му?!Знаеш што значи дури и да ја почувствува на себе игнорантноста на својот татко?!Ти не си свесна што му правиш,ти не си свесна во што влегуваш.Верувај ми,јас Лилит да не се викам,по 15-20 години ќе ти рече,ти си била глупава,јас тебе те мразам зошто си го правела тоа и јас не можам денес да функционирам нормално заради тебе или едноставно ќе стане понизна и ќе најде некој господар како татко и само затоа што мисли дека така е исправно.И тебе ќе ти биде убаво да го гледаш своето дете во таква позиција?! Не го користи детето како изговор за својата немоќ.Ако ти силно одлучиш,има начин,а за станот,ако заедно сте го стекнале,тогаш и навистина ти следува и треба да се окупираш како да ја средиш таа работа,а ако е негов лично,мислам дека и за тоа има некоја фалинка,би можела да најдеш начин со помош на адвокат како да собереш дел.
Читам и не ми се верува, и пак читам и пак не ми се верува што се имаш непишано. Извини ЖЕНО ама сега ми дојде баш преку глава. Јас нема за раменици да те раздрмам, него да си тука до мене за коса ќе те исчупам. Само едно ќе ти кажам и повеќе не ја отварам темава зашто почна мене душата да ме боли за керка ти. Тешко на тоа дете со мајка покрај себе кавква што си ти. И да знаш како што ти кажа и Лилит пред мене, керка ти ќе ги трпи последиците од оваа ситуација за едно 15 год кога она ќе треба да избере свој животен сопатник. И да знаеш дека стварно ќе те мрзи како што јас го мрзам татако ми од дното на душата.
Пред фактите и боговите молчат, а јас замолчувам кога не можам да најдам никакво НЗС кај некои луѓе. Молчешкум си одам од темава и јас, затоа што ова нелогично и сосема да ми простиш глупаво резонирање од твоја страна, Загрижена, иритира. Не заради тебе колку заради фактот дека ќерка ти заради тоа добива живот каков што не заслужила. Таа не била прашана дали сака да е донесена на овој свет и каков живот ќе и биде овозможен. И сега се случило што се случило. Сте и го укакале животот малку вие двајцата. А што е најстрашно, ти имаш шанса за поправен и не ја користиш. Или нешто од ова што ни кажуваш не е сосема така, или ти си навистина жена без сопствено јас. Трето нема Ајде разбирам дека си рамнодушна према себеси, но према ќерка ти?! Ај создравје.
