Разговарајте за да ви олесни душата

Луѓето во Америка одат на психолог затоа што нив ги заболе што ќе речат комшиите!
Прашај го мт дали му е побитно зборот од комшиите или побитно му е жената, мајката на неговото дете, да биде среќна, а не со мисли да посегне по животот?
Сите имаме проблеми ама нашето здравје е побитно од се.

Верувам дека поголемиот товар околу финансиите паѓаат на него, но треба да издржите заедно, да порасне малото и да почнеш и ти со работа. Го разбирам тој дел затоа што и јас сум во слична ситуација.

Пробај да не ставаш се на срце, викаат трпение-спасение, но тоа трпение остава трага за жал. Биди силна.
Бев во слична ситуација, само не со свекрва, туку баба од мм. Сега за сега е ок, таа зборува јас си пеам, пак има денови кога сакам да исчезнам, ама си викам издржи ради децата. Те разбирам во потполност и едино можам да ти помогнам со сослушување и разговор, така да кога и да ти е тешко, слободно пиши.

 

Знам дека е до него. Мојава ден денес се меша, прашува што ручек сум правела за да му префрла зошто преку недела манџа немало кога одам на работа по цели денови, а и она не праела никогаш. Ама за паметување прва е. А мм мисли дека била грижлива. Искрено ме заболе, кога не ми е пред очи што сака нека збори. Ако мојов сфати, сфати. Ако не, не ме интересира. Кога ќе пробам нешто да му објаснам, што викаш јас клеветам зборам против, така да веќе и се откажав. За жал некои работи што не се разговарани и разграничени кога било време сега не може да се крпат. Ти посакувам сила да имаш и да се свести маж ти. За твојов проблем што и јас го имав јас не најдов решение. А и да беше така едноставно убаво ќе беше. Ама не е. И да паметува може само некој што не го доживеал истото. Ти посакувам среќа и мир да си најдеш во душата.

 

Некој за разговор во лп?

 

@Fallen.Angel маж ти повеќе се замара луѓето што ќе речат, млад човек е објасни му дека вашата среќа и мир (вклучувајќи го и психичкото здравје со посета на психолог) е по битно од тоа што ќе кажеле луѓето.
Сеирџиски народ сме, луѓето и овака и онака ќе зборуваат.
Боже мој, па немате вие 3 животи и да им угодувате на сите па да живеете еден живот за вас, еден за свекрвата и еден за комшијата..

Земете слободен ден или викенд, предложи му да отидете настрана на ден два, земете си го и детето.
И свекрвата нека си ја траска вилицата. Гледа дека и придаваш значење и намерно ти го ремети мирот. Сама ќе си ставиш ред у твоја куќа, докажи му на маж ти дека не сте зависни од нејзината помош.
И да не и молчиш!

 

@Fallen.Angel од ист град сме, и го знам менталитетот овде. И јас имам одено на психолог, и пијам лекови и ОТВОРЕНО зборам за депресијата и анксиозноста и воопшто не ми е СРАМ од тоа иако мајка ми прво не ме ни подржуваше да отидам, и беше против лекови и сега некако свати дека сепак морам да пијам антидепресиви. Ми велеше да не кажувам на други затоа што како ќе сум се омажела. Искрено ако останам поради тоа немажена многу ми е гајле, мене ми треба човек до мене што ќе ме разбере и ќе ми биде потпора, депресијата не може едноставно да се контролира како што вели мајка ми и ние со депресија да бидеме "ЈАКИ", тоа е исто како на некој болен од рак да му кажеш зошто нема јак имунитет.
А тоа маж ти прво нема баш разбирање за депресијата, ти пак си во депресија поради ужасната околина и свекрва ти. Ти си осетлива, ем сега и без мајка ти, тешко е, ама имаш душа што треба да ја чуваш. А маж ти само се прави дека се разбира, и што има тебе да те обвинува и за исхрана кога си била бремена што си јадела нездрава храна. Глупак искрено, не знае како е кога здивуваат хормоните во ПМС а камо ли пак во бременост. Искрено мислам дека имаш проблем со него, а мајка му го продлабочува проблемот, не гледајќи дека и него го прави несреќен вака. И таа е идиот невиден, наместо да те подржи и да ти биде како мајка, ем сега имаш нова улога во животот, мајка си, тоа е ново за тебе, таа јаде трици извини на изразот. Јас те сваќам, и јас сум таква осетлива и се нервирам за се некој што ќе каже за мене од фамилијата, иако знам дека не треба да се замарам, ама би те посоветувала малку да ги занемариш и да ги ставиш на страна нив, нека си зборат. Фокусирај се на бебето и на факултетот прочитав дека студираш, а на маж ти се надевам дека некогаш ќе му дојде паметот и ќе има свое јас а не што ќе каже мамичка.

 

Здраво девојки!

Во последните 6 месеци доживеав два пати спонтан абортус...
На оваа тема и за сите емоционални и здравствени ролеркостери кои што ми се случуваат - за жал немам со кого да зборувам.
Најблиските сметаат дека ако се прават дека ништо не се случило, на тој начин некако ме заштитуваат - што ни малку не е точно. Затоа се обраќам тука... досега наоѓав утеха без да креирам акаунт и без да стапам во било каква интеракција но премногу се собра во мене и решив да превземам чекор.

Почнав и visual diary на инста, пробувам да се сносам со сите емоции преку креативи...
За сите кои сакаат да дадат поддршка и да станат дел од една нова инста "заедница" Ве чекам на https://www.instagram.com/fruitless.society/

Ајде јавно да ги кршиме сите табу теми!

 

Веќе некое време се чувствувам како да тонам. Осамена сум. Немам со кого да поразговарам, немам ни некој барем да ме слуша за било што што сакам да кажам, не само за теми што ми се важни, или ако ми е тешко. Сѐ голтам во себе и скоро секој момент кога сум сама го искористувам да се исплачам.
За мајка ми речиси и да не постојам, неа ѝ служам како издувен вентил преку кој се ослободува од сѐ што и тежи. Кога ќе помислам дека и јас можам да споделам нешто, таа се исклучува, ја снемува, едноставно толку ѝ е гајле.
Живеам со дечко ми веќе неколку месеци и скоро цело време сме заедно, освен кога е на работа, ама се чувствувам како да не можам да разговарам со него, дури и често кога ми падне нешто на ум си ја прегризувам устата бидејќи се има случено претходно да ме осудува или да ме скара или пак воопшто да не обрне внимание на тоа што сакам да господелам. Бидејќи кога е на работа сум целосно сама, му кажав дека сакам да почнам да учам нешто ново, дали ќе е тоа некој јазик, или било што што ќе ме држи зафатена и ќе ми ги отргне мислите. Неговиот одговород беше дека не треба да мислам на глупости, да не си ја окупирам главата со небитни работи.
Порано разговарав понекогаш со најдобрата другарка по неколку часови дневно, ама дечко ми ми рече дека премногу споделувам со неа, па намалив и со тоа.
Почнавме нова година на факултет, не се чувствувам воопшто спремно, ме плаши помислата дека сум чекор поблиску до дипломирање, дека ќе треба да почнам да работам на тоа како ќе излезам во светот и во идното работно место, почнав да размислувам дека ја погрешив струката, требаше да изберам нешто каде што ќе немам толку контакт со луѓе, каде што ќе можам да се изразам и истакнам себеси. Повторно губам сила и воља да ги правам дури и најосновните секојдневни работи. Се чувствувам како да не сум способна да му бидам посветена девојка на партнерот, како да не можам да бидам присутна другарка, како воопшто да не можам да функционирам како нормален човек.

 

Да, тоа се случува кога сме во токсична средина.

Особено кога гледаат да те изолираат од блиски луѓе.

Разбирам како е да те фаќа малку паника од таа промена, кога не си веќе студент и треба да се снаоѓаш на работа со секакви луѓе. Ама не е толку страшно како што делува.

Освен таа промена, треба и да се оправи дечко ти. Или промена со нов.

 

Golgotata moja pochna pred 4 meseci. Mazhena sum, finansiski stabilna i imam 27 godini. Zhivotot mi e najsreden vo poslednive 10 godini. Minatata godina prvpat se soochiv so panichni napadi kako rezultat na anksioznost i bev premnogu isplashena. Toj period mi se sluchija mnogu ubavi raboti(nova rabota, veridba i pripremi za svadba. No kako rezultat na prethodniot hronichen stres koj traeshe so godini nekako ne uzhivav celosno vo niv. Mislite mi bea pushteni na 100ka, zamisluvav sekakvi loshi scenarija od toa deka kje poludam do toa deka kje zavrsham vo bolnica i red drugi.Otidov na psihijatar i psiholog, piev terapija nekolku meseci i poleka se vrativ na svoe. Ovojpat posmirena i postalozhena od bilo koga. Od januari so soprugot reshivme deka sakame da imame bebe i pochnavme da rabotime na sluchajot. Sekako deka ne ochekuvavme od odma da bide sepak toa ne e tuku taka plukni zalepi. Mesecite se redea eden do drug i neuspeshno. Vo mene prorabote onoj moj najgolem strav shto sum go imala od sekogash.Shto ako ne mozheme da imame deca? Pochnav da pravam ispituvanja posle 6 meseci obiduvanja. Se beshe vo red osven edno laboratorisko ispituvanje koe na krajot dade pogreshen rezultat koj me isplashi malku no go povtoriv i ispadna deka e se vo red. Posle izvesno vreme pochnaa simptomite. Prvo steganje na gradite kako da imam tula na niv shto mi tezhi. Potoa problemi so varenje na hranata i bolki vo zeludnikot i poduenost. Pravev eho na abdomen i ispituvav helikobakter nemashe nishto. Zaminav na odmor tamu se vloshi situacijata. Bukvalno postojano se osekjav nesvesno, imav vrtoglavici, me stegaa gradite za da na krajot dobijam gadenje i bukvalno ne mozhev nishto da stavam vo usta zatoa shto mi se gadeshe i mi beshe losho. Zemav na svoja raka lek za smiruvanje epten koga ne mozhev da izdrzham povekje. Se vrativ vo Skopje i otidov kaj maticnata. Tamu ludnica strav od korona, vo hodnik pred site sestri i doktori da kazhivam shto mi e a beshe na dolgo i shiroko, onaka skroz neprofesionalno i na brzina. Zemav se prefrliv na drugo mesto i zemav upat za na psihijatar. Mi beshe dadena terapija pak si ja piev pedantno i pochnav da ja namaluvam i se osekjav mnogu podobro. Se sluchi kolega na soprugot da e pozitiven na korona. Se testirashe i soprugot beshe pozitiven.Jas vo megjuvreme vadev osmica so operacija. Morav da se testiram i jas i mojot test beshe pozitiven. Taman rekov podobro sum kje se vratam vo normala ete ti 21 den karantin. Komplikacija od operacijata vospaleni sinusi i glavobolki shto ne pominuvaa so niedno apche. Izgubiv oset za miris i vkus. Bolki vo celoto telo i muskulite. Ne znaev koga e den a koga nokj. Eden kup lekovi, vitamini sprej za nos. Zavrshi i koronata pochnaa silni bolki vo grbot i vratot. Vratot ukochen do stepen da mi smeta i na dishenje i na lezenje vrz pernica. Nokje ne mozhev da spijam. Pravev rtg snimka ima iskrivuvanje cervikalna lordoza. Odam na fizikalna, odam na joga, vozam tochak, pijam magnezium citrat i neurobion i od psihijatarot sovet dijazepam po potreba. Pochnaa sekojdnevni vrtoglavici. Se javuvaat samo koga stojam onaka kako nemanje balans kako da se dzvishi tloto pod mene. Znam deka ne se seriozni simptomi, znam deka sum mlada lichnost i se toa no ova e vekje neizdrzhlivo. Sekojdnevni bolki, simptomi iscrpuvachki e. Psihichki sum skroz okej, no vekje pochnav da gubam trpenie chekajki eden den da stanam i da ne me boli nishto. Se osekjam kako stara baba. Se trudam da zhiveam normalen i zdrav zhivot no 4 meseci sum postojano stegnata i ne znam ushte kolku kje trae. Pravam se da mi bide podobro.

 

@Далија мислам дека откако почна короната, многу работи се променија..едноставно новите навики, самото тоа што веќе трае со месеци е неиздржливо. Дај си малку простор..верувам ќе се средуваат нештата

 

Se nadevam i jas i seushte mislam deka ima svetlina na krajot od tunelot.

 

@Fallen.Angel имаш ли од некого број да се јавиш. Пишувај овде, те молам

Некој психолог да и пише на @Fallen.Angel под итно. Многу е вознемирена.

 

Лошо се чувствувам. Извинете сите и фала на грижата. се обидувам да се смирам. Пред малку добив напад и сега се тресам од страв некој да не дознае. Не сакам никој да примети ништо оти ќе имам поголеми проблеми.

 

Да имам кој да ги причува двеве би сакала да помуабетиме.
За почеток би ти рекла написе нешто за смирување,б6...
Гушкај синко,тој ти е доволен

 

Пробај да се смириш, напиј се б6 ако имаш.
Можеш да одиш на некој ден кај твоите дома?

 

Не се секирај.

Никаде не можам да одам.. Се слушнав со тетка ми ама не успеав ништо да и кажам...

 

Пиши ми ако сакаш.
Те прочитав, би ти препорачала да ја снимаш без да знае. А во страв не се живее

 

Зошто упорно седиш таму???
Уште колку вака планираш???
Знаеш ли дека никој од нив нема да те погледне кога ќе ти го земат здравјето???
Оди си дома бе девојче, оди си. Кажи му на татко ти, нека дојде да те земе и да си се смириш веќе еднаш.
Не ти зборувам на памет, послушај повозрасни. Никој лошо не ти мисли, очигледно ти сама на себе најлошо си правиш.

 

Не можеш или не сакаш?

 

Извини,навистина те мислам,ама мораш да сакаш да си помогнеш.
На синчето му треба мама.