Разговарајте за да ви олесни душата

Кон баба ми се однесува значи готово се испушти од граници. Некни не ја пушташе на вакцина да оди, затоа што че и наплателе пари, Косово че не праеле некој безвезни муабети зборуваше, се расправав и ја однесов на вакцина. После то имаше проблем со увото нешто баба ми, и вика ко нема да оглувиш итн, шо бараше на вакцина...


Нема граници веќе човекот ја навредува секако и и зборува, а таа го чисти гопери, значи домаќинка во вистинска смисла на зборот! Се што ќе речи таа, спротивно прај тој итн. Едно апче по грешка му фрлила, значи не цело паковање, и и вика ко нема да умриш итн. Абе носи листој зелка по цела недела на нозе, не и дозволува да му го извај, јас одвај го натерав јас да му извадам листојте.

Вчера легнат на постела не арен, блед крпа скроз, таа зброна нешто рече за апчињата, она нервоза, омраза и поглед шо го има и тон на зборување, неам зборој. Му имав речено и пак му реков: човек што е болен и не можи да функционира како што треба, а за викање и колнење прв си.



Друга работа, секогаш што и да почнам муабет одма со викање е, не го интересира спорт, не го интересира ништо, па особено ништо нас да не праша како сме. Вчера одам да го видам после работа, го прашувам како сум? Со викање вика ААААААААААААА КАКО И СЕКОГАШ ДА НЕ НЕ ЗНАЈШ, ЕВЕ ЧЕКАМ ДА УМРАМ. Добро му викам... а домашна посета дојдоја шо напрајвте? Почна да ми вика ти се се интересираш бла бла.


Му велам море човеку, прашувам да знам шо да преземам понатаму, шо туку ми викаш?!

 

Gotov e zaminat e so umot. Sea izkegov ottamy iznevriran da se naoijam nesh da se smiram.


Pojdov zastana pred saatot i mi vika tri brojki gledam mu objasnuvam cel saat kolku se 5 minuti, brojkite so znaca itn. Posle mi vika internetot nesho prael na televizoro, a nema internet tamy. Potoa mi reche sum mu ja kradel penzijata od parite sum gi delel na pola, po baba mi frla so vlecki ja udri po stomak i po gla..


Si zaminav i mu rekov ne idam povekje, samo ako e nuzhno. Mi vika nikoj da ne idite pojche ve mrazam.


Baba mi mu vika nemoj taka, deteto da go nerviras, fati so pernicata frli po neze. Mu velak sebichen eden kako ne ti e sram da se zasramis ova so go orajs. Marsh mu vikam yamy od deneska sum mrtov za tebe.

 

Старк брат, кола имаш?
Ако имаш, патот за Скопје да му најдете дом на стариот или викајте да го зимаат...
Ем баба ти ќе настрада од ударите (предметите што и ги фрла), ем ти патиш.
Човекот не е за дома седење, барајте чаре и установа да го згрижи.
Се гледа дека со умот не е добар. Може и деменција да развива, или мозочен удар.
Не си играјте, бидејќи стварно не можете ништо да направите.

 

Човекот или ментално не е добар или мозочен удар или тумор на мозок има, ама уште да го натераат да оди на лекар...

 

Така зборува некој кој има шизофренија. Не смееш да му замериш. Не е свесен. Само игнорирај ги зборовите знаејќи дека не му се намерно кажани.

 

Може и со умот заминат ама може да е и само себичност.И желба да контролира.И таквите луѓе многу добро знаат да се преправаат и на тој начин да манипулираат со другите.Мене повеќе на тоа ми лили отколку на др.потешки ментални состојби
Треба да се остави скроз сам извесно време и да се игнорира.Ама ако ти дава душата.

 

@Stark не сакам да те разочарувам, но треба да бидеш подготвен. Не знам дедо ти колку години им, но веќе кога иде крајот ова е малце типично однесување на старите пред судниот ден, тие го чуствуваат тоа. Постепено почнуваат да го губат разумот, не им е дојдено до ништо, ама чувствуваат да знаеш. Истото го правеше и баба ми, скрос истото однесување.

 

@Stark според напишаното е деменција, и ќе станува се полошо и полошо. Не му замерувај на зборовите бидејќи и тој не знае што кажува.

Убаво ти посочија, ако имате можност однесете го во соодветна институција и на доктор под итно. Кажав и предходно не мора да му кажеш каде ќе го носиш, излажи го ако треба и ако не сака да иде. Мора да зема соодветна терапија бидејќи се повеќе и повеќе ќе излегува од контрола. И да не му враќај на зборовите кои ги зборува, и самите не знаат што зборуваат, игнорирај го за да не избувнува и станува насилен.

Знам дека ти е тешко, ама откако ќе му се препише соодветна терапија ќе биде како бајче.

 

@Kanya И јас ги препознав симптомите. Исти се како наш комшија кој што го познавав повеќе од 20 г. и никогаш не сме имале проблем со него. Последните 2 години многу се влоши и почна да станува агресивен по малку, но знаејќи дека е болен не му земавме за зло. Сега веќе многу е западнат. Не е лесно со ваква болест и на оној кој е болен и на оние околу него.

 

Tesko na baba mi, se plashamda ne i napravi neshto. Utre kje odam kaj maticnata negova i ce baram da pojdam do kaj psihijatar.. da razgovaram da dadat lekovi ili ako se vloshi situacijava vo megjuvreme, ce povikam sluzba ili ce go odnesime negde.

 

Да, го потврдувам истото.

 

И јас по дедо од соседите ги препознав симптомите. Само тој и бабичката беа заедно и со месеци не сакаше помош, се додека моите не го излажаа и однесија на психолог. Пред терапијата беше многу агресивен и буквално ја изеде жената, од снажна жена бабичката се стопи. Не и дозволуваше ни ТВ да гледа да смени мисли, од двор не ја пушташе подалеку. Се додека еден ден не дојде со плачење да побара помош.
Сега е бајче, се врати како што беше, и разговорите му се нормални, а предходно гледал луѓе, го следеле, го снимале, ќе го киндапирале. Не знаеш што правеше. Откако ја открија точната дијагноза и ја зема соодветната терапија се врати во нормала.

@Stark уште еднаш ќе те подсетам да и бидеш огромна поддршка на баба ти. Кажи и барем да не му враќа кога ќе ја навредува, не дај боже се може да се случи. Се надевам дека за скоро ќе ја воспостават точната дијагноза и ќе си ја прима терапијата. Не се страми воопшто да пишеш ако ти треба помош. Знам дека ти е претешко.

 

Fala, inache ne mu vrakja nishto taa.. samo si chuti i sreduva po doma.. mu veli da ti smenam corapite da ti izmijam nozete i toj ce pocni da ja navreduva. Nikosh ne ja cenel dovolno kolku so treba, a sea vekje e epten radikalno..


Son ne me fakja upm, a sabajle na rab treba da stanam.

 

Здраво момче, по ова што го зборуваш е типичен пример за почетна фаза на деменција ова од искуство ти го кажувам со мојот дедо. Од вистински интелектуалец пред точно година дена почна чудно да се однесува да е напет, нервозен а се е тоа од низа причини (стресови, многу години итн.) можеби малку и што го занемаривме околу реновирање на куќата слабо јадеше и слабо пиеше вода пресудно за ваквите случаи е водата. Во вакви ситуации чувството за жедност се губи поради тоа треба упорно да се инсистира да се пие течност. Е секако клучен ден беше кога беше на викендица со татко ми што се вели цел ден на сонце и утредента му се слошува и почнува да зборува неповржани работи како дека му е дојден крајот и дека ќе умре. Не вика сите да се збогува со нас у смисла сонувал такво нешто. Денот потоа се буди во потполна друга личнот од прекрасен добар вреден дедо се претвара во агресивен, налудничав сосема друг човек. Знаевме дека не е во ред но неможевме да го убедиме да оди на доктор. Ноќта ни избега го најдовме во дворот на комшијата и со брза помош на сила го вративме дома. Му да дадоа за смирување и некако потоа успеавме да го одведеме на невропсихијатар и му дадоа терапија Празине двапати на ден и лекови за смирување. (Лековите несакаше да ги пие, демек го труеме па некако со лажење низ храна да не примети му ги дававме) Не беше лесно но со текот на времето почна да делува терапијата. Испадите се поретки , не е агресивен само многу зборува (во смисла некој сака да му наштети, на него на нас и слично). Исхраната му е богата со витамини, течности во поголеми количини си пие. Тешко е не е лесно но мора да се упорни не само заради него туку и за сите други околу него.
Мора некако да го убедите да го водите на лекар, само полошо може да биде. Потребна му е соодветна терапија. Терапија која ќе е погодена и ќе му делува.
Поздрав,

 

Пишувам да ми олесни. Немам со кого да споделам, а ме боли. Кога срцето вели едно, а разумот друго, што да се прави? Ако нечија болест влијае на вашето здравје (нема лек), да се остави или ...?

 

Ова треба да се објасни подобро за што станува збор. Ако сакаш пиши ми приватна порака.

 

Некој/а за во приватна порака. Се работи за љубовен проблем поврзан со работата

 

Последниве 4 месеци, јас не сум јас. Се случи тогаш еден немил настан и од тогаш, све ми е наопаку.
Цело време, ама цело време имам страв дека дм нешто ќе си направи. Добар е, беше на психолог, со мене збори ама не бе, пак паничам ко мрдната ако видам дека е офлајн неколку саати или не се јави. Ми кажал дека учи, и пак му праќам порака да ми пише една точка дека е океј.
Првите денови после случката бев прелошо и со тек на време полека си доаѓаше на место сѐ ама, пак ми се вртат тие мисли.
Дури нападна му станав, како да го контролирам, а само се плашам. Го прашувам што јадеше, што правеше, што ќе правиш, каде ќе одиш, за што размислуваш денес и такви некои рандом прашања по кои можда ќе познаам дека нешто планира.
Не знам како да се помирам дека е добар. Не ни можам оти секој момент, сега, вечер, утре може нешто да се случи, а јас да мислам дека е океј и по телефон одеднаш да добијам лоши вести. Знам, не е убаво да мислам на такви работи, ама ете, од глава не ми излегува.
Му го кажав ова, иако не требаше и само напраив да се осеќа крив. Не знам дали згрешив.

Spoiler

Ќе ве замолам да не ми спомнувате претходни мислења.

 

Здраво
Само сакаам да кажаам некому да се исплачааам дека кога размислив јас никој немам околу мене за помош за совет.
Пред една годинаа имав тумор на јајниции тоа помина добро имам само 25 години и тоа требеше побрзо да забременаам па морав со инвитро и тоа помина останаав бремена бев многу среќна но го изгубив во 8 недела без срцева реакција па морав да го абортирам тоа ме скрши ме докрајчии зошто господ решил така да си поигра со мене што згрешив јас
Незнам како да си помогнам да се ослободам во тие моменто сфатив дека немам никој покрај мене сите другарки си гледаја свој живот поминаја само 2 недели од киретажаата а тие мене ми се жалаат со нивни проблеми а јас како некоја глупача сеуште им давааам совети
Незнам што да правааам сакам да исчезнам на некое време сакам да ме снемааааа.... Сакаам да забораваам се

 

Истото го правев и јас, за на крај и јас да завршам на психијатар и лекови. Најди занимација, преокупирај се со нешто и знам дека е тешко, ама пробај да не се јавуваш, да не чекаш да ти пише дека е добро.