Разговарајте за да ви олесни душата

Bidejki nemashe nikakov odgovor na mojot post, (na drugata strana), eve i ovde ke go napisam mojot problem, pa bi zamolila, ako nekoj e vo moznost da odgovori. Bi bila blagodarna

Lugje, mi treba sovet i reshenie vo vrska so moeto momentalno odnesuvanje. Ne bi se osmelila da zboruvam za ova so nekoi moi bliski bidejki mislam deka e malce bizarno i bi me sfatile pogreshno, i bi se cuvstvuvala glupo. Da ne dolzam. Znaci vaka, do pred nekoe vreme, odnosno dodeka bev sredno,(poshto ja sakav medicinata, se zapishav sredno medicinsko) jas ne se zamararav mnogu so ucenje i znaenje. Seedno mi bese kolku i kako ke postignam i znam, duri i ne bev mnogu zainteresirana za rabotite. No, koga pocnav na fakultet ( Sega sum Medicinski fakultet Skopje, prva godina) totalno se promeniv. Stanav mnogu sebicna, si vikam: Zosto moite kolegi/drugarki da imaat poveke poeni od mene, a jas kolku ucam, duri cel den pred kniga... Isto mnogu zlobna, namkjor (iako se trudam dobro da se odnesuvam, vrijam vo sebe), gledam kolku i kako imaat polozeno (barem za najbliskite). Druga rabota e shto pocnav mnogu da se precenuvam. Sekogas smetam deka so lugjeto so koi sum opkruzena "mislat" deka sum najpametna i najmnogu znam. Ako slusnam deka nesto otvorat tema vo vrska so medicinata, jas i voopsto da ne sum zapoznaena so toa, kazuvam nesto, kolku da ispadne deka znam, iako mnogupati sum se nashla vo glupa situacija, da ne znam da odgovoram na najglupo prasanje. Mnogupati sea posledno vreme mi se slucuva da komuniciram so nekoi bliski od moeto sekojdnevno opkruzuvanje, za temi sto voopsto ne me zasegaat, samo da znam nesto poveke, za sto i da e, znaci preokupirana sum so toa,,, Isto taka, so moeto precenuvanje, pocnav da gi potcenuvam lugjevo, osobeno ako nekoj mi prijde , odma se interesiram dali e na fax., i nedaj boze da ne e, odma si vikam: Sto si misli ovoj, vakov prost i nikakov, so mene bi mozel da bide?! i odma go otkacuvam, duri ne sakam voopsto da komuniciram. Porano znaci se' se odvivase normalno, no sega gledam, se' se zasnova na toa... kako toa da e najbitno. Mnogu stanav nervozna i osekjam mi smeta vise toa sto sakam na sekoj zbor da ispadnam najpametna vo ocite na drugite... Veruvajte, nitu najmalku od ova sto pisuvam ne bi sakala da bidam, ama ednostavno taka mi ide, i ne mozam da sprecam. Ne bi se osmelila da zboruvam so nekoj, lice v lice za ova, pa zatoa pisam ovde. Mislam deka ke me razberete i najvazno od se, nema da me sfatite pogredno, i ke najdete lek za mojov problem.

 

@Strawberry xxx да се спуштиш на земја и да сфатиш дека е нормално да не знаеш нешто. Ако дозволиш некој друг да ти каже, а да не се правиш паметна, ќе научиш.
Немој да мислиш дека другите не приметиле или дека мислат дека се знаеш, таквите личности ги одалечуваат другите од себе.
Ако ти знаеш повеќе или ако секогаш глумиш дека знаеш тоа не те прави интелигентна или добра осова. А ни факултетот не те прави ЧОВЕК!
Човек можеш да бидеш и со и без факултет, а и нечовек исто така.
Зошто мислиш дека си над тие што немаат факултет?
Никој не е над никого!

Ти освен што ги лажеш другите, се лажеш и себе си. Тоа до задоволство никогаш нема да тњ донесе зошто ти не се прифаќаш каква што си, а додека не се прифатиш ти самата, никој нема да те прифати.
А поените на факултет не се секогаш резултат на знаење, а на пријателите треба да им посакаш што подобро и повеќе да постигнат.

 

Сакам повеќе да се зближам со една личност што ми значи многу, но не знам како да го направам тоа. Со човеков си живееме, многу е добар, го сметам за драг пријател... Ама кога повеќе ќе размислам, треба уште многу за да може да се речи дека сме блиски пријатели. За жал немаме многу можност за подолги разговори, па разговараме толку колку што имаме можности. Тој е возрасен човек и како што кажав премногу е добар, со многу луѓе е пријател и сите го почитуваат. Шофер на автобус е, а бидејќи патувам со автобус до школо така и почнавме да се зближуваме (инаку го знам од порано). А и настрана од тоа ако се сретниме разменуваме онака неколку зборови, или се поздравуваме оддалеку. Не сакам да биде нападно и лошо разбрано, воопшто не ми е таква намерата, сакам само да бидеме поблиски пријатели, оти го знам од порано и искрено не сум сретнала подобар човек во животов од него. Можеби чудна е ситуацијава ама...конечно се одлучив да пишам тука за совет.

 

Чекам Зима да дојде за да си нарпавам тетоважи ете си ја олеснив душата, ќе умрам дур дочекам

 

Не ми се верува во приказна како го вараш дечко ти, успеа да се наметнеш како жртва.

Во секој случај сваќам зошто си го сакала, човек од принцип е. Ако ти се смирел само ќе се казувал сам себеси.

Дости со блиску со пишувањето до скоро нормално ниво на читливост. Пробај да користиш повеќе параграфи и точни зборови. Пример помогне, не помогни.

 

@Igrata Не ни сакав да се наметнам како жртва. Јас го кажав то шо ми лежеше на душа. Во врска со бившиот далеку од принцип е, јас го сакав поради лажните ветувања што ми ги даваше ама истите пропаднаја во вода. И извини господине "совршен" ама мене ми одговара вака да си пишувам а и така ќе продолжам. Поздрав.

 

воправосиваљдаијасмалцезгрешивсопотребатаодуниверзаленсистемзаразбирањелуѓетоодамнаодлучиледекаитоанееважноиможемедасеразбереакосекојпостоинаначиннакојштомуодговара

 

@Igrata МнОгУИнТеРеСеНсИбРаВоС

 

^ mislam deka imate hemija

 

Проблеми не обвиваат секој ден, и тоа е од многу брзиот начин на живеење, немаме време за себе, за партнерот, за семејството. Јас сум така ситна особа, ситна во смисло се зиво што и да се деси ме боли, си реков ке се сменма и нема да ми е гајле кој што мисли за мене, како ме гледа како ме прифаќа ама ете не успевам во мојата мисија .
Многу пати си велам, ке пуштам се не ми е гајле ама неможам , проблеми ми се трупат, мисли ме кинат, одам на работа и дома, почнав веке да не мислам на самата себе, секој проблем за мене е страшен огромен , без разлика дали е тоа нешто небитно ..
Дали тоа ми се дешава од мојот начин на живот, од моите сфаќања и од тоа дека не престанувам да мислам на другите, и не мислам на себе ???
Депресија ме фаќа едноставно ми треба мир, а сама незнам како да си го добијам !!!
Ве молам за некој совет, се чуствивам сама (

 

Во последно време колку сум станала ранлива, од секогаш бев емотивна ама не знам порано повеќе издржував, прикривав, а сега се чуствувам многу ранливо дали дека животов ми прави такви падови, разочарувања, па немам сили веќе.
Не ме радува летово ич, чекам само да помини, ах колку ми фали една прегратка сега.
Уште една таква вечер, ќе помини утре е нов ден, пак насмевка на лицето како се да е совршено, како да не ме боли душава, никој да не види како се е распаднато во мене, соа насмевка никој нема да ме праша што ми е.

 

Сакам да одам во душевна болница (лудница). Најголеми проблеми ми се тоа како што има слушано многу е нечисто и има стварно ненормални луѓе (имам слушано разни работи), а другиот проблем е што моите нема шанси да се согласат. Или да одам во манастир. Совет?

 

@Hajdi22 Човек упорно колку и да ти кажува дека се ќе биде подобро ти не сфаќаш...Советите што ти ги дадовме беа за на крај да го поставиш ова прашање?Дај те молам соземи се и размисли добро...Биди малку оптимист запамти во секое лошо има и добро и прекини со ваквите размислувања.И да ако ти не си го направиш животот поубав друг сигурно нема...

 

^^
За манастир не си сигурно.

 

Прашав совет само.
Не можете да сфатите кога не сте во моја кожа.
Како и да е, морам да се решам што побрзо...

 

^
А ти да се ставиш во наша кожа и да размислиш како ни е додека ние тука ти даваме совети, а тебе од едно уво ти влегуваат а од друго ти излегуваат...

 

Ќотек од мама ти треба тебе девојче, не манастири и лудници.
Доста се самосожалуваш, не си единствена што поминува низ тежок период во животот.
Ако сама не сакаш да си го средиш животот, џабе бараш совети на форумов кога и така не ги прифаќаш.

 

Хајди колку години имаш? Морам да те прашам, каква ти е ситуацијата дома? Како се согласуваш со твоите? Брат/сестра имаш?

 

Не се секирај имам изедено доволно ќотек.
Добро, мислите не пробав? Што да средувам? Кој живот? Ова ли е живот?

 

Аман бе дете па колку совети ти дадовме, ни сама не си свесна.
Во темата совети од категорија психологија еден куп реферати изнапишани исто така и во љубовни проблеми а ти пак едно те исто.

А што проба? Освен кукања и жалења јас ништо друго и не прочитав од тебе. Биди малку попозитивна.

Твојот живот да си го средиш.
Малку совети ли ти дадовме, препрочитај се од почеток, запиши си ако е потребно и ќе дојдеш до решение.

Многу брзо се откажуваш, затоа и може тешко ти оди да постигнеш нешто.
Во животот нема откажување, дури и тогап кога ќе паднеш или изгубиш крени ја главата и продолжи напред. Мислиш некому овде лесно му е? Аха да, сигурно.
Децата што секој ден просат низ улиците тие повеќе да не имаат од тебе? Или тие се ромчиња па не се важи? Колку луѓе остануваат без леб, без кров над глава, без работа па што, да се обесат?

Си направила недобри работи ама сето тоа може да се поправи, па и лошата репутација, доволно е да сакаш ти. Ти кажав убаво. Одалечи се од дечковци еден период не ти требаат. Уште еден и пол месец сме на школо посвети се на учењето, подобри си ги оценките. Во меѓувреме тргни се некаде на страна на одмор, на гости да смениш средина и убаво да размислиш за се. Почни да читаш книги, да пишуваш, да црташ, да пееш ете најди си нешто што те интересира и исполнува.

Наша подршка имаш во секој момент, доволно е да пишеш. Си немала другарки? Пфф голема работа. Кој па има на ова денешно време? На крај секој си ја гледа личната корист, отколку другарството. При прва прилика ќе те исклеветат и оцрнат. Подобро да сум сама него ли со такви другарки.

И шо не ти е јасно?