Разговарајте за да ви олесни душата

Лицемерие насекаде.
Дури од фрижидер следно да ми излезе.
Сакам да не приметувам таква појава ама неминовно неизбежна е.
Траги и докази насекаде.
После си велам ма какво будалче си ти, зар вредни се тие лицемерни ликови да ми прават екстрасистоли?
Пуштам мислите да летаат и ми текнува не нечии зборови, што мислиш ќе се сеќаваш на се тоа за 1, 5, 10години?
Па ме обзема ненаситна смеја па будалче како мене не се сеќава завчера што јадела а не што мислела

 

Имат ли смисла животот, скоро 30 ете а ништо не сум видел.
Сите од вас сте биле барем еднаш на море барем еднаш среќни барем не ве бркале од дома затоа што станот не ви бил исплатен, сте биле одбивани за врски ама никој не ви рекол дека сте психички и физички инвалиди.Блазеси ви не знам што барате по темиве јас сум за тука не вие..

 

А правиш нешто да се промени се ова од што се жалиш?
Најискрено те прашувам,тука сме за совет,не е крај на светот ако не си бил никогаш на море,гледај да ги решиш прво здравствените и економските проблеми....не очајувај не е се толку црно како што ти изгледа моментално....како што кажа имаш скоро 30,ајде малку позитивно можда доправа те очекуваат животните убавини

 

Со моите родители сум била само два пати на одмор... на викенди никогаш. На море сум била 2 пати пред да го сретнам маж ми.. еднаш со моите и еднаш со еден бивш дечко. Охрид го запознав благодарение на маж ми. А и цела Македонија. Се што беше шетање за мене беа екскурзии од школо.
Моите работеа у смени, мене ме чуваше баба.
Брат ми го изгубив, татко ми исто. Мајка ми долго ја гледав во црнила(не одам сега во детаљи и да ја кажувам цела приказна).
Немав своја соба, немав компјутер до 18 години. Останав сама со мајка без работа. Факултетот ми пропадна поради тоа.
Сакаш уште да се жалам?
Ајде погледнете пошироко во светот. Видете првин како некои луѓе живеат. Абре ни кров над глава немаат, или им се распаѓа. Без работа, пари... немаат ни што да облечат, немаат кај да се измочаат и избањаат.
Море? Врски? Мислиш имаат време за тоа?
Среќна сум што имам за пристоен живот, иако многу ми фали.
Но нема да паднам никогаш, или ќе се издигнам...
Ќе си кажам дека се можам сама. И можам. Ко што можела мојата мајка за мене.
Мислиш лесно е да направиш свадба без братот и таткото? Не, не е, ама си наоѓаш оправдание, дека те гледаат и се радуваат на твојата среќа како да се тука.
Мислиш на мајка и е лесно покрај едно дете под земја, на друго да му прави свадба? Не е, ама за тоа дете што останало живее.
Најлесно е да се предадеме. Да кренеме раце од се, да кажеме ете не оди...
Касно е, а јас почнав многу да зборам...

 

Солзи ми потекоа додека ти го читав коментарот, се надевам дека барем сега ти е убаво ти си видела екскурзии, а кога ние требаше да одиме на екскурзија јас не бев бидејќи немав до кој да седам, немаше кој да ми прави друштво децата не ме сакаа, трпев закани и мислам дека се оболев.Лугенца мои, додека ви е здравјето добро не се жалете ве молам.
Имате пријатели а јас тоа го немав во средно, имав премногу и сеуште имам другарки ама со врзани раце, учеа во други училишта и не можеа да ми помогнат додека бев малтретирана, и да сакаа да дојдат со мене на екскурзија немаше како, различно училиште.
Минатото е најтешко за лечење, барем кога ви е тешко сетете се на убавите работи и живнете.

 

И јас не бев баш омилена во школо, ама тоа ми е ништо во споредба со другиве работи..
Не сум комплетно среќна, ама го имам најголемото богатство и за неа живеам.

 

Во овој последен петок годинава кога не би носеле маска на лице многу отворено би ви рекла ах колеги, колеги многу лицемерие, многу завидлисвост, многу креирање непотребна драма особено од раководни лица кои треба да се пример за праведни, непоколебливи.... и,...и,.....и
Останаа од придавките празни зборови,...и....и...и
Ај и вака е добор бар се гледа кој каков е, ама што мислите дека не се приметувате какви сте?
Мислите не се чита секој ваш потег влечен од повредено его и суета кон кој е насочено и кон што целите?
Професионална деформација е што јас лично приметувам.
Ама да знаете некој хиерархиски над вас се знае ама си игра шах со вашите штури мозочиња.
И додека вие очите си ги вадите јас и компанија се смееме на вашата еготрип војна а мене длабоко и вистинито жал ме фаќа кога размислувам дека вие сте особи во поодминати години и жално заклучувам за вас нема нит опоравување нит поправка.
Сепак уште два саата ќе сведочам за овој циркуз а зад тие застаклени врати кои се движат на сензор воопшто не ми е грижа до кај ќе ве одведе тоа помрачување во умот.
Имајте убав викенд и среќни празници.

 

доста ми е овој живот од ова мачење,некому му цвета се некому ништо нема правдина светлина само полошо може да биде Јас ви посакувам да се борите дури и кога губите и никогаш не играјте да го добиете оној кој сам одбира да ве отфрли и не го примајте назад кога ќе сака да се врати

 

Dali treba da bidam so nekoj shto...mozebi rekol deka nikogas ne bi izneveril...deka ne e takov...muabeti shto realno sekoj bi gi kazal... Ama nekako imam nekoe cuvstvo deka ako bidam so nego ke pogresam...ne se znaeme dovolno a sakam da izleguvam so nego...ama nekako sekoj pat se dvoumam...se cuvstuvam kako sekoja prilika da ja koristi za da me laze... mozebi ova cuvstvo go imam samo poradi toa sto dosega ne sum bila vo nekoja seriozna vrska... a cuvstuvam deka bi izneveril... ili barem bi izlazal za nesto bitno... devojki dali ste se cuvstvuvale nekogas vaka bez posebna pricina? ....mozebi ovaa moja nesigurnost i nedoverba e poradi site luge koi izlegle mnogu posprotivno od toa sto sum mislela...veke nemam doverba vo nikogo a i imam premnogu strav od toa pak da bidam povredena... nemam nekoi posebni pricini za da ne mu veruvam...no ednostavno cuvstvuvam nesto sto ne mi se dopaga ne znam...

 

Тоа е интуиција,ретко лаже.Биди внимателна.

 

Како може кавга помеѓу родителите толку да ми влијае..?
Душава ми плаче а солза од око нема да капне.. Тажно е што не можам ништо да превземам, а не можам ни да игнорирам

 

Многу пати сум се чувствувала така. Нормално е тоа. Велиш не си сигурна, не му веруваш, нешто не ти се допаѓа...потруди се да поминеш подолго време со него, да разговарате, за да запознаеш некого потребно е интензивна комуникација и дружба, не можеме некој да запознаеме преку ноќ.
Но размисли внимателно, ако не си сигурна застани.

 

Ви олеснува ли навистина тука ко ќе напишете?

 

Дефинитивно е полесно кога нешто ќе кажеш (напишеш). Поготово ако го држиш во себе ..

 

Па,да,барем малку.Полесно е кога ќе се сподели со непознати.

 

Мене да, верувам и на многу други. Не за џабе психолозите препорачуваат да изнапишеш се што ти лежи на срце на парче хартија и потоа да го фрлиш. Чувствуваш празнење така. Ако некому помага да пише тука и притоа да добие збор поддршка, одлично.
Пишувајте луѓе, извадете од себе. И да не ви помогне, можеби ќе помогне на некој што е во слична ситуација па ќе праша за совет.

 

На истеков на овој ден,го памти ли некој денов,денов како црна ноќ
Грешките,кога тогаш се плаќаат.
Не прашувај гаталец,прашај паталец

 

Кога ќе научиш да си чекориш по патот, на добриот со добрина да вратиш или ако ти е толку празна душата ич не му враќај со ништо отколку да го првиш на будала заради некој твој лични незадоволства тогаш ќе си речам пак си ти достоен/достојна за моето внимание, добрина, разбирање од овде до бескрај.
Во меѓувреме чекори си и одмини ме, тоа е најдобро за тебе, да не си ги будиш демоните од личните незадоволства дека мене исто ми е, поминале деновите кога ми паѓало жал кога сум сведочела како добри души ги изеле демоните на личните незадоволства.
Сега само можам да речам или си помислам ех жал ми е види во што се стори тој или таа, ама внатре во мене исто ми е, бидејќи тоа во мене внатре нема ништо ни мене ни на тој/таа од другата страна да промени.
Секој сам е одговорен за тоа од внатре, сите случувања, чувства, за сета внатрешна магија.

 

Тажна сум..ми вришти душата и ми плаче срцето.Саат време ми дрма срцето како полудено, ми се повраќа, ми се спие.Сакам да треснам нешто од ѕид и да се испразнам.
Знам и зашто сум тажна, можам да превземам нешто околу тоа ама не сакам.Бидејќи не ми е гајле веќе за другите, Нова година нова јас.Веќе не се замарам, уште оваа болка и веќе нема место во срцево за повредување.
Ќе го обвиткам со камен за да го заштитам, сакам само да најдам некој за кого ќе чука на добро срцево.

 

Сте биле во ситуација кога ништо повеќе не ве прави среќни? Сакав да дојдам во странство, да живеам со дечко ми, да работам овде и сега сето тоа ми се исполни, а јас едноставно не сум среќна. Почнав да мислам дека дечко ми повеќе не ме сака, самодовербата ми е на нула, љубоморна сум, несреќна сум, а не знам зошто..