Разговарајте за да ви олесни душата

Абе не ми е до нов дечко, на животот мислев дека не сакам да се убијам. Не сакам да завршам мизерно со животот.
Имам многу други проблеми, овде со врската беше почеток на се' што после следуваше.

 

Доколку имаш дом и не трпиш за храна односно не си гладен, размисли дека некој го нема ниту тоа и ќе сфатиш колку си среќен. Со секој нов ден ќе сфатиш дека си бил во заблуда. Што е причината поради која мислиш дека би се убил? Па велиш не сакаш да се убијам. Ако е за лигушот со кој си раскинал, тогаш причината е бизарна.

 

За какво завршување со животот зборуваш?
Те молам ако помислуваш на завршување побарај соодветна психолошка помош доколку си во можност.
Дај си време, ќе биде подобро и еден ден овие негативни искуства ќе ти бидат големи лекции.
Животот има многу убави работи вредни за живеење. Никој не е имун на негативните емоции, но пак го сакаме животот, па макар било и за тие мали убави нешта што не радуваат и се едноставно бесценети. <3
Само направи листа од се што те радува, и труди се свесно да ги правиш тие работи почесто, ќе видиш дека не е се така мизерно.
Не знам низ што поминуваш (каква била врската, кои други проблеми те мачат), но сигурно не си сам.

* Ако ти треба муабет пиши ми, и да не можам да помогнам барем ќе те ислушам.

 

Пиши ми слободно, сподели што е работава. Само знај дека се е решливо, па и времето на некој начин лечи се.

А инаку ако имаш потреба од професионално лице мислам дека има и број во Македонија за да се јавиш, а тоа е. 02 3177 600

 

Во живот не сум се осеќала волку осамено и ладно. Толку да ми е сеедно за се' и да неам чувства за ништо, страшно. Дури почнувам да се плашам сама од себе.

 

Ако се плашиш самата од себе значи пак чувствуваш нешто, чувствуваш страв.
Мораш да се отвориш, да си се изнамуабетиш, сама да си кажеш пред себе што ти тежи или пред некоја личност да те слушне и посоветува (ако ти се разговара потврди ми ќе ти пишам).
Ќе биде подобро, само сркши го мразот и ледот во срце.

 

Тебе ти помогна тоа кога од момци премина на девојки? Голема е веројатноста да си се истражувал. Убаво е што сепак на крајот си се пронашол.

 

Никогаш не сум имала дечко, а имам 22 години. Пријателки имам, но не ми се ептен блиски. Постојано работам на самата себе, студент сум по психологија, посетувам многубројни доедукации, шетам низ светот, почнав со фитнес пред 3 ипол месеци, и воедно убаво ми е со самата себе и со тие неколку луѓе што ме опкружуваат. Но, баш поради фактот што никогаш не сум имала дечко, и што немам блиска другарка, имам чувство дека масовно потфрлам во животот. Дека никогаш нема да ја почувствувам таа партнерска, романтична врска со љубов и среќа. Дека можеби треба некое чудо да направам за да ја искусам и јас таа еуфорија и магија.

 

Верувај дека не потфрлаш во животот бидеји најтешкиот дел, а тоа е да се посветиш на сама себе и да се засакаш себе си, си го завршила. За другарките не мора толку да се секираш бидејќи и јас немам блиски другарки, освен една, која ја гледам како сестра. Со текот на времето може ќе се зближиш повеќе со нив, а може и не. За партнер можеби само не си го нашла вистинскиот човек. Не барај дечко само за да се каже дека имаш. Можеби он тебе ќе те најде и ќе биде вистинскиот. Јас искрено ти се дивеам за колку имаш вложено во себе и колку имаш посветеност кон себе си. За да можеш да сакаш некој друг, а и он тебе, најпрвин треба самата себе да се сакаш. Што е свое ќе си дојде со време. Никој не останал сам. Секое тенџерче си има капаче.

 

Ооо јас па имам поголем страв од точак кај го најде и како се движат цените отприлика?

 

Буквално исто. Веќе втор пат во помалку од година ми се испревртува животот и е f*ucking претешко. Секогаш сум била силна личност, дополнително што ме знаат и што сум во таква средина кај што сите се од некој висок профил. Имав огромно разочарување минатата година што ми се одрази на сите други аспекти. Се уште сум премногу разочарана и фрустрирана. Проблеми и во делот на романтични емоции. Целосно сум поразена, ниту ми се јаде, ниту имам волја за нешто. Ослабев како никогаш досега. И пак морам секој ден да станувам, да се спремам и да се справувам со професионални и приватни предизвици. А, реалноста е дека ме нема. Се чувствувам избледена од внатре. Не паметам дека некогаш сум плачела толку многу како сега (а по природа сум личност која ретко плаче). Едноставно, дигнав раце па до каде оди... И за жал сум премногу млада за сите овие проблеми. Да знаев дека во средината на 20-те ќе се соочувам со се ова..... Тие што се околу мене, семејството, пријателите, ме бодрат ама јас чувствувам дека немам сила повеќе

 

Тоа во денешно модерно време е така вистински пријатели нема и непостојат. За љубов треба да дадеш шанса и да се отвориш плус студираш психологија не ти треба многу објаснување како се прави тоа.

 

Јас мојот го најдов на Ананас и цената му беше 40-42 000.
Имаш и поскапи и секакви, мене мал градски ми требаше, за тоа си е одличен
Страв ми е и мене, 10 години немам возено, ама полека се учам од ново

 

Преку к*р ми е од сите ,овој го болело нешто мене,друг му требале пари мене ,трет сакал да се беси мене ,четврт не можел да помогне на првиот мене па мрш у пизду па и јас имам проблеми и имав ниту еден ниту еден од споменатите не ме праша шо ќе праам понатаму... осет ич битно нивното да се среди. Ама не јас сум крива скини конци со сите и ајт у таквото.

 

Последните 3-4 месеци не се чуствувам добро, живеам исто како да не живеам. Искрено незнам да опишам како се чувствувам, празно, депресивно, немам никој на кого можам да се потпрам. И порано не ми беше кој знае колку убаво во животот, ама немав изгубено воља за се, се трудев. Вежбав, престанав во последно време немам многу слободно, а и тоа што го имам во плачење ми поминува, стигав обврските за факултет да ги завршувам, а сега се одложувам и пак немам време, знам дека овој семестар е потежок од останатите, ама не е тоа тоа. Ништо не ме исполнува, порано прва бев за излегување сега одам со сила, се средував кај и да идам и се надевав дека ќе најдам дечко сега не ми е гајле за ништо. Кога сум со луѓе се правам дека се е океј, а штом останам сама се е поинаку. Премногу сум осамена и покрај луѓето со кои сум во контакт се чуствувам како да им требам само кога можам да им помогнам некогаш, немам со кого да зборувам, а и да зборувам никој не би ме разбрал, ни јас самата не се разбирам незнам зошто се чуствувам вака... Едноставно не ми е до живот и незнам како да го променам тоа.. Одамна не сум била и тука активна како порано.
Инаку не ми требаат совети, само ми требаше некаде да кажам како се чувствувам немам на кого...

 

Буквално и мене ми е исто. Порано сум била најголемиот екстроверт, прва за на искачанки и журки, а сега едвај искачам на сила. И тоа ако искачам бројам само времето побрзо да си одам. Севкупно имам 3 пријатели од кои едниот е дечко ми. Факултетот ми тежи и едвај чекам да го завршам со последни сили.

Нешто Меркур ретрогада да не е вака што ни е?

 

Ne znam koja vozrast si ama se ke pomine.Mnogu pati sum se pocuvstvuvala taka I sum mislela deka Gabe postojam I deka nema poenta na moeto postoenje.Koga najmalku ocekuvas ke se sluci presvrt,site postoime poradi nekoja pricina.Ako ti treba razgovor pisi mi

 

Не знам дали е за тука муабетов,ама да си кажам.
2месеци после породување морав да се вратам на работа, сопругот остана на породилно. Бебе сега е 7 месеци, уште малку ќе тргне во градинка. Одам прва и втора смена на работа, и кога сум дома гледам максимално секоја секунда да бидам со бебето за да не му фалам. Му готвам,го шетаме, се играм со него. Но немам енергија ни желба да готвам за нас, дури сосила чистам. Порано готвев секој ден и пазев што јадеме. Сега мизерија, или ќе нарачам од надвор или јадеме билошто. Сопругот ми префрли на неколку пати за готвењето и за чистењето. Како да си ја вратам желбата за подобро да се организирам, се ми е на брзање и е кашапопара. Се чувствувам мизерно

 

Да му кажеш да си ја затне муцката на маж ти и да си го мрдне газот да зачисти малку и да зготви кога веќе дома седи.

 

Зошто така да се чувствуваш кога нема потреба. Види колку убаво сте си направиле сега и тој ќе може да си биде со детето. И натаму идат убави моменти. Од каде знаеш што животот има подготвено за тебе...?!