Разговарајте за да ви олесни душата

Пред 2 недели направив една грешка, сега трпам притисок, закани секој ден.Ми се е**ва раатот, срецето ми чука 5 пати побрзо, скоро сум во шах-мат позиција.
И имам само 2 опции во кои и јас сум оштетена..

 

Jas se si cuvam vo sebe ,znam deka ne e ubavo ,ama ete nesakam nikoj da mi pomaga ,i stalno vikam mozam jas sama dali arna ne e arna jas teram i vikam mozam....a so nikoj ne spodeluvam nisyto ednostavna takva sum ...

 

Да точно,има многу лоши луѓе,нивните зборови болат повеќе од шамар.Јас би ти рекла да не ги слушаш,знам дека е притисок,знам дека си мислиш зошто не сум како другите,или што не е во ред со мене.Сосема е нормално тоа,сите ние различно делуваме и постапуваме,дај си време,не дозволувај да влијаат на тебе,секое тело е убаво и посебно,научи да го сакаш какво што е.Ќе јадиш колку што ти сметаш дека е доволно,ќе вежбаш,ќе го обликуваш.И јас сум се борела против таквите коментари на другите,секогаш сум завршувала тажна и лута на самата себе,се обвинував,се изгладнував,се трудев,и успеав да,можеби не ја достигнав совршената килажа или форма,но научив да го сакам телото со сите маани,тоа ти е најбитно.

 

Го сакам....но згрешив...повеке од 1месец кријам, неможам мирно да спијам лошо мие но несмее да дознае бидејки ке го изгубам ЗАСЕКОГАШ. Тој ми е најубавото нешто што ми се случило досега... камо да можев да го вратам времето.

 

Lugje ve molam sovet itno mi e.
Vo gradot kaj sho ziveam imashe golema zabava koja traeshe 2 dena.
Za prviot den bev dogovorena so edno cupe, poznanicka od porano sho beshe "kandidat" za potencijalna prijatelka se do toj den...denot pred zabavata, porucek vreme se dogovori so mene, za vecerta da mi otkazi oti prezakazala so drugi I mi rece ako sakash ela (kao demek rezerva I sum), a jas ostanav izvisena I cel den barav nekoj za na zabavata (nemav od drushtvoto koj da viknam oti site bea na odmor istovremeno). Vecerta dodeka si sedev na klupa ja vidov so drugarkite I I prijdov I ja prashav dali moze da se priklucam, po sho dobiv korpa I cupeto mi rece demek kje ti objasnam. Se trgnav.
Od toj nastan pomina edna nedela I porucekva mi pishi cupeto objasnuvanje I izvinuvanje I ponuda za na kafe, kade poubo kje mi objasnela. I rekov kje razmislam.
E sea, site nie involvirani vo slycajov imame zaednicka drugarka koja ne znae za ova oti ne beshe tuka. Vecerva kje izlezam so nea. Doticnata od pogore me prekolnuva da ne I kazam za da ne go jadi stapot po vtorpat, a jas sakam da I kazam I nekjam ova da go krijam od nea, no od druga strana nekjam da stvoram pogolem konflikt I da ja involviram vo neshto sho nema vrska. Sho me sovetuvate da napravam?

 

Чекај малку, ти не сакаш да и кажеш на заедничката пријателка затоа што таа која те извисела не сакала да "go jade stapot?
А те праша ли тебе таа како се чувствуваше кога те извиси и ти "удри корпа"?
Не и беше битно за твоите чувства, затоа не треба и тебе да ти биде битно како таа ќе помине доколку кажеш на заедничката другарка.
Ако постојано молчеш ќе дозволиш буквално да ти се качи на глава и да се однесува со тебе како ќе посака.

 

Nikade ne rekov deka ne sakam da I kazam, procitaj mi go krajot ushte ednash.

 

Ама сепак се двоумиш, нели?

 

Da se dvoumam I da ne sakam ne e isto.

 

Во последниве години ништо не ми оди од рака како некој црни облаци да ми се над глава. Немам среќа ни во работата ни во љубовта. Цело време сум под стес и притисок. Многу почнав да сум чувствителна слаба и никаква и многу да им попуштам на луѓето. Дали јас сум тоа девојче што сакаше да е успешно во животот после факултет. Да имам добра работа и добар партнер.
Во последниве години се некако исти тип на луѓе ми се во околината, а баш такви не сакам. Не приступачни, резервирани луѓе со кој не можам да се опуштам. Нафурани дека се тие се во право а јас сум таква со треперлив и тивок глас. Премногу мислам на све и се блокирам ненормалноо. А во принцип сум паметна бистра и остроумна.
Што да сменам кај себе стварно незнам.
Си мислам кога бев малечка бев поенергична, повесела повеќе сила и храброст за се.

 

Зад мене имам 2 пропаднати долги врски. Едната од 3 години беше психичко малтретирање(забрани за излегување,не смеев да имам ни другарки,постојано под притисок,секој ден закани,проверување телефон,ме следеше каде сум и доаѓаше таму и ред други глупости), врската заврши бидејќи тој не знаеше да се смири.. Неколку пати го фатив со друга и не престана туку си продолжи така.
Втората врска самата си ја направив пекол. Гледав дека не ме сака,никогаш не најде време за мене, а јас цело време имав неизмерно разбирање и никогаш не се налутив(сметав дека така се однесуваат возрасни личности). Кога и да се видевме се чувствував како да е со сила. Можам да ја издвојам случката кога јас пресреќна му купив подароци за роденденот и отидов кај него а тој после пола саат ми вели изеди ја тортата ајде и јас среќна ја јадам што побрзо одам во другата соба да си го земам палтото и го прашувам каде одиме, а тој ми вели оди ти дома мене ми се јавија другарите ќе седнам негде со нив..
Мило ми е што завршија тие две врски но сепак многу длабоки лузни ми оставија.
Пред неколку месеци најнеочекувано запознав личност за која цел живот сонувам. Буквално се што сакам. Ситуацијата беше комплицирана на почеток но сега се е во ред. Работите од минатото како да ме прогонуваа и никако не можев да му верувам но мислам дека поминав низ тоа и сега навистина уживам бидејќи гледам дека ме сака и не е тоа како ништо друго претходно. Добивам и време и внимание и си имам работа со позрела личност со изграден карактер.
Но секако не може да биде се совршено.
ОДЛУЧИВМЕ ДА ИМАМЕ ДЕТЕ ЗАЕДНО! И јас сум целосно спремна и сакам..
Но пречка е мојот татко, тој ми е единствениот родител и не сакам да се разочара од мене. Знам дека има големи планови за мене(да дипломирам,магистрирам, да работам во странство). Возрасна сум знам дека нема да може да ми каже ништо но ептен ќе се разочара.. Не сум бремена се уште но ќе се случи во блиска иднина и не сакам тој да биде разочаран.. Имав и гинеколошки проблеми и бев советувана да родам дете. За неколку дена имам закажано повторно на гинеколог а и татко ми ќе дојде.. Мислев да го убедам гинекологот да позборува со татко ми и да ја каже таа опција или да го убедува.


По цел ден сум окупирана со ова и цело време мислам..

 

Prvo, zal mi e za ona niz koe si pominala.
Vtoro, ako ti I decko ti se cuvstvuvate spremni na takov cekor ne treba da slushate nikoj drug. Znaesh, koga se naogjame vo situacija da razmisluvame za golema zivotna odluka, site ni se meshaat-roditeli, babi I dedovci, vujni, strini itn., ama koga doagja momentot da se donesi odlukata, site tie se trgaat nastrana I ne ostavaat da odlucime sami I da vidat koj pat sme go odbrale.
Bez razlika sho I da misli tatko ti, tvojata srekja sigurno mu e najbitna, no i da ne e taka sekogash stavaj se sebe si na prvo mesto. Nikoj drug ne go pravi toa za tebe.
Vi posakuvam mnogu srekja.

 

Ти благодарам.. Треба да е така. Но јас сум таков карактер секогаш се ставам себеси на последно место.

Воопшто не се предомислувам за својата одлука дека навистина сакам да имаме дете со човекот кој ме сака и цени и јас го гледам како вистинскиот.
Секако ќе се случи тоа што треба и сакаме.

Откако ќе се случи татко ми нема да се меша,ќе прифати, ќе биде тешко но ќе прифати ,но не сакам да биде разочаран.
Сакам барем јас да го поштедам бидејќи сите проблеми се врз него.. Мајка ми е почината (не многу одамна), а сите проблеми се врз татко ми.. Некогаш и тој е исплашен дали е доволно добар родител и го гледам дека се мачи,работи по цел ден и ете жал ми е за него..
Само сакам некако да ја ублажам работата, да не го шокирам и да не го разочарам..

 

Navistina mi e zal. Bog da ja prosti.
Inc ne treba da si takva. Toa vo idnina moze da ti donese problemi, da prestanat lugjeto da te cenat I/ili da ti se kacat na glava.
Tatko ti normalno e da ima takvi grizi. Roditel e. Sekoj normalen roditel gi ima. I moite gi imaat za mene I za sestra mi. Ama nemoj da dozvolish, negovoto mislenje da vlijae vrz tebe pa da napravish neshto sho ne treba I poradi koe bi se kaela. Od iskustvo ti kazuvam.

 

Те читав и во некоја друга тема, но мислам дека не пишав.
Не знам каков гинеколошки проблем си имала, па препораката била да се роди дете, но сепак ти имаш само 20 години, кратка врска, недоволно стабилни примања и цел живот пред тебе. Секој имал љубовни разочарувања во животот, но биди претпазлива и не брзај со одлуките. Размисли на опцијата прво да му кажеш на татко ти за плановите, да живеете некое време со дечкото, па потоа да се решите за дете.
Можеби ќе звучам сурово, ама мислам дека си растргната помеѓу желбата да му угодиш на партнерот кој конечно возвраќа на твојата љубов (после сите љубовни разочарувања) и да му родиш дете, а со тоа и на некое можеби и потсвесно ниво да обезбедиш сигурност дека ќе остане тука и од друга страна желбата да му угодиш на татко ти. А каде си ти тука?! Каде се твоите желби и амбиции? Повторно се ставаш на последно место.
Те молам само размисли уште еднаш, дете е навистина голема и сериозна одлука која бара многу одговорност.

 

Желбата е и моја но во право си дека на некој начин малку повторно ги занемарувам работите кои ќе ги жртвувам за да ја исполнам..

 

Возраст 20 г. и две пропаднати врски не се никаква причина за разочарување, освен научена лекција.
Во фокусот на носење круцијална одлука треба да се ставиш на прво место и да бидеш искрена кон себе дали нешто лично жртвуваш за да не ги повредиш и разочараш партнерот и родителот. Тоа што потенцираш дека по цел ден си окупирана со иста мисла е доволен знак за опсесија создадена од несигурно чувство. Во зрели услови исполнети со обострано познавање, свест, одговорност и сериозност на партнерите, одлуката за заеднички живот и потомство доаѓа сама по себе. Размисли добро, без да си создаваш дополнителни комликации зашто некои животни грешки не се поправаат.
Животот е пред тебе и дај си време за себе.

Со среќа, што и да одлучиш.

 

Постојано сум окупирана ДА.. Мислам колку би ми било убаво со мало дете и сето тоа.. А исто така многу мислам и на татко ми тоа некако ме прави тажна бидејќи ќе биде разочаран од мене, ќе ме гледа со други очи..

 

Cim e takva rabotata toa znaci deka seushte ne si dovolno spremna na vakov cekor. Ubavo te sovetuvale dvete clenki, razmisli ushte ednash pred vakva golema odluka, bidejki kje nema nazad.

 

А зашто да не дипломираш? Прво за себе гледај и уживај си заедно со дечкото, сепак 20 не се многу, зависи колку има он. Татко ти ќе те прифати каква и да си, ама можеш све да имаш на тие години, и школо, и работа, и дечко, па маж, и деца. Тој што те сака нема да те избрзува. Се најдобро