Разговарајте за да ви олесни душата

Iskreno izvini imam golemi prsti a mala tastatura na telefonot imam i koga pisam goltam bukvi i me mrzi posle da popravam zbor. Vikas deka imas 26 godini, zasho ne najdes nekoja rabota u skopje? Vero, tinex, stokomak, kam sigurno primaat tamu ke si najdis kolegi i ke si imas komunikacija so niv i ke se druzis non stop nema da mislis barem, iskreno kako postar batko ti kazuvam treba da si pomognis samata od sebe da si kazes dosta bese, oni treba da se razberat samite, pa na kraj kraeva ako se razvedat nisto ne e, 20 vek sme normalno e razvod ili da se razdelat roditelite. Ne sedi doma 24/7 zatvorena izlezi prosetaj malku nkz skopje, odi na kej istrcaj se ispesacise, odi za ohrid na nekolku dena, pravi gi tie raboti na tebe sto ti odgovaraat a mozes da sednes so tvoite i ti si vozrasna licnost i da im kazes ili ke bideme kako familija da ne ne slusat site da ziveeme slozno ili jas ke se iselam od doma a vie sto sakate pravete ne mozam da ve slusam kako se karate non stop ili pak ostavete se sakam da ziveam mirno i spokojno. Veruvam mnogu u tebe i ti davam poddrska mnogu i znam deks ke mozes i ke uspees oti si silna i hrabra licnost.

 

Има една членκа на форумов κојашто напушти од форумов и ми е тешκо. Ама тоа беше κога напушти, навистина ми беше тешκо.

 

Dali ste imale problem so prepoznavanje na emocii i cuvstva? Vekje podolg period ne mozam da si gi prepoznaam emociite. Kako ste se spravile so toa?

 

Феминки сакам некој барем да ми помогне во врска со ова бидејќи само вака би се осудила да напишам и да побарам помош.
Никогаш не можам да се натерам и да зборувам со некој(другарки, семејство) за тоа како се чувствувам, а и не знам баш ова како ќе го сфатат.
Имам 19 години и долго време патев од несамодоверба и можеби блага форма на анксиозност која се обидував да ја скријам и од самата себе и сакав сама да се изборам. Се изборив на некој начин, но поради тоа сега имам многу мал круг на пријатели. Настрана тоа јас одсекогаш некако не знаев како да постапувам со спротивниот пол. Некако не бев воопшто опуштена, се плашев, бев срамежлива премногу. И поради тоа не сум имала до сега дечко. Сега последнава година на некој начин пробав да се опуштам. Ама имам еден проблем. Долго време сакав едно дете. Го сакав ужасо долго и силно, мислев дека не постои друг освен него. Бев поточно затрескана долго време. Мислев дека нема да можам да засакам друг. Бев една недела на одмор. Сакав да се одморам и се тоа. Кога претпоследниот ден со едно дете онака случајно разменивме збор два и на тоа остана. Но некако како одеднаш да почувствував нешто за него толку силно што не можам сега да престанам да мислам на него. А не му знам ни име ни ништо. Сега постојано се оптоварувам со мисли. Зошто не сум направила поинаку. Не сум кажала нешто друго, зошто сум постапила онака, зошто овака. Некако уште на почеток јас се затрескувам и после тоа не можам да престанам да мислам на тоа. Поради овој мој карактер, и overthinking премногу се плашам од иднината, не само за овакви ситуации туку за се. Можеби звучи смешно не знам ама јас поради ова се чувствувам ужасно. Сакав така од некој да слушнам совет.

 

Не е смешно.
Те разбирам јас потполно.
Јас ги селектирав луѓето на кои можев и можам да се искажам.
Причина - Претходно разочарување од луѓето.
Сега се бројат луѓето на кои можам да им кажам како се чувствувам.
Знам да бидам избувлива и да реагирам лошо и подоцна да се каам, ама знам и да се извинам.
Ама ја изнајдев причината за тој проблем и полека го искоренувам.

Да не должам многу.
Нема причина зошто да се плашеш, само период е.
Започни да размислуваш за тоа да ги исфрлиш токсичните луѓе од средина ако ги имаш, поработи на себе, на својата самодоверба. Почни од некаде.
Запомни, никој не е повеќе од тебе за да се срамиш или укочуваш.
Биди си таа што си, колку и да звучи клише е многу подобро од тоа да глумиш нешто што не си.
Не знам колку всушност можам да ти помогнам ама за разговор можеш да ми пишаш, секогаш.
Само пингај ме, ќе ти пишам.
Барем ќе те ислушам.

Друго, не сум Доктор Љубов од таа причина што и мене не ми оди во љубовта во последно време ама научив нешто од последните врски а тоа е да не ја тупам и анализирам цело време што и како би било ако сум постапела или не сум постапила вака или онака.
Имав луѓе кои многу ги сакав и се трудев околу нив, кога сум видела дека немам фидбек ќе решам да заминам од причина зошто се чувствувам како вишок во животот на личноста за која се трудам.
Имав и јас дечко кој многу го сакав, ама му раскинав, причините не би ги набројувала ама можам да кажам дека бев овертинк како тебе одреден период и сфатив дека тоа ме донесе до степен на анксиозност.
Не вреди, верувај, не ја прави мојата грешка да се мачиш и анализираш.
Иста сум и јас, ако некој ми значи, ќе сакам да дадам се од себе личноста да биде среќна, ако немам фидбек ќе го направам тоа што го спомнав погоре, ќе се борам, ако нема возврат џабе, да не се повторувам.

Опушти се, млада си, цел живот е пред тебе, немој да се затвараш, тоа ќе ти биде огромна грешка.
Запознај и нови луѓе, дозволи си на себе да промениш нешто.
Првиот чекор тежок е, после се е полесно.

 

Фала ти многу
Се трудам цело време ама некако тешко ми оди. Најверојатно дека периодов не излегувам, повеќе сум дома па и имам повеќе време да размислувам и да анализирам.
Ќе биде добро

 

Излези, прошетај, на шопинг, на фризер, слаткара, во парк.
Секој ден по малку.

 

Здраво,
Вака имам проблем во врска со мојата емотивна состојба.Јас до пред неколку месеци отсекогаш сум била весела,жива по природа, но се случи нешто кое мислев дека нема толку да ми влијае, а всушност ми влијаеше премногу.
По таа случка и уште две-три др по неа ја комплетно се сменив.
Станав рамнодушна и почнав да се плашам од самата себе. Ништо веќе не ми создава вистинска возбуда и радост, се е исфорсирано и се е вештачки.
Почнав да станувам манипулативна со сите околу мене иако тоа навремено го сопрев, но што да правам со моиве чувства кои речиси и да ги нема?
Единствено што сум ,,старата јас" е со сестра ми, мајка ми, две другарки и толку.
Со сите други сум неверојатно ладнокрвна.

 

Jas nemozam da cuvam vo sebe i za problemite im kazuvam na najbliskite prijateli no imam problem sto posle mi e mnogu cringe sto sum im se otvorila ‍

 

Постојано сум под притисок. Се што правам или кажувам е или отфрлено или предмет на караница. Смачено ми е. Не сакам да си го кажам проблемот бидејќи и тука ќе изедам стапови.. Ама ете да си кажам. Преку глава ми е од една личност и смачено ми е од мислењата кои ги има ,постапките и се што кажува. Абе ич не ми чуе.. Ама на некој друг му е гајле и јас на раат не можам да прднам. Се осеќам како најголем криминалец, треба да клечам и во ќошиња да се кријам ако сакам на раат кафе да испијам или муабет по телефон да направам.

 

Не можам ни самата себе да се поднесам веќе, ужасно се осеќам, особено после овие неколку дена поминати со стрес и неизвесност.
Многу депресивно и безнадежно се осеќам, знам дека се периоди, ама ужасно е.

 

Не барам совет туку само да си олеснам на душата.

2 години и нешто ситно не можам да си го превземам животот, како да ми бега од раце.
Немам желба за ништо, таман ќе мрднам од мртва точка чекор напред ќе се случи нешто за да ме врати два чекори назад.
Понекогаш сум дрска со луѓе и не бирам зборови ама тоа е само заради тоа што сакам да се одбранам од себе да не бидам повредена, и баш ќе се случи тоа, чувствата ми се повредени.
И што бе, никој не мисли на моите чувства, ко што јас мислам на туѓите.
И на крај хах.. смешно. Сфаќам дека не сум воопшто злобна и сакам да се извинам и се извинувам на ликовите кои ме доведеле до непријатна ситуација за моето дрско однесување.
Ми се случи пред некој ден нешто, ми ги здрма емоциите ама не дозволив да ме понесе страста, гледав да мислам со разумот а не со срцето.
Добро сум, сфатив дека така е најдобро, ама прв пат после толку време дозволив да ми се случи нешто убаво и не испадна баш како што сакав(ме).
Како Господ да ме казнува за нешто, а ми се смачи цело време да гледам да угодам на секого, да биде се во ред а себе да се ставам на последно место.
Емоциите, љубовниот живот ми е катастрофаа, комична серија, а и тоа што се случи со коронава во мојот дом беше врв, ја прели чашата.
Страв ми е дека ќе се повлечам и затворам повторно, тоа воопшто не личи на мене.
Ама цврсто стојам на нозе, гледам да бидам со високо крената глава.
Ама веќе ништо не ми е интересно.

There, I said.

 

Не можи ни да зборува веќе, и се повраќа и дијареа нон стоп. Од некни што ја чував (само вчера не бев кај неа, пошто други ја чуваа, а и имав работа), денеска кога ја видов на многу полошо ниво е, ми падна тешко, карактеро ми падна. Ми се плачи еве додека пишувам ама тоа е... кожа и коски е напраена, ништо не помага...

Жал ми е, посакував се да беше поинаку, настрана од твојата болест, посакував да беше се понаку, од срце го мислам тоа...

 

Значи, имам eating disorder и ја за време на карантинот изгубив мн килажа.Лицето ми стана чисто бидејќи пред тоа имав мн акни.Е сега, косата почна да ми паѓа, и
не јадам шеќер и глутен бидејќи ми прават акни и ме поправаат а сега заради и нивно отсуство ми паѓа и косата. ):

 

Знам како ти е, го имам поминато тоа, чичо ми почина од рак. Биди силен барем пред неа и расположувај ја смеј ја, пред неа не покажувај дека ти е тешко.

 

Denes vidov edna druga strana na egoto, vidov bes vo necii oci,vidov razocaruvanje, slusnav zborovi za koi ne sakam da ja mislam pozadinata...
Ednostavno bev tamu vo mementot,posakuvam da ne bev!
Zosto jas sum takva, zosto mene me boli, zosto nikoj drug ne se sekira, a pak sum jas prva na listata...zosto jas da placam, zosto jas da patam,neli ima i drugi okolku mene sto mozat da me zamenat ...
Pocit?!
Sto bese toa...toa sto ne se vraka zbor na postari, toa sto treba slepo da ucis i vikas dobro i koga znaes deka ne e drugiot vo pravo!?!...
Ne, pocitta se zasluzuva, se gradi se saka i te bodri!
A dali site ja imame za sekogo..dali sakame da ja cuvame ili da ja podarime....

 

Како си сега? Не можам лп да ти пишам

 

Kako sto pretpostavuvav stravot mi se ostavari..
Me vrakaat na rabota so smeneta pozicija i plata...
Mnogu se nerviram, rabotata mi treba,a ova e !!!
Ke si umram!

 

Губам секаква желба, воља за живеење или било што. Губам апетит. Не бидува човек од мене...

 

Не се откажувај. Кажувај на близок, на доктор, плис