Разговарајте за да ви олесни душата

Ах тешко, ама те рабирам и мене роднините ми се за на фб само, тогаш мора да смогнеш сили и сама да бараш било каде работа. Ете огласи постојано има за Веро, Тинекс, сигурно во твојот град ги има овие маркети. Почни од ништо, не гледај на платата од почеток, чисто да излегуваш од дома да не ги слушаш караниците, после како ќе напредуваш така ќе ти расте платата и мора да се отсрамиш. Ќе си се мотивираш самата, здрава сум, жива сум, две раце вредни имам можам да створам и заработам. После може да си најдеш и цимерки и да се одвоиш од твоите, само биди силна имај верба во себе и упорност. Никогаш не се редат работите од одма, особено кај нас, ама некој ќе те разбере ќе ти даде шанса да почнеш од некаде.

 

Буквално ме опиша мене од точка до точка. Разликата е што јас сум средношколка сеуште.

 

Девојки ( јас сум психолог) доколку сакате можете да ми се обратите слободно би се потрудила да ви помогнам.

 

Koga mrazot na lugeto ke se pretvori vo ogan, sto li togas ke ostane od nas?
Zosto imame pricini da se odbegnuvame koga postoi covecki jazik da se razbereme?
Zosto denot e poumen od nokta koga vo nokta samo zvezdite zboruvaat a mesecinata slusa?
Kolku imame kapacitet da sobereme lutina,bes, ljubov i socuvstvo vo nasite mali umovi,vo nasite mali srca, vo nasite covecki dusi!
Koga mislime deka svetot se srusil a nAsiot svet spie vo sosednata soba, dali e vo red da go razmrdame?!
Dali sme dovolno smeli za da jademe od dusite na tie sto najmnogu gi sakame?
Mozebi tie sakaat od nasata energija da probaat no ne se osuduvaat da prasaat?
Site sme gosti na svetov mozebi eden den ke se naplatat solzite i jadovite koi sme gi pretrpele zaradi drugite luge...se nadevam nema da ostavam dolg zad svojata trasa-narecena zivot,da mozam da se odmoram bez nicija pomos!!!!

 

Морам да си ја олеснам душата...

Денес имав мн тежок ден. Би сакала да легнам, да заспијам и барем некои време мир да имам, мирен сон. Не памтам кога последно било.

Зошто некои луѓе имаат сервирано на тацна се, а некои сто пати ќе се сопнат и паднат дури постигнат нешто.

Имам дечко со кој сме заедно 7 ипол години, и 1 ипол година живееме заедно. Тој работи, и е постар од мене скоро 6 години.

Јас студирам тежок факултет (каде немам опција за вонреден студент), и работам од дома скоро целосно работно време. Морам да работам бидејќи моите навистина немаат да ме издржуваат, скоро секогаш да се позајмуваат. Вака сум две години самојстојна. И факултетот трпи... Немам време на време да ги чистам испитите.

Учам, работам, дома работам (готвам секој ден, чистам,перам...).

За денес идиотот да ми каже дека не е сигурен дали сака да живее со мене, сме се правеле маж и жена кога не сме биле. Во блиска иднина не гледал дека има шанса да преминиме на друго ниво.

Јас мн пати му имам дадено до знаење дека пред да се вериме, или било што, сакам да завршам факултет, да купиме стан (а не под ќирија), да бидеме барем во тој поглед сигурни. Не вака...

И пак јас крива сум. Крива што татко му е постар, в пензија. Секој нов ден му бил благослов од Бога ми вели денес, внуци кога ќе видел, и дали ќе видел.

Да сум родила дете, мајка му за скоро ќе била во пензија, ќе живеела со нас и ќе го чувала.

Како да му докажам дека не оди се така? Не сум спремна за ништо такво.

Му имам кажано многу пати да се разделиме ако тоа толку го сака, бидејќи јас за скоро нема да му го пружам. Немам храброст да пресечам јас, бидејќи не сакам...

Но јас сега немам време за ништо, не пак со дете...

 

Sigurno si mladicka 20 gore dole...
Ne e problemot sto ne mozes...
Ti ne sakas zivot zaedno so nego vo zaednica dolgorocno.
Te svakam deka ne mozes da preseces godini se vo prasanje, no.. ne si spremna.
Ne sakas dete,ne sakas brak, ne sakas dopolnitelna obvrska koja sekako ne moze sam da ti ja nametne.
Toa sto ste 6godi i razlika pravi uste pogolem jaz megu vas( vo odnos na zelbite i ocekuvanjata).
Spored mene treba da se dogovorite da si dadete malku prostor.
Toj so ovaj muabet probuva da te razubedi i da ti kaze deka e dosta cimerakiot zivot, vreme e za serioznata faza no ti ne si spremna.
Jas se maziv na 21 godina(zavrsiv faks so bebe, bevme pod kirija, so 1 plata)i gi pominav stravovite sto gi imas sega ti. No potrebno e vreme,mnogu vreme za da se smenat nestata!

 

23, медицина студирам. По завршување на факс, следи стаж, следи специјализација. Следат многу работи кои сакам да ги завршам.

Инаку мајка ми се запиша на факс откога сум родена јас. Само јас си знам колку пати сум седела во ходник на факултет со саати, дури ја чекам да полага, колку пати ме чувале разни луѓе бидејќи морала да учи, да работи, колку пати сум ја затекнувала како плаче бидејќи и е тешко. Татко ми или на работа беше, или во казино. И не сакам никој да го искуси тоа.

Сакам и јас некогаш да имам деца, но да бидам присутна кога растат...

Инаку му реков да си замине, или да заминам од станот. Не прифаќа...

Се сакаме, се почитуваме, но некако како да не ни се прекрстуваат патиштата во овој поглед.

 

Konplicirana e tvojata situacija, ne samo za fakultetot, tuku celokupniot tvoj zivot ti dal poinakvo glediste za tvoite zelbi da gi ostvaris postepeno.
Druga rabota koja e mnogu isforsirana e negovata zelba za deca(pred se zaradi negovite roditeli)za koi non stop navaluva a ti velis ne sakas sega semejstvo.
Se raziduvate poradi mnogu tesko razlicno razmisluvanje i mora da odlucis.

 

Викав времето ќе покаже. Незнам дали ми покажува сега и само треба да сфатам, или не сум требала да оставам времето да покаже..

 

Ќе ти кажам нешто.
Ако мислиш дека човекот вреди, бори се да опстанете, ако не, замини си без разлика на неговите мислења и сфаќања. Ти го викам тоа зошто сепак на крајот одлуката ќе биде твоја.

Ама...

Прво не сака да се разделите, после не знае дали сака да живеете заедно.
Да ми простиш ама човек кој не знае што сака, за мене не вреди да се борам за него.
Или ќе биде или нема да биде.
Јас така би играла.

Јас знам дека ти е тешко, ама ако се однесува така мораш да стиснеш заби и да заминеш.
Тешкото ќе помине. Нема секогаш да ти биде така.

Јас кога сакам некого, ќе ги направам сите напори за да бидеме заедно, ама ако немам помош, за возврат и борба од негова страна и ако настојува за некои работи за кои е свесен дека не идат така како што мисли тој, ќе заминам.

Детето не е само да го родиш и да го тупнеш на бабата да го чува, на детето му е потребна и мајчинска љубов, присуство на родителите.

Желбата за детето треба да биде обострана, а не само затоа што неговите родители сакале.

Гледај ти што сакаш, стави се секогаш ти на прво место, па потоа другите зошто утре никој нема да ти каже фала за сиот ризик.

 

Леле извини вака ама....подебилно нешто, одамна немам прочитано.

Најубав одговор ти е ова.

Родителите дома го форсираат и он паѓа под влијание.
Не дозволувај туѓи каприци да ти влијаат како ќе живееш.

Епа тогаш што сака? Значи сака да те манипулира, да попуштиш и да биде по негово...упс, мислам по неговите родители.

Мој совет е или пресечи или не попуштај. Ако не му одговара нека си отиде. Ама да те форсира и манипулира со тебе воопшто не е во ред и е неприфатливо.

 

Se razocarav!

 

Здраво, првпат пишам на форум незнам дали е соодветна баш темава, се извинувам ако не е.
Имам уште неколку испити на факс и планирав да седам и работам нешто во скопје оваа година, додека ги положам и дипломирам.
Сега бидејќи не сум од ск, најдов стан со другарка за да седам од септември, но последниве дена некако се двоумам постојано, многу сум неодлучна, од една страна не сакам да и откажам во врска со станот и да останам дома бидејќи не правам ништо продуктивно, но ме фаќа паника и страв заради вирусот, имам слаб имунитет и често настинувам со бронхит.
Вирусот го има и кај нас не дека сум тука заштитена но сепак има помалку случаи о скопје а во последно ми е страв и до продавница кога одам да не се заразам случајно, немам излезено од дома можеби 4-5 дена воопшто.
Исто така станот е со договор па ако се влоши ситуацијава повторно, најверојатно и прадавањата ќе бидат онлајн, за работа аплицирав на неколку места но досега ништо, не сакам потоа да им остане на моите како товар да го плаќаат.
Незнам зошто сум толку неодлучна, напната сум постојано, уште од јуни се договоривме со другарка ми мислев ќе се подобри ситуацијата но сега се предомислувам а не сакам да ја повредам и да и откажам ниту да мора да го плаќам доколку не седам потоа.
Ми треба совет, Helppp

 

Aко планираш да не седиш во Ск, кажи и со време на другарка ти за да си најде друг цимер. Биди фер, нема уште многу долго до септември.
Во врска со стравот, каде и да си, треба да се пазиш од вирусот, затоа што не знаеш кој би можел да биде носител.

 

Да бе сега ти текна дека имаш слаб имунитет? Кога се договарале не размисли? Ако планираш да ја заебеш подобро побрзо кажи и а не во последен момент ,јас не знам како можеш така све договорено и стан најдено и у последен момент да се премислуваш ,кажи и побрзо на другарка ти и дреми си дома. Јас да сум на местото на другарка ти има да те оставам да плаќаш и ти иако не седиш.

 

Според пишаново, проблемот не е станот во Скопје, а твојата неодлучност.

Вирусот е новата реалност, секој треба да се научи да живее покрај/со него. Имаш уште неколку испити кажа, какви ти се плановите со полагањето на истите и после нив? Не мора да пишаш тука, сама одговори си.
Ако си решена да се осамостоиш и да си бараш работа (по струка), нема што да чекаш. Кога веќе студираш во Скопје, имаш повеќе шанси во поголем град. Што не значи дека немаш можност за успех таму од каде доаѓаш. Само треба да знаеш што сакаш и да се избориш за истото. И да не правиш чекори назад.

Али не ја зае*авај другаркати поради тоа што ти уште не знаеш што навистина ќе правиш. Ако не си сигурна дека ќе одиш во Скопје, кажи и да бара цимери. Ти кога ќе се решиш, ако се решиш, ќе бараш нов стан/цимери.

 

Ako site vrati se zatvoreni vo zivotot koj bi ni ja otvoril taa psolednata?
Dali sme zasluzile da ne narecat cesnii,dobri,hrabri i nepokorni za da mozeme da prodolzime sami!?
Sekij den se poveke se polni casata,neznam dali e polu polna polu prazna, neznam dali sakam da prodolzam ili sakam da propadnam...
Navistina ima golema taga,pregolema bolka koja solzite ne mozat da ja izmijat...
Sto ponatamu?!
Kako?!
Navistina neznam!

 

Дали вреди за некој дечко да оставаш друштво? Како можам јас да разговарам со некого и да му се доверам кога нема правилен човек? Како да верувам на некого без да се уверам дека не си игра мајтап со мене?
Сакам да разговарам со дм за причина од која немам другарки многу. Ама немам избор многу голем за другарки во мојот град.
Имам неколку ама недостига некоја личност со која можам се да разговарам ама да нема пречки во никаков контекст на зборот.
Како помала бев досадно девојче и на никого не му бев интересна, сите ме избегаваа од причина што не сум знаела да разговарам убаво и чисто. Секој од мене наоѓаше некаква корист и ми се смачи веќе да се занимавам со кој и како би се дружела само кога би се опуштила и би зборувала се и сешто.

 

Neznam kolku godini imas no mozam da ti go kazam slednovo:
Nemaj doverba vo nikoj, imaj ama ne neograniceno, koga celosno veruvas vo nekogo, bez nikakov somnez ke ja dobies licnsta na tvojot zivot ili najgolemata lekcija!
Velis nemas iskreni drugarki, denes se brojat na prsti,a kako rastes ke stignes do 1 maks 2 takvi licnosti,(i togas ne veruvaj celosno)!
Od nikogas ne sum razgovarala so nikogo otvoreno.
Imam poveke bliski prijatelki no nikogas ne se ispovedam na nikogo,i me znaat samo povrsno.
Ne delam intima so nikogo, nemam takva potreba, ako mi zatreba toa mm me trpi!
Mojata najdobra drugarka e Anglija i si komunicirame cesto, se znaeme od koga znaeme za sebe, no...vremeto nema nazad,ima samo napred,pa ne ni treba da zboruvame stom se javime si se prepoznavame po ocite i po glasot, dali ni e nesto ili nisto ne ni.
Taka da ne se sekiraj periodi se od zivotot sekakvi i sekaov narod seta po zemjava!

 

Значи прв пат пишувам тука а и може и последен пат да биде што ќе пишам. Може на некој оваа смешно ќе му биде, се зависи како ќе ме сфатите. Критика, подршка е добредојдна. Може сум грешка, може е и период оваа така, ама стварно не сум баш ок, изгубив секаква волја, едноставно седам дома и мислам што му згрешив на животот што толку е против мене, сакам сите да бидат задоволени од моја страна и на крај пак јас излегувам лошиот во целата работа. Заради вирусот не отпуштија од работа и еве веќе неколку месеци седам дома, ама не е тоа проблемот што седам дома, туку ме мачи зашто од првите братучедите не сум прифатен со нив воопшто и не контактираме? Очекуваат од мене да бидам сериозен тип а не некој да се зафркава нон стоп и да биде несериозен, имам еден пријател ама си има женска од време на време се слушаме, има поминато скоро 4 месеци од кога не сме се слушнале да си поразговараме така општи муабети. Братучедите и сестра ми ме смеетат за чудак, и кога ќе се собереме со братучедите дали на свадба или на роденден не знам како да реагирам се губам целиот. Оти понекој пат станувам депресивен и си мислам што не е во ред со мене, зашто луѓето ме избегнуваат или само ќе се поздрават со мене. Дали е до мене или до другите. А вакви работи на блиски луѓе не споделувам, оти не сакам да ме помислаат кој знае што да се случува со мене. Седевме ао братучедите и пробав да направам шала да се насмееме и сите ме погледнаа чудно, си викаа што му е на овој? Денеска излегов низ Скопје да се прошетам и видов луѓе, пријатели, деца весели се смеат на секакви заебанции и си мислам зашто и ја не можам да го имам тоа они што го имаат без разлика на се да бидам среќен. Најголема желба ми е во животот да бидам среќен и да бидам прифатен од другите како личност што треба да бидам. Еднаш седевме со сестра ми и дечко и заедно и јас споменав дека одејки по улицата се сопнав и сум паднал на земјата и кој што ме видел ми се смееше, и дека ми има паднето цела количка зејтин на сред пат, а коли минаат, и цел сообраќај го застанав за да ги соберам шишињата зејтин, и едноставно ме погледнаа чудно и ми сестра ми кажа ај не збори глупости не те личи да кажуваш такви работи. Може на нејзе не и се видело смешно, ама сепак на мене ми беше смешно и до ден денеска ми е смешно кога ќе ми текне како сум паднал на срес улица.Со Хери Стајлс имаме ист роденден, и гледајки видеа низ тикток ми излегоа неколку негови видеа како се смее и се шали и едноставно е прифатен од сите каков што е. А сите очекуваат од мене едноставно да бидам сериозен тип, и да не се смеам, едноставно да бидам повлечен во себе. Како што кажав може на некој ќе му биде смешно или глупо ова, ама веќе си имам ваков проблем скоро 1 недела и не знам како да го решам.Отворен сум за мислења.