Разговарајте за да ви олесни душата

Sigurno majka ti e preterano grizliva zena zatoa,I jas sum vakva ista.

 

Девојки јас морам некаде да се олеснам.....Абе зедовме едно куче во дворот е дома не влага воопшто....Но од што има болви имаме дури и дома.И сто е најлошо сите не имаат подкаснато.Јас еве веке некое време неможам поќе да трпам ми е страв значи се убивам од мисли,читав некакви си форуми каде прочитав страШни работи како пренесвале болести скраја да е и уште што ти не.....Но од друга страна си велам па порано како дете сум спиела со кучињата и тогаш имале болви па еве сне здрави и живи.....Незнам што да правам од друга страна ми е страв од болести скраја да е јас и така сум плашлива па уште ова ми фалеше.....Што да правам дајте совет....поќе не се издржува......

 

Многу сум нестрплива. Сакам се, сега и веднаш!!!1

 

Исчисти го од болви, стави му ампула.

 

Jaс сум жив мртовец, џабе трошам јадење, вода дишам кислород и прам пренаселеност на планетата.

 

Некој за ЛП?

 

Jas ne ja sakam majka mi pomognete mi,minaav niz mnogu teskoti vo zivotov nikogas nee ja osetiv nejzinata lubov,sekogas bev kaj baba mi,koga ke legneav kaj baba imam nekoe cudno custvo na spokojstvo I mir,a do nejzee sum prazna nisto nee custvuvam,I da ja gusnam dzabe nemam nikakvo custvo za nejzee,nee samo jas duri I sestrite moi ne see bliski so nejzee,Sega I tatko mi see odalecuva od nejzee,znaci samo kuka Po cel den,bidejki sme stalno so baba I dedo I mnogu gi sakame,taa se Kara so nas demek tie Ni ja polnile glavata,teebalo taa da ni bide najvazna,a taa nee pokazuva nikakva lubov sprema Nas,nikogas nee sednala da razgivara so Nas,see ni pomina so baba,dedo,Tate,pa I cicko mi,taa see bese nekako daleku od nas,samo kuka deka e majka,ama majka nee see stanuva so raganje,gi klni baba I dedo bidejki e lubomorna,nee si dokazuva deka treba da se smeni taa,neznam kaj da se obratam,ke pravi uste pogolemi problemi I kavgi,see plasam da nee mu see sluci neso nekomu od nejzee,samo kuka po cel den,taa ke nee umri site,ke nee uboli,ili ja ke treba da se ubijam ili taa neka si odi od kukava,I bez to ko da nema deca samo I se spie,seta,I samo da Jade,smrdi celava,nee see podnesuva,mi see losi od nejzee koga I da se pojavi,nikakva lubiv nee osekaam celi 20godini,nitu pak nekogas ke pocuatvuvam,nikogas nee mi bila potrebna nema ni da mi bide.

 

Стојам на местото на кое стоев изминативе години. Ја слушам музиката и солзи ми навираат. Солзи за едно минато време. Време кога бев своја, кога бев среќна, слободна, независна, исполнета...
А сега...

Да те немав тебе, бебенце мое јас не ќе бев жива. Ти си ми единствена светла точка во животов, ти си ми среќа, ти ми даваш сила да продолжам, да бидам среќна, да имам причина за живот.
Фала му на Бога што ми те даде. Секој ден му се заблагодарувам што ми овозможи да ја доживеам оваа радост, оваа среќа што извира од мене кога ќе ме погледнат тие најмили очиња.

Единствено што ми фали во животов моментално е слободата и она "свое јас" кое го изгубив оној ден кога влегов во таа куќа, денот кога почнав да живеам со тие луѓе.
Би била комплетна да беше и тој како мене. Да имав човек со кој заедно ќе ги поминував деновите и ноќите, човек со кој еден ден ќе се сеќававме на сите лудории кои сме ги направиле, сите места кои сме ги посетиле заедно со нашето бебе, за сите среќни моменти заедно. А не вака...
Те имам, да, и можеби и тоа е доволно,но ме боли зошто не можеш да видиш што ми фали за да бидам потполно среќна. НИЕ да бидеме потполно среќни.

 

Во последно време сум многу тажна незнам што ми е неможам ни да размислувам позитивно секогаш на ум ми паѓаат лоши мисли а срцево толку прзо ми чука како да сум се исплашила од нешто незнам што да правам ве молат дајтеми некој позитивен совет

 

Дали кај пријателка која извесно време покажува дека се натпреварува со вас и вришти од очај би отише на свадба?

 

Да. И уште би се пицнала, да блескам, да ја засенам и неа. Сака војна? Дади и ја.

 

Во дилема сум. Постара е од мене, ама се однесува како дете. Објавувам еднаш слика на фб од шетање, и нема ни минутка опп и таа закачува фотка. Демек моето го доживеала сигурно како фалење. За некои тазе успеси, ни честито не ми рече. Се мислам дали да се оддалечам или да одам ако ме покани.

 

Јас кај поблиски не сум отишла, не пак кај такви... Не се троши на такви ни време ни пари (свадбен поклон нели). Не вреди.

 

Фала за мислењето. Пишува само кога неа ќе и текне, ме вика на кафе само кога неа ќе и текне. Ако не ме покани ќе ми олесни. Еднаш со еден дечко сакаше да ми расипе, ја фатив дека лаже, ама не и пререков ништо, сама се заплетка да се објаснува како не е крива, не рекла вака - така.

 

До сега за ситуацијава немам разговарано со никој. Дури ни со другарка ниту пак со сестрами. Ова е нешто што ми тежи и ме гуши веќе со години. Затоа и се одлучив да го пишам овде.

Пред неколку години таткоми беше во странство на мисија која траеше некои си 6 7 месеци. Во тој период скајп и мсн беа актуелни и пред да отиде во странство и направи на мајка ми скајп за да може да се слушаат. Се беше во ред додека еден ден не и реков на мајками зошто не си пишуваш со некој зошто немаш никаква пријателка ниту пријател на скајп, дека во тој период нели секој со секој си пишуваше на скајп а јас бев дете од 5то одделение . После некое време забележав дека мајками има некои пријатели на скајп. Почна да пишува со еден тип. Во тој период како што кажав бев 5то одделение и не ги сфаќав работите на таков начин. Но почнав да насетувам дека нешто не е во ред кога почна да ги брише пораките со него. Остануваше до касно за да пишува со типот а мене и сестрами секогаш кога ке дојдеше од работа не тргаше од компјутерот за да седи на скајп. Постојано беше напната и ни се дереше. Таткоми секако дозна и тогаш почна целиот хорор. И се закани дека ко не престане да пишува дека кога ке се врати прво нешто што ќе биде е развод. Мајками кажа дека нема да се допишува дека нема да го користи скајпот и тоа беше тоа. Се додека еден ден не видов дека има мсн и дека муабетите со типот ги продолжиле на мсн. Бев дете но знаев дека нешто не е во ред. Му кажав на таткоми дека има мсн и што се случува.
Вистинскиот хорор почна кога се врати таткоми. Од физичко малтретирање над мајками, до кавги секој ден кои верувајте не се трпеа. Ќе се вратев дома и ќе ја начекав сестрами како плаче и се тресе целата, додека мајками седеше со крвав нос. Дали имаше нешто со типот или беше само обично пишување незнам. После некое време дознавме дека таткоми има швалерка. Секако мајками не се разведе од него зошто нема кај да иде. После таа швалерка дознавме и за друга со која имал врска од 3 години. Проблемите од рбакот ги префрлаа на на. Јас и сестрами бевме личности кои постојано беа на средината. Најлошо од се е тоа што сето малтретирање беше пред очите на мене и сестрами. Еве и денес после толку години имаат проблеми во бракот. Толку грди зборови што ми е срам да ги пишам.Кога и да направиме некоја грешка таткоми вели дека сме исти како мајка ми.
Еден период се обвинував самата себе дека јас сум крива поради се што се случува дома. Што ако не и реков да комуницира со некој на скајп (ама бев само дете од 5то одделение)Што ако не му кажев на татко ми дека мајка ми продолжи да комуницира со типот на мсн.....
Верувајте сето тоа доведе да не се чуствувам дома убаво. Едноставно кога сум дома чуствувам некој притисок, напнатост дека ситуацијата во секој момент може да ескалира. Постојаните кавги веќе со години ми прават да мислам дека веќе немам нерви. Имам акни предизвикани од стрес поради целата ситуација. Пијам апчиња за смирување од време на време кога мсилам дека неможам да издржам. Од друга страна моите родители толку многу паднаа во моите очи што ми е срам од нив.
Жал ми е за сестрами која уште на 4 5 години мораше да ги гледа сите тие сцени кои верувам имаат оставено длабока трага на неа.

 

Не си крива, такви се денес родителите како деца. Само на швалерисување мислат, што им е не сфаќам, некој втор пубертет?

 

Страшно.. Имам приметено дека денешните бракови се растураат доста поради фејзбук, швалери, швалерки .., а само децата се жртви
Баш како што пиша втор пубертет

 

Мислам дека редно е да го закопам.
Да направам погреб.
Тоа мора што побрзо.
А изгледа денес ќе го направам тоа.
Ќе го закопам детето во мене.
Не вреди денес да си дете во душата,вечно несфатена,вечно будала,вечно повлечена си останав....што е жалосно,али таква стана реалноста.

 

Жално.. Мој совет е прво во никој случај да не се сметаш ти за виновна, бидејќи не си. Второ, знам дека не е едноставно, но ќе се научиш да живееш со тоа, и ти и сестра ти, вие сте млади и животот е пред вас, родители ви се, но не може да го вратите времето и да смените ништо, може само пример да земете како НЕ треба да се однесувате во животот. Не си ставај веќе при срце, живеј си го животот, гледај за себе.. Еве и јас имам проблем со мајка ми, со таа недоверба, караници и воопшто не сме блиски, не сме се гушнале, не сме си кажале убав збор, немаме однос на мајка и ќерка после се, премногу ми е криво за тоа, а тек уште колку повеќе ќе ми биде со тек на годините, ама се помирив и живеам така...

 

Девојки јас морам негде да де искажам......Значи за два дена заминваме на одмор,се спремно средено....Денес сабајле спремаме уште нешто и оп излезе некаква работа што си велам нема да не спречи да одиме.....Ексик пред тоа колата ни се расипа ја напрајвме после друго де рссипа и тоа го средивме.....Сабајле мажот ми (малце е на диета) и гладен работеше и му се подзавртило од жеското претпоставувам му падна шеќерот и ние како што сме страшливи се уплаши тој по него и јас и ексик и се.Сега некако сме уплашени и искрено толку бевме среќни и радосни оти ќе одиме и сега ова.Изгледа нема ни да одиме,незнам како можи ова нас да ни се случва секогаш кога треба да одиме негде......