Не ме сфаќај погрешно, ама биди упорна кога бараш помош. Игнорирај ги малограѓанските муабети од типот: уште ти ни фалеше... Целта им е да не работат и да си пијат кафе, не дозволувај да ти набијат чувство дека си умислуваш дека ти треба помош. Појди си на психијатар, кажи си на раат што те мачи и замини си. Исто може да си поразговараш со поп или оџа, зависи која ти е верата. Муабетот ми е: зборувај со сите исфрли го проблемот од тебе и не мисли дека го замараш некого. Заеби кој што мисли, ти гледај да си помогнеш. Тоа што чувствуваш дека ти треба помош ВООПШТО не те прави себична. Ти посакувам побрзо да си го смириш немирот. Знам дека е лесно на друг да му кажеш, ама најискрено: верувај во себе, така ќе промениш се.
Ако некој не може да се контролира и е во психотична состојба која го тера на оваа работа, бара итно лекување и хоспитализирање не можеш на лицето да му кажеш смири се ќе помине и дојди да разговараме, тие што се на пример дома најблизу треба да го одведат во психијатриска установа односно во болница или во многу случаи полицијата ја прави својата работа, сето ова е жално зашто се работи најчесто за млади луѓе ама е многу реално и зема се поголем замаф.
Треба да се зборува за проблемите со кој се соочуваме со ваквите мисли или состојба во која се наоѓаме или се наоѓате бидејќи се многу сериозни работи, како што е битно физичкото така и менталното здравје. Исто и споделуваањето како го надминавте проблемот, кој е добар психолог/психијатар, се така ќе се помогне и на друг. Да не ви е гајле кој што ќе каже ако одите на психолог или психијатар најважно е здравјето. За жал има и луѓе кои нема да ве разберат и ќе ве осудат ама не земајте при срце џабе човек ако е плиток во душата. Треба да се дигне нивото на свесност за менталното здравје, гледам дека многу нации имаат по голема свест за менталното здравје и се по здрави психички. Поддршка за сите во била каква состојба да сте и било какви мисли да имате ќе ги надминете.
Ќе си реплицирам сам на себе мислам некаде лошо се изразив. Некои луѓе немаат свест за да сфатат и да те разберат. Секого го разбирам бидејќи знам ни што пројдов и низ што проаѓам сега сум подобар, ги трпам сега и последиците ,не помислив никогаш на самоубиство, само сакам да кажам никако не смеете да се откажете.
Се согласувам, зборењето со друг човек може да укаже уствари колку банална ни е секирацијата. Тоа често ме враќало во реалност, и сум правела перспектива на нештата .. Пошо Нештата кои во глава ни се мотаат најчесто ни се и преувеличани, сега не велам дека е за се така но треба дефинитивно да си најдеме соодветниот терапевски пристап за да си помогнеме, а и самите да се туркаме напред, со мали минијатурни чекорчиња но да мрдаме.. Животот сепак е 1 и единствен, познавам луѓе кои се би дале да се тука, луѓе кои имале тешки маки се бориле и избориле .
Хм не би рекла дека проблемите се банални и преувеличени. Секој проблем е проблем. Тешки маки имаат сите, ама не секој има пристап до квалитетно образование, околина, ресурси. Правење компарација е лош пристап. Јас од тоа 'зборење' со друг човек не сфатив колку ми биле банални проблемите, туку колку неемпатични се луѓето генерално. Дури и да сум 'преувеличувала' на некој начин, тоа за мене било реалност. Едно е да укажуваш на факти, а друго е да ја девалуираш нечијата реалност. Некои луѓе поинаку ги перципираат работите во зависност од состојбата, условите, претходните искуства, начинот на кој функционира нивниот мозок.
Ја не реков дека секој проблем пишан овде или генерално почувствуван е банален, него знае некад да биде. Проблем е проблем ама од твојот може некој има 10Х полошо па не мисли на ништо освен напред, и се турка и се труди и труди и паѓа и мисли лошо и пак и пак. Тоа и ме тера во реалност, колку ствари човек може да издржи е нешто неверојатно, па и континуирано да трпи.. Зборувам општо , односно за мене . Во мое искуство луѓето се себични и секој си гледа за себе , а стручно лице знае да биде директно и конкретно иако ќе сум се навредела или наљутила генерално ја кажувале вистината. Тоа и најчесто ме држи во колосек , ме излекува од депресија и обидот за самоубиство на млади години и сите тие мисли. Лекови/ терапии/ психолози/ психијатги да но и сам мораш тоа е шо заклучив јас. Е сега за пристап / ресурси/ образование е друго питање..
Секои човек различно ги доживува и чувствува проблемите и состојбите, мислам не е благодарно да се мерат, а разговор со некои што поминува или поминал низ некаква состојба или проблем е добар ќе си дадете поддршка, размислувања како гледате на работите, ќе си помогнете покрај помошта од психолог/психијатар. За жал не секои човек е ментално созреан и има свест да те сфати и разбере, тие најчесто осудуваат, но има и луѓе кои се емпатични зависи до човекот. Зависи колку си сфесен за состојбата и за нештата и како гледаш на животот секогаш има причини кои ќе те натераат да се бориш да ја надминеш состојбата или проблемот и оние најмалите, само човек не смее да се откаже.
Јас те сфатив и не реков дека не се согласувам со пишаново, само попрецизно сакав да дефинирам некои работи.
Za samoubistvoto go opravduvam za luge koa navistina Im e mnogu tesko luge za koi zivotot ne e nisto drugo osven pekol od koj nasekade gori I nemozes da pomegnes, mozes da pobegnes od se I sesto ama nemozes od mislite vo svojata glava nemozes da pobegnes od sebe si.. toa go svativ sega koga dojdov vo mig koga veke nemozam da ziveam I teska situacija bi prifatila se ama problem so zdravjeto nemozam posebno ako e povrzano so reprudoktivnoto, imam 23 godini I na pap test mi izlava mozno za hpv nit partneri sum menuvala so odnosi zapocnav lani od mart, nesto od koe se plasev tolku mn mi izlava na rezultat a nekoj se da receme kurvi I se e vo red so niv odnosi imaat od 12 godini, nesakam da Im e nisto I neka se zdravi ama kako jas zosto bas jas ete nemozam da podnesam sekoj den placam I zamisluvam vo sto bi mi prerasnalo toa edvaj se drzam vo zivot vsusnost ne ni ziveam samo disam da kazam.. nisto ne sum sakala od zitotot se sto sakav e da bidam majka doktorkata veli dobro e moze nemas ne se znae praviv tipizacija pa ke videme ama jas nemozam da izdrzam sto ako imam plus visokorizicen kako da se snosam so toa decko mi e sekogas tuka za mene I krivo mu e ako navistina toj mi prenel takvo nesto ama vika ke se licime ke se izleceme ako go imame I ke bide pak se dobro ke imame deca ama jas koga ostanam sama doma I nemam so koj da razgovoram mn mi e tesko I mene mi e krivo sto go rastazuvam taka plakam I pred nego ama toa e slaba sum psihicki.. ajde kazete mi vie ovde koj ste zeni dali ke pomine ako go imam virusot dali nekoja od vas e imala dali navistina preteruvam premnogu taka mi vika doktorkata I gi potresuvam I drugite a najveke samata sebe moze li da se izleci ako go imam I sledniot da e dobar pap? Mene mi doaga da si gi skratam makite bidejki nemozam da podnesam nesto loso... nekoj moze ke kaze deka sum slaba I pri najmala prepreka se otkazuvam ama jas go I znam toa znam deka sum slaba ama kako da se nosam so toa moze li nekoj da mi dade sovet I ne samo za ova za sekoja losa situacija sum mn emotivna I slaba.. znaci doktorkata mi vika nemas nist9 ureden e papot moze imas vospalenie samo oti imav kanida moze I od virus e ama nisto loso nema da ti bide a jas vo mojata glava uporno mislam deka sum vo mn losa sostojba I citam na net po forumi I uste tolku zbudalam.. ajde kazete kako da ne mislam da recam se ke e dobro I da bidam pak strata jas bez ogled na se mn sakam da ne se zamaram.. sekoj den placam ako veruvate I po 100 pati na den mozam da kazam zosto tolku go svativ ova tragicno.. kak9 da si pomognam samata na sebe? Baram pomos koja moze treba od strucno lice da ja pobaram ama ajde da vidam prvo mislenje..
До овде дојде заради hpv кое не е ниту потврдено? Оф... Не е ништо страшно... Колку жени поминале низ тоа да на типизација испадне дека нема ништо... Стресот и секојдневно плачење ќе ти избие некаде, за ваков "проблем" олку измачување.... Смири се, немаш никаков проблем со репродуктивното здравје и секако дека ќе бидеш мајка еден ден.
Strav mi e da ne e nekoj visokorizicen I sto posle dali ke go izlecam od toa me e strav.. baska sum vakcinirana ama pak se plasam mnogu..a neli so placenjeto si olesnuva covek da ne si stava tovar na dusata...
Девојче 2 год сум со високо ризичен никако да го излечам, ништо страшно. Редовни контроли на 6 месеци и функционираш најнормално. Не е болка за умирање. Луѓето со какви ли не страшни болести се борат ... малку е неблагодарно знаеш за хпв трескање од земја.
Чекај прво нека стигне резултат. И јас правев типизација па испадна дека нема hpv. После тоа на наредните pap тестирања немаше ништо. Ти одма на најлошото мислиш... Не е воопшто страшно.
Ja masko 21 god imav prv i so meseci je jadev da ne sum dobil hiv i eve 8 meseci od strav ne se testirav i na ovaa tema pisuvav i svasta prekinav so faks totalno caknav so pomatetot pisi mi slobodno. Inace drugite so mislite za mene poso me mrzese da napisav kako Milicka vaka se odednas pa eve... A kaj mene ako mi e hiv i toa od prv pat... nema lek za hivot samo pies terapija cel zivot lele i ja sum hipohondrik moram da priznaam
Те читав и по други теми за проблемот со Пап. На мојата колешката и излегуваше цин 1, ама повеќе пати. Пиеше имуно терапија ( мислам така беше) и по неколку потврдувања на цин 1 беше на биопсија. Се беше добро. Сега го нема моментално, но самата вели дека повеќе пати и има излегувано цин 1. Мислам дека докторката многу убаво ти има објаснето што имаш и како. Те молам среди се , не паничи. Доколку си многу потресена побарај соодвртна терапија да те смири.
Не е навреда. Реалност е тоа. Не е навреда дека треба да оди на психијатар. Има состојба за која треба да ја следи стручно лице. За хпв не треба да се размислува за самоубиство. Тоа е ко да ја боли глава и одма, рак на мозок ќе умираме. Човек кој е психички стабилен, вика, океј, ќе чекаме типизација и ќе лечиме. Не, ќе се убивам. Најдобронамерно и викам да си посети психијатар. Има лекови за таа состојба и е многу пострашна од хпв.
Мене ми е едино криво дека живејме во општество каде кога се предлага стручна помош се перцепира како навреда. И честопати е и зато се перцепира така. Така да можда на кревка тема да одбираме и кревки зборови за иста поента би било подобро. За членката: оди редовно на прегледи, прати ситуација и како ќе испаѓа се океј ќе ти е полесно. Башка доста членки и од прва рака споделија искуство. Попатно, апсолутно побарај и поддршка по ментално здравје. Ако стварно ти е толкав извор на стрес ова - мораш да се растеретиш.
