Разговарајте за да ви олесни душата

Многу ми е жал за тоа што ти се случило.
Нормално е да се продолжи со животот ама нека не те принудува и тебе толку бргу да се навикнеш на отсуството на твојата мајка. Не си стварај стрес, само кажи му ако сака со неа нека си одат под кирија.
Факт е дека 80% од мажите по смртта на жената бргу си наогаат партнер, додека жената останува сама до крај на животот повеќето.
Мој совет ти е што сака нека прави, нека си тера со животот а ти гледај како правно стоиш со куќата. На чие име е куќата сега?
Ништо чудно жената на татко ти да си бара кров на глава. Живееме во многу извитоперен свет, така да си бидеш сигурна и мирна од таа страна.
Тој штом решил на таа карта да живее остави го нека си тера, ама ти да си се обезбедиш сигурно со куќата.

 

@Mikha4 @Bellaa1234 затоа реков дека не го оправдувам целосно.
Тој штом наумил, не може ништо да го премисли.
Некои постапки од двете страни не се во ред.
Јас сум од страната на членката, треба да си даде време на себе и секако да не избрзува со реакции, туку со ладна глава да носи одлуки.
Верувајте, знам зошто го зборувам ова.
А за татко и, до некаде разбирам што продолжил со животот, осаменоста некогаш те тера на секакви одлуки, брзи и непромислени, ама нека си тера како наумил.
Не мора да ја запознава новата жена комплетно и да се дружи со неа, ако мисли дека тоа е ок.
Не мора ниту тој да ја носи дома, ама проблемите треба да се решаваат со ладна глава.
Исто и одлуките со ладна глава да се носат.
Не е решение со дофрлување вина.

 

Не е ништо страшно ова, и јас одев година плус, вонредно се префрлив тогаш. Си одев, си полагав и дипломирав.

 

Тоа и сама си правам муабет дека има многу што се презапишале не сум единствена,ама јас многу планови правам и затоа не ми излегува по план.

 

Бела, ми личи дека татко ти и ти сте на различни места односно делови од процесот на тагување. Односно тој е веќе во поодминатите фази од процесот.
Второ мислам дека од ова што го кажуваш - дека се сожалувал што е сам а не што починала сопруга му, дека очекува жена да се грижи за него, а ако не сопругата, тогаш ќерка многу, мислам кажува за неговиот карактер и за неговиот однос кон жените. Тие, вклучувајќи те и тебе, се прилагодуваат на неговите потреби.
Тој сам не умее, и колку и да коментираме дали е тоа исправно или не за еден возрасен маж, тоа е вистината. Нема да го смени никој после толку години.

Ако ја прифатиш како реалност оваа слика за него, мислам дека ќе имаш подобро разбирање зошто тој не се чуствува исто како тебе, зошто не тагува на ист начин како тебе и зошто не може да те разбере, да ги разбере твоите реакции и зошто сето тоа ти пречи. Мислам дека ако прифатиш човекот таков каков што е, без да го осудуваш, помалку и ќе очекуваш од него а и помалку ќе се разочаруваш. Факт е дека од него нема да добиеш татко каков што посакуваш и очекуваш..
Имаш избор или да го прифатиш со сите маани, или да го исклучиш од својот живот. Таа одлука само ти можеш да ја направиш зошто само ти знаеш што ти е прифатливо а што не.

Сите сме различни, па затоа веројатно и различни совети би ти дале...

Јас на пример, во твојата ситуација, не би ми пречело што сака да живее со новата жена во домот каде што живеел и претходно. Каде и да формираат дом, пак заедно ќе се...
Би ми пречело ако сака да живее и со мене и со новата жена заедно.
Мислам дека како две возрасни индивидуи треба да имате посебни живеалишта и своја приватност, доколку тоа ви дозволуваат финансиите. Дури мислам дека тоа е и едноставен начин да си сочувате добри односи меѓу себе.

И може ќе звучи многу ладнокрвно и пресметано од моја страна за ова што ќе пишам, ама мене би ме загрижувало и инсистирањето да живеат баш во куќата од мајка ти во смисла на наследството на имотот.
Не знам како ти е тоа регулирано, се надевам дека ти си сопственик на куќата. Но ако со татко ти ја делите сопственоста на куќата по смртта на мајка ти, води сметка дека во случај ако тој се венча и неговата нова сопруга утре може да наследи дел од неговата сопственост...
Може тоа ќе е мал дел, ама ќе е дел..
Девојка му каде живеела до сега? Зошто и таа сака да дојде кај вас а не да излезат некаде самите да живеат, некаде каде што ќе е само нивно?

И уште нешто ако ти со таа што не е модерна тогаш зошто татко ти толку напреден и модерен очекува ќерка му да го чува ако нема жена на стари години...кој е овде себичен?

 

@Bellaa1234 жал ми е... На твоја страна сум.
Одвратно ми е како толку брзо по смртта на партнер луѓе наоѓаат нови партнери, па и со деца се караат за тоа. За жена и за секс ли ќе умрат, ужас. Маживе се стварно себични и одвратни, уште во нејзината куќа што е од нејзините родители останата ќе ја носи.
Безобразно и одвратно. Можеби сум пресурова и себична, верувам во концепт на еднаш дека има вистинска љубов и освен за развод, во ваков случај избрзано наоѓање нов партнер ми е несфатливо. Да му се плукнам во љубовта и почитта. Недај боже да остане сам човек, но мене болката би ми била по мојот партнер, ќе ми недостига он, а не да трчам да наоѓам одма нов колку да не сум сама. Па душата ќе ме боли. Нормално дека не ти е лесно. Срам да му е...
И не се водам по тоа животот продолжува за живите, со умрените не се умира. Кога е голема и вистинска љубов години и години ќе ти требаат да се опоравиш од тоа, ќе си гледаш на детето болката да му ја ублажиш, ќе бидеш тука сега за него како негов единствен жив родител, тој ќе ти е во фокус, а не на некоја нова жена и свои ќејфови да си тераш.
Пу бе, секој колку е само себичен и одвратен, со сопствено дете така да се однесува.
Колку и да си возрасен, за родител вакво нешто боли. Колку толку ти си барем повозрасна, за помали деца ова сигурно е многу тешко. А, колку само вака за на нова жена да и се угоди си отфрлаат и забораваат на децата. Срамно нешто.
Не дозволувај да ја носи во таа куќа. Ако сака ќејфови да си тера нека си оди во нова куќа или таа нека му обезбеди. Куќата е на мајка ти и верувам дека би сакала тебе да ти остане, а не тој нова жена таму да носи. Нека си најдат нова куќа, друго не прифаќај.

 

Haj. Vaka znaci nemzoam da ja objasnam situacijata.Odam na uciliste sredno sum. Ama mnogu ima za ucennje. Nemzoam se da postignam ete ponedelnik i votornik imam testoj.Ednostavno cuvstvoto nemzoam da go objasnam tesko mie na dusata mnogu tesko

 

Не се форсирај. Направи план и распредели ги обврските. Пробај некои техники на учење, пример изгуглај за помодоро техника. Колку ќе научиш - толку. Оценката не е мерило за знаењето и квалитетот на живот.
И јас се сеќирав многу во средно околу тестови, оценки. Плачев пред тест, плачев после тест. Сега сфаќам дека тоа биле слатки маки, слатки солзи и животот е подобар со нив. Некако созреваме за тоа вистинското што не чека во иднина.
Пипи ми порака ако сакаш кои предмети ги полагаш, па можеби можам да ти помогнам.

 

Ти благодарам за убавите зборови ,тешко ми е бидејќи се чувствувам како да не расте и учи работи кои јас ги сакам туку кои околината највеќе баба и и ги наметнува... дерење ,лоши зборови рецимо гомно - бидејќи имала тантрум. Не сакам да учи такви работи ,има време за тоа.
За настинките веќе да не ни почнам кај мене ми е жал што е настината ,кај цела ноќ неспиена бидејки ми спие на раце уште и неа да ја слушам цел ден...
Ама ќе помине еден ден

 

Neznam mnogu mie tesko vo dusata mi tezi strav mie

 

Update na situacijata.
Tatko mi sfati deka malku pretera so mene, mi se izvini I se smirrivme.
Razgovaravme I najdovme zaednicki jazik. Da pravi sto toj saka bez jas da bidam vklucena vo tie druzbi.
Toj mi e se na svetot lugje, me zabole dusata koga se ispokaravme za Edna zena. No fala na bog, se smirrivme I sme okej.....mu bev luta, no se mu prostiv.....Mnogu me nervira na momenti no neznam kako bi ziveala Bez nego. Te sakam taticko

 

Спојлер

Многу ми е мака некако, ми треба некаде да кажам ми олесни. Знам дека не смеам да цитирам во таа тема сакам да кажам без цитирање ама @Rama се пронајдов во пишаното твое многу. За истото седам и плачам вечерва. Викенд е, седам дома сама, веќе не ме викаат за излегување зошто не сум им потребна на луѓето. Јас сите ги запознавав и здружував за на крај јас да сум секогаш отфрлената. Знам дека се менуваат периодите во животот и дека се случува да се оддалечи човек со некои луѓе. Само глупаво ми е што сум отфрлена зошто заглавив со животот, а тие продолжија некаде во друг правец. Кога ти е тешко и не ти оди нешто многу, скоро сите бегаат од тебе, кога ти е се добро и за прослава сите се тука. Во доброто ги има, во лошото ги нема. Тешко ми е да прифатам и да се соземам дека лажна претстава сум имала за луѓето, дека не биле така искрени и добронамерни како што сум мислела.
Не знам, не знам што ми е главниот проблем. Само се чувствувам осамено, отфрлено, неуспешно, депримирано... Не ми оди ништо, што и да пробам да направам не оди, многу ми е мачно. Празен и тажен ми е животов. Ништо не ми е решено во последно време, тотален хаос ми е секое поле во животот.

 

Здраво на сите, имам 18 години и не знам на кого да го кажам ова. Сеуште не сум имала дечко нити пак сум го имала првиот бакнеж, сите околу мене веќе го имале тоа искуство. Се чувствувам како да ми фали нешто и секогаш кривицата ја гледам во мене. Не знам зошто, како и што треба да направам и променам на себе ( како физички така и психички ) за да привлечам некое машко.Плус, имам комплекс затоа што на 18 години не сум имала ни најмала интеракција со машко. Порано ова не ми сметаше но, како што одминува времето се повеќе и повеќе се јадам самата себе поради ова. Нема да прашам дали според вас ова е нормално затоа што не е или можеби е и можеби само сум во таа сите што велат “тинејџерска фаза”, сакам само некој да ми даде мислење од неколку реченици. И знам дека луѓето имаат многу поголеми проблеми од ова ( ако воопшто може ова да се каже дека е проблем ), но според мене сечииј проблем е најголем, па така и мојот. И да, знам дека за неколку години ќе се смеам на ова, најверојатно, но сепак сега не ми е смешно.

 

Најнајнајнормална појава е на 18 години да немаш имано дечко.
Уживај во животот, излегувај, шетај, учи, надградувај се себеси, осознавај нови работи сето тоа е многу побитно отколку да тапкаш во место и да се нервираш затоа што си немала дечко.

Верувај во себе, биди полна со самодоверба и не се обвинувај за ништо, не е до тебе што си немала дечко досега.
Сѐ ќе си дојде на свое место, само имај трпение.

 

Ne se sekiraj se kje si dojde vo svoe vreme. Do togas sminkaj se, doteraj se, iskoci si negde. Ne dozvoluvaj srekjata da ti zavisi od lugje. Na kraj kraeva maski imash eden kup, taka da. Kje se najde. Kje bide se okej. Dzabe se nerviras na 18 godini.

 

Ама ајде дечко ама да не сум имала ни прв бакнеж? Сите околу мене имаат барем излегувано и нешто искусено, а инаку не сум човек што не сака да излегува, секој викенд сум некаде и сум скроз одлична, плус медицинарка. Тој дел од животот ми е преубав.. ова само ме мачи.

 

Nemate mashki na medicinsko, zatoa

 

Хаахахаха, нема да кажам дека не си во право хахаха

 

Е арно де, не си ни прва ни последна што немала ни прв бакнеж на тие години. И многу мои другарки немаа, па не се замараа со тоа ич.
18 години ехееее животот е пред тебе.

 

Би благодарам за одговорите,ова направи да се чувствувам подобро!