Ракот и јас (група за поддршка)

Сакам да кажам дека сум страшно анксиозна зошто за некој ден имам хемо#4 и место да се радвам дека уште две ќе ми останат, јас паничам дека можи пак запек ќе имам.

Нов страв - отклучено.

 

Морам да си кажам да ми олесни. Денес ми е rollercoaster ден на Онкологија. Луѓе немаше, ептен рано влегов за хемо. Прелесно ме боцна сестрата на место (вена) кој никој на право ја нема погодено.

Па имав реакција на новата терапија и мораа да ме свежнуват, и да прајме пауза. Па дознав дека имам екстра инекција шо ќе ја примам 18 пати, на три недели и денес ја примив првата, в нога. И толку ме пржеше и болеше шо плачев. Длабоко се извинувам на сестрата шо беше сведок.

Башка "all inclusive" ден имам, ми се поклопи и Золадексот денес. Па еднаш в рака ме боцнаа, еднаш в стомак, еднаш в нога. А, растев и мислев дека се в газ оди ама од дете ме немат таму боцнато.

Јебига, има и вакви деној. Ама имам уште два пати и то ме држи во живот. Уште д в а пати. Па ќе ве частам торта.

 

Исто. Мислев дека ќе биди потрагично. Купив какви не перики. И сега доминантно сум во турбан и не ми е гајле и имам веќе 101 мајтап за ќелушката. Буквално анксиозноста шо ја осеќав пред да падни косата ми беше поголема него ко падна и бев ко "па ок, не било страшно". Периката шо е ко мојата коса ја имав на х2 оти најмногу неа ја носам. Некни си играв фризерка на една од двете и сега ќеф ми е така кратка да ја носам.

Не ме гледај шо прам, слушај ме шо зборам за мене.

И мене ми рече ништо да не си забранвам само да прам кај шо можам поздрави замени ама ништо наеднаш. Исто ми рече пржејнци да намалам ама ако имам некогаш крејвинг демек јебига јади си. Само ми нагласи сок од јаболко+цвекло+морков секој ден (оти додавам внатре портокал и мандарина за да можам да поднесам и така многу овошје јадам шо е добро). Исто ми рече секој ден матичен млеч. Се трудам салати да памтам да јадам. Три дена пример... заборајв. Благо ми е слаба точка и да не јадам неколку дена после ќе нахнадам па си дозволвам на дневно ниво по малку (пример коцка-две чоколадо, една недела имав опсесија со ледени коцки на Краш мислам беа, па по една на ден недела дена јадев итн).

Е са пробвам со кремој од јатки да се лажам, тие благи ми се па денес банана со крем од ф'стак јадев за појадок и ако ми е доволно благо за денес можи да се речи дека сум победник и то шо ми е најголем проблем во исхраната вака ќе го решам.

Сирова храна главно да ми е не можам па зато пробвам свежи салати да јадам и поќе зеленчуци шо е малку предизвик на зима, а и за мене (спанаќ, рукола , крастајца, марула, домат, зелка ). Јадењето пробвам да не е пржејнци и доминантно печам, и пред ова доминантно печев или во фраер па не ми е предизвик да речам, нормално ми е вака. Ама пример периодов ради празниците ми се чини на мазник и кифли преживувам и еве денес пост празнично се вратив в кујна баш за да средам јадењето оти нема смисла да ме мрзи и пример најлонче кифли да одмрзнам или мазник. Зато реков не гледај шо прам, слушај шо зборам. Ама ајде, стара нова година, нова јас.

 

Не можам да ти опишам колкав game changer е цитрусно овошје во соков. Од вкус на земја од цвеклото наеднаш е добар сок и цвеклото не се осеќа.

+1 за ова
Јас си одам со планерот. Си пишам на датата шо одам шо се ме интересира во тек на три недели шо не се гледаме со докторката. И та дур куца извештајот ( знам дека рече ти ги зеде наеднаш, мене ми ги дава на денот) - јас со ред си читам прашањата и ми кажва.

Занает учам. Е са шо имав одбрано тупите ножици не е нешто шо сакам да коментирам. Са треба на уште една кркмите да средам, тие со кркми сите со долги беа па кркми да средвам научив веќе. Малку на та прва шо стрижев се пократки од шо треба дур научам ама се тешам дека не се познава оти та перика ми е fan favorite, кој ја виде ја бендиса.

 

Мене друго ме мачи во последно, особено зошто се ближам и кон крај на хемотерапиите. Дали имате луѓе од кои скривте дека сте болни? Јас од старт дур праев испитувања и операција неќев да знат дедо ми и баба ми само. Со сите други сум зборала и не кријам пошто јебига болна сум. Не е нешто шо се крие, ни па јас сакам да кријам дел од мене особено дел шо е толку голем шо мислам дека ми стана дел од идентитетот. Ама тие два се стари и неќев да се вознемирват бар дур не тргни на подобро.

Е сега уште не бев ни оперирана и не се знаеше дека е 100% рак и на баба ми ѝ кажаа пошто та страна од фамилијата се толку умрежени, да преќутат нешто е невозможно иако нагласив дека бар за сега би сакала да не ја вознемирваме. Се превознемири, а е 80+. Дојде кај мене седеше поќе од било кога шо има седено само за да е до мене, а ментално ја тишти да не си е дома. Баш тогаш се погоди и губењето на косата и мислам дека беше потрауматично за неа, него за мене оти ко шо пишав, за мене испадна дека не е толку big deal.

И остајв да не знај дедо ми. И сега се стресвам ко ќе ѕвони ѕвонче одма да клам перика место турбан оти шо ако дојди дедо ми изненадно? А, се случва да дојди така. И сакам да знај и тој ама немам срце да го повредам со информацијата. Има право да знај, од друга страна се осеќам дека ќе го повредам. Следно си викам да му кажам ако не ко ќе е готово за помалку од месец. Ама па тој да почни со шокот и тагата од после исто ми нема смисла. Као сите се радваме, тој ќе биди во процес на тага. И онака сум скроз ... не знам. Сакам да знај оти е возрасен и има право да знај. Неќам да знај оти е стар и неќам да го повредам и да ме жали и сигурно да споредва со баба ми (почина од рак пред некоја година). Зборав со моите, и зборав со другите од та страна на фамилијата и се ко „океј да сфаќам, ама како и кога?“ и тука заглавивме. Сите сме согласни дека треба да знај. Никој не знајме ни како да се почни темата.

Јас се осеќам како да барам некој да ми речи само дека не мора да знај и за месец да е се готово и пред него да се прам како никогаш ништо да не било. Ама исто мислам дека ова не е исправно.

 

6 циклуси, 4-4 и пол месеци +/- , моментално сум на 3 месеци, наредна недела 5то хемо, за помалку од месец последно хемо.

 

Оф душа, да чим останало нешто мачно е, а и одма после хемо почнува да расти косата па зато пак ама ај косата најмалку важна.

Јас сум оперирана, чисто е. Хемото ми го водат како "превентивно" и немало да имам зрачење. Зато и Февруари за мене "завршва". И некако неќам да прам стрес за џабе, а од друга страна се осеќам како да не е фер.

 

Абе, втор стадиум сум само зошто туморот ми беше над 2 сантиметри. 2-5цм е втор стадиум, исто ако има зафатени лимфни и да е помал ќе влези тука; кај мене не беше проширен на лимфни јазли сите беа негативни и сеченото беше во здраво ткиво после операција. Е са болката е, туморот ми беше 2.1 сантим. За 0.2 сантими немаше ни втор стадиум да сум ни хемотерапија да примам. Јебига барем малечок беше и нели, не мора ни зрачење оти ништо нема да се зрачи.

Јас го открив на себе проверка дома. Не знам како не го напипав претходните месеци пошто јас градите ги провервам од ко ги имам дома, ама на себе проверка го гибнав. Па закажав ехо одма. Од ехо, пошто се гледаше дека е тумор (со маргини кои индицираат рак, а не пример фиброаденом или циста), ми беше речено да прам мамографија на само та дојка зошто сум под 30 години. Демек да не се слика и градата шо беше чиста на ехо. Па после то од ко излезе резултатот и пак беше индикација за рак, праев кор биопсија (со тенка игла не вадел добар примерок и бев советувана за кор биопсија).

Имаш некакви индикации шо ти вика да се вратиш после доење? Барем ехо не можиш сега да напрајш?

Јас додуша ни фамилијарна историја немам. Им викам дома дека се надевам дека не почнувам некој нов тренд. Камо прва и последна да сум.