Разговарајте за да ви олесни душата

@Ane_na_Bisera16 да, исто. Не кажуваше за нејзе ништо, а за мене сè знаеше. Ама спас од вакви нема, ќе ти се влечи ко црево по други и ќе прашува за тебе. Игнорирај ја целосно.

 

Некој за разговор?

 

Како се справувате со анксиозност за време на циклус? Јас обично во ПМС имав, ама овој месец ме прерипна и си велам добро е, ама затоа додека имам цело време со расположението сум никаква, анксиозна и некој немир. Зошто така, не знам.Веројатно хормони. Кај мене многу влијае и временските промени, знам дека ова се броени денови, женски денови ама мене ужасно ми сметаат. Вие како се справувате во вакви моменти?
Јас на пример си окупирам раце, и си правам некоја занимација, така ми се свртува внимание и мисли.
Дајте и други идеи за анксиозност.
Зимата имав убаво хоби исто и тоа ме опушташе.
Зарем е можно и од промена на времето до толку да влијае на психичката состојба?
Пролет, се убаво расцветано, мириса на цвеќиња а мене да ме мава некој немир и страв?
Пратам една група, стално има некои временски вибрации, кои влијаат па човечката психа, каде што се јавуваат многу луге со разни симптоми, понекогаш се изненадувам колку една температура може да не раздрма.

 

Pominuvam niz pretezok period. Imav vrska koja zapocna prekrasno, se do moment dur ne se vselivme i ne doznav odredeni raboti (poraki) itn megutoa i toa nekako prebrodevme i se sredi. Pocnaa sekojdnevni raspravii za gluposti poradi nedoverba do eden moment dur ne zabremeniv. Toa bebe svesno go napravivme duri se cudevme zosto tolku vreme ni trebase da zabremenam dali ima nekoj problem vo nas bidejki i dvajcata bevme zdravi i pravi. Koga doznavme bevme malku potskarani no za 2 3 dena se toa se zaboravi mislevme na ubavi raboti i dvajcata bevme presrekni za toa bebence i si pravevme planovi kako i sto ke bide i deka ke imame poddrska od dvete strani na semejstvata. Se za edna nedela se smeni za obicna raspravija i kavga mi se iznarazdra jas emotivna izlegov od doma da se smiram i malku upotrebiv polosi zborovi vo smisla deka e gjavolski da se deres vikas na edna trudnica bidejki jas otkako doznav deka sum se trudev maksimalno da bidam smirena i da ne vikam da go nosam toa bebe so radost. Utre denta otidovme da vidime dali e vo red so bebenceto se i on slusna srceva akcija i bese presreken. Od toj moment se se smeni on se oladi skroz i gi povikal roditelite a i moite da sme resele sto i kako (moive pojma nemaa mislea ke zborat za zimanje veridba itn). On mi rece da abortiram i toa dete nikad deka nema da go priznae ako ne sme zaedno, a veke ne saka da bideme zaedno barem ne vaka. Se spakuvavme i si otidovme a jas bev na abortus pred 2 dena i mi ostavi ogromna traga i trauma za cel zivot. Sakav da go zadrzam bidejki bese so mnogu ljubov napraveno ne bese ni po greska ni nesakajki tuku vo seriozna vrska. Ne znam kako ke prodolzam ponatamu i od kade ke crpam sila bidejki jas bev prvata sekogas protiv abortusi imam 24 godini i bev spremna za da osnovam srekno i zdravo semejstvo. Okolu mene imam 2 bliski trudnici koi ke se porodat i sum presrekna a od.druga strana potistena. Ne mu posakuvam na nikogo vakvo nesto da mu se sluci.

 

Многу, ама многу ми е жал низ ова што поминуваш. Со тек на време ќе се намали душевната болка. Мораш да бидеш јака во животот се случуваат и убави работи. Утешни зборови немам, само една силна гушка

Не сакам да доливам масло на твојата рана, ама што монструм е тоа животно, единствено добро е што веќе ништо не те поврзува со него. Знам дека те боли, ама од овој само проблеми ќе си имала во животот. Затвори ги сите врати за него, ако ти треба разговор, олесни се на психолог, траума си поминала

 

@capricorn7 извини, ама тој не те ценел чим така ти направил. Дури и во подолга врска секогаш се практикува кондом. Извини уште еднаш ако ова со кондомот звучеше прегрубо, ама ако женските не си водиме есап верувај машко ич нема. Се надевам дека не си со него, а ако си те молам да мислиш на себе. Ако сакаш ќе ти дадам број во порака од психолог.

 

Многу ми е жал, верувам дека вакви работи оставаат трауми за цел живот, а ти си млада, премлада.
Се согласувам со членката погоре, овој човек не те сакал чим вакво нешто се осмелил да ти направи. И не ми е јасно, нели на почетокот бил среќен за бебето, што се сменило што сакал да абортираш?
Неговите не се бунеа? Многу чудно и ептен ми е жал што не си увидела порано каков човек бил уствари.

Ќе го пребродиш ова, опкружи се со позитивни луѓе и заборави го него, и никако да не му се враќаш ако евентуално те бара.

 

@Ravenn што ќе се бунат, гарант не се мешале. Кога има проблеми, сите се вие си знаете.

 

Mnogu detali ne gi kazav, bebeto bese svesno napraveno znaejki deka koga togas ke zabremenam ednostavno sakavme i dvajcata ako se desi da se desi ... negovite dojdoa navodno za da resat sto se slucuva pomegu nas kavgi a ustvari on sakal da prekineme. Dodeka pak koga doznavme deka sum bremena utre denta se istrca da otideme kaj negovite i moite za da im kazeme oni se isporaduvaa kako pominuvaa tie 2 3 4 nedeli tatko mu mi zborese za vo vikendica kako se forsira da sredi za da moze da go cuvaat i da si trcka naokolu koga ke se rodi. Do momentot dur ne kaza ovoj da se razdelime oni veke prestanaa da zborat za abortusot nisto ne kazaa. Jas ako sum mlada ne sum ni glupa ni luda ako gledam deka nekoj ne e zainteresiran nesto so sila da forsiram da bide. Prethodno na nekolku navrati pred se ova mu imam kazano ajde kulturno da se razdelime bez mnogu bolka on ne ne se ke sredime ke resime ke vidis.

 

@capricorn7 не те сфатив грешка, двајцата сте сакале. Ама сепак во врска тоа не смее да се допушти, зашто после ќе изводува. А ако претходно сте имале караници и муабети за разделба, тоа е доволно за предупредување и сето кажано отпосле треба да го земеш со резерва (тука спаѓа согласноста за правење дете). Деца во брак и никако поинаку. И овој став секоја девојка треба да го има, башка овој мрсул не те заслужува.

 

Извини, ама ТОЈ не сакал баш, така да, бебето не било направено со "голема" љубов.Следен пат отварање очи со која будала дете ќе правите, не е тоа играчка, а не си ни ти. Во денешно време мажите се тешки будалетини и пи***. Жал мо е за бебето, јас да сум била не би абортирала, ама но тој не би го видел детето никад. Ти посакувам многу среќа во иднина и сс надевам нккогаш повеќе нема да го погледнеш сељакот.

 

Сега ми текна дека до некни една членка сакаше дете со недоделкан демек да провери дали ќе можела да раѓа, па чисто да се надоврзам. По ова ќе видите колку се лекомислени и за вакви работи грев е да се заебава некој. Не е тоа мочка, па ај ќе се измоча и оп дете. Господ да ми прости ама на ваквите треба една стерилност да ги фати за никогаш и да не се размножуваат.

 

И мене ми влијаеа тие нормални месечни осцилации на хормоните.
Можеби сум била посвесна за психо-физчиките промени кај себе, па затоа ги забележував и ми пречеа.
Пред да добијам имав попроменливо расположение и обавезно еден ден (најчесто 48 ч пред да почне циклусот) се осеќав депресивно до степен да плачам за најмали нешта, на вести или да се самосожалувам и тоа поминуваше веќе наредниот ден или штом добиев.
Имав и успони, не само падови. Пример знаев во периодите кога треба да биде овулацијата да сум полна енергија, полетна и лесна, во работата бев фокусирана, брза, вежбав понапорно, помалку ми требаше сон... се осеќав како да имам супермоќи.
Хормоните имаат голема улога, кој сака нека рече.
Сега сум во менопауза, некои работи се сменија и во моите емоции. Така да можам со сигурност да потврдам дека има промени. Само што според моето искуство тие се суптилни, не се многу драматични. Пак ќе речам, јас бев посвесна за нив, тоа забележувам. Некој што е ориентиран кон надвор, може и да не ги приметува баш тие промени.

А што да правиш?
Па прво кога ќе приметиш промена, кога ќе дознаеш што е причината, пола работа веќе е решена, зошто знаеш од што е и може да очекуваш кога ќе помине.
Јас научив да ги следам тие варијации, да го почитувам она што телото ми бара и да не го форсирам. Ако ми треба мир, се исклучувам, правам нешто дома што ме смирува или ако ми треба одмор спијам колку што ми треба, а обврските се на пауза.
Во периодите кога ми треба дополнителен ангажман, раздвижување, некаква активност или дружба, тоа и го правам.. и така

 

Многу ми е жал што си морала да поминуваш низ сето ова.
Нормално е да се чуствуваш лошо, си изгубила многу во еден краток момент.
Плус и елементот на шок. Најверојатно ќе ти треба време да зацелиш ама ќе ти биде подобро.
Земи си колку ти треба време и простор за тоа.
Ако ти треба поддршка побарај ја - од блиски, од професионална помош...

Тоа што претходно сте имале таква врска со кавги, со муабети дали да продолжувате или не, веќе било некаков знак дека врската е во криза. Од тука требало да се поаѓа со плановите за иднината.

Секако дека не постојат гаранции за долга врска полна љубов, проблемот може да се јави и порано и подоцна. Луѓе се разведуваат и на стари години, и со деца, и без нив. Проблемите во врската не се надминуваат ниту со брак, ниту со дете, туку само со работа на меѓусебниот однос од двајцата партнери.
Прво тоа требало да биде фокус кон кој ќе ја насочите енергијата - поправањето на вашата врска, па потоа да размислувате на поголеми животни одлуки (како таа да се формира семејство).
Можеби тој згрешил што порано не го признал тоа што го чуствувал, можеби и самиот искрено се надевал дека се ќе биде подобро.
Да го кривиш само едниот партнер за се, не ми е во ред. Не ми е во ред ни да се кривиш самата себе за се. Реаноста е дека и двајцата сте возрасни, двајцата сте донеле одлука да створите дете и двајцата сте одлулучиле да не го задржите.
Верувам дека низа помали одлуки што сте ги донеле, ве довеле до ваков крај на врската и покрај добрите намери.
Верувам дека одлуката била тешка, но таа за вас била најправилна и подобра од сите други опции (самохран родител, брак без љубов, итн..) и тоа треба да го прифатиш и да си го запомниш ако некогаш те совлада некое чуство на вина.

Секое лошо искуство носи некоја вредна лекција и во големата шема на нештата добива поинкаво значење кое не секогаш е негативно, туку напротив, станува нешто што не насочило на вистиниската патека и кон посреќни искуства.
Искрено се надевам и верувам дека ќе дојдеш до тој момент во животот кога ќе можеш да се навратиш на ова искуство и на него ќе гледаш на овој начин. Но засега само полека, дозволи си да го одболуваш загубеното и да ја најдеж на крај од тој процес надежта.

 

Kolku godini imase koga vleze vo menopauza ?

 

Од 39 почнав да имам нередовен циклус. Кога првпат направив хормонска анализа преку крв и резултатите беа во границите за постменопауза (мислам дека беше почеток на 2021, значи на 41 година). Тогаш гинекологот ми рече дека треба 2 години континуирано да немаш циклус за да се смета дека си во менопауза,не само по хормонската слика...Јас му тврдев и тогаш дека веќе има година, година и пол како не добивам и дека сум во постменопауза, ама тој викаше дека не било толку долго, дека лошо бројам, дека е можеби хормонски дисбаланс. Отидов на ендокринолог заради контрола и ми потврди на таа втора контрола на хормоните дека е постменопауза. Таа ми кажа неколку совети, ми помогна да си го прифатам тоа како нормален процес и ми кажа што да правам понатаму..тоа беше во пандемијата 2021 летото..

 

Тој и во брак да сте биле ќе ти речел не го сакам бебето.Немаш поима од колку девојки го имам слушнато истото,ми побара дете а после рече ако си бремена ќе абортираш или во врската пробувале за дете и отпосле друго и кажува го нејќе детето .Неозбилни, кукавици ,лабилни мажи , личности се спремни на се.Си се спасила ,човечки живот е уништен но ако го родеше детето ќе го чуваше сама и ќе го растеше ли без татко ,да му кажеш еден ден дека татко му не го сакал . Подобро да ти кажел не планирам потомство додека не се стабилизира врската или зајакне . Неправедно но подобро така отколку и тоа дете да страдало .Таквите ќе ги снајде казна од Господ,гледај да продолжиш понатаму,тешко е но ќе преболиш мажи има колку сакаш неозбилни,тоа те снашло се се случува се во животот.

 

@capricorn7 нема ништо што повеќе можеш ти овде да направиш за да ја спасиш врската, продолжи понатака со животот, можеш и со психолог да се консултираш, да одиш на сеанси итн., времето лечи се, со тек на време ќе заборавиш, секое искуство не прави посилни.. За неколку години од сега ќе си речеш добро е што се случи така, затоа што да не испаднело вака се уште ќе си била со човек кој не те заслужува, и ќе гледаш на се како прилика за нов почеток, само си треба време..

 

Не знам дали ми е грешка тоа што не дозволив да паднам психички или па предност кога беше и уште е најтешко. Ми изгледа дека малку луѓе окулу мене ја разбираат ситуацијата, само поради тоа што сум и повеќе од што треба јака или барем добро глумам пред сите, па немам право да се пожалам како ми е затоа што имало и полошо. Тоа што не покажувам не значи дека не ми се случува, ама кој да сфати…

 

Zdravo. Neznam kaj da pisam pa resiv tuka. Imame problem. Se raboti za soprugot. Vo brak sme deset godini. Imame dve decinja. On e mnogu dobar, grizliv tatko, domakin, sekogas sve za doma pravi ne gleda maska zenska rabota,znaci nemam zbor za toa. On ima problem so izrazuvanje na cuvstva pogotovo kon nas doma kon mene. Kako kamen e, nemozam nekogas da dopram do nego, dolgo vreme ne me gusnal na primer, cuvstva izrazuva samo na sinot, kerkava iako e bebe ne tolku ama ja saka i se grizi za nea neli normalno. Ajde toa ne e tolku strasno da recam vo sporedba so toa koga ke se iznervira on dobiva kako napad, pocnuva da krsi doma se sto ke mu se najde do nego, vrati,predmeti, vo zidovi boksovi udira... Ova do sega za ovie deset godini nekolku pati se ima sluceno. Sega veke imame deca i posledniot pat pred niv toa go napravi, mozese i da gi povredi. Kako da ne e svesen vo toj moment deka oni se do nego, deka se plasat, deka moze da gi povredi. Moite zborovi vo toj moment ne dopiraat do nego, pazi decata i nemoj i slicno. Ednostavno se zaklucuvam so decata vo soba dur ne pomine i ne se smiri. Posle toa e svesen sto napravil kao navodno se kae i nema veke,place demek. Ama jas ne sum covek sto veruva vo se,znam deka ponataka pak nekogas bi se povtorilo. Posledniov pat koga stana svesen deka im nasteti na decata prifati da pobarame pomos. Bevme na psihijatar,drzavno, no znaete kako e, deset min kao razgovor i ajde odma apcinja i ajt so zdravje. Nemame ni dijagnoza za da znaeme sto da lecime. Mnogu sme razgovarale i odamna mu vikav ajde da odime na psihijatar nekade bilo kade i selogas odbival, ne bil lud... ama ovoj pat gledam deka saka da napravi nesto, ovoj pat sam prifati i otidovme, najveke radi decata. On toa go opisuva kako nekoja mnogu golema nervoza od vnatre da mu idi, kako mu se temni pred oci vo toj moment. On kako sto pisav e kako kamen nisto ne dopira do nego, nema empatija, ne se nervira tolku lesno, ama koga ke se iznervira za nesto banalno i toa ova se slucuva. Eve posledniov pat koga se sluci da recam napadot, posle toa mi kaza deka on uste od sabajleto koga stanal osekal nervoza vo sebe i neznae zosto, od kade, pa najmalo nesoglasuvanje dovede do toa on da pocne toj den da krsi po doma. Ne e sa iskrsenite predmeti toa moze da se kupi pak, decata, sinceto 7 godini toa go gleda, kako ke raste ponataka vaka neli.... Isto ima i problemi so spienje, rabotata mu e naporna, raboti 12 saata na den i saboti, se pravda na toa, no ne e do toa znam. Site lugje se nerviraat, se izmoreni od rab,imaat stresovi neli pa ne krsat po doma. Mu dadoa Paroksetin, ne gi pocna, sakam da odime i na vtoro mislenje, na nekoj poalsalen lekar. Znam deka antidepresivi ne se mala rabota. Sakam i da se obideme so psiholog zosto mislam deka problemot poteknuva uste od negovoto detstvo bidejki negovite roditeli se sociopati. Oni nikogas ne iskazale ljubov kon nego, oni se cudni lugje bez prijateli,skarani se so sopstvenite braka i sestri zaradi glupi raboti itn.
Ve molam dajte mi sovet, preporaka za lekar,kade da otideme, ne e bitno dali privatno ili drzavno, sakam da se sredi problemot, si go sakam semejstvoto i soprugot, sakam da se izborime so ova, sakam decata normalno da mi rastat.