Разговарајте за да ви олесни душата

Сакам да можам во моментов да те гушнам.
Те молам пробај да разговараш со твојот сопруг. Кажи му како се чувствуваш, раскажи му за нападите. Смирено и полека. Земете го бебето и заедно гушкајте се и зборувајте.
Вие сте едно цело. Вие сте најбитни.

 

@Fallen.Angel прво и најбитно - страв од маж ти не треба да имаш. Тој ти е сопруг, партнер, пријател. Мора да бидеш слободна пред него да разговараш за се. Прво тој треба да се погрижи за тебе и твоето здравје, па после сите останати од фамилијата. Убаво ти кажа Еми.
Премлада си за цел живот да ти мине во страв.

Второ, скоро секој од нас некогаш се осеќал безизлезно и посакал да го нема. Ама тоа не е решение мила. Имаш детенце кое зависи само и само од тебе. Помош не ти треба од никој, ти си мајка и ти знаеш најдобро за своето бебе. Не дозволувај да ти влијаат зборовите на другите, ТИ си мајка на тоа бебе, дури и да грешиш (а не грешиш), твое е. Мајчински инстинкт е повреден од секој совет што ќе го добиеш од страна.

Разговарај со блиски, подалечни, или кој и да е, од форумов. За се има решение,колку тешко и да ти се чини

 

Стрина ми не може да ми помогне. И кажувам се ама џабе е. И со тетка ми сум блиска и секогаш плаче кога ме слуша бидејќи низ истото минела и мајка ми..

Да имав поддршка од сопругот после се што ми направија немаше ни добар ден да им кажам. Ама чим направам нешто или кажам одма жртва глуми свекрвата. Се чудам како Холивуд ја испуштиле таква актерка..

 

А не можеш ли ти малку поотсечна да бидеш во наредниот разговор со него, да си кажеш што очекуваш, како се чувствуваш, што сакаш, што не сакаш... Значи не со - те молам ајде вака, така, туку јасно и гласно да му кажеш се што тука пишуваш.
Не се плаши, аман те молам, немаш потреба од тоа. Доста ги трпеше со арно и него и нив. Кажи му дека сакаш да ти биде маж и поддршка, а не фигура во твојот живот.

Имаш ли поддршка од татко ти?

 

Не разбира... Пробав еднаш да кажам дека сакам на психолог да одам. Збесна. Се разочарал од мене. Сум претерувала, сум немала реални проблеми туку сум имала многу слободно време да толкувам што се ми кажала мајка му.Она била специфична, и него го нервирала ама отрпнат бил.

Верувај ми со месеци го барам тоа решение. Очигледно го нема. Треба да трпам, молчам и да потиснувам во себе за да избегнам караници и се да изгледа супер дома, мир у кучи..А така долго не ќе можам. Да ја трпам свекрвата можам, ќе ја ставам на игнор и ќе си терам по мое, ама жената ќе најде нешто ќе направи и пак ќе имам расправии со сопругот. Да знаев дека сопругот ќе ме поддржи и дека и тој нема да се замара за мајка му верувај ќе уживав и ќе се смеев на нејзините глупости. Ама знаејќи какво влијание има таа и како знае да си го прилагоди пристапот кон ММ немам мир. Еее еден ден утрото со неа во разговор повишив тон и и кажав што ми смета, она го гледаше саатот и чекаше ММ да си дојде од работа и да почне да брише солзи и да се правда дека она доброто ми го мислела, како ќерка ме сакала, знаела дека немам мајка и затоа ММ не требало да ме кара оти така сум се однесувала. Јас ако сум си пушела цигари тоа си било мое ама греота било за бебето. На мене ми вика батали доење, на ММ му вика поубаво од мајчино млеко немало.

 

Те верувам се мила, затоа и сакам да ти помогнам.
Имате ли опција да живеете сами некаде?

 

@Fallen.Angel Дали имаш некаква опција за сама да живееш? Или дома, во смисла да се оттргнеш од маж ти на некој период.

Ако таа околина таму ти ги предизвикува сите проблеми, логички е да се оттргнеш од таму.

 

Не можам никаде да живеам на друго место. ММ не би се нафатил никогаш. А и сама не доаѓа во предвид.. Сакам да си ја решам ситуацијата со сопругот и да ми падне товарот. Ама изгледа нема шанси, заглавена сум и без отворени опции.

 

Ќе се одглавиш.
Со двата проблема што ги имаш.
Првиот, нешто што ти мораш лично за себе да го направиш е да ставиш кочница во глава на замарање што рекле и како рекле свекрва &фамилија.
Кога нема да ти биде важно дали прабабата рекла ќе било детето луто ако не му дала шеќер,ќе ти биде полесно.

Што воопшто процесираш што рекле прабаба и бабава дали прекажувала дали малиот бил акробат па паднал.
(Добро можела да рече ете снаата не го загледа па и падна)
Може почнала да припазува што збори.
За вториот проблем,едно прашање.
Откако увиде каква е мајка му,
дали сопругот се воздржува да отвара муабет со тебе?
Дали разговарате?

 

Zosto ti e vazno sto zburuvaat...
Ne svakam!
Ne im se zamaraj, gledaj si go rajatot!
Rascisti si sama so sebe nekoi raboti, pocni da pravis sto te ispolnuva...
Rabotis li? Bebusot kolkav e?
Izlezi setaj go, so prijatelki sama so soprugot.... ne sedi doma, menuvaj sredina.
Sto ti e bitno mislenjeto na nekoja si baba strina vujna...
I moite site se filozofi,imam tri deca pa ne davam muva da im preletne bez da znam, ne pa da se ubeduvam vaKa bilo taka bilo!
Ne im pridavaj znacenje.
Doverise na nekoja bliska nemoj za gluposti da se sekiras.
Neznam kolku vreme si vo brak no jas ne bi pridavala znacenje na site nivni zakacki kakvi i da se. Si pustam mozok na pasenje koa se dokazyvaat komentiram kade mora da presecam i kraj.
Ne se zamaraj samo tovar da nosis nepotreben.

 

Повеќе пати нагласив. Ич не ми чуе што кажале ги научив какви се. На мене можат што сакат да ми кажат не допира до мене. Ама ме плаши тоа што на сопругот му дрндаат и со него се расправам.

Откако јако се скаравме со сопругот свекрвата малку се замисли оти ММ спомна и развод ако не ни одело. Се исплаши да не биде брука пред народот и се прибра некое време. Ама гледам дека она ме чека пак да направам или кажам нешто. Провоцира од околу, сака да ме изнервира и јас да се скарам со ММ заради неа и после она да одрекува и да глуми жртвичка да се правда и да му створи слика дека јас претерувам и дека ја мразам па затоа ја клеветам. Го гледам тоа бидејќи пред една недела таа кога се скара со ММ едвај чекала некои работи да ги каже, дека демек цел ден е со син ми .Поентата ми е дека она месец ипол провпцира, јас игнорирам и не кажувам на ММ и ќе пукнеше она, не издржа и погрешен потег направи во нервоза на ММ му кажала работи што тој ги сфатил како да ме напаѓа и тука избувнал ММ и ја подбрал.

Порано му дрндаше се и сешто на ММ сега игра тактички. Проба да ме испровоцира јас да дрндам и да го изнервирам ММ па кога он ќе и каже она да се брани и да изиграва светица.

Пишав веќе. Не ми е важно на мене што ми зборуваат туку на сопругот му настапуваат тактички. Не ме напаѓаат директно ама успеваат да го збеснат и натераат да оди против мене. Бебето е 4 месеци и за жал не работам бидејќи се уште студирам.

 

@Fallen.Angel само со сопругот имаш проблем, верувај. Мораш да седнеш да разговараш со него, убаво, без напаѓања.
Ич не ми се допаѓа што имаш страв од него. Па ако тој не ти е поддршка кога ти треба најмногу, ако не ти е рамо за плачење кога ти е тешко, тогаш кој?
Не верувам да нема чувства, имате дете, сте се сакале, сте се венчале.
И евентуално ако дојде до развод, сигурна сум дека имаш каде да одиш кај татко ти, според ова што го имаш пишувано, нема да дозволи да останеш на улица.
Не можам ни да замислам колку ти е тешко штом си почнала да размислуваш за самоубиство, ама не е тоа решение, никогаш.
Стегни заби, седни го господинот на маса и направете муабет како зрели луѓе.

 

Stom ne dopira do tebe.
Samo kazimu na mt deka treba da ti kaze sto zboruvaat i da ja slusne tvojata verzija na prikaskata, ne samo nivnata.
Jas go pominav toj period na faks i so bebe i zatoa te prasav.
Mnogi raboti ti vlijaat sega i promeni i hormoni i 300 cuda.
Samo poleka ke nejdea resenie.

 

@Fallen.Angel зошто криеш од маж ти дека си имала минато каде си одела на психолог/психијатар? Се срамиш ли од тоа? Се плашиш дека ќе смени мислење за тебе?
Одговори си искрено на прашањава. Ако одговорот е да, тогаш нема потреба да се плашиш и срамиш од некој со кој си решила да го минеш остатокот од животот. Пробај разговарај отворено со него, кажи му дека ти треба помош, ако не те поддржи во тоа, тогаш нема што да го спасуваш и да се бориш за бракот кога другиот не ти помага.

Велиш зборовите од свекрвата не те допираат, но се лажеш себе си. Пробај да ја игнорираш што повеќе. Кога одите на собири како кај бабата од мт, кажи му на маж ти да реагира, доколку ти речеш не, да застане на твоја страна и да го потврди твојот одговор. Кога сите ќе видат дека имаш поддршка од него, може и ќе се свеснат.
Најголемиот и единствен проблем го имаш со мт поради неискрената комуникација.

Ако некогаш сакаш некој да те сослуша, слободно пиши.

 

Јас те сфаќам. Во многу слична ситуација бев. Цело време провокации и глупости тресење имав од свекрва, а најмногу од сѐ ме повредуваше тоа што мм пробувајќи да балансира, секогаш мене ме напаѓаше како јас не знам да се снајдам и дека сум била нетрпелива. Исто, тактички му ја полнеа главата против мене и тој тоа не го ни гледа како муабети против мене, а јас нешто ако му се пожалам, реално што ми направила или рекла, одма беше ти збориш против мајка ми. А колку сплетки ми направила со тоа нејзино невино мешање и делење совети на синчето. Уфф уште има последици од тоа иако се исселивме. Јас, што сум била секогаш психички силна и независна, паднав. Сега не сакам ни да се потсетувам во каков грч живеев. Ситуацијава има едно решение, вие да си одите од таму. Мм барем за тоа беше свесен и се тргнавме. Не викам дека нема последици, ние уште се караме и не сме како што сме биле, но ќе одиме натаму полека. Сѐ друго е џабе, ти никогаш нема да научиш да не те засегаат простачките постапки и муабети и само ќе тонеш. Затоа, разговор со маж ти отворено и барајте чаре. Можеш да отрпнеш додуша со време, не знам не стигнав до таа фаза, ама ти и маж ти веќе ќе си бидете одмилени и џабе сѐ натаму. Поддршка ти давам, сега и си хаос со хормоните и можеби имаш малку постпородилна депресија, но за тоа бебе душиче собирај сила. Него си му сѐ на светот

 

@Fallen.Angel многу ми е жал што го читам сето ова.

Не сакам да ти дадам погрешен совет, секако одлуката на крајот ќе биде твоја но не е во ред да трпиш и да собираш ради мир у кучи само за да им угодиш на сите и во сето ова да бидеш сама и утре ти лоша.
Гледај си го детето, ти и детето, тоа треба да ти биде на врвот на листата на приоритетите.
Верувај дека од сите тие караници може да влијае и на малото, не само на тебе.
А утре никој нема да ти рече фала за сето она што си го поминала.

Другарка ми истото го поминуваше.
На крајот реши да го напушти својот сопруг поради слични проблеми, скоро па исти.
Свекрва и во секоја манџа се мешаше, исто и свекор и золва и, не беше прифатена.
Немаше мир, сама беше во сето тоа, караници секој ден, а нејзиниот сопруг се криеше или ја обвинуваше другарка ми. Почна да влијае и на нејзиното дете.
Еден ден на другарка ми и дојде од се преку глава и си замина, заедно со своето дете, разговараше со сопругот а дебилот ги одбра неговите родители.
Другарка ми не трпеше воопшто понижувања, имаше достоинство, не ги оставаше недовршени работите.
Или си со мене, или си со нив, јас нема да го трпам тоа - Кај неа така одеа работите.
Секако, сега е многу посреќна и посветена на нејзиното дете, гледам дека и е многу поубаво.
Тогаш од стресови пиеше и антидепресиви, косата почна да и паѓа ненормално, ја гледам пред некој ден дека не е тоа што беше но сепак успева заради детето и заради неа.
Си најде работа, детето во градинка, за бившиот не слушнала неколку месеци а и не сакам да ја отварам темата со неа за тоа.
Секако има и подршка од сите нејзини блиски, од родители до снаа и друштво.

На што и да се одлучиш најважно е да имаш потпора, дали од родител, брат, друштво, роднини.. сеедно, во ова не смееш да си сама.

Само те молам, не трпи повеќе, времее да ги земеш работите во свои раце.

 

Епа затоа што на сопругот твој му дрндаат, ќе му кажеш, да се освести малку, да батали дрндања и да си ги земе работите во свои раце, да си ја постави мајка му на место и да си се посвети на фамилијата, а не само рекла-казала.

На човекот како да му одговара тоа. Па мене некој секој ден да ми ја полни главата, не мајка, свети мајка нека ми е, ќе и го покажам патот.

И што, ќе ти се заканува со развод ако збориш? Е ако де, можеби па и услуга ќе ти направи. Никој па на патот не е најден за на нив таму мезе да им е.

 

Те разбирам скрос.
Нема и јас да ти пишам коментар Разговарај со сопругот ко демек до твоето разговарање е.
Не е до тебе, до него е, тој треба да те разбере, а не ти да му црташ.
Сто пати објасна дека имаш пробано и тој пак ги слуша нив.
Или пак да и ја покажуваш вратата на свекрвата.
Ни тоа не е до тебе.
Кога немаш поддршка, овде ние ти даваме совети ко тебе да не ти текнало.
Не ми текнува во моментов што да ти кажам, ама верувај ми ќе биде подобро. Клише е , ама стварно ќе биде.
Ништо не е константно во животов, се менуваат работите.

 

Фала на поддршката. Давам се од себе, ама губам и надеж.

Не знам дали ќе можам муабет да направам. Напнат е маж ми и тој има проблеми и со работа и со финансии нема да ме разбере..

Не кријам. Му имам кажано дека порано имам посетено психолог, ама разбирливо му беше бидејќи тогаш само што бев останала без мајка. Пред месец ипол му кажав дека планирам да одам на психолог тука во нашиот град, збесна. На што личело тоа, ние не сме биле ни година дена во брак а јас на психолог ќе сум одела, што ќе рекле луѓето.. Јас сум имала премногу слободно време да ги анализирам работите. Тој имал проблеми реални не јас. Тој се грижел дали утре ќе го отпуштат од работа, тој бил во криза финансиска, тој немал спиено како човек со години, качувал притисок на 29 години од замор. Па не одел на психолог. Јас сум била во филм, луѓето во Америка оделе на психолог оти немале со кој да направат муабет а јас сум го имала него. Му кажав дека токму поради тоа и сакам да одам бидејќи не можам со него да зборувам, одма се лути и кара, штом му ја спомнам мајка му или било што да ме мачи одма има суров одговор. Кога му кажав дека ми е ужасно тешко поради килажата ми имаше кажано:”Е јас ти кажував, те молев да пазиш, ти си лапкаше цела бременост нездрава храна “ И он уште толку ми се налути тогаш и од тогаш не помислувам да спомнам психотерапија. Всушност и ништо не кажувам само си голтам мисли и зборови и сама се справувам..

За жал ние не можеме да се отселиме. Сите пари отидоа за правење на спратот и се е луксузно и скапо. А и со кризава сега пари се нема.. За отрпнување да, ќе го научиш човек и ќе отрпнеш, ама тука се работи за поголем проблем. Јас директно не сум напаѓана од неа, туку она е светицата која добронамерно се си кажува. Тука маж ми треба да се свести, ама јас не сум таа што ќе го свести. Сам треба. Се што би кажала јас е еднакво на однесувањето на мајка му. И полошо, ќе звучи како клевета.

Јас не размислувам за развод. Таква личност сум и сакам да ги поправам работите кои може да се поправат. Мајка му има 60 години, не можам јас сега да ја сменам. Не ни сакам. Сакам само подалеку од мене да е. Ама ММ можеби можам да го поправам, и стварно сакам да ни успее и да го види тој сето она што јас го жртвувам за нас.

Можеби ова е и најпаметниот пост кој го прочитав. Да биваше со разговори ќе беше решено, ама разговарано е повеќе пати и со човек како свекрвата нема баш што да се разговара, бесцелно е. А со сопругот исто така е разговарано, ама од повеќе причини не сум целосно разбрана. Фала многу на поддршката. Додека го читав ова ми светна во главата една работа.Можеби треба да издржам уште малку. Да ја истрпам женава, да не паѓам на провокациите и некогаш некултурно да се направам дека не слушам што кажала. Па да ја начекам како што она сака мене да ме намести да ја оставам самата пак да се заебе и да си го покаже вистинското лице. Бидејќи ден за ден ако кажувам на мм што како ќе пукне човекот од нервози и пак мајка му жртва ќе глуми и јас ќе сум лошата. Мислам дека треба да ја оставам сама да се избања бидејќи таков карактер е, пак ќе проба да се меша, пак ќе си го каже тоа што сака да го каже. А ако јас играм паметно и оставам кога ММ ќе слушне од неа ќе и биде лут на неа како што се случи пред една недела кога се скараа. Е тогаш и жртва да глуми џабе ќе и биде, откако ќе го изнервира мм готово е. За него виновник е тој кој ствара нервоза кај него. А тоа бев јас кога му кажував што ми смета. Колку и да пазев што кажувам имаше тој чувство дека ја мразам мајка му или претерувам.

 

@Fallen.Angel ти ја посакувам целата среќа на светот, не се предавај, оди до крај ако треба.
Се надевам на крајот се ќе биде добро.
А свекрвата за сега на дистанца, колку повеќе толку подобро.