Разговарајте за да ви олесни душата

Taa veke odamna odi kaj psihijatar.
Zema lekovi za toa. No posledniot mesec gi piese preku den. Ne mi zboruva veke eden den I postojano place. Rekla deka me mrazi I nejke da me vidi. A nema pricina.
Rekla deka ke se otkaze od se, I od rabotata. Neznam Kako da I pomognam, nz sto da napravam

 

Мене се од тироидната ми е. Само во јануари бев ок кога ми беше вредноста ок, животот ми беше розев, бев многу среќна, ми течеше мед и млеко и се најдобро. И сега пак исто, пак се лошо ми се случува, цело време привлекувам лоши луѓе и лоши случки. Едвај чекам пак убав да ми биде животот.
Со ова со тироиднава кај мене се докажа дека како зрачиме така и привлекуваме.
Дека ништо не ми се менува во животот освен вредноста на тироидната. А пак еднаш ми е лош еднаш убав.

 

Me obvinuva za nesto nerealno, nesfatlivo. Cicko mi mi rece da ne zameruvam, deka toa bilo radi depresijata.
No sekogas koga gi imala tie periodi na depresija taa ne zboruvase nisto, molcese I lezese.
Sinoka za malku ke me napadnese....bese luta agresivna I gnevna

 

@sj *O* Оф ненамерно сум те промашила претходно

Звучи клише да ти кажам не се нервирај. Но, сериозно, штеди си ги нервите. Секој во негово време, така да се што е твое ќе дојде. Може ти личи нешто на неуспех сега, а подоцна ќе сфатиш дека тоа било твоја заштита.
Жив пример ти е врската со тој коцкар. Благословена си што не си заглавила подалеку со него, како брак и деца.

За работа, ќе најдеш, ќе успееш. Се ќе се среди, само мораш да си ги контролираш негативните мисли. Како мислиме, така привлекуваме

@Bellaa1234 Не си ја ставај главата во торба. Не можеш да помогнеш онаму каде што е потребна професионална интервенција.

 

Знам дека ти е од тироидната, те имам читано. Едно знам, дека сите поминуваме тешки периоди во животот и дека ништо не трае вечно. Јас сама на себе си штетам. Ќе бидеме добро, ако не денес, можеби утре

Па несакам јавно да навлегувам ептен во проблемот (има луѓе на форумов кои можеби ќе ме препознаат) ама ја сум таква што кога имам наумено нешто, неможам мирно да спијам дур не успеам. И до сега за така неколку големи работи, што имам наумено тоа имам направено и успеано.
Е сега најголемиот проблем е што оваа една работа не зависи само од мене, а тие што треба да ми се најдат (немам друг никој да ми помогне, освен тие едни луѓе), еднаш ме тапшаат по рамо, ќе биде, вие само тоа што е до вас направете го, другото што е до нас ќе го направиме, после тоа следно гледање/слушање понашањето им е скроз обратно, ко да им сметам(е), кога ќе ги прашаме на таа тема, абе тешко е, абе незнам или се избегнува тема. И никако не си, а многу имаме вложено до сега да дозволиме да пропадне, а пак е до нив. Маж ми многу, премногу им се има најдено и за се што и да го бараат, знае дека се превртливи луѓе, ама се надева дека во име на тоа што за се е тука за нив, нема да не извисат. И затоа ми е целава паника и црнила зошто незнам никако на што сме конкретно, а веќе повеќе од година е ситуацијава.

 

Da, ama zaradi mene se sluci se ova. Zaradi mene se iznervira

 

@Bellaa1234 Нема врска, таа моментално е во период каде е премногу чувствителна и мува да прелета, може да и биде trigger за да пламне. Кога луѓето се во клиничка депресија, не се свои. Нема што да се обвинуваш.

@Mnik Отприлика те сфаќам. Мајка ми поминуваше низ слична ситуација, кога од нелуѓе за кои се правеше, барем еднаш очекуваше да се луѓе. Но, види, исходот ќе биде: Или ќе бидат луѓе или нема да бидат, ама барем конечно ќе потцртате линија и ќе ги исфрлите оправдано од вашиот живот.

Во случајот на мајка ми, и забодеа нож, но пак, никогаш послободно не се осеќаше. Сега оди по подолгиот пат, ама барем не и се во животот и вели дека тоа чувство е екстремно ослободувачки. Зборот ми е дека на еден или друг начин, се ќе дојде на свое место.

 

Не е така едноставно.
Со дечко ми си ги знаеме пријателите, учевме во ист клас, долги години ми е пријател. Интроверт е, нема многу пријатели и него не му смета тоа. Работи фриленсер и студира, слободно време многу нема. Иако сме од ист град, во моментов живее во Штип зошто таму студира, а дома си доаѓа кога има време некогаш. Не се гледаме многу често, слободното време што го има го троши за фамилијата и со мене, а за другари никогаш не се замарал, од кога го знам си бил повлечен и си го трошел времето на други активности. Два другари има, ретко се гледаат, гејмери се, таков лајфстајл си водат. Повеќе дома седат и си гејмаат, навикнат си е тој. Јас не знам како да се навикнам, а може и мене ќе ми е најдобро така. Сега имам тон слободно време и веројатно ја чувствувам досадата и осаменоста.
Не е ништо моментално како што треба, не знам, не гледам решение. Оставам на времето, само вака убаво ми е некаде да се искажам и да прочитам дека не сум само јас во таква ситуација.

 

@Peppermintka Те разбирам, ти сакаш поактивен начин на живот. Во тој случај би ти предложила пример да се запишеш на некој курс, нешто што би те интересирало, па може ќе пронајдеш истомисленици таму. Или поразговарај со партнерот да го поминувате слободно време на позабавен начин.

 

Тазе ни е врската, најмал проблем ми е тоа со него. Јас пред се сакам сама со себе да бидам среќна, тој си е супер и добар дечко е. Сакам да бидам и јас добра и среќна, исполнета со животот.
Знам што ми фали, само во моментов не гледам решение и излез. За да решам тоа што сакам ми треба доста време.

 

@Peppermintka & @sj *O* а вие да си се исконтактирате наубаво ќе направите

 

Што кога за нешто не можете да зборувате буквално со никој? Не можам никому да кажам како се чувствувам. Мислам не можам ни да го кажам тоа, насловот на проблемот, а камоли да опишам како се чувствувам. Значи буквално на никој. Еднаш имам пишувано во тетратка ама и така не можев 100% да напишам се што мислам и се откорнав од плачење. И цело време мислам дека од тоа ќе се разболам за 5-10-15 години. Од една страна пак ако се искажам тоа нема да го реши проблемот. Проблемот ќе си продолжи да постои. Не знам дали ме сфати никој? Да ме посоветува некој нешто.

 

Видов дека не можам да ѝ пишам па ако сака нека ми пише @Peppermintka

 

@gjoker4e Отвори Notes на телефон и почни да пишуваш (без да се кочиш), а потоа препрочитај го напишаното како да е пост на форумот. И дај (си) совет.
Дури можеш неколку дена така да си пишуваш, да се искажеш, да ти олесни.

Also, пробај со онлајн психолог. За тука не знам дали има, но има бесплатни на Интернет, по светот. Па така, ем како да кажуваш на странец, ем професионална помош.

 

Бела, ова веќе е за на стручно лице. Ќе биде некоја беља вака

 

Nekoj licno za razgovor ima li da mi pise ..?

 

Знам дека се може да се напие кафе или да се излезе сам или да се отиде во кино да се изгледа филм сам со себе, ама понекогаш ми е тешко и тоа ептен тешко оти имам неколку брзи кредити, плус имам уште еден брз кредит од 2000 евра со потпишан договор на нотар, декс во случај ако не уплатам повеќе од 90 дена,.ќе се воведе присилна наплата на долгот, а веќе имам и тужени кредити земени од 2021/2022 година кои веќе се тужени и дадени на извршување и од плата да ми сопираат, морав да ги подигнам оти татко ми не даваше пари дома, само живеевме со пензијата на мајка ми и со платата моја, а и понекогаш цел трошок за домашните потреби паѓаа на мој грб, без никаква финансии од други, сам дома средив колку можев, наоѓав начини како да се снајдам за да можам дома да подредам, ама сега кога заглавив некако нема кој да ми излезе во пресрет, а млад дечко на 29 години да има да биде заглавен во кредити и со налози на извршување тоа е срамота. Кога ќе погледнам наназад низ животот мој и годините мои сум сфатил дека немам ништо освен долгови, и секако дека во текот на кризата колку и да ми беше тешко се решив лани да си купам кола да имам барем нешто своје, да може да се радувам. Ама сега ми доаѓа мислата и така сум заглавен во долгови, барем да си ја продадам колата дс можам да се средам, колку можам. Еве сега ми е тешко до овој петок треба да уплатам 200 евра за кредитот, иако не уплатам ќе ме дадат на извршување и сите сметки ќе ми ги блокираат, плус за А1 имам за плаќање сметки, едноставно не знам што да правам, се губам во сопствените мисли, едноставно од овие проблеми не знам како да живеам и да уживам во животот, изгубив интерес за се, ми дадоа задача да направам презентација за Авон да најдам неколку кафич кај што ќе може да се одржи презентацијата и да ви кажам ич немам волја за шетање, кога ќе спомнам на некој за презентацијата, гласот ми се фаќа, и устата ми се затвора, и не можам да кажам ништо и автоматски ми викаат дека нема да дојдат и уште повеќе ќе се разочарам. А тоа што имам анксиозност е друга работа, ама ја ставам под контрола анксиозноста не и давам да влијае врз мене и да ме уништи, понекогаш си мислам да се убијам можеби работите ќе бидат на подобро и дека нема да им бидам на сите и дека нема да бидат заглавени во долгови. Оти сите ме познаваат, а сепак се чуствувам сам и осамен, без никој да ме покани на кафе и да ме види и да се прошетаме. Можеби овој свет ќе биде подобар без мене

 

Дефинитивно ќе полудам да ви кажам луѓе. До Среда треба да најдам 6.000 ден за да можам да подмирам рата за кредит, а моментално немам во мене доволно ќеш, а и не можам да земам брз кредит оти имам лоша кредитна историја, до среда ако не уплатам ќе ме дадат на извршување и сметките ќе ми ги блокираат а не е мал кредитот 150.000 ден. Не знам што да правам ќе полудам скроз

 

Некоја ако сака да ми пиши во порака

 

До овде си дојден токму заради кредити. Вадење нов кредит мислам дека не ти е најдоброто решение затоа што и не е баш решение.
Како што прочитав, ти треба менаџирање на финансиите затоа што колку и да се обидуваш сам, малку потешко ти оди.
Мој предлог е да видиш кога ти истекува договорот со А1 и кога ќе истече не прави нов, туку исклучи се. Ако не ти треба интернет за работа, тогаш за почеток малку од таа потреба ќе се стрпиш. ТВ секако не треба, без ТВ се издржува, а за тел ќе си земеш при пејд па на него можеш од време на време да активираш интернет.
Види како можеш да направиш за втора работа со скратено време или за викенд: келнер, шанкер, такво нешто. Бараат на многу места, плус и ако си од Скопје сигурно можеш да најдеш нешто.
За останатото навистина не знам што би можел да направиш освен да ги замолиш да почекаат уште малку додека да најдеш нешто дополнително за работа.