Јас мислам дека треба да се има некој баланс, но некако повеќе ме влече она што го кажува срцето. Е тоа често знае да биде побесмислено но е поубаво. Во врска со овие два типа на мажи, не ме привлекува ни еден ни друг, би рекла повеќе некоја комбинација од нив двајца. Најважна е комуникацијата меѓу нас, физичкиот изглед е втор, а образованието и семејството не ми игра никаква улога. Диплома и углед не значат дека човекот е добар, а недостаток на образование не значи дека човекот е глуп. Многу е поважно да се учи од животот, не ми треба бубалица која не може да се снајде во некои животни ситуации.
Ako srceto ne ti treperi dodeka si vo negovo prisustvo nisto... Koga ima ljubov ke ima i pari ke rabotite i ke zarabotite, ama veruvaj ako nema ljubov i nema hemija, nema privlecnost sve e gabe samata ke se izmacuvash i on ke go vooci toa so tek na vreme i sekako ke ima nekoja koja ke go saka. Materijalnoto sekako e vazno ali i ne presudno, od iskustvo ti kazuvam. Sedev so decko na sostanok ama tie 2 saati so nego mi bea najpekolnite momenti, vnatresno custvuvav odbivnost ednostavno go nejkev. kako i da e hemijata e presudna a drugoto vremeto ke kaze. Uste nesto mnogu si mlada pa uzivaj vo ljubovta vo strasta, pocustvuvaj gi peperutkite vo stomakot, toa e nezamenlivo cuvstvo....
Кај мене кога срцето ќе затупка разумот се губи И да сакам да размислам, сите мисли ми се розеви и насочени кон срцето.
Во поглед на оргиналниот пост на темава - би го избрала првиот дечко. Сигурно не би била во емоционален избор меѓу првиот и вториот зошто првиот е тоа што реално ме привлекува. Сепак, меѓу разум и срце, би рекла срце. Срце зошто ако срцето не е задоволено џабе лута разумот лево- десно кога ќе боли. Ќе боли срцето. Мора вака или така да се задоволи.
Јас би со срцето, АМА најчесто е голема грешка. Ако си доволно силна избери го разумот. Тоа е мое мислење.
Секако разумот.Емоциите најчесто нѐ лажат и ни ја искривуваат сликата.Ама во најголем дел од времето ни потешко е да ги исклучиме, така што со среќа...
Разумот, ако не сакаш да бидеш повредена. Бидејќи одлуки донесени со срце, се одлуки кои ќе нè повредат нас. Затоа што тогаш се замижува на сите црвени знаменца и се даваат шанси на некој кој не ја заслужува нашата љубов.
Разум за да не изгори срцето. Можеби во моментот ќе боли, ама од поголема временска дистанца ќе изгледа како вистинска одлука. Барем кај мене така се покажало во некои клучни ситуации.
Срце. Do it with passion or not at all. Инаку @cresa-jagoda добро ги има дефинирано работите, ама емоциите дали добри или лоши не прават да се чувствуваме живо.
Срцето се покажало како поголем борец од разумот. Во повеќе случаеви срцето е победник. Додека разумот сам ја предава битката на срцето.
Зависи што сака човек во животот... Да сум сега во состојба да мислам, разумот ќе го послушав Не е дека се каам за кој знае што ама за амбициозен човек како мене, само разумот е правилен избор.... Ретко кога срцето и разумот се среќаваат на иста точка
Пред неколку години, ќе пишев срце и тоа без размислување. Сега вака како постара, да не речам и поискусна (што од свои, што и од туѓи искуства) викам разум. Со разумот некако ќе се смири и самиот мозок, нема да се очекуваат чуда и се тргаат розевите наочари, а со срцето.. ретко кога се излегува со силни емоции на крај. Се премижува и повеќе се толерира, често се преминува црвената линија, а и самиот ‘крај’ мислам дека е поболен. И комбинација од двеве, скоро сум убедена и дека не постои.
Усогласени и двете заедно. Така треба да се одлучува за себе. Ако разумот не е на иста бранова должина со емоциите, значи има проблем. Проблемите се решаваат. И, воала.
Дилема, проблем, компликација итн. е само различна терминологија. И во суштина сѐ има решение. Зборувам од сопствено искуство и за себе. Одлуки кои исклучувале емоции, или такви кои биле базирани на инстинкти, секогаш ми носеле отпосле некакво незадоволство. И како некој што верува дека е рационална и разумна личност, барам каде е кочницата што ме држи лимбо. Но тоа се учи со тек на време.
И двете затоа што доколку го слушаме повеќе нашиот разум тогаш нашето срце ќе биде повредено, а доколку го слушаме повеќе нашето срце нема да размислуваме разумно и можно е да направиме грешки за кои што ќе се каеме подоцна, а сето тоа ќе ни влијае врз нашата психа. Затоа треба да правиме баланс помеѓу разумот и срцето.
