Разговарајте за да ви олесни душата

Тешко ми е на душата..Пред 3 дена дојдов Австралија,Мелбурн,во потрага по подобар живот,да започнам нов живот..да заработам..но се чувствувам како изгубена..сама сум..не е како што замислував..многу сум затворена..............................се надевам дека некогаш ќе бидам среќна

 

Помисли само која мизерија е Македонијава и одма ќе ти се развесели денот !!!

 

Аххх последниве месеци и не ми се баш најдобри...На почетокот од септембри дознавме дека еден близок роднина на татко ми има рак кој метастазирал од желудникот на хепарот.

Пред 10 дена почина тетка ми, а јас сеуште не сум се исплачела. Премногу ми е жал и многу ми недостига, ама не можам да плачам. Под стрес сум од на школо и сум настината. Вчера дознавме дека школска на мама има рак на лимфните патишта.

Мачката на другар ми е парализирана од пола надолу.

Полека се враќам на нездравиот начин на исхрана и мислам дека имам качено некое кило. Ми се крши срцето кога ќе помислам дека ако продолжам вака ќе се вратам повторно на 135 кила откако ослабев 23...

Не сакам да се вратам пак на старо, ама немам сила да продолжам...

 

Секој почеток е тежок. Со тек на времето ќе се навикнеш на се. Ќе стекнеш нови пријателства, ќе почнеш да излегуваш. Е сега, понекогаш ќе имаш лоши денови и тогаш уште повеќе ќе те боли што немаш никој. Но нели секаде и секој има такви денови. Пред еден месец почнав да студирам во странство, тешко е да. Ама еве постепено се навикнувам. Не се разочарувај, ќе биде подобро, мнооогу подобро

 

А тоа што кога тој муабет јас и таа на фб го правевме..? Јас и реков да ги брише пораките со мене, а од кај да знам дека не ги сликала разговорите а потоа избришала порака? :/

 

Сосема е нормално да се чуствуваш така.
Нова земја, нов народ, нови обичаи и традиции, животарење.. сосема нормално е да се чуствуваш никакво и загубено во времето и просторот.

Многу луѓе искусиле таков пресврт во животот, некои доволно не пробале да се потрудат и да се прилагодат на се, па се вратиле или и ден денес животарат со надеж и мисли за својот роден крај, а многу од нив се потрудиле и го пребродиле тешкиот период, се издигнале и започнале нов живот, се прелагодиле во средината и продолжуваат да живеат со секојдневноте обврски.

Само од тебе зависи лично како ти ќе си ги подредиш коцките на твојот мозаик, колку ќе се обидеш да издржиш кога е најтешко, да стиснеш заби и да се обидеш да се прилагодиш кон тамошната средина и твојот нов живот, работа, обврски сето тоа е ново за тебе и што побргу соџвакаш дека родниот крај е позади тебе а ти сега треба да се бориш за твојата подобра иднина тоа подобро за тебе.

И тогаш кога ќе ти е најтешко треба да помислиш зошто всушност се наоѓаш таму каде што се наоѓаш, да се присетиш дека започнуваш некоја нова и сосема поразлична и значително поисполнета етапа од твојот живот, и да се обидеш од секоја работа да ја влечиш само позитивата.

 

Знаете, тешко е да си ја прифатите вашата реалност.
Многу боли кога некому сте ситна играчка, кога неможете да му искажете што ве мачи, дека ве боли внатрешно и дека сакате прегратка. Една прегратка - доволна подршка за се.
Незнаете како се чувствувам моментално, незнаете како е кога ни во најблискиот немаш доверба да се искажеш, не дека не ме ислушале едноставно страв се собрало во мене.
Ми се здосади од тајни и секакви времиња, ми се здосади од тишината и самотијата.
Ми се здосади да бидам играчка меѓу некој луѓе, да ми се јават за потреба.
И ќе речат не се замарај, а тоа се собира внатрешно се собира и се полни до крај.
И тогаш тамн нешто ќе те удри, ќе се испаничиш и неможеш да седиш во таа околина, се гушиш, те гушат луѓето, личностите, ти се гадат сите.
Каде е спасот и во што?
Колку е тежок патот до олеснувањето?
Колку долго можеме во себе да чуваме тајни и да ги заборавиме?
Колку долго ќе глумиме среќни чекајќи некој да тропне на нашата врата?
До кога?

 

1. Спасот е точно длабоко во тебе, само треба да го пронајдеш, да го извлечеш на виделина и да го реализираш.

2. Патот до олеснувањето никогаш ама никогаш нема да биде лесен, напротив тој пат е секогаш се потежок и подолг, ќе го одиш со подигната глава и ќе се бориш да го изодиш до крај, со силна, храброст и многу пот, за да на крај ја почуствуваш и доживееш твојата среќа од изодениот пат, но и таму нема да заврши, секогаш ќе продолжува и ќе те искушува, ќе те созрева и осамостојува, крајот од тој пат ќе заврши онаму каде што би заврашил твојот живот.

3. Она што го чуваме во себе никогаш нема да го заборавиме, едноставно ќе го соџвакаме, ќе се помириме, и ќе научиме да живееме со тоа.

4. Се додека ти самата чекаш да чукне на врата твојата среќа, секогаш ќе останеш таква каква што си и ќе се мачиш.
Судбини, паѓање од неба и тропање на врата не постојат, онаму каде што ќе ја сееш и ќе се помачиш за твојата среќа, е токму таму ќе ја најдеш и ќе ја доживееш истата.

Во целина зборот ми беше дека никогаш ама никогаш не треба да се откажеме од нашата борба за подобра иднина, животот е пат.. а тој е долг колку нашиот живот, судбината не постои а среќата од воздух уште помалку, секој кој ќе засука ракави и ќе ја избриша потта од челото ќе се посреќи и ќе го ожнее својот посеан труд. Успехот после долгогодишниот оден пат е непроценлив.. дозволи и ти самата потруди се да го искусиш.

 

Боли, многу боли тоа кога не можете да промените нешто, не сте способни да се промените самите себе и само си тапкате во место без никаков прогрес.
Ме боли тоа што сум слаба на храна и лесно паѓам во искушение.Ме боли што едни е*ани 7 кила се мачам да ги симнам откако знам за себе.(да да 7, смешно зар не?)
Ме боли што немам храброст да му ги признаам чусвтвата на оној што го сакам најмногу цели 3 години, јас сум кукавица да да, слабич што пред другите се претвора во безгрижно насмеано суштетво, а под тоа лице крие маска на неуспешна личност, личност без самодоверба.
Ме боли што кога ќе си дојдам дома немам мир.Фала му на Господ немаме некакви проблеми дома во смисла насилство, пијанење и сл, но дома во еден трособен стан живееме 3 генерации.Се нервирам што кога си доаѓам дома не наидувам на мое посебно катче или приватност кај што ќе можам на мира да си се олеснам туку дома околу мене секогаш има некој било родител или баба и дедо кој ќе ми трие сол над глава за се и сешто.Не можам да се помирам со фактот дека никогаш кога јас ќе посакам нема да бидам сама, ама баш Никогаш.И да, имаме уште еден стан кој го издаваме под кирија, замислете.А се стискаме сто души.И боли коа ќе и се доверам на мајка ми за проблемот и она не ме сфаќа.Се си го превртува муабетот како јас сум неблагодарна, никој не сакал да биди сам јас сум сакала, јас не ги сакам нив затоа сакам да сум сама и други милион глупости кои ми е смачено да ги слушам секогаш кога ќе посакам да и се доверам.Али или не ме сфаќа, или не сака да ме сфати.
И најмногу од се ме боли состојбата во која се наоѓа брат ми.Фала Богу не е болен, али е многу наивен, многу.Касно прозборе и сеа ми е како малку заостанат.Неговите врсници се многу по отракани од него, овој си е детинест.Јас се трудам колку можам да не му викам и се полека да се разбирам со него, али не можам, губам живци на моменти со тој негов карактер.Му се лутам на моите родители што често му се дерат, многу му сум лута и се имам карано со нив за тоа, али некогаш така умее да не извади од кожа што е тешко или да не се развикаш или да не се изнасмееш.Лошо.Не знам како понатаму.
Ете, ова ме боли.Има лек за болката?

 

@christinnn хахахах ме насмеа за тие 7 кила, инаку еве совет од мене:
- трчи секој ден или секој втор ден
- јади здрава храна
- избегни тестенини, слатки, газирани сокови никако и мрсна храна
- и прави вежби, но за почеток само здрава храна и трчање
Еве јас веќе 2 недели се хранам здраво, вежбам и трчав и подобро се чувствувам.
Во почетокот не ми беше лесно да се навикнам бидејќи се јадев само тостови секој ден, слатки и тестенини и се здебелив доста а тоа беше за летниот распуст. Но сепак не се откажував од здравиот живот Знаеш како се придржував при оваа здрава исхрана? Ги гледав телата на моделиве и си велев можам и јас вакво тело да имам.. ако се сака се се може

 

Site imame nekoj teski denovi vo svojot zivot no nemozhe da se zavorime pomegu cetiri zida i samo da placeme.Mislam deka sekogas treba da mislime pozitivno

 

Охх морам ова да го кажам... Пред половина час дојде дечко и на сестра ми кај нас дома.. таа има 17 години а тој 19... Сестра ми ми рече да не доаѓам доле оти тие ке седеле во собата.. сакав да и го побарам телефонот да ми го даде за нешто и влегов во собата.. тој лежеше на креветот покриен горе беше гол немаше мајца ни ништо.. а сестра ми со него во кревет во пижама беше само за доле немам појма.. и јас кога влегов се смешкаа така потресено и ми рече таму е телефонот и јас го зедов и најладнокрвно ги погледнав и си отидов од собата.. а нему ни здраво не му кажав го погледнав вака О.О
отидов горе и почнав да се тресам и еве одма ви го пишувам оваа пошто не знам искрено што да правам.. таа од како се фати со него не е иста личност, порано беше премногу повлечена сега е скроз поразлична.. доаѓа дома од кај дечко и кога ке и текне.. некогаш излезе со него или отиде кај него во 6 сабајле и се врати навечер во 12/11... секогаш кога ќе е со него многу многу касно доаѓа.. напушти сите другарки поради него.. велат дека пуши трава тој и сум слушнала дека и сестра ми пушела трава со него но таа негира.. и мајка ми живци искина од неа за доцнењето многу дома.. на инстаграм у директ и видела секакви пораки и се под казни ја става таа си избега.. и за однос и рече ни случајно пред 18 .. ја има преварено со 2,3 таа смотана му простува... ич не е добар за неа.. страв ми е да не ја искористи и да не и направи лошо пошто е ѓубре невидено ... леле потресена сум што да правам жити господ

 

Не се потресувај се затрескало девојчето. За односи според мене сигурно имаат по таа блскост меѓу нив што ја имаат. Подобро би било да и кажете за сигурен однос како да има а не да чека до 18. Шо ако забремени на 18 а не на 17. А и за болести. Оставете ја што треба ќе си сфати, сега е крајно затрескана чим баталила другарки и ништо друго не ја интересира. Со забрани само контра ефект ќе постигнете и полоши работи од невраќање дома до полноќ. Не се секирај сите сме поминале низ ова еднаш. Ќе се изгори и толку.

 

Па таа на се што е вистина за неа а го крие негира.. Ако ја прашам имаше ли нешто со него таа ќе каже нееее.. Значи се одалечи со другарка и една најблиска што и беше демек ја зборел цел град дека имала односи а види таа што прави.. Демек против тоа била, рано било на 17 год... Знам дека е затрескана.. Занемари и фамилија заради него.. Значи ме лаже дека нема ништо со него и ја видов со свои очи правеа нешто во креветот тој гол таа само во горна пижама.. Ај барем да не ме лаже и да ми кажува се .. барем ке ја советувам а не вака да се упропастува.. Оф што сакам да ја заебе за сите пари да се освести дека сите бевме во право и дека беше слепа при него да научи лекција веќе.. инаку 1 година и неколку месеци се заедно

 

Трвевата не е дрога тоа а што ка збораат олабавете си и двете вое ако живеете за народпт што зборат тоа нечини. Ќе поминат и тие деноци ќе и се здосади

 

А што тебе извини, ти е гајле дали сестра ти се ебе со дечко и?
Мајка ти ли ќе и кажува кога да има односи прв пат? Ќе има кога таа ќе одлучи да има.
Господе, Боже...

 

Прашав за совет ако не прочита погоре.. гледам совет е оваа
инаку па и тебе сестра ти на 17 години можеби и е и прв пат можеби и не и е .. дома во спална да ти легаат голи.. и тоа плус со таков лош тип.. да ја оставам подоцна да си пати ? ти да имаш сестра на 17 год.. ќе и кажеш прави што сакаш со кого сакаш?.. бравос

 

Знам дека напиша за да добиеш совет и да си олесниш, ама ова воопшто не е во ред. Значи најдобра опција за тебе е сестра ти да биде повредена за вие да испаднете во право?
Остави ја да си биде среќна. Штом толку време се заедно, најнормално е да бидат интимни. Ќе прави свои грешки и ќе учи од нив. Истото ќе го правиш и ти. Во никој случај немој да се мешаш и да кажуваш на домашните што си видела. Сестра ти е. Можеш само да ја прашаш дали сака да разговара, да ја ислушаш и да дадеш совет, не инструкции за тоа што треба да прави.

 

Ве молам помогнете ми :/ сакам да се променам да бидам покумникативна никој не сака да се дружи со мене ако јас не викам на кафе никој друг нема да ме викне немам пријатели дури имам и 21 година и немам имано дечко како никој мене не ме сака дома само расправи дури мислам дека и мајка ми повејке ја сака постарата сестра :/ само дома седам и пиам апчина за смирување ве молам помогнете ми дури планирам и да се самоубиам во мојот живот е се монотоно :/

 

Cekaj malce, zosto taka zboruvas? Mozebi e klise ama navistina zivotot e pred tebe, tolku si mlada i tolku mnogu imas za sto da zivees.
Ne napisa dali studiras nesto ili rabotis? Ako nisto od toa ne pravis, zemi aktiviraj se da si najdes nekoja rabota, nemora da e visoka platata ama kolku da steknes nekoe iskustvo, da imas obvrski i da mozis da si priustis nekoi sitnici. Za drustvo, jasno ti e deka treba da se promenis, sigurno si imala porano nekoi prijateli ama si se oddalecila, probaj stapi vo kontakt neka ne ti e sram. Isto imas dosta videa na youtube od razlicni youtuberi za kako da si pokomunikativna na primer, kako da razmisluvas pozitivno i slicno ima dosta videa ako ti treba nesto takvo, ke te motiviraat. Ti si uste vo taa vozrast koga uste ne znaes koja si i sto sakas vo zivotot pa mozebi mnogu si nervozna i negativno nastapuvas sprema site i zatoa taka ti se cini deka nikoj ne te saka ili ne te razbira. Ete imas i sestra postara od tebe i toa ti e golemo bogatsvo vo zivotot da znaes, zblizi se so nea, kazi i deka sakas so nea da izlezete, sigurno i taa moze da zabelezi kakva ti e situacijata. Ako samo ova ti se problemite nema potreba od depresii, ke pomine se