1. Овој сајт користи колачиња неопходни за неговото функционирање. Ако продолжиш да го користиш, значи се согласуваш со нашата употреба на колачиња. Прочитај повеќе.

Развојот на свеста

Дискусија во 'Психологија' започната од Bender Rodriguez, 22 декември 2016.

  1. Lianna Anna

    Lianna Anna Популарен член

    Се зачлени на:
    7 март 2017
    Пораки:
    2.456
    Допаѓања:
    19.572
    Пол:
    Женски
    Да, затоа што тенденцијата на децата е да се адаптираат, да се прилагодат на животната средина. Односно, околината да одговара на нивните потреби и желби.

    Бебе, откако прво ќе научи координација со око, тоа може да го интегрира набљудувањето и акцијата во систем. На почетокот на детскиот развој, доминира сенозмоторна интелегенција. Односно, е тоа фактот дека бебето гледа нешто со своите сетила, но сеуште не е во состојба да произведе акција. Размислувањето, на почетокот не игра значајна улога тука. До втората година од животот не се развиваат когнитивни шеми. Детето го конструира своето знаење, врз основа на автоматска анализа на животната средина. Когнитивен развој, доаѓа подоцна и е под влијание на созревањето, внатрешната средина, надворешната средина, како и физичкото искуство. А потоа, истово зависи од логиката, која исто доаѓа подоцна како и социјалниот пренос. Одосно, учење од другите и преку другите.

    Во контекст на ова, одговорите што ги дава детето на одредени прашања, или прашањата што едно дете ги поставува, се резултат, исклучиво на ова. Со поставување прашања, децата можат да се обидат да ги разберат исказите и постапките. Тие со тоа, можат подобро и да ги формулираат сопствените мисли.

    Сознанието за објективната стварност, односно дали нештото постои или не, дури и тогаш кога не е присутно, исто доаѓа подоцна, како резултат на развојот на когнитивните шеми. Имагинацијата и фантазијата се резултат на неможноста да се одделат вистинските слики, да речеме од соништата. Затоа што, сеуште нема таков степен на когнитивен развој.

    Бујната детска фантазија е резултат на приказните и бајките. Јас раскажувам за дедо мраз и детето затоа верува. Подоцна, кога убаво ќе се развие когницијата, детето ќе знае да ја процени реалната слика од фантазијата.

    Сметам дека апсолутно нема шанси, детето да има идеи, кои не се резултат на влијанието од средината. Било која. И да, секако дека децата веруваат во многу нешта, како резултат на приказните.

    П.С. Дедо Мраз постои. И тоа е мм. :rofl:
    П.С.2. Прашај ме мене што шушка во тревата. Одма ќе ти кажам змија. :rofl:
     
    На Briar Rose и Bender Rodriguez им се допаѓа ова.
  2. Црна Ружа

    Црна Ружа Истакнат член

    Се зачлени на:
    28 март 2017
    Пораки:
    1.000
    Допаѓања:
    3.683
    Пол:
    Машки
    Епот за Гилгамеш е пишуван пред 4000+ години а делува речиси современо, иако е најстар зачуван текст кој потекнува од имагинација (не е документирање на настан) така да којзнае...таму и тоа како има его и себство и што све не :party:
    Страв од смртта и потрага по бесмртност е опсесијата на епот, since the sumerian times :devil:
     
    На Briar Rose му/ѝ се допаѓа ова.
  3. Briar Rose

    Briar Rose Популарен член

    Се зачлени на:
    1 октомври 2016
    Пораки:
    2.387
    Допаѓања:
    13.681
    Пол:
    Женски
    Всушност, можам да направам одредена поврзаност на Развојот на свеста со стравот од смртта, како што @Црна Ружа споменал во неговиот пост.

    Имено, сум проучувала еден вид на свесност која се појавува кај човекот наречена Mortality salience, кој воедно ја објаснува свесноста на човекот дека неговата смрт е неизбежна.
    Овој термин, оригинално произлегува од теоријата за управување со теророт во која се претпоставува дека изразот на смртноста предизвикува егзистенцијална вознемиреност што може да биде ублажена од културниот поглед на поединецот или чувството на самодоверба.

    Исто така би можела да кажам дека овде е присутен спорот дека луѓето мора да се соочат и со својот инстинкт за да ја избегнат смртта целосно, ама нивното интелектуално знаење им посочува дека избегнувањето смрт е крајно залудно.

    И овде се поврзуваат настаните во Епот за Гилгамеш, односно инстинктот да се избегне смртта целосно била потрагата по тревката на бесмртноста, а интелектуалното знаење дека истото избегнување е залудно се случува откако змијата ќе ја земе тревката и кога Гилгамеш конечно ќе сфати дека луѓето во неговото кралство мора некогаш да се соочат со смрт.

    Како што претходно споменав дека луѓето верувале во повеќе богови и им ја дале карактеристиката на бесмртноста, тие истовремено знаеле дека се смртни и дека нивната душа ќе продолжи да постои во задгробниот живот. Ова е една, ако не и главната причина поради која Античките народи имале и бог, односно божица на смртта.

    Исто така, бидејќи луѓето биле убедени дека ги слушале гласовите на боговите, во моментите кога тие размислувале за смртта, се јавувало чувството на терор поради едноставниот факт дека луѓето сакаат да ја избегнат нивната неизбежна смрт.

    А самата теорија за справување со теророт укажува дека скоро сите човечки активности се водени од стравот од смрт.
     
    На Lianna Anna му/ѝ се допаѓа ова.
  4. Bender Rodriguez

    Bender Rodriguez The lovable rascal

    Се зачлени на:
    27 јуни 2015
    Пораки:
    2.623
    Допаѓања:
    32.778
    Пол:
    Машки
    Сакав да прокоментирам нешто за ова.

    Интересно што ја спомна баш змијата, затоа што стравот од змии е еден одличен пример за идеја која не е (целосно) резултат на влијание на средината, туку е всадена во мозокот уште од раѓање - барем кај приматите и кај луѓето. :)

    Направени се експерименти со младенчиња на разни примати (и човечки деца) кои покажуваат дека стравот од змиите е присутен кај сите нас - со исклучок на лемурите, кои еволуирале на Мадагаскар, каде што нема отровни змии.

    Да се разбереме - новороденчињата (на примат или човек, без разлика) немаат буквално вроден страв од змии, но во суштина научуваат да се плашат од нив многу, многу побрзо во споредба со другите предатори. Тоа е така затоа што нашите мозоци еволуирале за да имаат предиспозиција да научат да се плашат од змиите (и рептилите, генерално), бидејќи тие биле нашите најголеми предатори во минатото.

    Затоа и офидофобијата е една од најчестите фобии кај луѓето - иако голем дел од нас никогаш не се сретнале со змија во живо, ниту пак ќе се сретнат. :)

    Аналогијава ми беше за следново: еволуцијата го направила нашиот мозок да има предиспозиција да развие страв од змии и како последица на тоа, оваа предиспозиција се реализира кај повеќето луѓе.

    Така да, не ми е неверојатно она за кое претходно дискутиравме - еволуцијата го направила нашиот мозок да има предиспозиција да верува во натприродни работи и како последица на тоа, оваа предиспозиција се реализира кај повеќето луѓе, во облик на религија.
     
    На Lianna Anna и Briar Rose им се допаѓа ова.
  5. Briar Rose

    Briar Rose Популарен член

    Се зачлени на:
    1 октомври 2016
    Пораки:
    2.387
    Допаѓања:
    13.681
    Пол:
    Женски
    @Bender Rodriguez со твојот последен пост многу ме потсети на едно образложение кое го пишував во врска со никтофобијата, односно стравот од темнината.

    Можеби денес никтофобијата е многу честа појава меѓу децата, но и кај луѓето каде што не е изразен стравот од темнината туку од можни или замислени опасности скриени во неа.

    Додека некои сметаат дека оваа фобија е предизвикана од нашата психа и создадена само во нашиот ум, кои само си поигруваат со нас и нашите имагинарни стравови, јас сепак имам различно толкување на оваа фобија објаснета преку развојот на свеста, но и преку човековата еволуција.

    Имено, познат факт е дека Homo Sapiens од неговиот настанок до денес не е променет во однос на неговата градба на телото и основните сетила со кои се служи.

    Меѓутоа, пред појавата на технологијата, нашите предци постојано внимавале на предаторите кои само ги интересирало да се нахранат од човековото тело.
    А да стане овој факт уште пострашен, повеќето од овие предатори ловат ноќе - времето од денот кога луѓето се особено ранливи во однос на тоа да бидат изложени на напади поради релативно слабиот човечки вид. Ова значи дека било многу важно за нашите предци да останат безбедни во средината на ноќта. Ако не, тие ќе умрат.

    Но со текот на годините, овој ноќен страв станал инстинктивен,а ние денес го доживуваме како форма на блага вознемиреност.

    Причината зошто го чувствуваме ова како вознемиреност е поради тоа што стравот од темнината сега го изедначуваме со стравот од непознатото.
    Ние не можеме да видиме добро што има пред нас и тоа е всушност она кое длабоко не вознемирува, бидејќи нашата имагинација се се полни со најлошите можни нешта, без разлика дали се тие рационални или не.
    За луѓето од Античкиот период, ноќни стравови биле лавовите и другите предатори, а денес во градовите каде дефинитивно нема предатори кои слободно се движат, тоа се чудовиштата.

    Бидејќи не се вклучени предаторите во нашите општества во кои живееме, луѓето ги заменуваат предаторите со нешто сосема друго - имагинарни нешта.
     
    На Lianna Anna и Bender Rodriguez им се допаѓа ова.
  6. Lianna Anna

    Lianna Anna Популарен член

    Се зачлени на:
    7 март 2017
    Пораки:
    2.456
    Допаѓања:
    19.572
    Пол:
    Женски
    @Bender Rodriguez Толку не ми е паметот тука, што два пати те прочитав и се чудев што сакаш да кажеш. :rofl: Ова ми се случува прв пат кога е твое мислење во прашање. Ама до мене е. Многу сум занесена. Ме мачат кифлите. :rofl:

    Иначе. Стравот. Без да постои истиов, човекот не би бил она што е. Од раѓање сме изложени на страв.

    Луѓето во минатото на пример, бегале од дивите животни. Да немале страв, човештвото немаше ниту да постои. Спектарот на нештата или настаните од кои луѓето стравуваат е поединечно различен. Сепак, постојат преклопувања на основните егзистенцијални стравови кои се враќаат на нашето потекло во античко време. Стравувањата се важни затоа што обезбедуваат опстанок.

    Во однос на еволутивниот развој, сигурна сум дека е ова една од најважните стратегии за преживување. Само оние кои научиле да се плашат дури и од ситуации кои не ги доживеале, знаат што треба да направат за да се спасат од истите. Стравот, не е вроден, освен ако го дефинираме како ти погоре, барем не буквално. Да, повеќе би рекла дека е научен, како резултат на социјални, когнитивни и афективни невронски мрежи, бидејќи, застрашувачките ситуации доаѓаат од искуствата. За развојот на стравот кај децата, одлучувачки е стравот на родителите. Односно децата, се прилагодуваат на истиот.

    Различни области на мозокот играат улога во развојот на стравот. Но емоционалниот центар на мозокот, е веројатно во согласност со претходно ниво на познавање на раскрсницата која има вознемирувачко потекло, од минатото.

    Иначе, споменав змија, зашто растев во мавровски шуми и предели и често имав контакт со истите. Еднаш бев паднала како топче што се тркала низ надолнина во шума. :rofl: Се удрив на дрво, всушност, дрвото и ме сопре, а на истото беше замотана змија, на гранка многу ниска до земјата, во случајов, лице во лице се гледавме. :worried: Се сеќавам дека бев со дедо ми и колку трчаше да стигне до мене, колку ми викаше да не мрдам, да не движам, да не зборувам, уште да ми кажеше да не дишам. :o Така добив страв од змии. Од дедо ми, не од змијата. :rofl: И зошто тоа не би било влијание од средината? Јас сметам дека се е детерминирано од средината. Дали онаа од минатото, дали сегашната. Ете јас и претходно сум имала контакт со змиите, но така никогаш не сум се исплашила.

    И да, има смисла да се исплашиме кога ја минуваме улицата на пешачки, а забрзан автомобил доаѓа кон нас. Но, има и стравови кои немаат смисла и се неосновани, а се темелат на лоши детски искуства или како разултат на копирање од родителите. Така, тоа движело генерациски, при што и мозокот, веројатно станува способен да го поврзува хаосот на сензорни перцепции, спомени, желби, емоции и телесни сигнали во една стабилна или не стабила самосвест.

    Индивидуите се менуваат со текот на времето, ќе пораснат, ќе почнат да се чувствуваат инаку, да размислуваат инаку, како резултат на кохерентен временски и просторен идентитет.
     
    На wolf4e и Briar Rose им се допаѓа ова.