Разговарајте за да ви олесни душата

Е таков сум, си правам сценарија што ќе биде како ќе биде, страв ми е сам не знам никој, не сум од некој што веднаш се здружува или запознава луѓе. Само храбро напред

 

Не знам колку години имаш, ама не се плаши, се' ќе биде добро, ќе видиш. Како помлада и јас имам одено на неколку месеци од кои еднаш во Грција, па супер се снајдов. Не се плаши, се' ќе биде ок.

 

Пишав и во другата тема за анксиозност, ако има некој слободен да ми пише да ме посоветува, се справувам со стресен период и многу ми е тешко.

 

Желба ми е да си створам свое семејство и сопствен дом. Затоа што ова дома е лудница. Не поминува ден а да не избие некој скандал. На сите им сум виновна иако денар не им барам на моиве ниту пак им сум товар.
Ме обвинуваат зошто уште не сум мажена иако само штотуку наполнив 28 год, си барам партнер и работам на тоа. Ама постојано ме притискаат

 

Си се обидела да разговараш со нив? Да им објасниш дека не е само да се омажиш ради реда? Им кажуваш дека секојдневно се случуваат по тон разводи ради вакви избрзани одлуки ради притисок од општеството и семејството? Ти зар не сакаш да се омажиш? Ама не си нашла соодветна личност. На крај што им е на нив поважно? Да не те зборат комшиите или ти да си реално среќна во бракот во кој што ке влезеш?

 

Да пробав да им објаснам дека за жал сеуште си ја немам најдено вистинската личност. Желба ми е веќе доста одамна да си имам и дете и семејство. Работам на тоа, договарам љубовни средби, посетувам разни семинари на тема машко-женски односи, сум била кај љубовни клучеви. Но за жал вистинската личност сеуште не наидов на неа.
Родителите сметаат дека јас сум виновна зошто никој не ме сака.
Бараат да де иселам од домот што искрено малото градче каде што живеам не ми го дозволува тоа.

 

Eeee....Toa se vika...AVTORITET.
zhaLno...

 

Не ве разбирам што сакате да ми кажете.
Чиј авторитет? Мојов или конкретно на членовите од семејството.

 

Извини ама твоите не се родители. Наместо да ти бидат поддршка и да ти речат не се секирај ќе дојде еден ден тој вистинскиот, тие те бркаат од дома. Ствано се чудам какви луѓе има. Татко и Мајка вака да се однесуваат никогаш нема да ми биде јасно. Моиве секогаш ми биле поддрша во се дури некогаш и тие ми ги решаваат проблемите и тоа е родителство. Јас да сум на твое место ќе работам деноноќно ако треба, ќе се иселам и никогаш нема да ме видат

 

Благослов се твоите родители. Да си ги чуваш.
Инаку секој го бара она што го нема кај секоја единка јас гледам какви се родителите и какво е семејството, бидејќи на крај тоа ни е се што преостанува

 

Видиш дека е проблемот друг.
Затоа ти реков... маж овие проблеми нема да ги реши. Односно, ќе ги замениш овие домашни со други домашни (односно неговите) ако бракот не ви е искрен и не сте си грб еден на друг. После од една страна малтретирана кај што ќе одиш, од друга страна дома ќе ти биде срам да се вратиш или нема ни да те примаат.

Образована жена си, земи работи на себе и за себе, оди си од кај твоите и живеј сама. После се' ќе си се нареди, ниту си стара, ниту брак на сила не бива. Кога ќе го запознаеш "твојот човек" ќе знаеш.

Како на сестра - немој да се мажиш за да избегаш од проблемите дома. Ќе си накалемиш само уште поголеми.

*Зошто малото градче да не ти дозволува? Обично е поефтино него Скопје, на крај краева најди работа во Скопје или било кој друг град, гарсоњера ти е доволна или за почеток со цимерки. Не се плаши.

 

@herbst-girl те молам исели се од дома, премногу им допушташ. Работиш, можеш да си дозволиш и сама да седеш под кирија. Пресечи.

 

Ne e resenie da se omazis nekade na sila bidejki nema da Trae toa, podobro zemi vrabotise I se kje si dojde na svoe mesto.

 

Обично не се замарам за другарки и друштво но дојдов да си се искажам, не дека ми е битно или нешто друго.

Со "другаркава" се знаеме цел живот. Последниве неколку години е нестабилна посебно откако роди и се разведе.
Должи пари на многу луѓе, па дури и мене и нема абер да ги врати.
Сум и позајмувала мислејќи дека и биле потребни за нешто битно но ги трошела за свој ќеиф.
Парите ги прежалив бидејќи јас пред се сум човек кој секогаш сака да им се најде на другите посебно ако се работело за блиска личност

У меѓувреме почна постојано да ги менува партнерите па ако не и идеше знаеше да посегне по дијазепами и алкохол и да биде агресивна. Неколку пати и прогледв низ прсти бидејќи знаев дека не и беше лесно.

Обично имавме традиција да готвиме и да правиме собиранки обично кај нејзе дома каде што живее.
Во последен период почна да ги променува плановите, и да ме извисува во последен момент само поради дечковци, мене сето тоа почна да ми пречи и последниот пат и префрлив.
Нејзе не и се допадна и почна да ме навредува.
Сето тоа малку ме погоди на стартот но откако разговарав со дечко ми, сфатив дека не треба да трошам енергија за нејзе.

Денес ја видов случајно на улица шетајќи се таа со нејзиното дете.
Таа само ме погледна а јас реагирав исто ко да не ја познавам.
Дали е добра постапката од моја страна?

 

Da dobra e

 

Добро си постапила. Со такви само така треба. Да ме навреди некој/а и јас да продолжам да комуницирам со таа личност, нема шанси. Јас со другарка од средно не комуницирам долги години затоа што ме навреди и ме понижи. Лани ја сретнав во продавница. Се начекавме лице во лице. Ми рече Здраво. И јас и реков Здраво... И си продолжив понатаму.

Не вреди да си трошиш нерви за такви особи.

 

Ми беше криво бидејќи секогаш се трудев да ја разберам и да бидам покрај неа, но таа ги прави исттите грешки секогаш и на крајот друг и е крив.

 

Тоа да ти биде доказ дека таква личност не треба да биде покрај тебе. И јас бев во слична ситуација. На екс другаркава се нешто не и одговараше. Се нешто друг и беше крив. Не почитуваше туѓо мислење. Мислеше дека сите лошо и мислиме. Си имаше она некои проблеми и најверојатно тоа и влијаеше. Се случи тоа што се случи... И крај со неа. Се дружевме во средно и уште 5-6 години после средно. Ама тоа е. Со сила убавина не бидува.

 

Не можеш никого да натераш да се дружи со тебе.
Иако различна ситуација, после трет пат барање од моја страна, престанав воопшто да ја барам.
Нормално дека ми е криво, цел живот се дружевме. Знам и зошто така се понаша, ама што е тука е.
Терај со живот и немој да бидеш тука кога ќе се сети дека постоиш.

 

На нејзина иницијатива беа тие собиранки за готвење, исто и последната кај која што ме откачи.
Не ми е мака што излегува со дечковци, баш би била среќна ако си ја најде среќата.
Ме иритираат промените и извисувањата од нејзина страна, секогаш се водам по тоа ако се договориш за нешто, држи се до тоа, ако ти искрсне нешто кажи ми на време да не се спремам залудно.

Не, повеќе не ја барам, но малку се чувствувсв виновно, мислев на стартот дека лошо реагирав.