Кај мене мајка ми пред да почини беше доста депресивна личност и секогаш велеше посакувам да умрам, не ми се живее, кога стварно беше на работ пред смртта, почна да плачи и посакуваше да живее, тоа е човековиот инстинкт, те тера да се бориш да живееш... Секоја загуба во животот е тешка, животот и времето си тече... држете се и издржете, животот е таков..
Не знаев за лепенки за болка. Како се викаат да купам? Инаку не знам што пие моментално, татко ми е со неа и и купува лекови. Ама на сончево време не ја боли, а штом почнуваат облаци и болката кај неа почнува. Ова се случувало зошто меките ткива во организмот набабрувале при низок воздушен притисок, односно кога е облачно. Оф, тешко е многу, ама мора да се издржи.
Скоро сите го делат мислењето дека се поефикасни од морфинот... Од косово ги земаат најчесто.. Ама не смее да ги користи ако зема морфин ми се чини, затоа те прашав.. Тешко е сега, потешко е после тоа. Ама на татко ти ќе му е најтешко
Мајка ми пред да почине, имавме сознанија дека е болна од рак, бидејки преку наши луѓе ја добивме информацијата а не преку извештајот. Имав терор над мојата психа последните пет дена. Се спремав за најлошото. И се случи тоа што се случи.
Еве јас да напишам 'апдејт'. Мајка ми почина во петокот. Дури сега мене ми ги кажаа реалните прогнози од докторите. И дале три месеци живот, а таа живееше скоро девет месеци од тогаш. Подмолна болест до крај. Срцето ми се кине ама нема каде да се оди и што да се прај. Ќе си тераме сега вака во нов свет посуров и постуден од кога и да било.
Primi socustvo. Zagubata e pregolema , a bolkata sekogas prisutna. Ja znam taa bolka na zaguba od taa podmolna bolest. Bidi silna ❤❤❤
Zdravo, Tatko mi go operiraa od rak na pankreas, so ovaa bolest se bori veke 6 meseci i odime na podobro, mu blagodaram na Gospod i so Gospod napred ke bide se podobro. Noo mene toa mi pravi mnoguu tesko da se osekam, nemam zelba za da si gi zavrsuvam moite obvrski, mi ostanaa ispiti od ovaa godina na fax toa za mene bese ne svojstveno deka jas bev student koj ucese redovno i se polozeno redovno na kolokviumi… ova strasno me pogodi, sto mislite kako da se motivaram i sto da napravam.
Здраво, еве јас од прва рака ќе ти кажам дека ти треба да се бориш самата за себе, за твојата иднина. Татко ми почина пред 18г. од рак на панкреас, јас бев 6то одд. си ветив самата на себе, дека ќе учам мнооогу мноогу, за да стигнам до ниво, каде што јас самата на себе ќе се тестирам, генетски за да не заболам од истата болест. Еве ме после 18г. работам со канцери мораш да си бидеш самата мотивација за себе.
@MimichkA✨✨✨ прво да ти кажам дека ми е многу жал за ова што ви се случува, нека оди на подобро и да си биде се во ред. Имам другарка на која што татко и поминува низ оваа борба. Се обидува да биде силна, трчи насекаде и им помага ама на прашањето како си ти, како се справуваш со ова и како се чувствуваш се расплака. Ми кажа дека мора да изгледа силна и приберена, да не ги растажува и да може да им помогне на родителите во се, еден куп други грижи. Ако имаш некоја другарка што ти е стварно блиска, довери и се за да не чуваш во тебе. Олесни си макар и на хартија се што чувствуваш оти со ваквите случаи за време на третман може ќе бидеш силна и приберена ама вистинската траума иде после кога сфаќаш низ што се сте поминале. За жал, ова е болест која ја носи цела фамилија заедно иако знаеме колку му е тешко на тој што е болен. Ова не значи дека твоите чувства се невалидни и дека треба да ги прикриеш ако ти не си таа што е болна. Многу си млада, ова може да ти влијае (и веќе си пишала дека ти влијае), овој акумулиран стрес може подоцна ќе почувствуваш последици. Совети се да си пишеш се што те мачи на хартија, довери се на некој што мислиш дека ќе те разбере. Ако сте на државна онкологија, има кабинет за психологија што нуди поддршка за пациентите, отиди разговарај си ако немаш со кого. Барем искажи го се тоа што те мачи за да не чуваш во себе. Не ти велам да земеш антидепресиви туку да си направиш еден разговор за да може полесно се избориш со оваа траума. Сакам да го споделам и овој линк со тебе, има доста убави совети од психолог за мајка која поминала низ канцер, но приметила дека тоа оставило последици врз децата. https://www.facebook.com/107754717548871/posts/354719196185754/ Јас сакам да верувам дека ќе биде се добро со татко ти и сакам да верувам дека ќе си ја најдеш мотивацијата и да постигнеш се што сакаш. Ако некогаш ти се разговара, можеш да ми пишеш. Нешто што многу ми помогна кога јас бев дијагностицирана е дека секој ден во нотес си правев листа на обврски за тој ден. Ја пишав секоја задача, колку и да беше минимална. Провери меил, измиј садови, направи салата, направи смути, итн. Ова ми даде огромно чувство дека постигнувам нешто бидејќи имав денови кога ми беше тешко да станам од кревет, ама сепак се борев за да не паднам во депресија. Зборував со психолог двапати, ми понуди апчиња ама не ги земав. Во тој момент имав многу грижи, и многу ми помогна, дека најбитно е да биде се во ред со здравјето па се друго иде потоа. Ми олесни пошто морав да бидам силна за фамилијата, да не се грижат уште толку за мене, а тогаш си дозволив да побарам помош и совет со некој кој што знам дека ќе ме разбере. Ако имаш повеќе предмети што треба да ги полагаш, почни со тој што ти е приоритет и реши ги прво тој, малку по малку секој ден. Ако не можеш да учиш со саати постави си цел да учиш пола саат или да изгледаш еден туторијал за тоа што го учиш. Претпоставувам дека ќе си помислиш на сите предмети и ти е превише за овој момент, се чудиш кое попрво и затоа ти пишав едно по едно. Small and shaky steps still count.
Татко ми има рак на плуќа, му дадоја многу хемотерапии и зрачење. Каже ништо не ме боли а многу е слаб едвај јаде ,едвај да стани на нозе до веце...многу ми е тешко ама се борам тое И да кажам пие една билка за да го усмрти ракот и да не работи то , татко ми ги прекина пред два месеци демек не можел од то да јаде а не е од то туку од терапиите. Додека ја пиеше билката убав беше можеше да оди. Сега повторно пие и се надевам на поубо...
А баш ноќва што помина имав кошмар. Ја сонував смртта на мајка ми, како ја губиме. Подмолна и грозна болест. Бог да ја сопре!
Навистина ми е жал кога ќе слушнам за оваа болест и останувам без зборови...Според никот ако си 83 роден си премлад бори се ,верувај дека ќе ја победиш болеста и грабај го секој ден даден од Бога со позитивен став..Многу луѓе ги надминале очекувањата и прогнозите дадени од докторите и живееле години потоа.Знам дека е клише ама така е ,со позитивен дух човек живее подолго...Остани силен п.с Ако ти треба муабет пиши
Зависи од жената Треби да и пратиш слики од резултатот од болеста и таа треба да ти каже дали може да ти помогне или не. Пиши ми во лп за тел број
