Разговарајте за да ви олесни душата

Зборував конкретно за нејзиниот случај.
Се надевам тебе се ќе ти се подобри, еве гушка

 

Ја ислушувам секогаш кога можам, ама на секое мое понудено решение добивам одговор "Епа не сакам така, не можам така, не ми одговара, немам време за да направам таква промена, парите се проблем". А вистината е дека го има сето време на светот. Личноста одбива да иде на работа, одбива да е одговорна за себеск, буквално по цел ден си бара на кого да се дере. Кога заработуваше, имаше доста големи примања, ама ни тие не ѝ стигнуваа и сфати дека ѝ е подобро да лежи и да чека некој друг да ја сожалува, да ѝ купува храна, да ѝ плаќа сметки, да ѝ чисте итн. Никој не е должен неа да ја третира како мало дете.
И не ми е братучетка, за жал...
Нејзините проблеми се измислени, за разлика од моите, со кои морам секојдневно да се борам.

 

Да, знам. Ама и моево го кажав како пример за да се обиде да ја разбере. Не се секогаш покрај тебе тие што мислиш дека би биле.
Срцка

 

Ако не ти е крвна врска зашто ја трпиш? И ако сака да живее на висока нога не е твој проблем нека си бара сама чаре...

 

Јас имав ваква личност во животот и последно и реков у стилот не ми се јавувај ако не планираш ништо да смениш туку да седиш и да плачеш кало не способно бебе секој пат за една иста работа и и спуштив. Оваа после некое време се свести па почна да го решава проблемот. Пробај со по строго. Кај некои само тоа пали

 

Како што велиш за неа дека треба да си се грижи сама за себе и за сопственото здравје, така треба и ти.
Сама треба да се грижиш за себе за сопственото физичко и психичко здравје и да се тргаш од се што ти го нарушува здравјето.
Едно е да го разбираш некого, сосема друго е да бара од тебе да му бидеш терапевт, психијатар, лекар.
Ниту некој има право да го бара тоа од тебе, ниту ти можеш и да сакаш пошто не си обучен професионалец, ниту па смееш да се обидуваш да ја замениш улогата што треба да ја има доктор.
Многу пробуваат тоа да ти го наметнат дека ти си безосетна што нејќеш да слушаш, да трпиш дерење и така натака, а не сфаќаат дека одговорноста за сопственото здравје ја имаат само тие и никој друг.

 

Крвна врска ми е, ама не ми е братучетка, сестра ми е...
Проблем им е на моите, товар им е, и финансиски и психички ги измачува. Луѓе што некогаш работат и по 18 часа во денот, напорна физичка работа, им ѕвони за секакви глупости постојано, дури и сред ноќ, им се дере... Ако не добие одговор на повик, по "интерпол" ги бара т.е кај сите, комшии, роднини, кај мене итн.

 

Тоа е
Crazy..

 

Суицидална е?
Дијагностицирана е?
Била на психијатар?

 

Да. Има препишано терапија, само не знам колку ја пие сега.

 

Епа Господ нека ви е на помош.
Јас сум во таква ситуација и можам барем да претпоставам колку им е тешко на другите што страдаат невини али некогаш тешко се контролирам.

 

Разбирам некогаш да не можеш да се контролираш. Али воопшто не размислува, реагира бурно во секундата и после нема назад. Треба да размислува за последиците. Ете си дала отказ од работа затоа што во секунда се изнервирала. И сега? Не ѝ е првпат, во рок од една година смени 5 6 работни места. Едно е дома да навредиш некого, па после да се извинуваш. Имам разбирање за тоа, секако не ѝ замерувам, што и да ми рече си премолчувсм, ама на работа не е така.

 

Јасно ми е се на мене. Не дека сум работела јас ама еве примеров со другарките. Не можеа да ме трпат, а друго е некој што ми се крв. Сега избегнувам да зборам со некој да не го навредам без причина. Чекам да бидам по океј. За се има време во животот. А да се обидете да и најдете некоја работа од дома што може да ја работи? Има таква опција ем нема да ја трпат на работа. Јас сега се посветив на факсот го запоставив ради ова се али тоа ми е цел да го завршам.

 

Јас до некаде ја сфаќам @nevermet18
Колку и да сакам да помогнам и да ислушам човек, некогаш некои стварно се напорни.
И се плашам исто да не си наштети.
У мој случај само се работи за другарка, која кога е нервозна, напната, депресивна способна е намерно да бара кавга, да те испровоцира и извади од памет.
Некогаш доаѓа до степен што поради агресија бара лекови у случајов дијазепам, хелекс и доколку не и помогнат да бара нешто појако.
Одеше на психолог, сега не.
Зборував и помагав колку можев, полека почнав да кревам раце.
На крајот, никој не е должен да трпи туѓи нервози.

 

Нервозна сум, сакам да сум сама, не можам да поднесам никој, сакам 3 дена да не прекинам да плачам. Преблизу си, а те нема. Што се преврте наопаку, зошто се смена? Дали те изгубив, дали е крај? Не знам дали да кренам раце од тебе. Единствено што знам е дека ми фали твојата прегратка, сјајот во очите и таа преубава, бушава коса. Би те гледала до вечност

 

Како да помогнеш на човек што очигледно има потреба за помош од психолог/психијатар? Како да му кажеш дека му мислиш добро и сакаш да побара помош, а притоа да не се налути?

 

Јас не мислам дека можеш да му помогнеш освен да почекаш самиот да сфати дека има потреба од помош.
Некој луд можеш да го убедиш дека е таков? Не. Си мисли дека нормален. Само полошо мислам дека ќе направиш. Освен да бидете покрај него и да му помагате вие колку што можете.

 

Не се осеќам добро во последно време. Не знам што се случува со мене. Многу сум разочаран и сум под постојан стрес. Се чувствувам многу осамено. Премногу се трудам, ама испаѓа дека се е за џабе. Едноставно немам на кого да споделам нешто бидејќи сите се дволични и лицемерни, а за жал тоа биле луѓе во кои сум имал доверба. Сфаќам дека можеби некои од нештата се случуваат поради мене, но веќе премногу е. Доста ми беше веќе чување во себе. Мило ми е што успеав да си ја олеснам душата на форумов.

 

Мислам дека имам депресија ради тоа што пред луѓе сум среќна правам глупости и све а у себе осеќам тага.
Осеќам и дека подобро ми е втора смена у школо искачам у 12ипол се враќам у 8 јадам и се паркирам за кревет и не мрдам.
И мислам дека така имам повеќе "активности".
А прва смена мразам ради тоа што од сабајле сум у школо до кај 2 стигнам дома и не мрдам од кревет буквално.
Дури и кога беше сончево се фатив на дело си викам "види види сите излегуваат се радуваат на сонцето само јас не зошто пошто немам друштво и ќе си останам сама засекогаш".
Дури и денес се будам гледам дожд си викам "јееј".
Да ми рече некој ај да правиме ова, ај да одиме ваму ќе му речам ај просто пошто незнам да речам не.
Некогаш јадам некогаш не.
Некогаш дури вина осеќам зошто сум се прејала.
Вчера баш и заборавив да јадам после некое време ми текна.
И имам приметено некако како со зорт се смеам некад.
Еднаш си викам убава сум после си викам види се каква си ма одвратна.
Некогаш сакам тишина, друг пат ми смета. Исто и за галама.
Некој да ме повреди ќе бидам повредена у моментот, Али после заборавам и после ми се враќаат муабети и ме боли пак.

Незнам со кој да зборам, да не бидам смешна. Може и на вас сум ви.
Незнам..

 

Ne si smesna , tuku sekoj od nas ima vakvi denovi ,veruvaj.Nekogas mi se smee,nekogas mi se place, nekogas sakam mir,nekogas galama.Takov e zivotot, navikni se.
Nemase lo ti decko, pa da izlezes so nego , da si piete kafe,razgovarate, stom velis deka nemas drustvo?
Kraj kraeva ,jas najubavo si minam koga sum sama ponekogas, kafe,kniga,serija milina mi e.
Sega imam bebe pa i so nego se zanimavam i veruvaj ne mi trebat ni drugarki, ni iskacanje od doma so niv ,nisto.Maz i bebe, dovolno mi e
Ne si depresivna,imas samo losi denovi ponekogas.
Se ke bide okej !