Разговарајте за да ви олесни душата

Нешо те мачи

 

Незнам ни тоа.
Еднаш ме мачи еднаш не.

И буквално само лежам, неможам ни да спијам, и само ми шетаат очите низ собава и на лоши ствари мислам што ми се десиле, ми кажал некој нешто.
Некад се смеам, али некад доаѓа самотијата и ми мава шамар.
Ќе ме убие самотијава еден ден.
И ми се плаче. Премногу.
Едвај чекам да сум сама и да се изнаплачам.
Од девојче полно со живот се претворив у девојче без воља за живот.
Сама сум.
Најсама.

 

Пробај да размислиш што би можела да правиш (некоја активност) што би те помрднала од таа точка. Не зборам дека ќе бидеш одма среќна и дека ќе ти се смени животот. Ама почни со baby steps.
Вака само седиш, си судиш и се казнуваш.. ако исплачи си се, ама малку похрабро. Не си сама, сигурно има некој на кој можеш да се јавиш, не мора да искачаш, еден муабет со некого ради размена на енергија. А и да нема, пушти си серија, филм, музика, цртај, шкртај, повежбај, искочи, не мора па да молиш некој. Дај си малце активности да го умориш мозокот па и телото, подруго ќе се осеќаш сигурно. На сите ни е тешко што сме сами, сами легнуваме, сами стануваме. Треба и поврзување со луѓе да направиме, преку заеднички интереси, преку запознавање на нови друштва. Според мене лежење дома и скролање се најлошите активности...

 

Смачено ми е од семејството да ме контролира и да ме прави како нездрава поради тоа што сакам да си го живеам животот на начин како што сакам јас. Морам да си заминам и да оставам се зад мене, не му должам ништо на никој, возрасна сум. Секој ден ме гњават. Што и да правам пак не им чинам. Време е да го живеам мојот живот. Време е конечно да дишам.

 

Сакам некој да ме сака.

 

@edna_malecka
Само ќе ти кажам дека знам дека ти е тешко, ама не си сама воопшто, имаш излез само глава напред, мува да не те лази за ништо и никој.
Те сакам и тебе и @Kimberly11 , имате гушки од мене

 

Многу ти благодарам
Ве сакам и јас двете срциња сте.

 

И јас сум со тебе и јас патам од постпородилна депресија и од тага. Денес ќеркичката прави два месеци. Тешко ми е. Незнам како да разговарам кога ми е тешко, гневна сум. Го изгубив таткоми за по 10 дена да ја добијам неа. Два месеци без него два месеци со неа. Се прашувам дали секој 13ти во месецот ќе биде вака. Сите ми се криви и никој нејќам, самата се нејќам.

 

Дај си простор да тагуваш за загубата. Претпоставувам дека заради раѓањето на ќерката, не си имала прилика да ги преживееш сите емоции, зашто се поклопиле настаните. Дај си време. Ќе биде подобро, се во свое време. Неможеш да ги убрзуваш некои работи.
Хормоните додаваат масло на огинот ама и периодот после пораѓај ќе пројде и хормоните ќе се смират.
Тагувањето и опоравувањето од загубата се процеси и нема да ти биде во иднина исто како на почетокот. Иако блиските секогаш ќе ни недостигаат, емоциите трпат промени и учиме како да живееме со нив.

 

@edna_malecka
Запиши се на јога, зумба, фитнес, со самото тоа шо активираш телото се ослободува цела негативна енергија.
Од личен пример ти кажвам. Ќе се чувствуваш преубо.

 

Океј, дојдов да се испукам и да се искажам.

После пожарот, операцијата на татко ми и низа други срања јас ич не сум добро.
Ден сум добро, два дена не сум.
Нема ниту на кој да кажам, освен на мајка ми.
Смачено ми е од се, од околината, од тоа сите што ми значат да ме напуштаат, од се едно исто кажување од другите да не се нервирам.
Осамено се чувствувам, никако, сама скроз како улично куче.
Како да не се нервирам?
Што да правам да не се нервирам?
Активности еден куп, дома, на работа, низ град, навечер ќе ме стигнат мислите и оп, пак од почеток.
И со друштво да се договориш за излегување, се треба со молење.
Еве, сега ќе готвам, ќе исчистам, ќе се напијам кафе, ќе прочитам книга, ќе гледам тв, имам слободен ден денес и да го искористам.
Ама штета, ме нападнаа пак мислите, другарка ми ми истури нервоза оти нешто не и е по ќеиф, дечкото со кој излегував пуф, ме одјеба, кај и да идам ќе ме прашат - Си средивте ли изгорениот спрат, а татко ти како е, а брат ти, а ова а она, и ме сожалуваат, ама никој ме нема прашано како сум јас.
Уствари психички ми е многу лошо.
Шо правам погрешно? Не знам.
Би сменила околина и се, но не можам да ги напуштам моите кога сме во тесна ситуација.
Некогаш се прашувам зошто и јас не изгорев?

 

Ме победува емоцијата, се расправам и карам но незнам поинаку. Незнам да си дадам утеха, незнам да си дадам сила се што осеќам е гнев. Ме боли главата и не спијам а нејзе и требам. И треба татко кој го туркам. Свесно го правам тоа а не можам да си поможам и да прекинам. И не само него сите ги туркам и ги бркам осеќам како никој да не ми треба. Сето ова го знам и сум свесна дека ќе ми биде жал ама неможам да прекинам од устата ми излегуваат зборовите а мислите ми се тешки.

 

Ви благодарам на сите за советите. Особено на @pdb123, искрено не знаев точно што се учи како што кажа мислев дека многу мала разлика има градежен и архитектурата.

 

Исто се осеќам како тебе, буквално исто.
Порано кога не се осеќав вака а некој друг за истово ќе ми побараше совет, прво шо ми паѓаше на памет е да си го исполни времето со било какви активности, така нема да има време да размислува на грди работи.
Еве, одреден период истото ми се дешава. Почнав на пракса како практикант, одам на фитнес, обврски со факултетот, кафиња тек тук, али пак кога ќе дојде вечерта таков наплив на осаменост ме мава, тоа чудо нешто. И не можам да избегам од тоа, џабе ми е. Искрено и не ни гледам излез, не знам како би можела да се измени ситуацијата. Само се надевам дека ќе си помини само од себе, како што и доаѓа.
Држ се.

 

Nekoj dobar psihijatar da mi preporucite ama zena da bide?falla unapred

 

Се трудам душо, утрово беше супер, сега пак ми наидоа солзи, ама не попуштам, колку и да боли.
Не се предавај, само тоа останува, да се бориме.

 

Јас кога и да сум изнервирана или тажна си наоѓам занимација се додека стресот не го исфрлам на нешто. Додека работиш ќе се сконцентрираш на работата и нема да мислиш на глупости.

 

хаос сум, мнг ми се спие, нонстоп работам, главава тупан. Незнам како да се одморам

 

znam kako se custvuvas. Jas pocnav da posetuvam psihoterapija navistina imav do sega samo 2 sesii ama zenata mnogu mi pomogna. Ova e psihotetapija na baza na razgovor znaci apcinja tuka ne se pijat ne e ova psihijatar. Neznam kako ti se finansiskite moznosti mozebi e skapo 1800 plakam od sesija megutoa koga se raboti za zdravje ne se zalat parite. Onaka samo kazuvam mrne sto mi pomoga inace 11 meseci samo tonev. Posle 2 sesii se osekam mnogu poubavo

 

Јас би разговарала со некого но не знам дали има во Битола и незнам каде да побарам