Разговарајте за да ви олесни душата

Ако си го сакала дечко ти, немало да го изневеруваш. Иако е предобар, ти не го заслужуваш затоа раскини му и престани да го правиш будала. На две столчиња не се седи.

 

Исто се осеќам, знам како ти е.
Игнорирај, не си ставај при срце.
Кажи "да добро" и пак терај си како ти одговара на тебе.

 

Не треба да се биде тврдоглав, туку треба да се послуша и нечиј совет кога некој зборува за твое добро.

 

Не знам дали мислењево е за во оваа тема, но ќе пишам.
Проблемот е тоа што никако не можам да си најдам друштво. Имам другарки и комуницираме ќе излеземе еднаш, два пати и после ако не викнам јас не ме викаат. Еве на пример јас ке пишам на некоја другарка да излеземе со нејзиното друштво, пробувам да се здружам ама не иде. Не сум некоја што ќе излезе и седи како намќор во друштво, баш напротив сакам да се дружам ама сите се веќе поделени и како да не сакаат никој нов во друштвото. Е сега ќе искочиме и се супер и после тоа ги глеаш нареден ден излегле сите заедно собрани, а не ме викаат. И се така додека јас не ги викнам. Баш еднаш бев излезена со една другарка и се сретнавме со еден нејзин другар се запознавме и правевме муабет цела вечер, а она нерасположена и упорно инсистира да си оди дома. И демек ајде се договараме да излеземе и утре и пишувам јас ми вика не можам, не ми се искача за после 2 саати да ми пише абе јас излеговИ да искочам негде никој не приоѓа да се запознаеме, многу пати сум сакала ама не знам како. И со момчињата е исто, буквално како дс ги одбивам луѓево од себе. Можеби ќе помислите дека сим некој намќор ама навистина не е така. Со тие што ги познавам сум многу комуникативна. Не знам кско да запознаам нови луѓе, да си најдам друштво бидејќи скоро сите се поделени во свои друштва и не сакаат никој нов, а мене ми е веќе стварно непријатно само јас да инсистирам да излеземе. Уште повеќе ме чуди што кога сме излезени заедно комуницираме, се смееме и после тоа ништо. Премногу би ми значело ако некоја од вас ми даде некој совет или пак има поминато низ слично нешто

 

А твоите совети посебно треба да се слушаат.

 

Мене веќе ништо не може да ме олесни....
Не ми помага ништо повеќе... Не знам за каде сум... Дали за во лудница или.... Не остана човек кој што не си бие пеза со мене... Мојава ситуација е извор за забава на другите.... Стварно веќе не знам што да кажам за мене...
Ќе ми речите (можеби, што не верувам дека некој мене ќе ми рече) дека за секој проблем постои решение... Но за овој мојов проблем, од технички проблем, стана животен проблем....

Ајде. Смеејте ми се и вие сега. Чекам.
Што и да кажам/направам се јас виновна
Ништо нема асално од мене
Толку ми беше
Give me a gun please

 

Како да ги сфатам луѓето без осет и срам? Па до толку да си безобразен и да си даваш слобода.. дали мене грешка ме воспитувале од дома или не знам..
Правевме прослава сега кога бевме во Мк и добивме мн. подароци меѓу кои и пијалоци. Нормално, ги оставивме кај свеки дома во "нашата соба". Имаше и обични вина, ама и скапи виски и сл. Не е битно тоа, но од утредента натаму девер ми се собрал со другарите си земале едно шише, утре пак исто и уште се јавува и онака иритирачки ти го кажува тоа. Свекор ми не пиеше алкохол со години (барем така кажуваат) се досега, сам си седи и си пие што има дека гратис е.
Врвот го достигнаа кога на девер ми "ненадејно" му стасала покана за на слава и во небрано морал да земе од нашите подароци да однесе, да не оди со празни раце. Тука ми пукна филмот, ама што да правам? Можеби никогаш немало да се напијам нешто ама тоа е МОЈ подарок, а не на цела фамилија. Не значи ако сум оставила нешто и не живеам таму дека е на располагање за сите.
Кај моите стои сервис филџани(подарок пред 3 години, мој) и уште стои во кутијата иако сто пати и имам речено дека може да ги користи дека не можам да ги носам со мене во странство, ама еве ги така стојат - мои биле.
Се надевам дека и со гаќите што ми стојат таму не се служат чат-пат.

 

Тоа ти е проста македонска работа.

 

Тие тако звани "дугарки" не се другарки вистински ако ја познаваат доволно нивната другарка дека од дома е малце по стегнато држена и дека нема доволно финансиски средства секогаш за кафиња во последени моменти ... Јас да имам таква другарка не би и правела притисок дополнителен и ако би имала 100ден плус би и платила едно кафе ,ако не имам дом има паркови поседенки едно др на што нема да требаат секогаш пари

 

Никако ,нема да оставаш ништо и толку ...

Јас секој ден живеам со таква... Трпението ми е се помало
Јас затоа и дојдов не темава да си се пожалам, навистина веќе немам трпение. Како може да не размислува како се обраќа на бебето што си ги скукулила тие ноги ...
Ногите железо ти се...
Не ме тегли,не ми досаѓај ,ме гњави... Одвратна ми е не можам да ја слушам...

 

После сите безобразни и прости постапки и ништо да не речат, само како фигури да седат и дишат ќе ти сметаат, нормално. Жал ми е од една страна дека се родители на маж ми и ме немаат нешто навредено или да се скараме ептен, ама со слободата што си ја даваат не ги можам.

 

Kako da se slusam jas.. Imam is to piseno vo druga tema.. Racete mi ispukaja od mienje, kuceto go izvadov vo dvor oti dobiv fobija od vlakna cela bremenost bev opsednata so vlakna, Insekti, kuceto ne go imav pogaleno a kutro skokase po mene od radost, a od mackite ne izlegvav ni vo dvor da pijam kafe, koga ke jadev.. Jadev sama oti mislev ako zastano nekoj do mene ke mi letni vlakno ili ke mi donesi nekoja bakterija.. I red drugi raboti.. Na 28mi malata mi praj mesec.. I mnogu mi e krivo zosto se opsednuvav so neubavi misli I ne si dozvoliv da uzivam vo bremenosta.. Moj sovet ti e da se pazis ama da ne si prajs stres na dusata a I na bebeto vo tebe.. Na kraj ke bidi onaka kako Gospod so ni pisal. Znaci pazi se ama nemoj do Stepen na ludilo oti jas go dostignav toj Stepen, da se vrati toj moment ke uzivam maksimalno I za se bi postapila poinaku.. Uzivaj I bidi srekna vo bremenosta nemozi nisto da ni nasteti tolku mnogu, kolku so mozi da imat vlijanie nasite misli, imaj lesna bremenosta I misli pozitivno. Spremaj se za najubavite momenti, I koga ke stigni bebeto e najubavoto cuvstvo a sepak ima svoja tezina, jas padnav I vo. Depresija koga stignav doma zosto nemam mleko, lele jas sum ne majka neznam nisto I red drugi misli.. Sega veke sum OK.. Uzivaj vo sekoj mozen moment.. I ne baraj problem kaj so go nema

 

Леле мајко скрос исто....Не седам во двор заради мачето...А толку е запнато по мене,го израстив од раѓање ) Исто скрос и на моменти ми е криво шо без потреба се замарам,додека сите уживаат....Ама се трудам да е се позитивно.....Точно бараме проблем каде што го нема....Фала ти на советот

 

Не можам да си се помирам со судбината. Незнам како ќе живеам со оваа болка...

 

Што е причината за твојата болка?

 

Смрт на родител...

 

Прво многу ми е жал за тоа што си изгубила родител, што год да кажам ми звучи како клише и немам зборови со кои би ти помогнала. Доколку запаѓаш во депресија би те советувала да посетиш стручно лице, можеби разговорот со некого би ти помогнал

 

Еден лош ден не те дефинира ќе помине

 

Сочуство мила Вие да сте живи и здрави, животот не е праведен.