Разговарајте за да ви олесни душата

Блазе тебе дај боже секогаш да сте така.... Кај нас баш обратно двата се секогаш во право јас виновна за се тоа е

 

Mnogu e tesko koga nemas poddrska od mm za bilo sto,a i plus koga je e poveke na stranata na majka mu.Jas razbiram ,okej majka ti e , treba da si ja pocituvas, ama veke si imas svoja familija treba i zena ti da si ja pocituvas, a ns mozes mama se e vo oravo zena mi ne e.Mora da najdete zaesnicki jazik,kompromis,taka ne se zivee.Jas imam poddrska od maz mi za bilo sto, ima denovi koga ke se skarame poveks vo vrska okolu deteto, ama pak posle karanica razgovarame i ke ja smirime aituacijata plus ako svati deka ne e vo pravo ke mi se izvini.
Za svekrvata nemam zborovi sto da kazam, zenata e dusa,milina uste koga bevme decko i devojka me zasaka mnogu , a i jas nea sekako, dali deka ima samo eden sin, edinec e mm, pa me gleda kako kerka nez.
Ima razbiranje za se,oset za se, ziveeme na razlicni spratovi ama ako ne treba nesto da mi donese ili zeme ne se kacuva voopstvo, sekogas ke zvoni na zvonce pred da vlezi..
Mi go cuva deteto sekogas koga ke se vrati od rabota go zema so nea i go cuva 4 5 saata dodeka sum na rabota.mnogu mi pomaga i posakuvam na sekoja zena vakva svekrva iskreno.
Ti posakuvam mn sreka i sedni razgovaraj so mm kazi mu otvoreno sto ti smeta mora da se ima komunikacija za se.

 

Same here

 

Колку посакувам некому да можам да му раскажам се што ме мачи, но едноставно не можам да најдам зборови....

 

Луѓе. Помогнете ми.
Недела на Св.Наум одиме Охрид еднодневно со дечко ми и друштво негово. Секоја година баш на тој ден се одзема нечиј живот таму (давење, сообраќајка и сл.). Јас доживеав паничен напад пред малку, уште не можам да се совземам (инч имам проблем со анксиозност веќе одреден период, иако панични напади сум доживеала и претходно). Ме стегат градиве, плачам (липам), се тресам и ми се гади. Многу се плашам да не (ни) се случи нешто. Почнав да се молам. Уште не сум спремна за своја смрт, за смрт на близок па ич

 

Нема врска, јас се имам капено на тој ден, и еве сум, жива и здрава.

 

Мисли за нешто друго.Имај пријател/ка до тебе.одете на кафе.Мислите само не ги насочувај на тоа.

 

Ми фали старата јас. Онаа што во секој ден гледаше нешто позитивно, онаа која секогаш знаеше да се постави и во арко и во лошо , на секој знаеше да му го покаже местото. А не мекуш одма што помисува а што ако ова им е последен ден , што ако им се случи нешто како ќе живеам со тоа.
Па сите ми се серат на глава заради тоа.
А дали некој некогаш помислил што ако мене ми е последен ден ?
Дали некој си рекол дај да и покажам дека ми значи вака или така. Не јас не сакам 101 ружа, јас сакам убав збор , прегратка - толку ли е тешко м ?

 

Јас живеам блиску до место што секој ден некој или прави сообраќајка или се самоубива секој Мај.
Еве сум жива здрава ништо не ми фали.
Рилекс сестро рилекс.

 

Мораш да разграничиш дека мислите ти се само нерационални и преувеличени, дека не се вистинска опасност и закана(те разбирам зашто и јас имам ист pattern на размислување) и во меѓувреме да се занимаваш со други работи да си го одвлечеш вниманието.

 

Од дома не ми даваат да работам у маркет. Тоа сакам да работам. Тешко било вакво било такво било.
Неам ниедна другарка.
Една ми правеше филмови заедно ќе сме работеле. Зема самата си се вработи мене ми вика дојди на помала функција работи. Важи.
По цел ден сум дома.
Дури се осеќам ко вишок да сум.

 

А зашо ти треба дозвола од твоите за да работиш? Не е некоја тешка физичка работа во маркет. И не мора да е маркет, имаш бутици, тобако, итн, пак е нешто слично. Кај ти се пружи прилика таму, пробај си ја среќата. Другарката може глава да крши.

 

Девојки мои,еве ме мене пак со моите стравови и глупости.Денес решивме да одиме на базен кај нас во градот.Го носевме и детето ама јас будалата за детето заборавив кремче,нашиот беше во торба мислев и неговото е таму.И ајде си реков под сенка сме т.е под два чадори и по некое време се слушнав со мајка ми и ми вика леле намачкај го со нешто и под сенка може да изгори детето,покри го со крпа или облечи му слаби долги панталончиња..... И јас одма паники леле 300та. Потоа се сетив и му ставив малце од нашиот крем. Иначе цело време бевме под сенка... Ама јас како јас морам да се стресвам за се и сешто..... Незнам веќе како дс се опуштам и да сум раат.... Си дојдовме ама глава ме боли нервози ме стегнаа ехе....

 

Неможе под сенка да изгори човек. Логички размисли малку.
Под сенка не мава сонце, не доаѓа до допир со сонцето.

 

Може веруј
Не штитат 100% чадорите
И татко ми седи под сенка и пак изгорен си иде дома.
Штитат, ама не 100%
Поготово не они шаренине

 

Точно затоа и прашав ако не немаше да прашвам и да се секирам.

 

Периодов сум во депресија, меѓу другото многу сум разочарана и од "најдобрата другарка". Се дружиме 32 години, секогаш ама баш секогаш сум била тука за неа во добро и лошо и цел живот сум ја сметала за најблиска, додека она како што растевме ќе се здружеше те со една, те со друга, па после кога другата другарка ќе ја заебеше секогаш јас бев тука (да напоменам дека никогаш не сме се скарале ама имало периоди кога малку се одалечувала). Последниве 5 години од кога се пресели во друга населба малку се одалечивме и поретко се гледаме, ама мислам дека некои работи што ги поминавме заедно и што ги знаеме една за друга никогаш со ништо не можат да се заменат. Само што како што поминува времето се чувствувам многу лошо во врска со неа. д кога се породив дали се има 5 пати јавено да праша како е бебето кое е 4ти месец. Се јавува само кога ќе дојде во населбата кај што живеам и тоа како тука сум па ај да те виам. Доаѓа и дреме на телефон. Дојде прв пат кога уште немаше бебето 40 дена и верувале или не остана 4 или 5 саати. Се начука. Ни да праша кога ја бањаме, дали треба да ја подржи малце, да ми помогне нешто. НЕ. Друго, не сум материјалист ама ме повредува тоа што од сите одмори кај што одам не се десило да се вратам без поклон за неа, најубави поклони сум и бирала секогаш кога ќе можам, а она и нема земено ништо (освен едно фустанче од ваикики за мекици). Ни поклон за повојница. Овие 4 месеци беше на 3 патувања, не знам како не и е мерак било што да купи од таму за неа. И сите патувања и биле многу далеку од Македонија (затоа го пишав тоа дека од одмор не сум се враќала без поклон за неа) И што нај нај најмногу ме повредува е тоа што од мали се имаме договрено да си бидеме старосватици. И иако овие 5 години од кога сме поодалечени јас премногу се здружив со друга другарка, сепак останав на договорот и ја побарав неа за старосватица. Како се ближи нејзината свадба се си мислам дека она мене нема да ме побара и многу ме повредува тоа. Не се јавила да праша како е малата, не па да ме бара за старосватица. А да се јавам јас, нормална е. Пример пред некој ден ја побарав да видам што прави, како е, не сме се слушнале и почна да плаче како секогаш ја осеќам кога е нерасположена, како мене се може да ми каже, како премногу ме сака итн итн....
Едит: се чувствувам стварно многу лошо, секогаш сум тука за неа, стојам на договореното и не ми се враќа со иста мера... еднаш и спомнав дека ме фаќа депресија постородилна веројатно се што рече беше "Да? Знам како ти е". А врска нема како ми е. Едино што се исплаши кога ми се искомлицира нешто после пораѓај па се јавуваше нон стоп кај мм и мене ми плачеше дека мислела ќе ме изгуби. Дека беше тоа фолирање не беше знам. Ама муабетов дур е се во ред кој те ***.. не знам многу сум разочарана

 

Колку човек да е истраен и цврст на карактер има денови кога едноставно не можеш повеќе. Ќе се управам знам, само ми треба време. Од почетоков на годинава сме во финансиска криза, земав стипендија, се истрпи некако, ја завршив годината. Цела година учев посветено, никакви кафичи, другарки, излегување, само учење и учење, како полудев не знам. Останаа уште два испита за летово, ама како ќе се истрпи без пари. Ако се вработам дали ќе успеам да ги завршам испитите од кои едниот бара доста посветеност, ако не се вработам повторно цело лето ќе треба да се стегам, не дека нема да издржам, уште малку остана, но немам нерви повеќе .

 

Па можда ќе те покани, ова е ко пред свадба тапани што викаат луѓево. Зошто унапред да се караш?!

 

Мислев како да постапам и што да речам доколку не ме покани. Нема да преќутам секако зошто од тоа преќутување до тука стигнав. Не само за ова, за се во животов. Да бидам фина, да не се налути некој а никој не помислил дали мене ме налутил или повредил