Uste od prvata vecer koga si dadovme zbor pocnav da gi vikam mama i tato , gi obozavam tie luge , mi znacat , me sakaat, me pocituvaat, me gledaat kako rodena kerka i ke gi pocituvam zasto toa im znaci na niv premnogu
Не би сакала да ги именувам така. Тие не ми се родители, тие се родители на мажот. Зошто и тој моите ко тогаш да не ги вика мамо и тато? Од почит? Ма ајде, почитта не се изразува во зборови. Глупава ми е оваа застарена традиција
Родителите на дечко ми се многу добри луѓе. Тој многу ги сака и почитува, па така мене не би ми било проблем да ги викам мама и тато. Знам ќе ми биде чудно додека да се навикнам, ама од љубов кон дечко ми би го направила тоа. А и знам дека нив ќе им годи, па зошто да не им го пружам тоа задоволство.
знам дека искажувам почит спрема дечко ми со тоа што неговите родители ќе ги нарекувам мама и тато.....но тие нема да ја имаат таа чест(не ми згрешиле ништо-ама не сакам да ги викам)
Длабоко сум убедена дека никој не заслужува да биде наречен мамо или тато освен родителите и нивното место ама баш никој не може да го завземи
Дали е до традиција или до самиот човек-не знам,ама знам дека родиелите на мажот нема да ги викам мама и тато.Мама и тато не се имиња па да викам некој друг така.А особено откако татко ми почина како можам некој друг човек да наречам тато??? И не ми се допаѓа нашата традиција по ова прашање.Зошто пак родителите на жената да ги викаат баба и дедо?Мислам дека е најбитно да има почит и слога,па сега не може некого со зор да го именуваш само зашто така тој сака
Јас познавам еден пар кај што и мажот ги вика родителите на жена му мама и тато. Му се нашле луѓето најмногу во животот, ги почитува, ги сака, нема тука ништо традиционално и чудно. Ако навистина си заслужат вреди да ги наречеш така, ама само ако навистина твоето срце го полнат со родителска љубов.
И да не му беше мајка ќе и викнев мамо ! Кога го велам тоа го велам од срце , самата си посакав да и го кажам тоа , бидејќи така блиска и ја чувстувам. Ова не го сметам како навреда за мојата мајка ! Таа секако е една на свет , никој никогаш нема да ја замени .
Nikogas ne pomisluvav porano kako ke go resam ova prasanje, ama sosema spontano dojde red da me pobara za zena. I normalno ne deka porano ne sum idela kaj nego doma, si imalo kafence-maffence so negovite, i duri i pocit mi bilo da im recam cicko i tetka, e seaaaaaa....druga e prikaznata, prvata nedela od pusti sram gledav nadole i tivko izgovarav mama tato, a posle glasno go postavuvav prasanjeto. Se topev od sram koga go kazuvav toa. Istovremeno mi se uvrte vo glava, pa cekaj i kerka im zivee so niv i ona gi vika mama tato, i jas, a ne sum im kerka tuku zena na nivniot sin. Stvarno mi e nezgodno da gi oslovuvam taka , eve duri i mazot mi pocna da mi sugerira , pa duri i se raspravavme na taa tema. Lesno mi e koga na ednot mu zboruvam za drugiot na primer na svekor mi ke mu recam..mama rece da... ili ako svekrva mi me prasa za kogo e kafeto ...za tato, a da im se obratam licno mn tesko mi odi...duri i toa deka imav stav buntot kon tradicionalnoto mislenje da go iskorenam, eve se trudam da vikam ama pak ne mi e lesno...zosto be ne izmislat nesto dr? ne mi se fakja ustata ako recam, ama ednostavno neznam koj pocit se misli deka se ima ako se vika mama i tato. Nema vrska so pocitta...me gledaat , mi pogoduvaat , isto i jas niz muabet su im dokazala deka gi pocituvam i zastanuvam na nivna strana i sepak go cekaat toa...mamo , tato.... niv im e lesno a mene?
jas sum mazena eve veke 7 godini.Vo pocetokot pocnav da gi vikam mama tato megutoa situacijata brzo se smeni .Pocnaa da mi popuvaat sto mene pocna mnogu da me navreduva kako licnost togas i od toj moment jas poveke ne im se obrativ zatoa sto se gubi sekakva smisla za poimot majka a majka e edna na svetot.Edna moja kolewska koga se omazi nejziniot svekor i sekrva ne sakaa da gi vika tat oi mamo tuku cicko.... i tetko... sto spored mene bi bilo naj pravilno.
Не би можела да викам мамо и тато на некој друг, зошто се знае кој треба да биде викан така. Не ми се допаѓа таа традиција воопшто. Да викам мамо на некоја друга жена??? Не доаѓа во предвид.
Aко дечко ми ми стане сопруг здравје боже,јас со задоволство неговите родители би ги викала мама и тато и би ги прифатила како свои родители. Многу ги сакам,тие се прекрасни добри луѓе и ме прифатија уште на самиот почеток. Но и да не ги сакам свекорот и свекрвата,а да живееме во иста куќа јас би ги викала така само од почит кон мојот маж.Нели и љубов е ако се има почит од двете страни..па тоа ќе биде уште еден доказ дека го сакам и почитувам својот сопруг. Недај боже да ми се погоди свекрва што ќе ме мрази како онаа на мајками те.баба ми,е тогаш ни таа нема да сака да ја викам мамо,па ни јас.
potpolno se soglasuvam inaku jas dobro se soglasuvam so negovite , pogotovo so majka mu eve denes bevme na frizer zaedno so tatko mu ne sum bas mnogu mnogu bliska , ponekogas mi postavuva glupi prasanja i mnogu me nervira so toa..
Свекор ми и свекрва ми ги викам по име. Мажот ми е многу cool за тие работи никој ништо не ми замерува. Во почетокот ги персирав сега ни тоа по име и готово, нели не се расправам со нив, нели се е мирно и хармонично меѓу нас немаме проблем. Ништо не ми замерија ни кога си го задржав презимето. А во никој случај не сметам дека помалку ги почитувам баш напротив кога им се обраќам тоа е со полна уста.
Родители на маж ми сте супер, многу добри, мирни и паметни луге. Викам ги тато и мамичка)))) Нема друг начин, затоашто во Русиjа ако викаш возрасен човек не можеш да кажеш само име, уште користиш и име на татко му на човекот. Пример:ако женско име е Катерина, а име на татко jа Иван,треба да викаш Катерина Ивановна или машко име Владимир, а татко му Александр, ке кажеш Владимир Александрович. Вака ке кажеш со респект на возрасен човек. Во Македониjа нема вакви работи, затоа помислила деке не е проблем,ке викам ги свекр со свекра на македонски))),а моите родители ги викам на руски мама и папа.)))) Много е убаво. P.S. Мислам дека наjважно е да ке бидеш со отворено срце, полно со искреност и льубов, тога и лугето ке бидат со тебе исти.
Мене мајка му почна да ме нервира. Среќа е далеку, па нема да имаме многу средби. И се изнервирав кога пред сите на веридбата изрази желба дека сакала да ја викам мамо. Е тоа не го можам. Ниту сум блиска со неа, нити ја чувствувам како мајка. Друго е некако секој ден да сте заедно во иста куќа. Мене вака ми е ко странец. И нема шанси да ја викам мамо. Нема никако да и се обраќам и толку.
А бе... се знае која ти е мајка, ама според мене најлошо е никако да не и се обраќаш. Мене може 2 години ми стоеше кнедла, ама имав решено дека ќе ја викам мамо и точка Поентата ми е - понекогаш вреди човек да подголтне, за општо добро Тргни го значењето на страна, и замисли си дека мама е само некое најобично име. Така полесно се навикнува
Би ја викала мама, не ми е некој особен проблем, ако заслужи и ако е човек. Ако не, секогаш остануваат резервните имиња како Вештерка, Чума, итн, итн...
Мама да ја викам никогаш,а ако се земам со сегашниовв ууу неможам да замислам неговите родители се нешто што не го сакам во близина од причина што мн се поразлични од моите од мојата средина некако ми се бог нека ми прости ама некако примитивни,,,,не би сакала да живеам со нив никако,а со мама тата неееееее...секако би се обраќала на некој начин со име чичко тој тетка таа..мама и тато нема сила што ќе менатера така да им се обраќам!
jas na pocetokot vikav ama edvaj a sega samo stom moram,otkako pocnaja problemite nema sansi da gi vikam mamo tato,imam edna prijatelka i bratucetka na mm koga kazuvaat za svekorot ili svekrvata i vika mama tato i ne znaes za koj tocno zboruva, ne se oseka razlika deka toa ne e za nivnite vistinski roditeli
