@hotvolcano1 таа не сака повеќе да биде со тебе. Причината не ја знам, ја знам само твојата страна од приказната. Олесни и', дај и' развод, девојчето нека остане со тебе, мислам и дека радо ќе ти ја остави. Можеби си и' досадил, можеби има некој друг, можеби е нешто трето... Не знам. Само се осеќа од ова што го пишуваш дека таа не сака повеќе да бидете заедно.
Жена тргнала со тупаници кон тебе ? Тоа не е маж ... знаеш што викаат за жените, кога тие би владееле со светот, не би имало војни, државите само не би разговарале меѓу себе ... ти се дава поддршка на форумов меѓутоа колку е вистинита твојава приказна, не знам, нешто не штима баш.
Здраво на сите. Не знам од каде да почнам, знам многу ќе ме осудат за моите постапки но во мене врие не можам да издржам па се решив и на Форумот решение да барам. Во брак сум шест години и имам година и два месеци син. Бракот ми е катастрофа, после втората година се се испреврте навистина стана пекол. Не сакав да ставам крај на бракот од неколку причини страв дека нема моите да ме подржат и огромна желба да се остварам како мајка. Имав два спонтани и бев преокупирана со мојата цел. Е сега кога станав родител навистина ми е тешко да го гледам детето како расте во ваква нездрава околина со родители какви што ги има, и свесна сум која грешка ја направив. Сакам и сега да се разведам но немам сила, после се што поминав немам дила а и храбрпста ми е многу послаба. Мм е навистина злобен човек и се и сешто ке направи да ми го одзеде детето а јас тоа не можам да го поднесам. Страв ми е немој да го изгубам од неколку причини потекнувам од сиромашно семејство и немам услови каде би живееле, ок е да се стуткамњ во некој соба од куќата кај моите и втора причина огромен страв од мм, јас навистина се плашам од него, спремен е се да направи како ќе се справам со него. Инаку не живееме во Мак и тоа ми е како дополнителна кочница. Инаку за мојот проблем сите години молчам никому немам кажано, сигурно и за моите ќе биде шок иако мн ретко комуницираат со него. Ве молам за било каков совет... Ви благодарам однапред.
Шест години брак навистина долга приказна затоа не пишував детали и сакав да слушнам мислење околу разводот и детето како да соберам сили и колкави се можностите да го изгубам детето. Тој ми напомена дека можам да си заминам но никогаш детето нема да го остави и дека ќе ми го земе. Злобен- затоа што се му смета што и да направам секој ден наоѓа причина за расправија иако ја нема, сакам да се посветам на детето а тој ми бара да бидам идеална домаќинка да готвам, чистам... и се е како што сака но на крајот пак нешто му пречи јадењето или е солено или несолено или пак оладено.... му пречат моите, не дозволува да имам свои пријатели само дома да седам и да молчам, ова е психичко ѓалтетирање а сакам да жувеам среќно да го средам животот и да детето да биде среќно. Јас се плашам од неговата сенка и не сакам да живеам со тој страв ми фалат родителите и мојот живот, кој дозволив тој да го живее буквално тој да управува со него.
Зошто се плашиш ? Не се живее со страв ... ти си ги знаеш домашните проблеми најдобро и најдобро ти можеш да процениш, малку постотов ми е чуден, 6 год си во брак, ако твоите се сиромашни и тн. ти за овие 6 год не се вработи, не придонесуваш дома ако придонесуваш под дефолт не си толку зависна од никого. Упс, читам погоре, не ти дава да работис хммм мора сите мажи да трчаат по тебе гарант, мн паметен маж си одбрала и ти хммм Избори се да работиш и по неколку месеци извагај пак. А да и биди фина мила, душа хахха не кавгаџика јок кавги, тактички
Ќе ти го одземе детето ако му го дадат, клошар. Ретко го даваат детето на таткото, најчесто на мајката. И зошто да ти е кочница што сте во друга држава? Во која држава сте? Ако сте во европска држава, баш напротив треба да ти биде тоа поттик, а не кочница. Разведи се и пријави го за семејно малтретирање. И психичко малтретирање се пријавува, заканите се пријавуваат.
Најголема грешка е кога жената седи дома и не работи. Најголема. Од искуство кажувам. 5 години седев дома, и верувајте откако почнав со работа, се сменив. Да седев уште дома, ќе ме влечеше уште за нос, а вака знам си имам плата, финансиски сум стабилна колку толку и можам сама да се снајдам. Значи никогаш не седете без работа, трудете се да си обезбедите свои пари. И баба ми, што беше во години, на секое ме прашуваше дали одам на работа, да си имам свој денар. Ова општо за сите го пишувам. На темата, јас уште не почнав процедура, ќе се оддолжи, знам, а адвокатите машала убава сума бараат. Спогодбено не сака, а не сакал ни да плаќа алиментација господинот, не земал голема плата. Комуникацијата ни е никаква, јас колку и да се трудам, тој тера некој инает и се откажувам веќе искрено. Нема договор со него. Најтешко ми е за децата, ај помаливе не разбираат, ама поголемиот разбира и ми е страв како ќе се одрази се ова на него. А и јас немам на кого да се потпрам, сама скроз сум со децава, тешко ми е што нема кој да ги причува, ама тоа е, се снаоѓам како знам.
Stom se razvedete ke mora da plakja alimentacija vo iznos od edna tretina od plata. Dokolku ne plakja slobodno moze da go tuzis.. Ova go znam od bratucetka moja koja go tuzese bivsiot maz.. Sto pobrzo se razvedes toa podobro. Roditeli, rodnini,prijateli.imas li da ti.pomognat so decinjata? Baraj pomos nemoj se da nosis na tvoj grb. Mozebi svekor, svekrva bi pomognale povremeno? Izvini ama glasno razmisluvam..Pozdrav i mnogu srekja..
Здраво на сите, би сакала да слушнам ваше мислење за мојот проблем. Заедно сме со мојот сопруг повеќе од десетина години а во брак година ипол. Додека уште бевме во врска тој си најде работа во странство и се отсели поради можноста која му се нудеше на професионален план. Се отсели, си остана на работа и задоволен е со работата до ден денес. Меѓутоа, откако се отсели мене ми беше тешко и чудно без него, но ете морав да се навикнам.Така поминаа неколку години на далечина и воопшто никогаш не помислив да го оставам иако имаше моменти кога ми беше премногу тешко. Но тој не помислуваше да ја остави работата и да се врати иако за тоа често разговаравме дури и се каравме и го знаеше мојот карактер дека не би можела во странство, ете не сум тој тип. Јас завршив со факултетот и наскоро потоа ме побара за жена и сакаше да се преселам тука со него. Тоа и се случи, еве веќе година ипол сме во брак и живееме овде. Проблемот си постоеше и порано но еве веќе подолго време не можам да издржам, едноставно не се пронаоѓам во оваа средина и сакам да се вратиме назад но тој упорно мисли дека ќе се навикнам и иако е стварно премногу добар на тоа поле не отстапува од своето и знам дека нема да попушти! Мислам дека јас направив грешка што воопшто прифатив да дојдам иако знаев дека не сум за странство. Тешко ми е, дури помислувам на развод! Се плашам на реакциите од моите и блиските инаку дефинитвно размислувам да го напуштам.. Да се вратам сама кај моите..Зошто да се измачувам уште!? Ваши мислења се добредојдени! Фала на сите!
Искрено, нема некоја посебна друга причина но веќе се чувстувам толку осамено и единствената мисла ми е да си се вратам назад. Мислам дека сите овие години што ги поминавме разделено придонесоа и да ете толку лесно се откажам од се и сакам да се вратам...
А го сакаш ли својот сопруг? Стави на вага, што е поголемо љубовта кон сопругот или носталгијата за дома? Пробај да си замислиш како ќе ти е кога ќе бидеш дома а без него? Како се чувствуваш при таа помисла? Рече додека сте биле разделени претходно ти било многу тешко. Друг совет не знам кој би можела да ти го дадам, сопругот тука нема грешка, не те излажал за ништо и не ни фер и ти да бараш од него да се врати. Да редактирам :ако не работиш и ти во таа држава, дојди сама без него на некој период како тест за сама себе и потоа одлучи си.
Јасно ми е дека не ме излажа и дека ете грешката е и моја што воопшто преземав таков чекор. Мислам дека порано повеќе го сакав и дека иако е добар човек, неговата преголема посветеност кон работата продонесе да не се чувствувам исто кон него.. Фала ама најстрашно од се е тоа што мислам дека навикнав и без него..
Стави фокус на љубовно поле. Рече дека тој е премногу посветен на работата што прави да се чувствуваш ти запоставено, плус тоа што не си вклопена во таа средина може да паднеш психички. Прво обиди се да дадеш шанса за вас двајца, да се вратите на тоа што сте биле. Мислам дека е тоа примарно. Потоа гледај што повеќе да се интегрираш во тоа место каде што сте. Ако не работиш најди работа, ќе запознаваш луѓе, има секаде активности разни. Истражувај повеќе. Јас мислам, од свое искуство дека си збунета повеќе. Јас сум работела и во прекуокеански земји и срцето ми се стегало за дома. Но знаеш ли што? После кога дојдов дома ми недостигаше да се вратам таму и снареден пат кога одев местото го чувствував веќе како свое. Пак ќе спомнам, за најдобро да расчистиш сама со себе дојди си во мк, сама на некој месец. Тука ќе го најдеш одговорот.
A deteto da gleda kako se ti si kriv, ili kako te napaga, nekad e podobro so eden roditel ama normalen zivot A ona trebal da bide svesna deka e postara i deka nemoze da misli ko tebe... Pa i za toa ova i e 2 brak..,vaka ako Pravela i u 1 brak lele majko Zemi si deteto ni prva ni posledna Srekno
