Разговарајте за да ви олесни душата

Оди во школото и замоли ги да ти напишат црно на бело дека имаш завршено и во тек е изработка на твоите свидетелства и диплома. Печат потпис и то је то.
Кога ќе ти побараат диплома ќе го приложиш тоа.

 

Не ми е јасно зошто доаѓате со непотребни осуди на темава кога насловот е - разговарајте за тоа што ви е тешко.

@edna_malecka не губи надеж толку брзо, било каква работа без диплома реално можеш да најдеш брзо. Немој одма да запаѓаш во негативности, секако дека некаде ќе те одбијат, не е ништо трагично тоа. Инаку, со молба можеш да си ја земеш дипломата, јас овој период веќе ја имав земено. Разговарај со класниот/та и објасни ја ситуацијата, сигурно ќе ти излезат во пресрет.

 

А кој суди?
И кажувам начин за да го добие тоа што го сака.

 

@edna_malecka Знам дека си младо и незрело и не, не сакам да те навредам. Мислам дека размислуваш малку себично и читајќи те низ форумов како сакаш да се самоубиваш и дека немаш другарки и дека седиш сама во четири ѕида и никој не те сака е заради твоето главче. Другарки познанства, чувство на среќа, почит не се стекнува седејќи дома и жалејќи се. Мислам дека ствараш погрешна слика за твоите на форумов. Стани облече се и излези дружи се со луѓе. Почни да работиш. Сум искачала со месеци без пари па пак сум била среќна. Моите ми рекоа нема пари за факс. Работев сезонски за да можам да си го плаќам. Малку ти претеруваш, од кај ти нудат да одиш на факс тука да ти платат ти неее ја сакам во странство. Ало чекај малку, дали си помислила дали имаат твоите пари за тоа. На крај краевА заработи си па оди. Никој не вика дека мора на 18 да запишеш факс можеш и на 20. Тебе најлесно ти е да седиш дома и да се жалиш , типично тинејџерски однесување. Извини што те прозвав и ако нешто те навредив не ми беше тоа намерата.

 

Хахахаа слатка си.
Тој муабет беше овдека на форумов ме прашаа за факс, јас им реков не јас би у странство.
Ама интересно е како го поврза ова со моите секоја чест.
Браво.
А за другите навреди искрено немам сили да се расправам.

 

Многу си чувствителна, избувнуваш за ништо. Се' сфаќаш како навреда, а само ти даваат совети. Ако немаш диплома се' уште, можеш да земеш потврда за завршено средно образование и кога ќе ти побараат диплома, ти ќе им ја дадеш потврдата и ќе им кажеш дека диплома во август ќе добиеш (ако беше август, така се сеќавам од претходни коментари)

 

Хахахахах ти па уште послатка си.
Незрела си, претеруваш, све е до твојата глава, себична си, се жалиш и уште незнам што све тоа не се навреди така?
Океј.

 

Ако знаеш ти дека си зрела и дека си во право, нема да те погодува нечие мислење и да се вреѓаш од него. Насочи се на советите, не на навредите.

 

Не претеруваш, ние што те имаме читано знаеме низ што поминуваш дома и дека ти треба разбирање. Оваа членкава што ја цитираш ко на лента повторува тинејџери, размазени, вакви такви, остави ја и не се замарај со провокации.Послушај ги советите што ти ги дадовме, ако треба ќе аплицираш и на сто места, некаде сигурно ќе имаш среќа и ќе ти се јават.

 

@edna_malecka , најдобар совет во врска со барање на работа во Македонија е да не се разочаруваш што не те повикале. Верувај, ќе искинеш челични чевли додека најдеш кај нас прва работа, и таа што ќе ја најдеш на крај, никаква ќе биде.

Ама немој никако да престануваш да бараш.
Ако имаш познаници некаде, да кажат збор - два добри за тебе, да те препорачаат многу значи, ептен.
Ако немаш, нека ти е со среќа...

Битно е каква работа бараш и кои скилс ги имаш.
Пр. Сакаш да работиш во кафич?

Отвараш гугл и ги наоѓаш сите кафичи во Скопје што се.
Гледаш кој од нив имаат активни огласи, најчесто ќе им пишува на фб/инста или вработување/кариера итн. итн.
Ако нема, ќе им пишиш една добра професионална порака зошто си ти добра за таа позиција, и зошто да те вработат. И CV секако.
Можеш дури и директно да одиш по местата и да прашаш каде може да оставиш.

Истото направи го и за други области како бутици, фаст фуд, маркети, ресторани итн итн.

Во меѓувреме, учи Англиски. Јазикот ти е клучен за се, денес.
Имаш на Јутјуб доста видеа за да почнеш. Ако не најдеш на Македонски, имаш на Српски.

Пример: Ако во иднина се гледаш надвор од Македонија, можеш да се ориентираш на сезонска работа во Хрватска или Црна Гора. Па совладај го и тој јазик добро.

Во меѓувреме најди си хобија... Прави интересни тикток/јутјуб видеа на некоја тема која ти е омилена. Не мора да се снимаш ти, ниту пак да зборуваш. Ама прави ги на Англиски, ем јазик вежбаш, ем едитирање учиш.

Ако сакаш долгорочно да успееш во некоја повеќе платена професија, учи компјутерски вештини.
Microsoft office пакетот е клучен, посебно Excel. Ама не оној само да внесуваш податоци, туку да ги научиш и подеталните формули.

Social Media Marketing и Content Writing ти се исто така полиња каде што може да напредуваш од дома. Има бесплатни курсеви, туторијали, ама Англиски јазик е клучен.

Разгледај и UI/UX design. Најчесто почетниците работат во Figma, која не е тешка да се совлада. Ќе ти треба и Photoshop да го научиш.
Прво почни со Canva. Лесна е, интуитивна и брзо се совладува.

Опции имаш многу, ама премногу денес да успееш без факултет.

Ако се посветиш на нешто конкретно, ама онака стварно посветување и учење на тоа по 5-6 часа на ден, да совладаш се убаво. Верувај, уште следната година ќе најдеш вработување.

 

@edna_malecka јас како што знам има многу кои што се пријавени во агенција за невработени само со дипломата од основно и се водат како неквалификувани работници, ама и така можат да те примат. За нив е битно да си пријавена таму за да можат после они легално да те пријават како вработена.
Не им е битна дипломата од средно. Ова зборам за работа бутик и слично.
Види пробај на повеќе места сигурно некој ќе ти се јави.

 

@edna_malecka не се разочарувај во старт. За почеток сфати дека и кога ќе најдеш работа ќе ти требаат нерви ортома. Знаеш ли дека има луѓе со диплома чекаат со години работа, една од тие бев и јас. Во мегувреме работев свашта а и на струка кога работев, работев од јутра до сутра за 11 000 ден, а имав огромна одговорност и плус со пари.
Сакам да кажам дека таков е животот, и за работа и за куќа и за се. Кај некој полесно оди, кај друг потешко, кај оној полесно што оди па друга работа е потешка и така. Кај никој не е лесно, мораш да сфатиш. Еве го август кај е ќе добиеш и диплома, не се разочарувај, тек сега ќе ги дознаеш вистинските работи и како оди животот. До сега си морала за учење да мислиш ама од сега натаму мораш да созрееш, и да не се откажуваш, затоа што во животот има буткање и буткање. Ехеее млада си, животот е пред тебе.

 

Сакам да си одам , од државата , од градов , од куќата , од животот ...

 

Во ист Mood сме денес.

 

Исто

 

Ако може некој да ми пише лп... Не можам јавно да споделувам.

 

Iskreno, izgubiv mnogu vo zivotot.
Toa me smeni 360stepeni.
No ne se otkazav, I nema da se otkazav. I nauciv Kako e da boli, da nemas zelba no da mora da stanes od krevet. Potoa da bides srekjen, da rabotis na sebe. I znaete sto, ne vredi nisto. Ne cekajte da se sluci nesto. Uzivajte vo kafeto, uzivajte vo muabetot so sakanite. Toa e najgolemoto bogatstvo.
Sozreav. Vidov Kako e da si se trudel za da postignis nesto. Da baras rabota iako so diploma I nakraj da sfatis deka ne se isplaka. No nema otkazuvanja. Na momentii mi e najtesko na svet, I togas placam si ja pustam pesnata I placam do beskraj. Olesnuva, mnogu. I sfakjam iako po malce zivotot mi stana laden I mehanicki vo mojot zivot postojat lugje. Lugje za koi vredi da se zivee.
Fala sto postojat.

 

Ајде тука да се олеснам и да сакам на некој немам на кој. Никогаш не сум имала некој широк круг на пријатели така да речам, и тие кои ми биле во моја близина не ми биле емотивно блиски туку така колку да не се биде сама, освен една. Во минатите години долго се борев со депресија, на антидепресиви по психијатри. Во меѓувреме најтоксичната и најболната врска во животот на која што максимално и се посветив а запоставив еден куп мои обврски кои само си се трупаа додека јас решавав туѓи проблеми кои ни тие самите во семејството не можеа да си ги решат. Не знам зошто мислев дека можам нешто да сменам, бев растргната меѓу две страни едната синот, другата мајка му. Тие самите ме вмешуваа и почнав проблемите да си ги земам за мои. Раскинавме. Жената која што секој ден ми плачеше на улица здраво не ми вика. Баш во тој период кога ми беше најтешко и еднинствена блиска пријателка која што во ниту еден момент не беше запоставена од мене ја снемува. Не сум патетичар, не ми беше потребно да се жалам на некој, потребно ми беше присуството. И тоа е накратко мојот живот им го олеснувам на другите, си го уништувам својот а свесно убаво знам каков ќе е исходот. Личностите кои што се моментално во мојот живот исто се сите од некоја корист. Да им завршам некоја работа, да се пожалат и да се исповедаат кај мене како да сум црква или пак задолжена за нивните обврски. Напрви сто услуги еднаш одбиј и лош си. Моментално во таква ситуација сум.

 

Јас искрено повеќе незнам кај да се обраќам и што да преземам. Значи и претходно осеќав страв ама од како се породив уште поќе. Значи ретко имам раат ден да не се замарам.Се плашам за детето само го пазам ова не она не ова вака ова така, а прам можи полошо, а пак тоа што си го ставив на глата овие дена ме акна од земја.... Брат ми и снаами си дојдоа од германија (значи морам да кажам да си олеснам) Детенцето нивно беше како позитивно на корона таму и на 20 направија тест и беше негативен. Потоа и брат ми и снаами исто сите негативни беа и си дојдоа не се имавме видено од оломнани. Со цел страв седев кај нив, внук ми со детето мое сакаше да се видат како и нормално брачеди а и деца.... А јас како несалам два дена во страв ги седев со нив... Како да се тие ненормални ако нешто имало да седат со мене и мало дете... Се осеќав како да ме извините Лајно големо... Го избегавав детето ама колку можиш...а и ми беше жал.Цело време по нас највеќе не сака.... Ми се плачи ми се корни незнам поќе што да правам и што да преземам ужас сум.... А кратко се тука и поради работата на брат ми којзнае кога пак ќе си дојдат....Некаков совет што да правам што да превземам

 

Штом ти е до толку ситуацијата посети психолог. И моите се така во странство, и јас сум паничар ама кога се овде јас дури и свесно некогаш влегувам во ризик, затоа што многу ми фалат, па барем кога се овде сакам да уживам со нив.
За корона прва година мислам немаше поисплашен човек од мене, сега веќе сфатив дека мора со неа да живееме, гужви избегнувам ама не и семејството. Тие ми се единствени па не би кратила со нив моменти освен ако некој од нас имаме симптоми.
А дека скрос ќе бидеш безгрижна, ни 100 психолози тоа нема да ни помогнат. Едноставно тоа е, мајки, срцето секогаш ќе ни трепери од страв за нив