Некогаш мразам што имам добра душа. Многу пати сум посакал на некои луѓе, што иако знаеле и со намера ми нанеле болка, да им се одмаздам, да отидам и дупло да им вратам. Сум го имал најдобриот план за одмазда, таа желба некогаш ми стои многу долго и така се враќа секогаш кога ќе се вратат сеќавањата на таа личност, ама некако секогаш истите мисли ме запираат "можеби не сакал, можеби згрешил, можеби не знаел, можеби не бил свесен, а што ако тоа многу го повреди, што ако тој/таа не доволно силна за до издржи тоа како јас" и секогаш истото се прашувам "зошто имаш толкава емпатија и љубов кон луѓето што за тебе немаат ни трошка? ". И секогаш ама секогаш прв ќе трчам да помогнам или да ги тешам луѓето што се радувале кога јас сум пател и ми требала нивна помош. Понекогаш толку многу сакам да бидам од оние луѓе без чувства, без емпатија. Многу верувам на луѓето, и се заборавам себеси за да трчам по другите, толку многу што секој кој што знае ми ја користи таа слабост, а јас сум толкава будала што и да знам дека ме лажат јас одам и помагам.
Делумно си во правосо некои човек не заслужува да биде добар, а не па некои што те искористуваат и ќе те трауматизираат за цел животТрпиш, молчиш, ама не се издржува. И јас едно време имав многу злобни луѓе околу мене: Трпев, игнорирав, ама еден ден ми пукна филмот! Толку издржува психата. Кога е човек наивен е убаво, има предности, не значи наивен автоматски глуп чоек... Веруваш во добро едноставно Ќе ти дадам совет: Го разбирам твојот гнев и фрустрација, меѓутоа никогаш немој да се одмаздуваш, колку и да те повредил некој. Тоа е знак на незрелост, зошто ти да се спушташ на тоа ниво? Прекини секаков контакт, игнорирај или реши проблем со разговор. Одмаздата не е решение, туку ќе ти донесе многу проблеми со кои подоцна ќе се каеш Убаво е да се помогне на некој, ама не премногу затоа чувај се
Сакав да го кажам истото, одмазда никако, па уште со правење планови со се. Едноставно луѓето се несовршени суштества, нешто прават намерно, нешто ненамерно, некој толку и знае. Сето ова не вреди твојата енергија да ја трошиш за горчина и одмазда. Убаво кажано:
Имам една бивша другарка сликарка која многу се дружевме порано но за жал прекинавме со дружењето според нејзе ја сум направила 4 грешки и затоа прекинавме да се дружиме, сега случајно отварам во нејзин профил и гледам направила уметничко дело а во тоа уметничко дело не опишала мене и нејзе мислам опишала ова е едно другарство (мислам не ги сликала нашите ликови) нашите 4 грешки ги опишала во тоа платно со тие бои, позитивни и негативни моменти се тоа низ платното, јас искрено бев изненадена не очекував вакво нешто. Прашањето ми е што значи тоа да ве слика на платно некој што сте му биле пријател?
Јас лично го доживувам тоа како убав момент. Кога некој ќе те претвори во уметничко дело, значи дека оставил силен печат во неговиот живот. Иако вашето пријателство завршило, факт е дека си ѝ била доволно важна за да се инспирира и да ја преточи вашата приказна во боја и форма. Уметноста често е начин човек да изрази чувства што не може со зборови – и убави и болни. Така што, за мене тоа би било знак дека сепак вашето другарство имало смисла и оставило трага и дека на некој начин сакала да го „зачува“ тој дел од животот. Ако ти е важно повторно да се зближите, сликата може да биде добра поводна точка за разговор. Ако пак не сакаш да се враќаш назад, можеш само да ја цениш како еден убав гест што кажува дека сте имале вредно пријателство.
Не знам, а и ваљда никогаш нема ни да дознаам. Пошо кај ќе најдам другарки што ќе ме сликаат на платно?