Разговарајте за да ви олесни душата

Не можеш да го знаеш тоа, на секој неговата мака му е најтешка, додека не види дека сепак има и полошо.

 

Твоите родители одлично си ја извршиле должноста. Секоја чест за нив!

 

Sekoj covek razlicno, ko so vikaat sekoja planina svoja tezhina. Ako imas potreba od razgovor i prijatel, slobodno pisi mi. Sum pominal niz vakvi raboti i sekos mi e slabost i sekomu sak da mu pomognam oti osamenosta e teshka.

 

Како да се одлучам за една од две прилики кога и двете ми носат скоро па исти бенефити? Тешка дилема.

 

Мора да има нешто по кое едното го надвладува другото, седни и напиши предности и недостатоци.
Или фрлај паричка, велат дека во моментот додека паричката паѓа ти ќе го имаш одговорот

 

Јас секад коа ќе треба да донесам некоја поголема одлука или имам нешто што ми тежи, седнувам и почнувам да пишувам на лист. Ги ставам на хартија мислите и со тоа ги отплеткувам. Или можеш и табела да си нацрташ

Или ако ова не ваља, интуитивно избери. Кое се осеќаш дека е подоброто од нив две.

 

Во процес сум на прифаќање на фактот дека јас никогаш нема да бидам среќна и исполнета и сакана како другите жени..

 

Последно било во август и еве сега декември. Поминале само три месеци а мене по сето тоа што ми се случи ми делува како триста животи да изминаа...

 

Сите ми викаат дека сум убава и згодна,освен тој на кого му дадов се во животот.Што и каде згрешив вака да страдам?

 

И ова декемвриското на половина остварено, што баксуз ќе бев, ама тоа е.
Подобро ќе биде или ќе е во следно нешто некој друг месец.
Се надевам...

 

Болат неостварените желби, секој ден сè повеќе и повеќе. Се надевам ќе помине.

 

Некој за разговор во лп?
Кој сака може да ми пише.

 

Луѓе, мили мои, до сите добри личности во овој "лош и суров свет" да не жртвувате ништо за никого од вашите скапоцени животи кои ви ги дал Бог, да не си ги игнорирате своите потреби од било што кое ќе ве затвори во 4 ѕида или ќе ви донесе депресија, затоа што во денешно време невреме и покрај се што и да правите ќе си пропатите дупло за тоа што сте побарале било што од тие за кои сте се жртвувале а нив му е мака да ви ги задоволат вашите потреби како што и вие му ги задоволувате нивните и ќе ви ја спуштат слушалката. Вие не знам дали знаете што во денешно време можат да ви направат, и душата да ја дадете за нив а сепак тие да се спремни секогаш да живеат без вас. До кое дереџе дојдовме.
И што е најстрашно, вие и да имате потреби на пример да отидете некаде или со друштво, било што вие не смеете да правите ништо, додека дотичната личност смее да прави се што ќе му ја задоволи душата и вие не смеете да кажете ништо на тоа.
Друго, сите ќе ви признаат дека тоа што го правите за него е жртвување а само тој нема да ви признае дека вие буквално сте се жртвувале за него (треба да се уништите уште повеќе и пак тоа не претставува проблем за него).
Или пак вие чекате, чекате да го видите долго време и ќе побарате потоа да ви се посвети малку на вас, се друго е поважно од вас, не сте се виделе повеќе време и тоа ќе претставува проблем што вие барате "премногу" од него и ќе ви спушти слушалка, додека пак никој не му направи проблем за подоцна да си ги направи тие обврски кои ги има ама само побарав неколку дена да ги поминеме заедно сами и еве не се јави.
Мислам дека ќе полудам што постојано испаѓам толку глупава што сакам и мене некогаш да ме послуша за некои мои потреби што не се големи а ми се потребни за нас двајца...

 

Би сакала да разгоам со некој мислам потребна ми е стручна помош но не ми дават да одам на психолог па морам да пишам овде по форуми. Бар на кекој да кѓажам .Толку многу работи ми се случија.
Многу ми е тешко тета и мама не ме разбират за некои работи на факултет.
Факултет во св Николе е катастрофа во секој смисол и плус многу е тешко со превоз(без навреда за тие што учат и учеле таму секој си има свое мислење и своја перцепција на работите )и кога да им кажам како се чуствувам грешно ме разбират мислат дека не ми се учи и дека не ме бива за на факултет. Ама на Факултет ништо не се учи и нема многу материјал за учење реално во гимназијата што учев барале многу повеќе за 2 отколку тука за 6 и никако не можам да им објаснам дека не ми е убаво многу мизерно се чуствувам . Има многу неправди оти јас не препишувам а 99 % препишуваат ја си одам со мое знаење и се чуствувам како овча знам смешно е ама не сакам да бидам како другите . Некако нема селекција сите поминуват никој не паѓа ај да е само тоа него не се води евиденција ни кој иде на колоквиуми и вондредни што не се појавиле ни на час ни ништо си поминуват на колоквиум .Само се нервирам и од колешката со која патувам и од се . На колешката не и се оди секои ден а морам со неа да патувам оти со такси одиме пошто нема ни автобуска линија ни ништо до Св Николе. И зависам од неа а сама неможам со такси многу е скапо .
Професорите не задржувате не сите но некои само 40 мин до 1час ни траат предавањата подолго време ретко . Во превод за џабе ти беше патот .
Мене не ме примија на државен на психологија за 5 поени и послушав едни пријатели дека не било толку лошо тука ама се зафркнала и тоа јако ништо од мојот студенски живот што го замислував . Нема ни време да се спријателам со никој .Денот ми е од факултет во такси и обратно . Идеме само 10 души нонстоп тие сме редовно што идеме се од големото и малку дигнати.
И сватив дека никогаш нема да го живеам тоа што си го замислив .
Немам со кои да зборувам мама кога и да и кажам како се чуствувам ми префрла и нонстоп се караме .
А од друга страна стварно ја сакам психологијата но на државен факултет нема да ме примат па а не ме влече ништо друго.Затоа и се запишав тука ама многу се изморив поголема мака видов да дојдам на факултет отколку што нешто научив .Нонстоп се обвинам себеси за ова одлука што ја донесов а реално можев и имав и други избори но ете се прелажав. Ако се откажам сеа душа ќе ме боли што нема да можам да станам тоа што го сакам а од друга страна живчи кинам .Многу е тешко кога одиш на место што не го сакаш да не речам го мразиш....
Многу ми е тешко и ми идат не убави мисли ...

 

Ќе помине. Направи го тоа што најмногу би ти донело мир во моментов, па и да е грешка. Ти си многу повеќе од еден факултет. Млада си и имаш време се да исправиш.

 

Не знам зошто во животот секогаш испаѓам наивна и глупава, жртвував време за некого кој немаше време за мене, се најдоја 300 изговори само да не ми се исполни желбата. Дали треба да станам себична како другите за да почнат да ме почитуваат? Се чувствувам толку безвезно, си посветуваш дел од своето време, се вложуваш во некого, сакаш да помогниш, тука си кога му е тешко, а кога дојдов јас на ред е тогаш не можело така. Па секој заслужива малку внимание, поддршка, помош без разлика дали се работи за врска, другарство...

 

Fala mu na Boga imam se bas se sto sum zamisluvala, stabilna dobroplatena rabota sto mi bila zivotna zelba, kola, sopstven stan kupen od svoi finansii, preeedobar prekrasen maz sto site zelbi i potrebi mi gi ispolnuva, prekrasno detence, na fax mu go gledam krajot uste 2 3 ispiti ostanati i SE e kako sto treba osven mene nitu se cuvstvuvam srekjno nitu zadovolno kako da mi nedostiga nesto ne znam kako da se objasnam samata a svesna sum deka go ziveam sonot na 60% od mladite, sami so maz mi bez nikoj da ni se mesa nitu da zavisime od drugi, site zelbi ispolneti, deteto pametno mirno zlatno plus kucence si cuvame, stan opremen so se i seshto ne znam navistina kakva e taa praznina vo mene.

 

Проклет да е денот кога ме најде овој тинитус, си го сакам назад мирот и спокојот.
Ќе живеам ли некогаш повторно нормално и среќно, или цел живот ќе ме прати ова чудо ?

 

Јас имам тинитус веќе 6 години Ми сметаше неколку месеци, потоа се навикнав.
Пробав се што најдов: бетахистин, гинко билоба, антидепресиви, мелатонин, дури и еден чај барав што наводно помагал. Не знам со која јачина ти е, мојот не е многу силен, го слушам само кога сум во комплетно тивка просторија.