Разговарајте за да ви олесни душата

Некој за во пораче (за опуштен разговор)?

 

Некогаш се осекам дека немам сила да продолжам понатака. Се осекам толку многу уморна од све. Ах дедо боже дај ми сила да можам да издржам и да продолжам понатака, те молам.

 

Ајде, јас секој трет ден викам аа не можам веќе и за саат два ете нека се со нови сили уште појако напред само !!!!

 

Ке пробам ти благодарам миличка

 

Некој во инбокс? Ми треба итно

 

Што е со другарка која постојано се нагласува самата колку вреди..
Кога и некој дечко да ме поздрави, како случај денес, дечкото не знае и двете и му манавме рака, и таа веднаш и ти маваш, од кај со него бре ти хаха, знаеш дека тој ми пишуваше.... Ме полни негативна енергија, не е тоа што бевме.. Како не и срам да ми каже дека ме оговарале во нејзино присуство? Ми го опишува секој детал луѓе.. Постојано ме потсеќа на лошите мигови од детството. За секој дечко или мое ново пријателство веднаш коментира како нема да се добри за мене.. Искрено многу е зборлеста, тоа да, и постојано сака да е со луѓе или постојано сака да е со дечко, а од друга страна јас сакам да се дружам исто, но понекогаш сакам и да сум сама и не сум тип што глуми пред други само за да вментнам под кожа. И не ми треба дечко во секое време. Различни сме но и многу слични. Навистина има добра душа и ако и се јавам и сега и ако ми е тешко ќе ме ислуша и ќе ми даде совети, исто и јас, но од друга страна ако ми се случи нешто добро мене а таа не е во баш кул ситуација веднаш го чуствувам тоа незадоволство.
Тоа и го приметив со нејзина другарка од детство, кога тоа девојче раскина со дечко и постојано ја тешеше беше крај неа, не даваше збор да се кажи за нејзе, а кога истото девојче се смири и супер и е во животот, луѓе немате појма колку ја оговараше колку е никаква, таква е, онаква е...
Не знам веќе како да се понашам со неа..
Да кажам да ми е љубоморна не е, зашто девојчето навистина има се, има и други пријатели настрана, убава е, знае да праи муабет, ама не знам каков човек е.... Навистина ме иритира..

 

jas ne bi rekla deka e vistinska drugarka stom lesno go svrtuva grbot so muabeti za tebe, i na sekoe tvoe izdignuvanje cuvstvuva nejzino pagagnje ( sea neznam za kolkava vozrast stanuva zbor ) mila7 , no kako tece vremeto, kako sozrevame dobivame poinakva vizija za zivotot za toa koi sme sto sme i sto sakame vo zivotot.. a iskustvoto se dobiva so godinite , steknatoto dobro prijatelstvo nema vremenski rok

 

Едвај собрав храброст да зборувам за проблемот.

Се работи за мојата мајка.
Имам чувство дека ме мрази, а сите други ги сака. Ме малтретира психички, ми забранува да го живеам својот живот, ме гуши, со еден збор.
Одамна веќе не се поднесуваме, одамна престанав да ја почитувам затоа што се изживува врз мене.
Имам многу примери да кажувам, како на пример што неодамна си фатив дечко. Секоја нормална мајка ќе се израдува, ќе ти даде некој корисен совет а таа навредува и понижува. Едвај собрав храброст да и кажам и таа со негативни мисли.
Смета дека јас треба да го чекам принцот на бел коњ дома, да ми тропне на врата..пффф.
Додека девојчиња на моја возраст ги менуват дечковците секоја недела, пијат, пушат и ги бие лош глас, јас седам дома за да и угодам на госпоџата за да не се нервира, ниту тоа не го цени!!!
Пробав да разговарам со неа многу пати, не наидов на компромис затоа што е невозможно.
Ми се заканува, удара, понижува, сета нервоза ја истура врз мене.
Се колнам, да земав поголема плата ќе си отидев од дома за да не ја гледам.
Жената ми го уништува животот, секој ден.
Не знам повеќе како да терам. Не сакам да го загубам мојот дечко заради нејзините испади, навреди и забранувања.
Секојдневно е вака.
Да беше некој друг ќе и се спротиставеше, ама јас не можам, причина? Страв ми е.

 

Ех, вакви родители има што вели еден другар "со метла да ги риниш". И самиот имам вакви дома. Како едниот така другиот. Чаре?
Си се повлеков во мојата соба и сега веќе таму живеам. Па, уште и зачудени се зошто не сум можел да ги гледам?
Гледај само не се нервирај, знам дека е тешко, кога ќе си имаш своја фамилија тие ќе се каат (а, како што спомна во твојот случај мајка ти) ќе се кае што веќе нема да си покрај неа. И знај, најдоброто спротивставување е игнорирањето, а со дечкото чувајте си ја врската и не дозволувај ама баш никој да се меша во твојот живот.

 

Некој за порака, се надевам има будни.
Секако дека има.

 

Драги мама и тато,
знам дека тоа што не ви кажувам што ми се случува е грешка. Знам дека вие сте тие кои би ми дале најдобар совет и што ќе ме однесете на правиот пат. Но ете, мене ми е страв од тоа што ќе помислите за мене, што ќе кажете на тоа. Камо да не бев ваква стегната за се и да можев слободно да разговарам со вас за било што. Криво ми е што молчам бидејќи вие се правите за мене, се трудите да ми пружите се најдобро, а јас ова го правам, се чувствувам како да ви забивам нож во грб. Минувам низ тежок период, многу работи ме мачат, не знам веќе што да направам. Многу се затворив, ги кријам чувствата, можеби изгледам среќно ама не е така, тоа е само маска, длабоко во срцево чувствувам огромна болка. И да почнам разговор, не знам, јазикот ќе ми се сплетка и ништо нема да проговорам, само уште повеќе ќе се натажам и ќе продолжам да тонам во проблеми на кои не гледам никаков излез. Знаете, јас негативно гледам на работите, се мислам дека нема да успеам, дека никој не ме сака, дека сите бегаат од мене... Имам 14 години, годинава правам 15, и со оглед на тоа дека сум многу млада и дека цел живот е пред мене јас треба да ви кажувам се и да се советувам со вас, да научам што е добро а што не, да гледам реално на работите, да не тргнам по лош пат. Вие одамна сте го изоделе патот по кој сега јас чекорам. Дај Боже мислењето да ми се смени, да се опуштам и без страв или срам да ви кажувам што ми се случува. Подобро да дознаете од мене и да поразговараме на убав начин и се да средиме заедно без проблем отколку од друг и тогаш да ја изгубите довербата во мене. Ништо не останало скриено, да. Мразам да молчам, да кријам се од вас. Искрено, страв ми е и дека ќе попуштам со учењето. Јас сакам да учам, да бидам успешна во иднина, но проблемите многу ме мачат, не знам што ќе биде со мене, се молам се убаво да биде. Исто така, мразам и што толку многу сум повлечена, ете, заради глупости многу се повлеков во шесто, дозволив тоа што ме исмејуваа тој период да ми завлијае лошо и јас да станам ваква. Додека другите го живеат животот, се смеат, се забавуваат, јас само седам настрана од сите и плачам, плачам затоа што сево ова ми се случува. Секоја вечер кога сите ќе заспиете јас сум будна и плачам, кога сум сама дома плачам, кога ќе се заклучам во соба со изговор дека учам јас плачам. Пак ќе кажам, знам дека не е убаво што кријам од вас, но ете, неможам да ви кажам, многу ми е страв. Не сакам да ме осудувате, не сакам да се искарам со вас, не сакам лошо да се разбереме. Простете ми за се, сметам дека не сум добра ќерка. Можеби и до годините ми е вака што мислам, незнам, се ми е измешано, незнам на што да помислам веќе. Јас само фантазирам за убавите нешта, само сонувам, а тој сон не може да ми биде реалност. Морам еднаш да се ослободам, да ви кажам што ми лежи на срце, како се чувствувам, ама ете, кога ќе се одлучам тоа да го направам, во последен момент се откажувам помислувајќи дека ќе ме осудувате, дека ќе ми кажете нешто со што потоа јас уште повеќе ќе се натажам. Солзи ми течат додека го пишувам сево ова. Боже, те молам дај ми сила за да продолжам понатаму, не можам, се гушам, самата себеси не се разбирам. Само нека биде се убаво, ништо друго не сакам.

 

Ne mozam da se pomiram so nesrejkata.Se trudam da bidam silen ama ke se naj nekoja budala, ke mi go rasipi denot.Vcera eden prijatel na tato prv pat me vide i koga razbra koj mi e tatko pocna da me poducuva da bidam hrabar deka so vakov izraz na lice nisto ne sum prael.Cel me gledase tragicno.Kako da go smenam izrazot na liceto, toj kakov izraz ke imase da bese na moe mesto bez roditeli na 20 godini i da ne mu se znaese koga jade koga spie?Sekoj misli deka ima pravo da mi kaze se.Drugarite na fakultet nisto me gledaat kako zagreota.Podobro jas da si umrev, ne mozam da podnesam da me zalat ovde kaj so ziveam site me poznavat.Pocnav da si velam gospod da mi ja zemi dusata.

 

некој за инбокс?!

 

Пиши ми на мене

 

Tolku se razocarav od zivotot so ne znam kako ke prodolzam so nego i ne sakam

 

Ох не ме мачеле само мене овие проблеми.. не разбирањето со родителите секојдневна тема во мене. Но може да замислите колку е тешко кога и "другарките" не те разбираат, оставен си сам на себе. Моите дома ми велат дека сум мала дека ова не биле проблеми (океј може е така но полнолетна сум веќе, кога ли се станува голем?) Мислам дека полудувам сама со себе немам доверба во никој да му се искажам. што мислите како да продолжам, грешам ли некаде??

 

Многу ми е тешко, чувствувам голема грутка и тежина во душата, чувствувам како животот ми оди од рака, како полека но сигурно пропаѓам. Почнав и во казино да одам се почесто, студирам на еден од потешките факултети и вторник полагам но никако неможам да се фокусирам на учењето се нешто ме јаде одвнатре. Секој ден и секоја ноќ само размислувам за проблемите, мислам мислам а ништо не правам. Ми доаѓаат црни мисли...Чувствувам страв и немир во душата, се плашам од животот, од луѓето. Ништо не ме исполнува...ко ќе се вмешам во многу народ почнувам да се гушам , вцрвенувам, се чувствувам како да не припаѓам во овој свет..многу ми е тешко..секоја вечер се измачувам неможам да спијам..не се чувствувам среќна, никогаш не сум се ни чувствувала. Целиот мој живот е исполнет со тага, несреќа , црни и самоубиствени мисли..незнам повеќе како да си помогнам ..не ме бива ни за учење, ни за ништо..осамена сум никој не ме сака и разбира. И јас сакам да се почувствувам среќна, но тоа кај мене никогаш не се случило, постојано сум тажна и несреќна

 

Soryy но морам да ти дадам еден совет со казиното уште толку пропаѓаш,самоубиство зашто,ти сама треба да се сакаш,да го цениш животот,верувај во себе така ќе постигнеш нешто и ќе стигнеш до целта верувај дека не е све црно во животот,еден ден ќе обели и живеј за тој ден мисли на добро за да биде така.Никој не ти е потребен за да бидеш среќна,сама направи го тоа.
Јас се извинувам што изигравам адвокат за твојот живот,но случајно те прочитав и морам да те исправам.

 

Немој девојче не вреди за ништо да се упропастуваш самата себеси размисли малце поинаку како тоа никој не те сака некој те испратил на студии значи те сака и мисли за твое добро. Вакви мисли ти доаѓаат сега бидејќи си во тесно . Да да спремаш испит и не е баш лесно но не се предавај биди силна и престани со глупостите за по казина ништо не добиваш со тоа а најлошо од се нема да си ја излечиш болката во себе со тоа . Насмевни му се на животот радувај се со она што го имаш остани јака и спремај испит ќе ја пропуштиш сесијата

 

Мила немој ни да помислуваш на смоубиство премногу си млада се ќе се среди, ќе бидеш среќна верувајми те разбирам во каков пероод си нормално е да немаш желба за учење немој да велиш дека не те бива, велиш дека си осамена донекаде и јас сум доста осамен се надевам дека се ќе се среди. Ти изгледа си имаш и набиено комплекси заради твојата висина дека ди доста висока немој така ценија својата висина ти си природно надарена не ти требаат ни штикли ни ништо. Многу сама се потценуваш дека не си убава немој така запомни СЕКОЈА ДЕВОЈКА Е УБАВА