Разговарајте за да ви олесни душата

Објасни им со комуникација.Ќе седнеш и убаво ќе им кажеш што ти се допаѓа, а што не.Прашај ги зошто тие сакаат да имаш ти виткана коса, малце пудра и маскара и маскара.Објасни им дека не ти се допаѓа таа идеја.Без карање и биди мирна.Ако не се согласуваат, почнувај да ги одбегнуваш и тргај се на страна.

За друштво исто, ќе им соопштиш немаш добри другарки, другари.Односно, кажи им ја причината зошто немаш друштво.

 

Од тоа до сега што те имам читано не можеш никако да им обајсниш, не се ни обидувај, речи им ок и на ден на матура како сакаш оди.
Нема потреба да им објаснуваш ни за друштво, кажи им имам.
Колку години имаш?

 

Па веројатно 18 год има чим ќе слави матура

 

Истата сум моментално. И не знам дали е лошо или добро..

 

Некој за во лп?

 

Имаш направено крвна слика за тироидна TSH?

 

Да, испитував. Во ред е.

 

Не знаев кај да го поставам прашањето па ајде тука дека сепак се однесува на психологија.
Многу ми се спие од АД. Никако не се одвикнав од спиењето. Џабе ми викаше една членка дека тоа е така на почетокот само. Мене уште ме буткаат на спиење. Си направив список што сакам да правам и не можам да го исполнам зашто ми се спие. Некој совет како да се изборам со тоа? Имам чуство како психата да ми спие.
Едноставно не функционирам. Се чудам како работат луѓе со моите лекови како што ми кажуваше мојата докторка. И се жалев за ова. Ама се е џабе. Некој спас?

 

Јас незнам каде да го складирам мојот проблем... Слободно префрлете го каде треба...11 скоро год сум во брак,ама животот ни е измеѓу добар и лош.Нон стоп дома се расправаат т.е 3 ца сме дома големи и мало дете од 7 месеци.Значи се расправаме за многу многу небитни работи.На пример храната на детето оти не му сум давала она оти ова....Добро почнав да му давам некој работи е сега тоа добро сега секој ден сум давала иста храна. Сега тоа е проблем за расправање. После ако нешто треба да се направи или да се оди некаде се треба да биде како они замислиле и се нервираат,сверква ми пак верува во глупости магии и сл. Умот ми го извадија што да правам да не де нервирам да не се замарам.ми го сулаваат и детето.поздрав

 

@SummerGirl12 и сама кажа небитни работи. Пробај да ја смириш ситуацијата, детето е мало и не се дава којзнае колку разновидна храна на таа возраст. Најверојатно имаш лист со исхрана за месеците.

Нема што тука со свекрвата, бракот е меѓу маж и жена и нема потреба да се меша меѓу вас. Тоа колку сите нешто си замислиле или било што, едноставно не треба да те допира. Ти исполни си го денот, медитирај, пешачи сама или со некоја другарка, опушти се.

 

Мајката и таткото одлучуваат за детето
Си згрешила што си му дала на бебето тоа што ти викале!
Настрана свекор и свекрва, настрана цела фамилија, како стоите ти и маж ти??? Тука лежи зајакот. Ако маж ти е маж и ти е маж и сте заедно, се сакате, има љубов, поддршка, разбирање, слога, тука не може никој да влијае од страна, ни свекор ни свекрва ни тетка Стојка, никој! Ама ако маж ти е бебе на мамичка тогаш имаш проблем, и тоа проблем со голени букви бидејќи животот не е за некој да е несреќен, секој заслужува да е среќен.
Значи прво види искрено сама со себе во каков однос сте со маж ти
Потоа разговорај отворено со маж ти
Потоа постави граница, или ти и маж ти одлучувате за детето, или ти сама, а маж ти оди во скутот на мамичка
7 месеци е бебе ако е не пресечеш до 70 години вака ќе биде
Бидејќи сте во брак разговарате, а ако сфатиш дека си во брак ама исто како сама да си, тогаш размисли и убаво одлучи
Се зависи од нас самите, само од нас и од никој друг
Сето ова ти се случува за да ја научиш лекцијата, кога ќе научиш нема да е веќе така
Едит: не велам дека од тебе зависи за вина да си набиваш туку за да го извлечеш на површина најдоброто од тебе

 

Искрено јас незнам ни каков ни е веќе односот со мажот ми,некогаш е мамин син некогаш е на моја страна,а и го рсзбирам оти многу други проблеми имале ама тоа не би требало да влијае на нас..... Скрос си во право се што кажа фалаа

 

Проблемите што тие ги имале не треба да влијаат така што тој ќе биде на нивна страна кога ќе речат да ја намачкаш цуцлата со мед за да ја фати.

 

Sekogas sum jas krova za se vo sekoja nasa kavga, sekogas, nikogas ti.. Me obvinuvas za se, a ne prasa kako mi e , kako sum , zosto sum nervozna i napnata.
Zatoa sto cel den sum so sin ni, go cuvam,go hranam,go uspivam,mu gotvam,gotvam za nas , cistam ,odam na rabota, tebe te gledam, ti posvetuvam vnimanie sekogas i na kraj jas kriva za se,zatoa sto sum kazala "aman veke" i tebe toa te navredi. Tesko mi e, ne znam zosto nikoj ne gleda deka ke puknam, tolku li e tesko da se prasa covek kako e, zosto sekogas jas sum problemot vo nasiot brak?
Samo sin mi mi dava sila za se i toj ki e najbiten, ama preku glava mi e nekogas od tebe. Se cuvstvuvam tolku zanikade a nema na koj da si kazam,pa zatoa tuka..

 

@sikica7 види, корона, едно-друго многу работи се сменија од 2020 па натаму... Општо меѓучовечка комуникација, а не пак во врски или бракови. Решението за сите проблеми е во смирениот тон при разговор. И биди силна, ќе се реши

 

Probav da ti pisam Lp ama ne uspeav .

 

Еве јас ќе ти пишам.

 

Многу се чувствувам осамено и многу ми е тешко.
Раскинав врска со дечко и мислам дека сум најсама на цел свет после него. Имам некои 5/6 другарки али не излегуваме доволно колку шо би сакала ја. Плус тоа, некои се со дечковци и поинаку го менаџираат времето. Останатите кога како се слободни. Ја почнав и на работа, стартував и на фитнес колку да ми проаѓа времето и да не мислам на сите нешта кои ме мачат, али гледам дека све било џабе. Сеа некои ќе речат некои ни толку пријатели нема, колку - толку, меѓутоа не е тоа тоа. И од дома ми вршат притисок, еве пример вчера вечер пошо останав дома мајка ми на глава ми се качи, зошто седиш дома сабота навечер, наместо да идеш у провод, ау бау. Притосок ми се крена. А едноставно немаше со кого, една со дечко, други имаат за учење, на трети не им се излегува и кога. Денес, неделно иста приказна. А цел живот сум со истиве луѓе, само кога имав дечко правев 50/50, кога не можев со нив идев со дечко ми и обратно. Сега ми е катастрофа. Како да запознаам нови луѓе, шо да праам? Вака не иде више, ја ке скренам. Па коа ќе ми текни дека иде лето и дека пак ќе заглавам со истите 6 души со кои нема редовно да се излегува, ме мава анкс на најјако. А да ставам тука шанса дека ќе фатам дечко и ќе ми биде океј, не доаѓа во предвд. Не сакам да заглавувам со некого само за да не бидам сама. Како да излезам од овој круг?

 

Пу јзк до толку среќа да се немало!!

 

И јас се чуствував едно време како тебе. Потоа сфатив каде грешам- во тоа што чекав другиот да се сети да ме праша како сум, што сум така расположена и што сакам, што ми треба.
Престанав да чекам, почнав да барам.
Сфатив дека сите се преокупирани со своите желби, фрустрации и сл, и дека сакале да си признаеме или не, сите имаат доза на егоизам во себе (вклучувајќи ме и мене).
Сфатив дека проблемот е не само во моите лични очекувања од другите, кои беа нереални (од мал милион причини), туку и станува збор за комуникациски проблем.
Второ сфатив дека повеќето луѓе не се многу вични во читање знаци од другите, или не ги приметуваат или погрешно ги толкуваат. Сфатив дека најдобро ќе се разбереш ако си кажеш со збор, со смирен тон, кратко, јасно и недвосмислено што е тоа што ти пречи, дали може тој нешто да помогне или само си се искажуваш што ти е маката. Ако може да ти помогне тој, тогаш што сакаш или бараш од него да направи.
Со ваква редовна комуникација непријатните емоции во тебе нема да се трупаат и да расте со времето и незадоволството во тебе, па потоа да имаш емотивен излив за некоја навидум мала работа.
А да, и одамна веќе не очекувам фала да ми каже некој за сработеното или за екстра напорот што сум го вложила. Ако можам и сакам- го правам и терам даље.
Зошто кога луѓето мерат сработено и споредуваат со други, секогаш она што тие го сработиле е најголем, најтежок, најбитен дел од работата.