Никој, повторувам НИКОЈ не се сече од досада. Од целово твое мислење, доаѓам до заклучок дека немаш поим на кој начин функционира целиот тој емоционално нестабилен процес. Секој кој се има сечено, не размислува за иднината(да формира семејство, да има деца).. туку размислува за смрт или евентуално изолирање. Тоа не е обична лутина за да пројде со кршење чаша. Луѓето што се самоповредуваат не го прават тоа само поради изглед, изгледот не е пресуден. Не разбираш, се гледа. Извини ако сум груба. Промена на коса, шминка, излегување на прошетки.... Како демек тоа би решило ваков комплексен проблем. Погрешна представа имаш, едноставно.
И јас сум имала такви периоди. Постојано паѓав во депресија и се сечев по рацете. На крајот сватив дека животот е полн со кривини и мора сама да. се справам со сопствените проблеми. Крајот на ова го пронајдов во пишувањето и читањето книги. И пресреќна сум што. успеав самата да се оттргнам од тоа.
Значи има многуууу полоши работи, како на пример смрт на некој близок, заради кои би имало причина да паднеш во депресија. Не вреди бе за некое копиле вие да се сечите по телото и по рацете, а не знам ни како можете, треба да сте многууу психички слаби за да го правите тоа. Јас со братучед ми бев во врска( не знаев дека сме роднини) и кога раскинавме ми беше ептен тешко па не се сечев, не ни помислував да се сечам. Животот е пред вас, млади сте, толку многу работи има позитивни, толку многу среќа може да имате што не вреди ни да помислите да се самоповредувате. Кога некој ќе ви се скара мислите насочете ги на лошите нешта што ви ги правел и така по неколку месеци нема ни да мислите на него/ неа. Излегувајте почесто со другарите, другарките. Никако сечење, на што личи тоа бе... или па има некои пијат апчиња. Животот некој друг ви го дава, глупаво е сами да си го одземите
Како можете да се сечете по рацете? Низ што се немам поминато, па ни на крај краева не ми паднало на ум да си сечам вени за некој друг. Но Но
И мене не ми е се така розово па пак не сечам вени..тоа е нешто најмизерно нешто што може некој да го направи..Зашто ја да се сечам на крај па??За мене тие што се сечат се кукавици кој не можат да се спротистават на другите
Сметајте ме заостаната ама јас дознав за самоповредување од tumblr. Постојано кружеа слики со сечени раце, нозе, со се и сешто. Па колку проблеми и да имам, колку и да ми се руши светот над глава, ни-ко-гаш не сум помислила да се самоповредувам. Буквално ни на крај памет! Стварно се обидувам да ја сфатам логиката и не успевам. Не знам што би смениле со тоа што му го правите на своето тело. Ужасно неразумно и несовесно нешто.
Да се самоповредуваш според мене е нешто многу неправилно,глупо.(не осудувајте тоа е само мислење) .Како шо ти пишува на проф ти си 15 год.Имаш цел живот пред тебе да живеиш а поради еден дечко ти се сечиш(како шо разбрав тој е причината нели? ).Значи вака-ако ти не се сакаш и цениш себе ќе заглавиш и уште потешко ќе ти биде.А и еве си продолжила,па уживај во тоа шо го имаш!!Давај љубов и ќе ти се врати..Да сум на твое место вака ќе направам:Ќе ги исфлам сите жилети и се остало,ќе се будам секое утро со насмевка,ќе научам да се сакам себеси бидејќи ако се мразам како можам да очекувам некој др да ме сака.Зошто да си го иништувам телото и да се огрдувам.Ќе одам кај дечко ми и силно ќе го гушам,ќе му кажам колку ми значи и колку го сакам.Едноставно ќе бидам оптимист. Др совет-пробај со музикамсо некои рок бендови(Black veil brides на пример,они имаат песни шо охрабруваат ) Spoiler Јас може закасним малце,глеам одамна е темата ама ако
Еднаш, помала од што сум сега се исеков на раката, од тогаш на памет не ми е паднало. И тоа за причина, што и не може да се нарече причина. Е да ми е тој памет сегааа... Ма да можам да се вратам назад во минатото каде ми текнало на тоа па да си залепам еден добар шамар. Божее кај ми бил паметот!!
Многумина не се свесни дека секој ден се самоповредуваат и самоказнуваат. Не е проблемот во девојчињата кои сечеле вени, и вие самите се повредувате, ама на еден суптилен начин. Преку исхрана на пример. Знаеш дека нештото не е во ред, ти прави лошо на стомакот, но со сила трпаш во устата. И коренот на ова е еден вид на самоказнување. Пијанчењето исто. Итн. Човек треба да стане свесен кој е коренот на проблемот и зошто се самоповредува. А, проблемот најчесто е во психичкото самоказнување, а не во физичкото.
^ Да во право си. И да се надоврзам и со лошото мислење за себе, со комплексите на некој начин психички сами несвесно се повредуваме. Со опсесиите се повредуваме, со самото премолчување кога некој ни ја погазува гордоста и ни го руши достоинството,самото дозволување некој да не третира лошо, како што не заслужуваме.
И јас се сечев во тинејџерските години и раните сеуште не ми се заздравени. Сега кога ќе ги погледнам си помислувам колку сум била смотана и за какви глупости сум се сечела. Може ли да ми препорачате некој маст бидејќи 5 години поминаа а тие не заздравуваат.
Знам дека со беседиве ви станав досадна ама тука ако не си се искажам па и ќе нема каде. Океј, вака е проблемот, чиста сум точно еден ден и среќна сум ко мало дете. Го пробав проектот пеперутка и стварно се немам ниту изгребено, а камоли вистински исечено. Ама тешко ми е, анксиозна сум и се чувствувам ужасно. Понекад човек може да си помисли дека патам од синдром на повеќекратна личност. Или сум биполарна. Оти пред пет минути напишав во една тема дека си ги знам квалитетите и ги користам, што е точно. Ама си го видов ножот... И се сетив на секоја грешка што ја имам направено. А трагедијата е што имав гости. И веднаш се спутив во мисла. Упорно си мислам што би рекле ако ми ги видат исечениците. Сигурно не би ме прифатиле. А исто е и со другарките, еднаш спомнав дека Деми Ловато се самоповредувала, колку да видам што мислат на оваа тема, тие почнаа да се крстат. А мене ми се идеше да почнам да врескам, да се соблечам и да им покажам се. Сепак, горда сум на себе, успеав да поминам еден ден без и да се изгребам. И дури и сега не станав по ножот. Белки ке потрае барем една недела мирново време.
Сите сме зависни од нешто или некоја физичка болка што ја убкажува психичката болка. Сега, кога ми е многу тешно најчесто намерно повраќам, затоа што тоа прави да се чувствувам полесна и психички подобро. Имам лоши навики, со кој на некој начин се самоповедувам. Си пуштав крв од рацете, особено од прсите, затоа што крвта ме смирува, се имам и намерно исечено на раката само за да се смирам. Сега ги намотав прстите со фластер и повеќе не го правам тоа. Порано се апев или се штипев за рацете додека не ми помодре местото. Се самоповредував со прејадување, буквално, сега тоа го правам со гладување. Се потсетувам на болните моменти, сама додавам сол на раните.
И јас имам сличен проблем.Кога сум нервозна(а се нервирам за глупости) се заклучувам во вц и плачам,и се сечам по рацете многу пати си ветив дека нема повеќе ама ете неможам да се контролирам.Или кога некој ме повреди тогаш не јадам со никој не зборувам понекогаш не спијам... А многу малку ми треба да се изнервирам тогаш стварно незнам што правам. Ве молам дајте ми некој совет
Луѓе,НЕМОЈТЕ ТОА ДА ГО ПРАВИТЕ! Има милијарда други начини како да ја надминете нервозата и емоционалната болка што ја чувствувате кога некој ќе ве повреди на било каков начин.Никому животот не му е секогаш розов,секој има проблеми,некој повеќе,некој помалку.И јас сум била често навредена од страна на други луѓе,те од блиските,те од пријатели,од многу луѓе.Уште полошо е тоа што сум пречувствителна,па и најмала ситница си ја земам при срце и многу се растажувам и нервирам.Никогаш не сум посегнала по нож или што и да е за да се сечам,на тој начин би направила да ми е уште полошо.После некое време ако би ги видела раните само би ме потсетиле на проблемите и тажните моменти низ кои сум поминала.Најдете друг начин за да ги оттргнете мислите од она што ве измачува,цртајте,гледајте филм,слушајте музика,едноставно поразговарајте со некого или пак напишете го на лист она што ве мачи.Не се повредувајте дополнително,ќе се каете некој ден за самоповредувањето.
Јас само саκам да κажам деκа советите од типот немојте да го пρавите тоа, глупаво е, не ви дρжат вода.Личностите κои го пρават ова најчесто не можат сами да си помогнат, тие се свесни деκа не тρеба да го пρават тоа, ама едноставно психата не им дозволува да пρестанат, не е пρиблемот деκа дечκо и ја оставил и деκа нема да најде дρуг, таа не се повρедува ρади тоа туκу затоа што нема сила да се избоρи на дρуг начин.Има милион теми и ρазговоρи за овој пρоблем по нет, пρочитајте, а на оние κои го имаат пρоблемот и немааѕ сила сами да го ρешат најисκρено им пρепоρачувам да посетат психијатаρ, тиа најмногу ќе ви помогне.
во последно време чувствувам како да ми попуштаат нервите...веке втор пат се повредувам го ризикувам својот живот за ситна расправија незнам дали треба да одам на психиатар....но премногу ми е тешко бидејки немам кому да се доверам зашто мислам дека никој не би ме разбрал.... дај кажете има ли некој сличен на мене?/
Можеби и нетреба да одиш директно на психијатар. Пробај со менување на навиките, почни да вежбаш, читај книги, насочи го вниманието и енергијата кон нешто поразлично од тоа што го правиш секојдневно. Пиј си б6, пробај да си ја развиеш самоконтролата.
