Разговарајте за да ви олесни душата

Ах да ми е короната најголемата мака во животот.

 

Целиот живот сме учени да бараме дозвола од некој и одобрување.
Почнувајќи од школо, дигни прсти и прашај дали можеш да идеш во тоалет, прашај дома дали можеш да гледаш цртан и дали можеш да си играш жмурка со другарчињата надвор, што е сосема во ред и правилно да го прават тоа децата. Но, што кога ќе заглавиме во таа фаза, па ќе продолжиме да бараме дозвола и кога ќе пораснеме?
Еве јас се осеќам како ништо досега да не сум направила без дозвола, или без да прашам за мислење.

Дали да го облечам овој фустан?, дали може да останам до полноќ надвор? , дали е во ред да се гледам со овој? дали може да идам на кафе и така натаму.
Како да не правам одлуки јас за мојот живот, се некој друг ми диктира или јас свесно прашувам за дозвола и мислење.
Од дома не нѐ учат дека имаме право да си носиме одлуки за нашиот живот, во ред е да дадат совет, ама не мора да значи дека ќе послушаме.

Треба да се пуштат децата да пораснат, родителите не се свесни дека така само одгледуваат паразит, како што сум јас, ама свесна сум и полека си правам одлуки за себе. Тешко е, ми префрлаат цело време, ме навредуваат.

Се нервирам многу
Преку глава ми е од муабетот „што ќе речат другите”

 

Живеј за себе ,а и не може друг да ти диктира кога ти треба да одлучуваш.Ако е за твое добро,прифати го ако не е терај по свое .

 

Терај си по свое од што се плашеш тоа го направи, до нас е некогаш ова што бараме одобрувања на крајот ни е криво што сме изгубиле толку време од животот за одобрувања, побрзо и поскоро го реши ова да не се каеш кога ке бидеш во години..

 

Знам како ти е.. Глупаво е и нервозно кога ти се мешаат во нешто.. Немам дете, но за други работи прават така. Гледам како се понашаат за децата на јатрвата. Немој така, немој вака, немој ваму, немој таму, ќе се разболи, ќе падне.... Страшни се понекогаш.

 

Znaci se napnav, glavata mi pukna,
Pritisokot mi e 10000000,nemozam da se sozemam.
Dali sum tolku mnogu losa,ili sum glupava deka mislam deka sum losa...?
Dali samo jas se zamaram site drugi si uzivaat i ziveat vo "bas me briga svet"!
Pa dali sum normalna da go vrtam mozokot 10000 pati,da se
preispituvam,da se macam sama so sebe... znaciiii ne ne sum normalna!
Krivo mi e sto jas ne sum takva kakva sto treba da bidam i da kazam se sto sakam,a da ne se grizam dali nekoj ke bide povreden ili ne,eve ne sum...

 

Се нервирам за обврските кои ги добивам, мислам дека преголем товар на работни обврски носам за мои години, и истовремено мислам како да тоа го правам ама на крајот да имам корист а не да бидам магаре.. и премногу ме изморуваа тоааа мислам дека само таа ми е преукупацијатата во животот, бидејќи и ништо друго не ми се дешава...

 

И на крајот некој(и) ќе ти рече таму "Хахахахах се утепа ти од работа"

 

И за секое нешто колку и да се трудиш ќе гледат да те наседнат ....

 

Истото,се превртувам ко лента сто пати па се сама се повредувам за друг да не повредам .Секогаш си мислам се најлошо за себе и така во круг абе си викам другите уво не ги боли а јас сум тргнала со црни мисли и никако да се ослободам

 

Nema kraj


.....

 

E nema kraj ..sekogas sme na pocetok..ufff mnogu mi e tesko.

 

Животот ми е мачен за живеење. Едвај неколку другарки имам, не излегувам често поради тоа и мразам да седам затворена меѓу 4 зида додека сите мои врсници живеат нормално и излегуваат. Запознавањето на нови личности ми оди тешко, никаде не сум пожелна.

Страв ми е од неуспех, имам цели и планови за иднината, но не се чувствувам доволно способна за да ги остварам моите цели, не знам зошто.

Што ако не најдам партнер кој ме сака, почитува, се грижи за мене? Што ако останам сама цел живот? Можеби смешно би изгледало тоа што ќе го кажам, но се осеќам како к*рва. Сите претходни врски не ми успеале и ми се чини дека не сум способна да го одберам вистинскиот. Дополнително ми влијаат зборовите на мајка ми. Вели дека пристојните девојки немаат дечко, односно нивната главна цел не е имањето дечко, па што ќе речат луѓето за мене, тоа било голем срам, никој немало да ме почитува поради моите пропаднати врски. Сѐ ми е измешано во главата, смачено ми е од сѐ, мојот живот нема никаква смисла.

 

Kakvo e toa razmisluvanje na majkati?!
Svakam deka se grizi za tvojata idnina, no tie zborovi ne se odekvatni za da mu posocis na edno dete deka mislisss,znaci samo mislis deka pogresilo.
Te molam nenoj da si pravis sama pritisok,se sto treba ke si dojde so vreme.
Nekogas samo treba da ostavime na vremeto da pomine krizata!
Ne sekogas sme mudri i pametni koga e krenata prasinata vo pustinata, nekogas treba da ja ostavime da slegne,za podobro da gi rezimirame rabotite.

 

Mногу се чуствувам неубаво, уште ова короната ми фалеше станав ептен антисоцијална личност, не ми се излегува и излегувам 1-2 пати во неделата, повеќе сакам да шетам во природа од колку да се дотерам нашминкам и да излезам со другарки кои оговараат цело време. Плус да имав дечко ќе ми беше многу полесно барем со него ќе бев, а вака се осеќам како некоја заостаната и мислам ако продолжам да не излегувам никогаш нема да најдам дечко...се осеќам преочајно

 

Ти имаш неколку другарки со кои излегуваш некој нема ниту една. Види и размисли која од нив ти е вистинска другарка и само со таа остани во најдобар контакт. Другите држи ги на дистанца.
Ако самата не си го направиш животот убав нема никој. Дај си време за себе.
Не можеш да кажеш дека никаде не си пожелна имаш свој дом имаш и неколку драги луѓе имаш неколку пријатели не си сама.
Нема да останеш сама целиот живот. За секој има по некој. За секое тенџере капаче. Само треба време.
Ова е само лош период од животот.

Ако ти се шета повеќе во природа договори се со другарките и шетајте во парк било каде. Можеш и сама. Посвети си време за себе. Што и да сакаш направи го ако не сакаш бело не облекувај бело ако не сакаш црно не облекувај црно твоја е одлуката така и со ова.
А за дечко. Ќе најдеш. Само треба време.


За секој има таму некаде само треба време да се сретнете запознаете да се сакате. Можеби не денес можеби не утре ама задутре или за неколку месеци година сигурно.



Ве гушкам

 

Почина татко ми. Човекот што ми беше се по смртта на мајка ми, секогаш ми викаше дека кај него ќе имам рамо да се потпрам, а сега каде? Не можам да поверувам дека помина 1 месец, не можам да поверувам дека веќе го нема. Знаев дека ќе умре ама пред него секогаш викав дека ќе оздрави, се спремав за најлошото ама колку и да се спремаш никогаш не си подготвен за тоа.
Ама како викаат господ го зема најмилото за да докаже дека тој секогаш го зема најдоброто
Ми фали многу ми фали, ми доаѓа да вриштам, огромна болка осеќам, се по втор пат преживувам, си викам каква судбина имам зошто господ само моите ги зема
Се осеќам изгубено, празно, разочарано
Ние изгубивме толку многу време, секогаш беше одалечен од мене.
Сега си со мама, чувај ме многу чувај ме тато

 

Ако е за утеха, многу луѓе се осеќаат исто вака со пандемијава. Без разлика на возраста и дали имаат дечко/маж. Претпоставувам дека си млада..корегирај ме ако грешам, ама навистина мислам дека пандемијава кај младиве (особено средношколците) има многу лошо влијание. Полошо одколку кај малите деца. Во период кога треба интензивно да се дружите и да запознавате дечковци/двојки се дешава коронава и сега физичкиот контакт е ризик, нешто што треба да се избегнува, нешто што треба да го правиме за да се заштитиме себе и најблиските, симбол за неодговорност. А некои работи треба да се прават во правото време. Кога ќе бидете постари, ќе следат брак, семејство, работни обрвски..до тогаш треба да го изградиш својот идентитет и да ги изградиш тие врски со спротивниот пол... Користи ги приликите да комуницираш со луѓето на отворено. Кога ќе одиш во природа викни си другарка. Користи ги апликацииве за да одржиш контакт со луѓето, бар да поразговараш со оние што сакаш. Може ќе ти звучи како клише ама не ти треба дечко за да ти е полесно или за да си посреќна. Напротив со него може и покомплицирано ќе ти беше во пандемијава.. И таман работа ако нешминкањето или одбивањето дружба со оговарачки е доказ дека си заостаната! Тоа само значи дека си сфатила што сакаш и што ти годи, а што не поднесуваш. Едно е да си негувана и да се грижиш за својот изглед, друго е да мислиш дека МОРА да си нашминкана за да си сето тоа. И оговарањето никогаш нема да биде современо според мене, подобро да ме оценат како заостаната ама да не сум со такво друштво...
Не брзај да си лепиш етикети и дијагнози..ние сме луѓето премногу нешта за да се класифицираме во една - две папки..

 

Ми треба психијатар
И мене ми е смачено од обврски ,немам време за себе,а за сите други сум тука да помогнам ...е не можам веќе

 

Уффф боли многу боли.....Имам изгубено Мајка,и ја соживувам твојата болка,ја изгубив кога најмногу ми беше потребна,кога требаше да ми даде правец во животот,имаше само 40 години,а јас,јас дете едвај 20 години,до ден денеска болката е иста како првиот ден од кога ја нема...Но сум благодарен што имав таков прекрасен Родител,сигурно и ти си имала најпрекрасни Родители,за кој се гордееш,и верувај сега имаш два Ангела на небото кој те чуваат и пазат во секој момент,сега имаш на двете рамења по еден Ангел...

Нема ништо лошо во тоа,Човек да иде на Психијатар,и тој е еден обичен Човек,кој ете со разговор во тешки моменти,знае да те програмира што викам јас.