Разговарајте за да ви олесни душата

И мене истото ми се случува. Порано имав само менструални болки но како стареам нив ги снема ама затоа пмс ми дојде до израз и тоа ептен, секој месец се претварам во Дракула на една недела.
И тоа е, ќе си трпиме а и ќе не трпат.

 

Абе да е една недела арно ќе е
Веќе немам скоро никакви болки а кога си бев,, млада "од земја се трескав од болки, ама затоа сега психата ме средува , пола месец сум никаква

 

Најсреќните последни денови од секоја помината година, а истовремено и најтешките и најтажните.
Како е можно ова да ги износиш сите емоции истовремено?
На лицето насмевка пред сите, а внатре срцето се парчосува на милион раскршени парчиња.
Многу недостасуваш

 

Душичко, имам преживеано нешто слично на тебе, со развод кај моите родители кои постојано мене ме обвинуваа шо нивниот живот не чинел.
Един спас од тоа ти е да избегаш шо подалеку од нив.
Само немој преку мажење, за да не си направиш поголеми проблеми. Фати си работа, најди си ќирија, и бегај. Верувај полесно ќе ти биде.

 

Девојче многу ми е жал низ што поминуваш, верувам не е нималку лесно. Твоите родители се недораснати деца коишто не знаат да се справат со проблеми во животот ниту да преземат одговорност. Најдобро е да тргнеш на работа да заштедиш некој денар и да се тргнеш од таму. Мирот нема цена. Не се обидувај да ги промениш нив, гледај само извлечи се од таа ситуација.

Колку години си, имаш ли можност да работиш?

 

Сите околу празнициве се среќни, весели, се нешто планираат, а мене депресија на макс. Не знам што ми стана... А, можеби и знам
Луѓево се многу лоши и себични. Гледаат само да те зафркнат, да се исмејуваат секој на секого..
Изгледа јас премногу очекувам од нив, па секогаш сум разочарана!
Ама последниов период веќе ептен почнува да ми делува, депре сум цело време. Додека сум на работа, ок сум, доаѓам дома и сѐ како некој страв, само ми се плаче, сѐ ме нервира, немам желба ни за излегување, ни за ништо. Сакам само да спијам.
Најтешко ми е што додека сум надвор или на работа, се правам силна, нај среќна, како ништо не ме допира... Ама кога ќе дојдам дома, вистината е скроз подруга.

Ќе морам сите луѓе што ми прават да се чувствувам лошо, да ги оставам зад себе, и да продолжам напред, макар и скроз сама..
Знам што треба, ама никако да го направам тоа во реалноста...
Се плашам од сѐ

 

Многу солзи, многу бессони ноќи, многу грижи, уште повеќе напор, пот, вложен труд и да, тоа сум јас и денес сум таму каде што сум.
Пак ќе има солзи, ќе се исплачам убаво ќе ги избришам и продолжам понатаму.
Сега сум посилна и поодлучна и порешителна дека ќе биде се во ред, само да не се откажувам и премислувам, туку терам право по мојот зацртан пат.
Пат кој малку по малку секојдневно станува од зацртан, реален.

 

Zosto kupuvate obleka ja cuvate doma i ja vrakjate posle nekolku dena?
Odis vo prodavnica probuvas neznam zosto gi nosite doma pa gi menuvate ne bi sakala da nosam nesto takvo mislam nee vo red.
Posle odime da si kupime nesto i gledame presieno,fleki ili skinato.
Nee vo red,neznam sto im pravite doma.

 

Пак истата глупост, ама јас требаше да претпоставам и да имам во предвид да ја спречам.
Како ми се испушти за секунда да бидам невнимателна?
И ете ти го, глупост до глупост, само нешто за средување и оправување, па после не за џабе велам се заморив денес од оправање и исправање глупости.
Ајде ќе протуркам некако.

 

Цела година бев среќен и исполнет дека имав надеж и јас да се изборам сам во животот. Од кога бев мал имав желба да одам за Лондон, Англија, Сан Франциско, Њујорк, Лос Анџелес да ги посетам еден ден да видам каков е американскиот живот, да видам како се живее. Се уште брат ми, ме блокира на инстаграм, и му го проверив профилот на инстаграм и кога видов за Нова Година полетал за Лондон и се сликал насекаде, толку се разочарав што успеал во животот а јас заглавив тука. Успеа со тоа што стариот мој му помогна да извади бугарски пасош од неговата страна сите имаат бугарски пасош. Го прашав брат ми оддамна да извадам преку него бугарски пасош ми даде одговор дека не можам да извадам бугарски пасош преку него, дека не сум имал доволни пари и дека не можам да го извадам пасошот и дека нема да ми го дадат пасошот. Едноставно јас се разочарав, што тој го живее мојот сон, а јас заглавив во мкд. Се разочарав

 

Синиша главата горе продолжи да си работиш на себе. Секој труд се наградува со успех. 2025та нека биде твоја.

 

Како бе си се разочарал тоа што брат ти успева во животот баш напротив тоа би требало да те радува и да не можеш преку него да извадеш бугарски.

Изгледа во право бил што те блокирал.

 

Секој за себе во животот.

 

Да знаеш дека не си во право. Јас за него сум направил големи жртви за да може тој да успее во животот и да напредни, јас самиот мислев дека ако тој ќе напредни, ќе ме зеде со него заедно да бидеме како сложни браќа. Сакав да отидам на факултет да се запишам, ама сакаше и тој да оди на факултет, јас се откажав од сонот за да одам на факултет и едноставно моето место го дадов на него, поради тоа што ми е брат. Седнавме двајцата после долги години и му реков дека имам план да се запишам на факултет, и наместо да ме подржи и да ми каже да се запишам на факултет (со сета радост и надеж му кажав дека сакам да се запишам на факултет) наместо да добијам подршка како брат тој ми кажа што имаш да се запишуваш на факултет, си остарел веќе и ќе се запишуваш на факултет, на стари години ќе ти се смејат сите" едноставно ме пресече кога ми го кажа тоа, оти не очекував таков одговор да добијам од негова страна. Од кога бевме мали деца се сакав да бидам со него, дека и да одеше сакав со него да бидам заедно, ама тој ме туркаше на страна и ме одбегнуваше и на училиште кога ќе отидев дека него да го видам, бегаше од мене. Кога беше во Скопје ќе ми се јавеше дека немал пари за јадење, јас што имав злато од мојата полуматурска и матурска вечер го продадов за да му пуштам пари да има за јадење, и ќе отидев во продавницата да се запишам за да му пуштам за јадење. Мислев покрај толку време сепак му е гајле за мене, ама сфатив дека воопшто не му е гајле за мене, и дека ќе направе се што може и ќе го искористи секој што може за да успее во животот, без оглед на последиците.

 

Не му дава на сопствен брат да извади преку него бг пасош, тоа е себичност.

 

Тркалото се врти да знеш колку и да не изгледа возможно тоа. Запиши се сега имаш време, мои колеги на 45 завршија и добија унапредување. Или аплицирај за виза за Германија Мекдоналдс или било што, бар таму молат за работа и даваат доста лесно. Тоа може да ти биде за почеток, батали го брат ти, блокирај го и ти.

 

Неможеш преку брат ти да извадиш пасош, ама можеш преку татко ти доколку он има.

 

@Sinisa123 ти доволно и предоволно си направил за него.
За жал ете постојат толку многу себични луѓе, па дури и крв да ти се, можат да ти ги заборават сите добрини кои ги имаш направено за нив, и кога тебе ќе ти треба помош и поддршка да не можеш да се ослониш. Тоа е, не можеш да го смениш, него срам треба да му е, ама немал тој срам.
Не го мрази и не биди огорчен, тебе само би ти штетело тоа, но се надевам веќе нема да бидеш истиот со него, па пак кога утре или некој друг ден да му треба твоја поддршка, не би заслужил да му да пружиш.

А ти би успеал и без него, не ти треба таков брат. Дистанца и што подалеку тоа подобро за тебе.

 

Оваа година отидов во Хрватска да работам и поминав добро. 2025 година одам повторно за Хрватска да работам цела година и ќе се фокусирам на себе и ќе можам и да прошетам да видам и јас свет. 2025 година ќе биде уште подобра година

 

Направив и премногу за него, јас се жртвував за да стане човек и да го има тоа што го има денеска, ама кармата е голема и се се враќа. Не го мразам, само ми е жал што стана себична и огорчена личност оти еден ден кога ќе му треба блиска личност да застане до него за свадба, крштенка, за роденден на дете ќе нема никој, сам ќе биде. Тој гледал да искористи се што може без оглед кско ќе го добие тоа. Помина веќе сега знам барем дека сум сам и дека немам никој на овој свет (освен мачето што ми е све) а за помош да му помогнам ќе размислам два пати за помош.