А оти да не му речеш на некого, дека денес, не сакаш да дојди? Кој сака нека е, ако денес неќам гости, нема да иди. А и очекувам истото и мене да ми го речат, доколку тој ден не се расположени за гости.. Поарно така, отколку да ми речи: Ела - па после да клепа ко мачор цело време, оти терет му е
Татко ми е сам. Со мерак за внучето исто. А не е да знае да ја заигра, бар не дур е волку мала. Секој ден ако сака нека доаѓа. Самотијата е претешка. Мене срце би ми се распарчило да треба на татко ми да му кажам да не доаѓа, не сме расположени за гости. Како прво, тој никогаш нема да ми биде гостин. Татко ми е. Секако дека ако имам нешто договорено или негде ќе одам, соодветно ќе му кажам и нема да има никаква замерка. А ако сум дома и ништо не правам, секогаш е добредојден. Искрено, срцето би ми се распарчило да ми каже сопругот дека му смета што доаѓа. Во тој случај, секој ден ќе одам сама со детето кај него. Сега ова е од друга перспектива кажано, ама сепак е за родител. Некогаш и гледиштата од другата страна на приказната може да помогнат некаде каде што има проблем.
@suzimuzi Ти благодарам за пишаното, верувам дека е добронамерно. Само, не знам каде прочита дека се нервирам и дека забранувам да го гледа внучето. Единствено што сакам е да знам еден ден однапред дека доаѓа. Имам право на тоа, не барам многу. Освен тоа, имаме пријатели, другари, другарки со кои сакаме да излеземе. Така што, извини, но доаѓање на 2-3 дена за мене е too much. За било кој, не само за свекор. Инаку, културно побарав мислење дали да му спомнам на сопругот или да почекам уште малку. Само толку.... а како јас постапувам во слични ситуации? Пред да одам некаде, се јавувам 2-3 дена порано за да прашам дали луѓето се слободни и потоа се договарам кога да одам. Иако, ретко одиме по гости, и пред бебе, и сега. Трпелива сум многу по природа, таква сум и во оваа ситуација, цела година сум трпелива (дири и кога имав здравствен проблем), но од скоро почна да ми попушта трпението, особено откако почнав на работа. А, за на работа возам по многу километри (до подалечни градови) и доаѓам дома доцна. Веројатно полна душа на дедото е поважно од душата на родителот/мајката, да биде мирен/мирна и среќен/среќна за своето дете? Особено кога ќе се вратам доцна дома и по извозените км, е тогаш па ептен е важна душата на другите, а мојата не е. Имам право да се одморам и да бидам со сопругот и детето, па кој што сака нека каже. И не е без друштво, социјализиран е, се дружи со луѓе, постојано е некаде излезен (што е добро). И не мешајте свои родители и родители на сопруг во темава. Одговорот на прашањето е: ДА, се нервирам со моите родители, но на нив сум слободна да им кажам што ми пречи. И тие никогаш не ми се налутиле. Доаѓаат кога треба да се причува девојчето (а не на 2-3 дена на гости) или јас им ја оставам. Многу ми помагаат и знаат дека преку недела не треба одење по гости, бидејќи не знам каде се наоѓам кога ќе се вратам дома. Од спротивната страна, откако се роди бебето ниту еднаш не ме прашале како сум јас (ок, не ни мора да прашаат), туку пред мене дедото кажува дека е на гости кај внуката и синот. Ова не е непочитување, нели? Не планирав да навлегувам во дискусија. Сакав само да добијам мислења од различни видувања (може грешам за ситуацијава, па затоа и побарав мислења). Овде завршувам и се одјавувам. Ова е само кратко дообјаснување за да не бидам погрешно сфатена дека ме “нервира” свекорот без причина. Очекував секакви мислења и во ред е. Прифаќам. Форум е, затоа сме тука, првенствено за помош, поддршка, па и некој напад или малку карање, доколку некој смета дека треба. Уште еднаш им се заблагодарувам и на претходните членки за советите. Ќе почекам уште малку за ситуацијава и ако нема промена, ќе реагирам секако, и моето здравје е важно. Пријатна вечер драги мајки/членки.
^ Да си реагираш одма и да не чекаш воопшто.Твоето здравје е важно,ти си мајка на детето на кое му требаш здрава и среќна. Дедото нека си се повлечи малку има време и тајминг за дружби..на секои два дена гости самата на себе ќе си се смачам а не некој друг па макар и свекор/мајка.. Доволно си била трпелива..
@Mimmi39 не знам кој ти го чува детето сега, кога работиш, ама искрено, јас не би кревала толку џева. Да, зборувај со сопругот, кажи му дека сакаш татко му да се најавува барем еден ден однапред кога доаѓа. Ама не му забранувај. Детето ќе порасне, и верувај ми, ако ви е поблизок, многу ќе ви се најде. Дедовците можеби не се толку способни со бебиња да се занимаваат, ама со поголемки деца од две-три години нагоре, и тоа многу ќе ви помогне понатаму. Јас не зборам од памет, зборам од искуство. Ама ти си знаеш.
Би побарала совет...родителите на сопругот живеат во иста куќа но друг спрат, имам мало бебе...секаде се присутни, многу се досадни, свекрвата помага од аспект на чување на малиот но се би отерала и би зела жена за чување попрво за да бидам раат и имам повеќе приватност. Кога малото ќе заплаче ако го чуе се црта на врата незнам зошто кога мајка му е со него сега кога е лето до двор неможеш да излезеш доаѓа по нас веднаш, отвараш прозор ете ја, сугерира за се и сешто, од дете до животни секојдневни нешта ,храна ,работи околу куќата и др.Поконзервативна е и е милион светлосни години поназад од сфаќањата кои ги има општеството за една современа жена...се однесува како да сме мали деца, додуша сопругот дете и е но заборава дека јас дете не сум и. Се нервирам, мир и раат немам и во домот каде треба да сум најкомфорна јас нонстоп се чувствувам непријатно. Сопругот ќутлив пасивен немпжам да очекувам пд него да преземе нешто. Некогаш ми дпаѓа да со трчање си заминам од нервоза при нејзин упад или срање некое штп се е со добра намера но неможеш бе во 22ч навечер да ми влагаш за банички да ми донесеш да сум сакала ќе сум си купела...не гледам излез се што би и рекла би ја навредило сигурно ќе затегне односи и штознам поентата е дека ме нервира несакам бре да ми е толку близу пошто ја користи таа близина за да се меша....може и не барам совет туку да си олеснев душа сакав...оваа квадратура во куќава што е голема дворот и сите бенефити би ги менувала за стан од 40м2 заедно со чувство на интима и мир....
Офф и јас ја имам таа мака. Ние сме различни куќи, на ист плац, и исто е. Штом излеземе со малата, ете ја, а претходно ја нема. Значи човек да не може да искулира и да се напие на тераса едно кафе на раат. Некогаш сакам на тераса со малата да си поиграм, ама не бре, од неа не можам. Ќе треба во очи да и кажам конечно да не остави на мира и да си оди во нејзиниот дел. Значи не ја можам. Не ја поднесувам едноставно. Па и плус си имав и други проблеми со неа и пак се пика, да се направи нешто вау со нејзините прости совети.
Затоа што подалеку, толку подобро. Ако не можам да живеам одделно, не се ни мажам. Јас едвај ја трпам кога ќе дојде на гости, уште па да живеам со неа.
Абе јас не живеам со неа. Не ја викам ни на кафе, не и ни одам, туку на ист плац сме и тука е напаст некогаш. Јас ја одбегнувам, а она упорно по мене и ме замара. Нема ли осет жената, не знам што да кажам.
Очигледно има некаков проблем. Јас не би се нафатила и на ист плац да живеам. Познавајќи ја каква е, среќа што тоа е така. Па не можам јас да трпам секој ден да ми квакне на гости и да ми исправа криви дрини. Ни муабет со неа не можеш да направиш.
Некогаш со чичко,тетка, ама преглупо се осеќам, па одкога се роди син ми, им се обраќам баба/дедо. На пр. малиот ми е во раце и на свеки и викам "а дедо му кога ќе дојде?" . А ако треба директно да се обратам, ги гледам во очи и прашувам на пр. "Ти сакаш кафе?" И ич не ми е гајле, мајка и татко едни ми се. Нити мм баба и дедо ги вика моите, нити па јас мамо и тато ќе викам по неговите.
Свекрвата ја викам, пример тетка Стојна, а свекорот, пример чичко Стојан. Не ја разбирам ни поентата зошто порано морале мамо и тато да ги викаат. Мене не ми ни спомнале нешто такво, т.е еднаш ми рече, не мораш да ме викаш мамо. Јас само одговорив, една е мајка, сакам и така да остане. Маж ми исто, со тетка и чичко. Ем не се најдени на улица, па никако да не им се обраќаш, ем да си ги запазиш на некој начин блиските односи.
Па да ама на свеки моја и е увреда да ги викам тетка/чичко, ме зезаше еднашка со потсмев, затоа сега НИКАКО не им се обраќам. Требало да мјаркам мамо, мамичке. Кога ќе ме сака и гледа како ќерка, тогаш. Значи, никогаш
I jas baba i dedo pokraj decava. Ili ako prasuvam drugiot kade e primer" kade e svekrvami ili /kade e svekor mi", sami si velat ne mora da ni vikas, se znae deka edni se majka i tatko. Ako im e krivo -( sigurno im e )poznavajki gi dosega, barem za toa se vozdrzale da ne iskomntiraat. A ne deka medal zasluzuvaat, daleku se od tamu! A mm od prv den dedo i babo gi vika moite,(sto e mnogu poednostavno i po neemotivno od mamo i tato,nema sporedba)!
Мојата никако не ја викам и јас, ама до сега сто пати ми има префрлено за тоа, дури вика на работа ја прашувале како и се обраќам таа викала со тетка и демек и рекле како така треба мајка да те вика.... Циркуси.
