Разговарајте за да ви олесни душата

Сакам да ти пишам порака, ама не гледам опција

 

Сум оневозможил, еве пробај сега.

 

I neznam kakov e ovoj narod da bides ljubezen edno Blagodaram da kazes,namesto toa koga ke se odnesuvas fino si zemaat zamav da te zgazat.
Namurteni lica,zlobni,se se gleda so ljubomora,zavisni luge a samite ne se sposobni nisto da napravat.
Se odrzuvaat vo zivot blagodarenie na sposobnite.
Odis na lekar si pravat kako sakaat i da si muabetat da si koristat pauzi kako beli mecki se so zloba se stitat nesmees da im reces,vo avtobus da ti e loso ke se gurnat pred tebe da sednat iako ne im e nisto,nema razgovor kako porano see dvolicno.
Otiden vo kurac narodov,covek sto nema procitano 2 knigi ti soli pamet kako ti nemas pojma.
Tolkav cinizam,tolkava maligragjanstina i nepismenost nemam videno kako kaj nas.
Imame se za da bideme dobri i srekni,ama ne ne biva.
Prvo svoeto sto te stvorilo posle se drugo.
Tuka e cudno ako si nasmean,ako si ljubezen,ako se skoluvas i ako se razlikuvas.
Beden narod,gniete vo svojata zloba.

 

Цел живот сум лузер, значи сега размислувам оти паднав пак во некоја депресија, ама мислам и на неа веќе не и е интересно со мене, што се вели и неа ја уморив ... Општо земено на површина немам толку лош живот ама се осеќам како голем неуспех за било што. Ниту среќа во љубовта, неа едноставно ја нема ни на хоризонт некаде, ниту сум успеала нешто кариера да имам или не знам што, живеам со моите а веќе годините си летаат а немам никаков план за тоа. И се општо земено кога се собере доста ми е од се, не сум ни тажна, не ми се ни плака повеќе, едноставно се чувствувам како да сум завршила во овој живот, дека не е за мене. Не го зборувам ова во морбидна смисла или дека планирам да ме нема туку така се чувствувам. Како некој по грешка да направил да постојам а не знае што со мене. Како, не знам главниот лик во Труман со Џим Кери, не знам како да го опишам чувството. Како доста ми е, морав да пишам некаде за да ми олесни. Свесна сум дека на многу луѓе им е полошо, дека немам конкретни проблеми освен горенаведените. Но јас луѓе чувствувам некоја тага во себе, како да сум далеку од дома, и веќе не е ни тага со стресови и плачење поради тоа што го поминав тоа одамна, сега е само тоа дека имам тежина на душата што не исчезнува...И се се сведува на тоа дали стварно животот ти е толку лош или си предраматичен и тешко се справуваш...во секој случај немам среќа во ништо, за што и да се фатам не оди.. и толку сум разочарана од се ...веќе не е ни нешто што можеш да се исплачеш па продолжиш напред...едноставно го промашив овој живот, повеќе среќа во наредниот ..ако постои

 

Исто се чувствувам… Немам објаснување

 

Некој има план за сите.. стеј стронг! @Youknow

 

Јас го имам 10 години, не го перцепирам. Не мисли на тоа

 

Се осеќам ко премногу да впивам енергија од луѓе и места... за добрите ствари и луѓенца е топ, но кога има околу мене негативни ствари, се осеќам утепано у поим...

 

Може нема да ти промени многу, но мене ова ми помогна кога е прашање љубовта (многу добро те разбирам бидејќи и јас верував во истото) -

 

Иста сум и јас како тебе.
Луѓето што се емпатични се вакви.
Мора да си поставиш граници. Се учи како ама не може од одма.
Некогаш пак нешто ќе ме изремети и покрај се што се обидувам да се заштитам.

 

Moze li nekoj da mi kaze kako da im objasnam na moite deka ne me mrzi da ucam i deka ne lezam od sto me mrzi tuku od maka i bolka .Mi prefrlat oti ne sum ucela za sto davale pari za sto sum odela na fakultet kako nekoj nivni koleski kazuvale deka nivnite deca ucele den i nok ja kniga ne sum fakalq sto nema greska. Ama ne razbirat deka na Slavjanskiov vopsto ne se bara znaenje ednostavno e nesto kako sredno makar sto jas vo stedno gimnazisko mnogu poveke sum ucela oti profesorite barale i davale znaenje .
Moite ne razbirat deka za vtor kolokvium za eden predmet profesorkata ni rece samo 8 prasanja da naucime posle 2 drugi profesori ni dadoa da ucime material od 6 prezentaci
Statistika vkupno imame zemeno samo 12 zadci a pa druga profesorka ni dade na kolokvium tema da napiseme se sto znaeme odnosno esej .
I oni se cudat kako taka na fakultet neli trebalo poveke material da se uci sum lazela i duri ne mi veruvat deka casovite mi traat po 15 minuti maks 1 cas .
Mi vikat ti koj znae kaj odis sto pravis kako mene koleskata mi kaza deka nejzinoto dete odelo imalo predavanja po 2 casa pa i poveke predavanje na den .
Ne me razbirat mnogu se nerviram kako mene da mi e mnogu ubavo sto nemam materal za ucenje sto nema koj da mi go predmetot kako sto treba a koga i da recam da se otpisam me vregat i koga d odam pa me vreĝat. Sto da pravam ?
Mnogu sum pretisnata mi idat mnogu negativni misli ne mi se zive veke site sonista sto gi imav mi se srusija nikako ne mozam da si prostam samata sto se zapisav tuka i plus si otvoriv i problem so moite

 

Во моментот кога жртвуваш свое време истото одма треба и да го прежалиш. До таму каде можеш, за повеќе убаво се размислува. Со луѓе никогаш нема да знаеш точно на што си. Некогаш и жртвата не е доволна (конкретно твојата) за да се задржи нешто, ниту пак обострана жртва е секогаш ефективна. Сокривај дел од себе место да го изложуваш пред останатите. Наместо ти прва да покажуваш, пушти други да го направат тој прв чекор.

 

Не си глупава ниту наивна туку денес луѓето се користољубиви и превртливи.Не барај почит од другите, туку за почеток почитувај се самата. Треба да си го почитуваш своето време и да не го посветуваш на личности кои не го заслужуваат.

 

Девојче, дојди во приватни пораки, ќе поразговараме и ќе ти пишам некој добар совет и мое искуство околу овој проблем што го имаш.

 

Фалиш...знаеш или така си замислувам дека знаеш.

 

Се расплакав од радост за неа...ете до толку сум, емотивна денес.

 

Zdravo
Ke se izrazam tuka ne znam dali e prava tema. Se raboti za PMS. No ne e samo PMS, na granica e so nekoe narusuvanje osekjam. Trae 7/10dena, sekoj mesec se vlosuva.
Sto se slucuva vo tie denovi.
Niz mozokot mi proagaat 1000 idei vo sekunda. Mi smetaat zvuci, od se imam najloso scenario, konfliktnta sum, motiv za bilo sto nula. Edvaj od krevet stamuvam, so sila ziveam. Grbot kaj pleskite mi se koci, mi trne nakaj glavata, glavata kako 100kila da tezi. Znaci ne e klasicno pms. Ova na rastrojstbo mi lici veke. I posle ciklusot kako nisto da ne bilo. Sega me drma tolku mnogu jako sto mislam deka me stega nekoj, od doma denes nema da izlezam. Od sabajle mi fuva promaja vo glavata enmam fokus nemam energija nitu zelba ni da se izmijam, apetit imam ogromen, ne mi se cisti sreduva....sto mislite ke go resi li nekoj doktor/tableta ova?

 

Не заборавив да знаеш.
За најкратко можно време во Универзумот ми се измолкна од рака, ама си ветив нешто тогаш во сета болка, во сета поплава од моите солзи и пополека го остварувам и исполнувам ветеното, дадениот збор на себе.

 

Верувај ПМС е, само со поизразени симптоми. И сама велиш после циклус како ништо да не било. Чудо нема, ама пробај со магнезиум и б6, с витамин, д витамини и омега. Ах да и б12. Со ова некако држам се на конче
Кога полесно, кога потешко. Со тек на годините симптомите се поизразени.

 

Најдобра релаксација е прошетка во природа. Оди до некоја планина на скијање или прошетај до Охрид, Берово, Крушево и тн. за да ти се разбистри главата. Обично ова делува многу.
А доколку ова не помогне, тогаш во тој случај контактирај прихијатар за да ти даде некои апчиња.