Разговарајте за да ви олесни душата

Здраво
Имам 26 години и сум толку депресивна што вејќе незнам што да праваам
Имам другарки ама како да ги немам секогаш кога им треба совет јас сум прва за помош а кога тие мене ми требаат никаде ги нема.
Веќе се осејкаам изморено се јас да им пишаам се јас да ги бараам свесна сум многу за тоа и пак си продолжувааам со истото . МЕ БОЛИ КОГА КЕ МИ СЕ ИСПОНАШААТ НЕУБАВО А ЈАС ПАК НЕ ИМ ЗАМЕРУВААМ ПАК СУМ ДОБРАТА
БИ САКАЛА ДА НЕ СЕ ЗАМАРААМ СО НИШТО БИ САКАЛА ТИЕ ДА МЕ БАРААТ ДА НЕ СУМ ТОЛКУ ГЛУПАВАА И НАИВНА
А И СУМ БРЕМЕНА СИ МИСЛААМ КАКОВ ПРИМЕР КЕ МУ БИДАМ НА ДЕТЕТО АКО ЈАС СУМ ВАКВАА

 

Јас мислам дека премногу имаш допуштено да те повредуваат и да ти наштетуваат. Постави си граница до каде можат да одат. Не може да ти се качат на глава ако ти не им дозволиш. Почни повеќе да си се цениш сама себе и ќе видиш и тие како ќе почнат да те ценат. И не мора да си секој пат таму за нив ако не сакаш. Нема да ги изгубиш и да не можеш нешто во моментот. Полека, само почни да си го цениш времето и здравјето.
Не гледам дека си постапувала лошо, па да си "лош" пример за детето, баш напротив, си отворена и фина. Само постави граници и не се плаши да не ги изгубиш другарите.

 

mislam deka moze i si prezasitena od tie prijateli okej sea moze tie ti se blisku i dolgo vreme se znaete no sekogas bidi po potraga po nov prijatel vo zivotot dali od rab ili bilo koj bez razlika no za site vakvi raboti so se desavaat ne samo kajtebe tuku i kajmene,kajmene se na primer odredeni lugje toksicni imam 2 samo so mi odgovoraat i toa e toa.Edniot ima pominano niz golema siromastija i toj prijatel mn gleda razlicno na nekoj raboti,drugiot e stabilen na eko aspekt i glea razlicno zivee razlicno i sovetite od niv se sekogas 2 razlicni.A so ponasanjeto toa mozebi da go recam treba da go preseces ili pa menjaj ekipa za druzba i ja sum imal takov so me smeta za gomno bukvalno se on znae segde on bil se neznam sto on vaka on taka,i toa e toa idi u kurac ednostavno pocnav da si ispagam navecer so drugi lugje dr ekipa najcesto ne poveeke od 4 i ok e .No kako mine vreme prijatelot e prijatel a partnertnot e parnet do dusa ja uste ne sum so familija deca i se ostalo no poveke se druzam so parnerot nego li so niv posto muabetite se tie pari germanii raboti i slicni zaebancii

 

Smaceno mi e od se.
Imam samo skoro 25 a se custvuvam povozrasno.
Otkako pocina majka mi sozreav I ne sum istata. Najdov prilicno dobra rabota po strukava so ja sakav, no jas pak na momenti kukam. Gi imam site uslovi no seto toa zadovolstvo kratko trae. Kako da ziveam za denot da pomine. Na sekoja mala nastinka se potresuvam I me fakja panika.
Drugarkite gi odbegnuvam zasto me napnuvaat za mesta kaj so me mi se izlaga. Za decko da ne pram zbor. Na sekoj se nesto mu fali. Edniot e dobar, a ne mi e ubav. Drugiot mafijas,tretiot zenkar.
Se poveke mi e ubavo da pominuam vreme so Sama sebe, taka uzivam. No lugjeto okolu Mene ne mi go dozvoluvaat. Kako da se smeniv. Nejkam guzvi nejkam izleguvanja. Sakam relax.
Normalno li e se ova

 

Секојпат си велам, ајде уште малку, имај трпение. Можеш, се можеш, ќе издржиш. Ама никој ни приближно никогаш нема да знае како ми е во душата, секојпат кога ќе стегнам заби за да бидам силна, за да не попуштам пред ниедна препрека. Внатре тој човек во мене прави натчовечки напори за да не се сруши, тој човек држи огромна карпа, зграда, планина со своите раце, како суперхероите во филмовите. Ама јас не сум суперхерој, јас сум само еден обичен човек.

 

Нормално е, се што тебе те усреќува и релаксира е во ред и нормално. Со тек на време ќе налеташ на луѓе кои делат исти гледишта и интереси како тебе, сакаат мирни места без да ги замара некој, без гужви и ќе ти биде уште поубава дружбата со нив, со тие твои истомисленици.

Сите сме само обични луѓе на овој свет, суперхерои во реалноста не постојат. Кога ти е вака тешко исплачи се ако така полесно ти поминува, потоа ќе си како нова личност.

Мене пак жива ме изеде несоницава, многу битни нешта ме очекуваат периодов што следи и кога ќе ми се собере се наеднаш како да се збркувам и немам мирен сон. Ќе легнам се мачам да заспијам, сум заспала и ќе се разбудам и лежам само, чекам сон да иде, ама не иде.
И така на 2-3 часа се будам и седам без сон да ме фати, ќе ми се приспие по пола саат или саат време и најмногу што мразам во рано утро најубав сон ме фаќа, а за два саата треба да станам.
Кој малер сум, барем да се редеа искушенијава и предизвициве еден по еден,а не сите наеднаш и после сум вознемирена до степан да не можам на раат да се отспијам. Ајде добрата вест е што е викендов има да се излуфтирам таму кај што ќе бидам во природа, на раат и убаво ќе се наспијам. Па од пон. со нови сили, ете иде и нов месец, а секирациите пак остануваат. Ќе си пукнам веќе, уште од сега знам што ме чека и немам спокој, а не треба така, ама ај иди разбери си го тоа.

 

Нормално е. Сите се менуваме. И јас не сакам гужви и излегувања. И мене не ми се излегува со другарки. Како поминува време сфаќам дека не сите што сум мислела дека ми одговараат, навистина ми одговараат. И не се оптеретувам со тоа. Ако не ти се излегува, не излегувај на тоа место. А дечко, ќе најдеш некој кога точно ќе знаеш што сакаш и кога ќе бараш вистински вредности. Треба да имаш критериум ама не и па да бараш совршенство. Секој ќе има нешто што не чини.
Ако ти е убаво да поминуваш време сама, прави го тоа, само не се затварај дома, излегувај сама шетај, вежбај негде, прави нешто. Може ти е и период, ти треба одмор од се.
Во секој случај многу нормално по она што си го доживеала дека ти е сменет животот ама тоа нека ти биде лекција.Сакај го животот, сепак имаш позитивни моменти. Цени го она што го имаш. Ако се плашиш од една настинка , запрашај се што би правела ако денес ти е последен ден...И тогаш ли ќе се потресуваш за ситници, ќе бидеш незадоволна, ќе се нервираш што другарките те напнуваат...Живеј како да ти е последен ден, во се барај позитива, а не да чекаш да помине денот. Пак ќе кажам замисли дека ова ти е последен ден, запрашај се како ќе го искористиш и така живеј ги сите денови...

 

Само метафорички сакав да доловам како се чувстувам. Да можев да се исплачам ќе беше полесно, ама не идат солзи, само тежина чувстувувам.

 

Ах штом е таква работата не знам што да пишам, знам како е. Не ми замерувај само предлог беше, мене порано ми помагало тоа, да се исплачам и полесно ми било.

 

Jas pak nesto slicno kako tvoeto,nemozam da najdam rab spored profesija,od dr raboti d aodam da rab da ne sedam doma mi e smaceno i nekako dosadno sekoj den se boram so mislata deka 1 den ke dojdam ke rab toa so teeba ke bidam ispolneta.Nesonica,nervoza,cigarite pocnav pojke da pusam,i alkohotngo zgolemiv znam ne e resenie no nekako privremeno me olabavuva da ne mislam na sekagsnota.Segde kaj i da pocnam me unica mislata ds ne bidam ko lugjetonso se po 30 40 god a nemeale sansna na profesikata od X pricini i nekako me optovaruva toa.Spored mene mal ti e problemot,glej najdi si nekoja aktivnost da negativna energija ja vadis odtebe

 

Се осеќам како у затвор во куќава. Има земјата да ја бацувам кога ќе стигнам у школо у вторник.
Треба операција да ми се прави на носов, не дишам со едната страна. У среда ќе сум идела на операција, демек преку врски ама човеков нигде го нема да се прејави. Не ни мора, ќе испадне работава идам здрава ќе ме вратат деформисана или у ковчег. Дајбоже ова третово.
И така.
Вчера па, ја лежам оваа ми се пика у соба ми вика зошто не спиеш кај ти е телефонот.
Среќа па на пунач ми беше инч ќе го наебев убаво ќе ми читаше све со дм.
И тој па ми кажува приказни ќе ме земел кај него да живеам. Ја па цела среќна му викам "ајде ја сум спремна".
Среќа па нормален е, ме разбира како ми е ситуација дома. Не е ко бившиот ко ви пишував овдека и лп "жалепојки".
Се кријам инч никој не ни знае дека иам дечко.
И нема со убаво да се омажам ја, бегалка 200%.

 

Цела недела имам главоболки.
Буквално од се ми е преку глава, огромен стрес осеќам и не можам да најдам начин да се опуштам. На работа не се поднесува веќе атмосферата, во меѓувреме одам и по интервјуа за нова работа и што уште не..
Од ноември па наваму сум сама во дру стан, претходно бев со вереник ама тоа се растури се и неколку месеци сум сама.
Откако се случи тоа мајка ми буквално е контрол фрик.
Ме прашувс сто пати што правам, кај сум, ако не и кренам одма на телефон паники крева, значи не ме остава да дишам на рает.
Јас стварно не знам шо понатаму..
Вчера дојдов кај другарка да седиме и тука преспав затоа што до касно се задржавме и ми ѕвонела од сабајле 4 пати, па ми пишувала и кога и се јавив и кажав да престани веќе затоа што немам 15 год.
Стварно веќе ми се смачено, не можам да издржам веќе притисок од сите страни.
Не се осеќам ко да имам 26 год….

 

Малограѓанштина, мака ми е од прости луѓе, шо за секој се знаат, тој е ваков оној онаков,они у огледало се немаат погледнато.

 

Во животот ништо не ми прави задоволство, немам желба за ништо, цело време сум збунета и сама не знам што да си кажам.
Ништо не ми оди

 

Sto ti predizvikuva da bides takva?

 

Не си единствена, секој ден се соочувам со таа малограѓанштина, за сите знаат и зборат ама за себе не, само за да ги скријат своите недостатоци ги комплексираат луѓето околу нив.

 

Така е сето тоа доаѓа од нивни лични фрустрации и несредени животи, жално е колку се всушност ограничени.

 

Душата ме боли, пред очи ми се појавуваат стари трауми. Само сакам да престане, да не чувствувам ништо и да заборавам се'. Зошто одеднаш деновиве ова ми се случува? 2 години успешно го игнорирав "идиотот" и сега ова...
Одеднаш ќе ми се појави пред очи, па слушам врисоци, лелеци, "ќе те убијам"... Се тресам, ги затворам очите и ушите, но не помага. Цела се вознемирувам.

 

Pred da mi rechete poseti psiholog/psihijatar da znaete deka imam poseteno. I ne mi pomogna, edno vreme piev apcinja, no gi prekinav zoshto me pravea polosho da mi e. Imam anksioznost, depresija inaku.
Mi treba razgovor/sovet od strana od nekoj koj ne mi e blizok vo zhivotot zoshto tie se edno isto mi kazhuvaat, me teshat lazhno namesto da mi ja shlepnat vistinata vo faca.
Nekoj period sum dobro nekoj ne, denovive ne sum, sesija plus nekoi slucuvanja i tolku e so mene.
Nakratko imam 25g, mesecov 26 kje pravam, dolga vrska, ushte studiram. Prvo toa i mi e problem, zatoa od tuka pocnuvam. Neodamna najdobra drugarka moi godini dobi bebe, drugi bliski diplomiraa, treti vekje rabotat na ubavi mesta itn a jas tapkam vo mesto.

Jas kako da zaglaviv so mojot zhivot. Fakultetot de mi beshe vo miruvanje, rabotev so sredno, de se vrativ na fakultet i dadov otkaz, na ispiti nekogash ne odam poradi mojata anksioznost, a ako odam anksioznosta me kochi i taka moeto studiranje izleze predolgo. Na pola sum nekade stignata, ne znam dali vredi sega da se otkazham posle se. Na strana ova sega da kazham za drugoto.

Izminatiov mesec imav losha raspravija so dechko mi. Toj poleka odi nakaj 30 (29 skoro kje pravi), odamna zavrshi fakultet i raboti vo dobra firma, dobra plata ima, site uslovi za dobar zhivot. Vekje deka sme dolgi godini zaedno ne prashuvaat site koga svadba, shto chekate, ajde i ti shto chekash, dete koga. I toj pocna vekje istoto. Da se zememe, dosta beshe, zaedno da zhiveeme. Prvo nemam pari za da zhiveam sega so nego vo stan zoshto studiram, drugo jas vo Skopje sum za fakultetot, a toj e doma, ne saka vo Sk, normalno si ima rabota i se (vo gradot kade shto se i moite i negovite, ne sme od Skopje). Mi vika ako ne so negovite da zhiveeme na poseben sprat. Ne sakam. Zamislite za idninata vekje ni se preklopuvaat. Nie sme zaedno 7+ godini inaku. Mu rekov da razmisli ako saka deca i zhena da raskineme i da si bara shto mu odgovara. 2-3 dena ne zborevme, se javi i se izvini, kje me chekal. Me kopka dali se izvini zoshto me saka ili zoshto misli deka e blisku do 30 i dolga vrska, da ne ja frlime zaludno.
Ne fati monotonija vo vrskata, jas postojano imam za ucenje, toj e sloboden posle rabota. Jas nemam pari za odmori, a ni vreme, toj ima i pak e problem. Doma da baram postojano ne mozam. Fakultetot go plakjam sama so zashtedata od koga rabotev, no i taa mi e pri kraj.

Drugarkite se namalija. Site so deckovci, mazhi, bebinja. Nemam nitu so kogo kafe da ispijam.

Mnogu sum ochajna. Nishto ne mi odi. Site odluki gi preispituvam, mnogu kako da pogreshiv i sega ne znam shto da pravam so sebe. Dali e do mene greshkata?

 

@Vermilion. Имаш само 25 години, зошто толкав притисок си ствараш?

Работиш и сама си го плаќаш факултетот. Верувај и тоа е голем успех. Не се споредувај никако со другите. Можеш само да се споредуваш со себе. Кои цели ги имаш лично и да работиш на тоа да ги оствариш.

Да, ама не како што мислиш. Си дозволила до тебе да допрат туѓите мислења и коментари. Те напињаат за свадба, ги гледаш врсничките и си правиш непотребен притисок да исполниш цели кои не ги сакаш. Бар не за сега.

Очигледно ти е битен факултетот и си вложила многу труд. Нормално дека ќе заглавиш на пола кога никој нема разбирање и поддршка за тебе. Доста размислуваш што сакаат другите од тебе. Батали ги нив. Ти стави се на прво место сега.