Разговарајте за да ви олесни душата

Разговарајте за да ви олесни душава

Од секогаш сум ги советувала другите да разговаараат за своите проблеми, да не чуваат се во себе.. а ете јас тоа не го правам, чувам се во себе, голтам и се надевам дека ќе има крај..
Не разговарам со никој за она штоме мачи длабоко во мене, не ни пишувам за тоа, затоа што незнам да ја изкажам целата болка и тага на лист хартија.

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Јас искрено не можам да разговарам за нешто што ме мачи само еднаш.Тоа го спомнувам така од што ми е тешко и се додека не се реши...нормално умерено зборувам не постојано да замарам со глупости, онака само спомнам како една реченица и толку. Мислам дека тоа ми е голем проблем, но само така ми олеснува, но мислам дека така сум и здодевна на моите блиски. Тие нормално ме сослушуваат и советуваат, но јас не престанувам да се жалам, така срамежливо за да не ми спукаат затоа што не знам дали сум им здодевна

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Многу затворена личност сум... Едвај можи некој да ме натера да прозборам, да му кажам шо ми лежи на срце, ама ете се плашам да не повредам некој друг.. А за тоа што го мислам за некој, дали е добро или лошо мора да ми пролета низ уста, ама не директно туку почесто одоколу за да не се навреди премногу

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Многу запаѓам во депресии, а тоа не може никој да го забележи на мене. По природа сум голем хедонист, не сакам излегувања и тоа можеби до некаде ме води кон таа дпресивност во која запаѓам. Размислувам на многу зрел начин-за мојата иднина, за светот што ме опкружува и постојано мислам дека немам никој околу мене и дека никој не ме сака, иако не е така. Се' на се' мислам само за тоа дека сум тажна, опадната и почнувам да се затворам себеси. Многу ми е тешко особено сега кога светов ми се руши. Искрено ми требаат некои охрабрувачки и мотивациски разговори кои ќе ми ја окренат малку душата, зашто тешко ми е.

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Никогаш не разговарам за моите проблеми со никого, кога се работи за тоа сум многу затворена личност. Имам лошо искуство со пријатели можеби затоа. Во повеќето случаи така нарачените '' пријатели '' само се радуваат на твоите проблеми и не им е гајле. Сум размислувала некогаш на форумот да разговарам со некоја девојка, но тоа уште не се случило, можеби некогаш во иднина.Подобро ми е кога сама ќе седнам, детално ќе размислам за се и ќе донесам одлука.

 

Разговарајте за да ви олесни душава

И јас бев истата до пред пола година, не покажував слабост пред другите, се смеев, а во себеси плачев, сите околу мене ме нервираа. Едвај чекав да останам сама и да си се исплачам, без многу позатворена во себе, не кажував на никој за моите проблеми, само си траев, не знаев да кажам не. И да ви кажам искрено воопшто не ми помогнаа некои разговори на пример сама се уверував дека ќе биде подобро, дека ќе се сменам, ама тоа само тогаш за тогаш траеше, после тие ретки разговори, пак се враќав на истото. Колку и да жалиш и колку и да паѓаш во депресија, разговор тешко дека ќе ти помогне. Пробајте да се активирате со нешто. Направете нешто ново што досега не сте го правеле. Јас почнав со вежбање и навистина ми помогна. Ме релаксира, сета негативна енергија ми излегува преку пот. Самодовербата ми се зголеми и сега не молчам како порано. Послободно разговарам со другарките, на секакви теми, а порано збор не бев проговорила за мојата приватност, додека сега можам слободно да побарам совет и да дадам совет. Најискрено ви советувам сами да се охрабрите, ако имате страст кон нешто без разлика што, сликање, вежбање, готвење, пишување, што и да е пробајте, нема да зажалите. И вие а и јас сме млади. Јас моите средношколски денови ги поминав да не кажам без врска, секогаш на прво место ми беше учењето, за тоа не жалам, ама социјалниот живот ми беше тапа, ниту дечко, ниту симпатија. Сега е многу поразлично, имам многу пријатели, имам додворувачи, имам дечко, имам интереси и се трудам да бидам подобра и подобра. Се надевам дека ќе ви помогне мојот совет. позз

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Никако премногу отварање на фемина,тука сите ви се преставуваат како пријатели,ниту ги знаете,ниту сте ги виделе,од каде да знаете кога ке го кажете вашиот проблем дека не ви се ситат или смеат,и не верувајте во убави и утешни зборови,пример многу пати имам слушнато на мене можеш да ми кажеш што те мачи јас сум тука,знаеш дека сум искрена/а ами како да не а што си ти поразлична од другите? да не си Мајка Тереза а? Исто така имам слушнато па ова е само форум никој никого не познава,па баш затоа бе затоа што не ве познавам несакам да си ги кажам проблеми алооо разбирате ли?

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Неможам да ти опишам колку се пронаjдов.
Jас немам проблем да зборувам со луге,мегутоа секогаш сум некако резервирана.
Со приjателите зошто не ме разбираат,со родителите за да не ги загрижувам...(Инаку пишувам со буг. фонт,извинете на грешки во правопис,не е до мене )

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Ako nekoj se siti i se raduva na tuga nesreca i problemi toa samo kazuva kolku e samiot mizerna osoba, a nekoj ako ne moze da se otvori pred prijateli i familijata (od strav, nedoverba i sl) zatoa moze ovde anonimno (znaci nikoj ne znae koj e i negoviot problem nemoze da se doznae, pr. ako ne se znae negovoto ime, grad vo koj zivee kako nekoj moze da raskaze i da se siti na negovata maka) a i ne veruvam deka nekoj od clenovite zboruva za problemite ovde sto gi cita mislam glupo e " ej znaes clenot toj i toj na forumot toj i toj ima takov problem" tuku moze nekoj da si najde uteha da vidi deka ne e samo toj/taa sto se soocuva so takov problem a mozebi i nekoj sovet ke pomogne a mozebi i ne. Ako tebe ti e potesko da zboruvas za svoite problemi pred osobi koi ne gi poznavas licno togas nemoj zboruvaj so nekoj vo koj imas doverba ama ne gi obeshrabruvaj tie sto mislat deka tuka ke najdat pomos. A na tvojot komentar 'ами како да не а што си ти поразлична од другите? да не си Мајка Тереза а?' ami site sme razlicni, nema dve isti osobi po karakter ima slicni ama pak razlicni. Taka da ako nekoj se izgorel od nekoja 'prijatel' koj ja izdal nasata doverba ne znaci deka site prijateli toa ke ni go napravat. NE SME SITE ISTI i nemoj site da ne stavas vo ist kos! (p.s se izvinuvam za latinicava, nemam mak.font na kompjuterot)

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Ја сите ги учам да не чуваат во себе,да кажат се да им помогнам..а јас НИКОГАШ немам зборено со некој секогаш си чувам во себе уста не отварам..

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Здраво, имам 16, вака, имам пишувано дека излагам со едно дете, има 20 години,проблемот е тоа што јас порано бев премногу затворена, многу ме исмејуваа, бев премногу емотивна,едноставно сите што ми беа блиски ме повредија, јас не го очекував тоа.. едноставно гледав на сите да им погодам, кога другите се среќни, јас сум најсреќна.. правев добри дела, очекувајќи да ми се враќа истото..но како што растев мн се менував, и физички се изменив многу, исто и карактерот, почнав да бидам и јас себична, да си глеам само за мене, не се понашав баш добро, но сепак немав срце да повредувам.некое време малку се смирив, се заљубив прв пат (така да се кажи де, иако само опсесија беше), ми даваше лажна надеж, ја се затрескав и на крај ме откачи со тоа што излезе со моја другарка.
навистина ме погоди, уште поише се затворив, не сакав да излагам буквалноо.. помина и ова, но јас станав мн бесчуствителна, многу... се ископлексирав до немај каде, само лоши миссли и такви работи..
другарки, да не зборам подобро, бидна шо бидна поминаа 9 месеци..
колку толку барем за ова време го забораив тоа детето, , по некое време онака неочекувано се запознав на фб со едно дете кое има 20, преубав е, и се што имам слушнато е дека е срцка.. почнавме да си пишиме, и на крај испаднавме... се чудев како можи некој како него, толку друштвен, добар, да испадне со некој како мене, која ме ни знаат во градот, немам по сликите по 100-200 лајкови, не сум ни фаца, само најнормално девојче ..
и вака, тој беше предобар во првите недели, стално ми се јавуваше по 10 пати на ден, не му дигав, му дигав која јас имав време, по 1 на ден, сакаше да идеме на кафе, и со друштво, маа не, јас само дома сакав да си бидам, така 2 ипол недели, само тој ми пишеше прв, ја ништо, кога бев со него, само се тргав, не му кажав ни еден убав збор, во мисли ми е само тоа како сите лажаат како сите сакат само да ме повредат и фрлат, едноставно си реков, само за забава, за викенд, така и правев... знам дека не бев во право со моето однесување.. сега јас почнав да чувствувам нешто а тој ме одбегнува, не ми се јавува веќе, не ми пишува, и ми враќа на најлошиот можен начин, и се додворува на мојата најдобра другарка пред мои очи... јас не сакав да се правам ладна, ниту пак да се филмам, само ми требаше време, време за да се убедувам дека можам некого да верувам, но сега уште еднаш се срушив, кажете ми некој совет, како ја да продолжам, како, кога воопшто не ми се живее..

 

Разговарајте за да ви олесни душава

mila7, ќе го коментирам најновото случување... Еве да кажеме дека си му се допаднала, тој ти пишувал, сте излегле неколку пати, ти не си сакала да имаш нешто со него, небитно дали не си била сигурна или некоја друга е причината, и толку. Па не си ти првата на која и се пуштал и го одбила, ниту пак тој ќе е првиот кој ќе ти се пушта и ти ќе го одбиеш. Млада си уште од сега со вакви негативни мисли да си ја полниш главата, едноставно уживај во животот и прави го она што ти изнудува насмевка на лицето.

A тоа негово смешно однесување што и се пуштал на другарка ти, занемари го, исто како да не се случило, нема потреба да му придаваш важност...

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Тропикал ова исто како јас да сум го пишувала. И јас воопшто не излегувам, секој викенд навечер сум дома, ама едноставно неможам ми се гади од такви места, неможам да се опуштам, не ми е забавно нитипа убаво, никогаш не сум се дотерала за излагање или такво нешто, зашто едноставно незнам како, а и сметам дека лошо би ми стоело, не сум се нашминкала во животов(добро едаш и тоа за матура и плус другарка ме шминкаше)од проста причина што незнам како, дечко не сум имала до сега, а ги начукав 20 години. Се осеќам како животот да ми поминува пред очи а јас си стојам и си гледам. И сега ќе речете епа смени нешто од тоа, излегувај почесто, дружи се. Немам со кого, имав една другарка ама она почна со факултет, си фати дечко, си најде подобра другарка од мене и ме шитна, со колешките со кои се дружев на факултет се отпишаа и презапишаа на други факултети и нашиот контакт е сведен на минимум. И да сакам немам на кого да се доверам, дури ни на мајка ми, не затоа што ќе ми пререче нешто или ќе ме изруга, баш напротив, она ќе се изнервира повеќе од мене, а нејќам да ја нервирам бидејќи има висок притисок па затоа си ќутам и си ги голтам грутките , а дали и колку тоа ќе се одрази на мене ќе видиме. Иначе за сослушување и поддршка и совети сум секогаш тука, безразлика кој и да побара совет ил помош сум му помогнала, никого не сум одбила, или ако неможам да му помогнам барем сум била тука за да немора да минува сам низ проблемот. Припишете и го ова на самодовербата која кај мене не е нула туку е -100000000000000 поради "воспитните претепувња" кои ги вршеше татко ми врз мене и брат ми, ама тоа е друга тема за разговор.
Браво за тој што ја отвори темава и се извинувам што ве реметев со мојот долг реферат

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Да, знам дека сум млада, дека има време за се.. но се нервирам кога некој упорно ме лажи, и ми дава лажна надеж, значчи има 20, мн јасно што му се намерите,сигурно си мислеше, ќе се заљуби, ќе ја искористам, ќе ја викам коа ќе имам потреби, мисли дека се залажувам на добри сборови, дека ќе го молам... ипак, подобро сама, него со некој што не ме ни цени, другарките ми викаат, да го искористам барем за излагање, но одлучив више да не се гледам, ако треба дома ќе си седам, ко порано ќе си бидам самичка како и секогаш, но неможам, едноставно кога некој ќе повреди, било да е ситница, моето мислење се менува, и не можам да сватам некои врски, како на другарка една, се караат по 1 во недела, се прават лом, за 2 дена се смируваат,никогаш не го сваќам ова..

 

Разговарајте за да ви олесни душава

mila7 тоа карање на другарка ти е пример за дисфункционална врска, и тие самите си го прават тоа, но не е соодветна темата за тоа.
Сакав да кажам дека треба времето да го поминуваш квалитетно, но тоа не значи да се затвориш дома и да седиш сама, самичка (ми текна на песничката за кокичето -само, само, самичко), едноставно излези некаде. Пример земи си куче и шетај го. Големи се шансите да запознаеш некого таму... Но, немој во старт да поаѓаш со твоите негативни мисли дека ќе те повреди, туку едноставно не дозволувај да ти се приближи премногу, нека остане се на некакви бош- муабети, или некое опуштено пријателско кафе... Со тек на времето ќе се опуштиш и ќе видиш дека не се баш сите така злонамерно насочени...

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Se cuvstvuvam mnogu osameno , sekogas koga ke sakam da razgovaram so nekoj za bilo kakov problem ili koga mi doagja da zaplacham nemozam nesto odvnatre ne mi dava i togash se zatvaram i cuvam se vo sebe .. neznam vekje sto da pravam

 

Разговарајте за да ви олесни душава

сите во животот сме имале периоди на тоа чуство на осаменост .. разговарај со некој во кој имаш доверба немој да береш во себе..пробај со разговор ако неможеш пишувај дневник исплачи се ..најлошо е да береш во себе зошто со тоа си правиш полошо за тебе....избори се со тоа..Победи ја осаменоста кажи си на себеси јас тоа го можам и ќе успееш..само треба да веруваш во себе

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Ве молам да ми дадете еден совет... и да си олеснам сакам, цело време ми тежи на душа ова...
Значи, во школо ме исмеваат дека сум била филозоф... добро, вака не е голема работата, но секогаш кога ќе кренам рака, кажуваат „е, да слушнеме сега што ќе каже филозофот!“.
Таа навика им се појави одкога на класен час си го искажав моето мислење за пријателството во нашиот клас, колку се исмеваме цело време, колку чести се тепачките и колку ја уништуваме довербата на другите во школото. Од тогаш натаму, на било кој час да кренам рака за одговарање, се дерат, чекај филозофот да го слушнеме... навредена сум поради тоа, се чувствувам издвоено, како да сум црната овца во стадото...

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Искрено кога помина покрај мене и кога не те гледав, а ти ме гледаше посакав да имам нож во мене и да те прободам. Немаше да те боли толку како мене кога ме болеше и кога се искинав од плачење по телефон, додека ти си седеше со влакнестата мајмунка.
Се најлошо за такви како тебе. Добро е што еден другар ми рече, тој не те зафркна тебе, сам се зафркна зошто те изгуби и ќе си ја чука главата кога ќе сфати што направи. Ама многу низок коефициент има на интелегенција, така да не верувам да сфати некогаш.
Тенка е границата меѓу љубовта и омразара. Не мислев никогаш дека некој кој неизмерно го сакаш можеш да го мразиш и толку да ти е одбивен. Но ете и тоа го искусив.

 

Разговарајте за да ви олесни душава

Папи еден краток совет тоа филозоф не го гледај како исмеавање и маана и тоа да ти прави комплекс на помала вредност,туку гордеј си што си филозоф,еве размисли малку дали можеш на луѓето да им ја затвориш уста да зборат? неможеш така,затоа мој совет е да пробаш да не сваќаш све толкусериозно,само смеј се тоа и уживај,затоа што на никој не му е гајле како ти се осеќаш.Поздрав ПАПИ