Разговарајте за да ви олесни душата

Го изгубив маж ми, личноста со која требаше да створам семејство....веќе ништо не е исто, не живеам само дишам, се чувствувам како вишок секаде. Жал ми е што не се борев доволно, не се борев на време, а сега е касно Жал ми е само за моите дома, што ќе ги разочарам. Ама немам сила веќе, душава ме боли

 

Таман мислев дека завршија сите проблеми дека ќе издржам уште малце до мојата цел ,али не не завршија.
Преку глава ми е од се од сите ,како волци се да ти ја изедат побрзо душата само тоа гледат.
Таа што ми беше мајка што ме разочара во животот и што ме делеше со братми едно време мислев дека е се ок ,али сум згрешила повторно ме разочара ,се осеќав како да сум тугинец како да не сум и ништо ...
Дојдов од раб уморна али и со располозение ок ,гладна бев и викам ајде како и секој ден заедно ќе направиме ручек или само ке и помогнам во местење на масата,али ништо немаше од тоа со тоа што ми кажува не и било добро грбот ја болел и ајде ок .Ништо си реков батали се
По некое време си стана од кревет си седна си јадеше и ми вика да направам нешто за јадење и си викам добро бе што сум јас секој ден да правам јадење црна овца?слугинка?што?Сите седат и уживат а јас прави јадење како будала цркни.
И реков не правам не ми се јаде .По некое време стана и почна да го спрема тавчето за пржење пошто претходно и се јави синот ,почна да го чисти шпоретот и не успев да викам што ке биде на крајот од приказната.
Си викам добро бе колку пати ми било ненормално лошо тешко сум била по 10 саати на работа па кога сум доагала дома сум помагала сум ја собирала масата сама пошто сите си станале како гости ,колку мајки колку и да им е тешко направиле јадење ,коку мајки не си ги делат децата ,едното да остане гладно ,а на другото да му оди по газпт иако му дошло врмето за женачка и уште го мази и го третира како дете мало и ми кажува мене дека он не треба да помага ,да ја раскрене масата машко било,уморен бил ....а јас што сум бре човек .
Тотално сум разочарана од се едноставно ми се смачи ...се облеков и си заминав од дома отидов кај дм останав таму и од таму дирекно на работа .Али уште рано рано почна да ѕвони на тел по што почна да ме прашува за автобус и сто пати и кажав дека незнам точно кога има и дека идам на се или ништо она упорна и реков кажи му на синти нека види во колку имаш автобус ,а она ми вика што рече?и јас ништо и ми вика греота е спие и јас и викам па и мене колку пати си ме разбудила за истиов случај што сум јас магаре?И она пак се прави како да не слушнала и викам ајде чао сеа

Планот за стан изгледа побрзо ќе се реализира пошто повеќе неможам мислам дека се мрднав од сите ситуации почнаа да ми се причинуват гласови и ликови .
Не спијам добро имам кошмари ,се прашувам со што заслужив вака со што ?
Па тек почнува животот за мене треба ли еден ден деца да имам па со овие нерви како?
Искрено ми се смачи од животов дури ни денес после работа ич не ми се иде дома ама ич .....

Уморна сум од се ,ми се плаче али очиве не пуштат солзи ми останува грутка во грлово и ме убива секој ден по малку .... сакам мир,спокој,тишина,среќни лица,сите да бидеме еднакви

едит: Еден ден кога ќе бидам мајка ниеден ден,ниеден час нема да го оставам моето дете да биде роб,нема да го оставам да биде гладно па колку и да ме боли телово од работа,па колку и да сум уморна од се .Ќе го научам дека животот е тежок многу,дека ако сакаш да заработиш треба убаво да се испотиш,ќе му кажам како сум почнала да работам од 17год. и како сум се борела за нешто да постигнам во животот,ќе му кажам дека не е убаво тато да носи мама да меси.
Дека све што сака да добие и да постигне во животот треба да се бори.
Никогаш нема да го распуштам и разгалам моето дете.Ќе бидам мајка како што треба да се биде.

 

Ова е интересен феномен.
Ако човек е во брак, некој друг кој е сингл, троши пари за него на разни поводи. Веридби, свадби, мекици, родендени... А сингл човекот ако никогаш бе стапи во брак, какво материјално внимание добива од пријателите во брак?

 

Можам само да претпоставам како ти е. Но најмногу ми пречи што се СЕБЕ ОБВИНУВАШ. Прифати го наенадејново и неочекуваното, остави си време за преболување. Ќе видиш како по некое време фокусот ти оди на друга област/личност итн. Има надеж,не се разочарувај. Додека живееш ќе се бориш прво за себе си па за најблиските.

 

Очигледно, мракот ми е најдобар пријател.

 

Уморна сум од луѓе лицемерни и дволични. Тапшачи по рамо.
Уморна сум и од “дружељубиви Милеви“ кои секој момент те чекаат да им свртиш грб па да ти забијат нож, што е можно подлабоко.
Уморна сум од луѓе волци, кои ме убедуваат дека целта ги оправдува средствата. Не ве прашувам дали имате душа, го знам одговорот.
Уморна сум од партиски подлизурковци, чекате работа? Ајде на лепење плакати. Која сум јас да ви објаснувам дека така не се “оправа“ држава.
Уморна сум и од луѓе кои ме убедуваат дека се грижеле за мене. Зарем вашето игнорирање значи грижа?

Туку, бидете си волци, играјте без скрупули. Лажете, лажете секој ден. Не само другите и сами себе лажете се. Ситни души никогаш нема да разберат високи цели.

А јас, јас на моиве 23 некако брзо се уморив од животот, од вас и вашите подли игри.

 

да ми се живи и здрави масажериве секој ден така убаво ГИ масираат нервиве абе за диплома...па и на крај јаготки на шлаг сите ме сакаат и почитуваат.....КЕ ЗБЕСНАМ БЕ ЛУЃЕЕ (си поприкажав да ми олесни)

 

Цел свет ми е пред нога, можам јас.

 

Веќе неколку години како да не сум јас, од среќна и позитивна личност како нешто преку ноќ да ми се случи... Се почна кога се запишав на факултет, заради грешка на една проф при запишувањето ме ставиле друг смер и електронски сите предмети ми беа различни, и ништо ајде трчав секој ден само да си го оправам факултетот, ми кажаа да чекам до септември .... за жал не успеав да запишам година и тоа не беше по моја вина туку заради некој сосема трети... жал ми и криво ми е а учам и трудам се ама некогаш е џабе.... ослабнав од проблеми имав 40 кила на ништо не личев се ми се сруши, сите планови .... Имав булимија повраќав после секое јадење и не бев свесна за ништо. Сега едвај си го вратив здравјето ама џабе е седам дома и тешко ми е

 

На крајот од денот,пак сум сама.
Проклето сама.
На никој не му е гајле кога ќе се затворам во соба меѓу 4 ѕидови,како сум,што ми се случува....
И се надминувам сама,и психички кризи,и емоционални и физички болки.
Пробав да споделам,ама освен привремено сожалување ништо не добив.
А иронично е што за истите тие личности јас одев во оган и одам без да размислам.
Секој има некое проклетство во животот,а моето е осаменоста и глупавоста

 

Глупава сум што пред небитни луѓе кажувам премногу за себеси,а потоа ти го злоупотебуваат тоа.

 

Многу е заебано кога се бориш со своите демони во себе.

 

Зошто гледам толку негативно на новите работи што се случуваат околу мене..?
Во се знам што е добро или ми тргнало на добар пат,знам уште од почеток да најдам негативна ситница.

 

Лицемерие ,лицемерие насекаде но најстрашното нешто ми е баш тие што ти се најблиски и што највеќе ќе им веруваш е баш тие ќе испаднат најголеми лицемери како мојата родена сестра.

 

Spomnuvas - ne se borev dovolno, ne se borev koga trebase.

Za da se socuva edna vrska, za nejzino socuvuvanje treba da se borat dvete strani. Dokolku se bori samo ednata strana, taa bitka e izgubena pred da zapocne.

Dokolku se' bilo korektno od tvoja strana, a toj odlucil da zamine so druga - so zdravje neka odi, znaci deka ti ne gubis nisto.

Sega boli, no koga utre ke poglednes na situacijata potrezveno, ke sfatis deka idninata e pred tebe.

Bez sekoj se moze, taka i bez nego, no so sekoj ne se moze, kako sto ne mozelo so nego.

Zdravje, ke se pojavi nekoj so koj ke moze da se gradi idnina.

Gradenjeto idnina e timska igra, a za dobar tim se potrebni dve strani.

Glavata gore i gledaj kon idninata, bidi mi dobro.

 

Кој е за муабет нека ми пише порака Најтешко е навечер кога секакви мисли ти поминуват низ главата и неможеш да заспиеш

 

И срце и душа ме боли.

 

Само мене ли ми се случува да не можам на глас да кажам како се чувствувам? Секогаш кога ќе се обидам да разговарам со најдобрата другарка за тоа што чувствувам се кочам..не можам збор да изустам, како да имам некоја грутка во грлото...ете баш вчера се обидував да и кажам дека ми се свиѓа нејзин другар и да побарам помош од неа во врска со тоа, но не можев. Таа си мисли дека не сакам ништо да и кажам за мојот живот и дека нешто кријам и поради тоа често ми се лути. Ве молам дајте ми некој совет сакам да можам отворено да комуницирам барем со неа.

 

Ако може кај некој да се обратам за совет, мн би ми значело.