Разговарајте за да ви олесни душата

Биди среќна и благодарна со сето она што го имаш. Имаш мајка која е заинтересирана за тебе. Тоа што те прашува за овој кај бил оној е само начин да помине повеќе време со тебе. Може и фали на жената внимание , може бара од тебе не само ќерка туку и пријател. И мајка ми знае да ме замара со глупи прашања кои ми го креваат притисокот ама никогаш не и се лутам. Дај боже цел мој живот да ме замара со глупи прашања.
Посвети и внимание на мајка ти. Пробај да ги видиш работите од поинаква точка. Посвети и време, раскажувај и, таа сака да ти биде и пријател не само мајка. Имаш мајка, биди среќна и благодарна за секој миг поминат со неа . ‍

 

Вака не сум нешто светица но загазувам од алчни и себични луѓе,проблем е што оваа личност ми е рода па ја сакам а со тоа ја толерирам.Барам чаре оти само се караме,нон стоп бара да пишеме се сака да е по нејзино но тоа не е се ме прави себична лоша користољубива и секаква а она е таква кон мене .Вчера ми го пукна филмот прекинав да играм една игра како проект нешто со неа оти само ме манипулира.Заради се што правам не е доволно ако кажам почекај ме да јадам или да зборувам со другарки одма вика не си фер јас имам дете повеќе обврски од тебе.Се сака времето мое да е подредено за да искористи се за свој интерес,работите што ги прави ги препишува на мене и јас излегувам виновна .Што да направам повеќе за да имам добар однос со неа ,или да ја откачам на цело?Ја барав вината кај мене но сфатив дека она си тера по свое без никаков осет .

 

Со манипулатори и себични личности не може да градиш сериозен и зрел однос. Тие ќе те повлечат додека да се освестиш што се случува.
Треба да одлучиш, дали ќе дозволиш да бидеш нејзина марионета паѓајќи во заблуда дека ќе развиеш добра комуникација и при тоа не/свесно да почнеш да се менуваш во интерес на некаква соработка или ќе останеш доследна на себе и ќе ја откачиш без многу објаснување.

 

Задушница, што да кажам да не препукне душава.
Не го сакам овој ден, донирам што имам вишок, ете така ми доаѓа ама пак е пусто и празно внатре.
Срцево ми доаѓа да си го откорнам и да зборувам ретко кој разбира и да молчам сама не се разбирам.
Угоре високо, удолу длабоко.
Тежи, толку...џабе муабети ништо не го заменува неговото отсуство и со години така.
Ме јадат мисливе.
Ќе поминат и мислите и денот ама тагата за него не поминува така лесно.

 

...

 

Се чуствувам празно периодот. Како да не правам ништо у животот освен да идам на работа, доаѓам дома, јадам, спијам. Секој ден исто. Се чуствувам осамено и немам на кого да му го кажам сето ова. Немам добри односи со моите, живееме одделно и имаме минимална комуникација. Немам партнер зошто ми е тешко да се отворам и да споделам емоции, да се зближам со некој. На тој начин сите ги одалечуваам од себе. Сакам да го сменам тоа, ама не ми оди лесно најверојатно зошто имам израснато у дисфункционално семејство и потиснувањето на чувства ми е научено однесување.
Знам да земам да изгледам филм, да прочитам некоја книга и сл со цел да не се оптеретувам себеси со ваквите негативни мисли. Ама сепак кога ќе легнам да спијам повторно се навраќам на тоа. Страв ми е од осаменост и бесцелно живеење. Не знам што да одговорам кога ќе ме прашаат зошто немам партнер. Ме боли кога имам слободни денови а немам со кој да излезам да прошетам, со кој да отидам на одмор и сл.

 

Сличен проблем имам и јас

 

Ne,nikogas.

 

Во денешно време тешко е да се најде човек на кого ќе му ја отвориш душичката,да си најдеш партнер со кого ќе се почувствуваш како жена,сигурно, заштитено,сакана.
Верувај ми,не го имаш само ти тој проблем.Многу често во таква состојба на очајување се прават погрешни чекори,за кои подоцна жалиме.
Мој совет драга моја е да продолжиш да бидеш така внимателна,слушај си го срцето што ти зборува.А за проблемот што немаш со кого да излезеш на кафе муабет па и има решение,како на пример запиши се на фитнес,пилатес,некој курс.... ќе го исфрлаш вишокот на енергија од себе, верувам таму има многу позитивни луѓе кои се расположени за разговор во секое време.
Работи на себе,изградувај се духовно и физички.
Нема потреба од очајување.
Има голема разлика помеѓу самотија и празнотија.
Верувај ми има многумина кои се опкружени секојдневно со многу луѓе а внатре се чувствуваат празно,неисполнето.

 

Погодете што, ми ги кажа сите тајни и на крај од страв да не се заљуби во мене или да не биде повреден почна да ме игнорира.

 

Пола од ова што го напиша го доживувам и јас...Секој ден се исто пак исто.Ништо немам постигнато во животот а никако неможам ни да почнам од некаде за да направам нешто.Моментално немам работа,партнер имам,но се нешто само излегува да не сме раат.Поминав низ истото и сега кога прпчитав ме потсети на мене....Јас успеав знаеш кога кога решив дека нема повеќе да се омаловажувам себеси,дека нема да си се уништувам самата себеси....Едноставно мораш да се прифатиш каква што си во моментот и да пробаш тоа полека да го промениш.Сигурно имаш барем една другарка која ти е блиска.Доколку не немој да ме сватиш погрешно јас посетував психијатар жена пријателка до некаде и таа помогна многу....Потоа друштво излегување,оди во теретана,запиши се на некаков курс на кеај краева ова она...Додека да си ја повратиш самодовербата во тебе.Незнам но се надевам дека ќе ти помогнам зошто знам како е да немаш со кого да збоделиш мака радост тага несреќа и сл.Ти посакувам среќа огромна...Господ да ти помогне да постигнеш се што посакуваш..

 

Не можам повеќе не се издржува 3 колешки се преокупирани со мојот живот, постојано само од околу ме испрашуваат буквално не ме оставаат раат да си го живеам животот. Верувајте паднав во депресија не можам да издржам повеќе ова е претерано мене што ми се случува.Јас си викам ај да не се расправам да не се карам не вреди ама веќе не се издржува и 24/7 едната од нив ми пишува на фб (каде си сега, со кој си, што бараш, зошто не си со дечкото, да не се скаравте итнн...) а јас никогаш не сум ги прашала ништо за нивните животи а и не сакам да се мешам. Ве молам кажете ми што да правам ќе пукнам веќе

 

Имам проблем кон можеби е необичен. Имам некој чуден страв од загуба на моите родители. Тоа секојдневно ме прогонува и нон стоп имам црни мисли..... размислувам да посетам психолог за ваквата работа.... помош?

 

Не сите прашања заслужуваат одговор.
Игнорирај ги и не се измачувај со дрски и нападни личности. Немаш обврска да споделуваш инфо за твојот живот со никој, па ни со колешки.

 

Биди кратка, јасна и ладна и ќе разберат или па не им одговарај..игнорирај ги.
Не си должна во животот на никој да му се објаснуваш и да му кажуваш што правиш.
Свашта од луѓево еј.

 

Уморна сум, мотивација за ништо, не се препознавам веќе.

Знам дека има луѓе на кои им значам, затоа и се чувствувам неблагодарна спрема нив.

 

Ако смеам би ви дала мал совет: Ок е некогаш да не сме ок.. Нема потреба да се чуствува вина или срам зошто не се чуствуваме баш добро цело време... Со фино кажете им на битните луѓе дека не е до нив, дека ви треба малку време или простор да ви дадат и не си ја мачете душата со дополнителни товари..

 

Јас не знам зошто воопшто им даваш извештај Игнорирај, не враќај, ако треба и блокирај ги на социјалните мрежи. Во живо кажи им се во лице, не им ќути.

 

Ах позната ситуација ама да ми беше умов тогаш како сега.
Културно ќе си кажеш да не ве оптоварувам со непотребни информации од мојот приватен живот ај да се зафатиме со работа ако станува збор за колешки од работа или речи им да се зафатиме со учење ако станува збор за колешки од фах. Мора да научиш да се оградиш и да спречиш трошење на енергија и зборови за џабе.

 

И кај мене е слично, ми треба совет.а и моите ми зборат... итно ми треба соввет